

Wyszukaj informacje według regionu
Czynności procesowych należy dokonywać w określonych terminach przewidzianych w ustawie (términos lub plazos).
Término jest to konkretna data, przed upływem której należy dokonać czynności procesowej.
Plazo jest to okres wyznaczony do dokonania czynności procesowej. Terminy można oznaczać w dniach, tygodniach, miesiącach lub latach.
Jeżeli ustawa nie przewiduje żadnego terminu, oznacza to, że czynności należy dokonać niezwłocznie.
Należy jednak stosować kryterium proporcjonalności. W art. 6 ust. 1 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności podpisanej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r. oraz w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka wprowadzono koncepcję rozsądnego terminu (z uwzględnieniem takich elementów, jak złożoność sprawy, przeciętny czas trwania określonego postępowania, interesy strony oraz jej postawa procesowa, postępowanie organów czy dostępne zasoby). Jeżeli sąd nie będzie jednak przestrzegał zasady rozsądnego terminu, wpłynie to na prawo określone w art. 24 ust. 2 konstytucji hiszpańskiej.
Ponadto bezpodstawne uchybienie terminów przez sądy i urzędników sądowych prowadzi do zastosowania sankcji dyscyplinarnych zgodnie z ustawą organiczną o sądownictwie (Ley Orgánica del Poder Judicial). Pozostaje to bez uszczerbku dla prawa poszkodowanego do dochodzenia przysługujących mu ewentualnie roszczeń.
Oprócz terminów procesowych istnieją również osobne terminy do wykonywania praw podmiotowych – terminy prekluzyjne i terminy przedawnienia (caducidad i prescripción).
Jeżeli chodzi o przepisy regulujące postępowanie administracyjne, na mocy art. 48 ustawy ustanawiającej system prawny regulujący organy publiczne oraz ogólne postępowanie administracyjne (Ley de Régimen Jurídico de las Administraciones Públicas y del Procedimiento Administrativo Común) trwa obecnie transpozycja rozporządzenia nr 1182/71 do prawa krajowego. Zgodnie z tą regulacją:
Kalendarz należy publikować przed rozpoczęciem każdego roku we właściwym dzienniku urzędowym oraz w innych środkach masowego przekazu, aby zapewnić opinii publicznej zaznajomienie się z nim.
LINK DO STRONY INTERNETOWEJ z kalendarzem dni roboczych w 2022 r.
W art. 182 ustawy organicznej o sądownictwie określono dni wolne od pracy w odniesieniu do postępowań sądowych. Ustawa ta przewiduje, że:
Zgodnie z art. 183 ustawy organicznej o sądownictwie sierpień jest miesiącem wolnym od pracy w odniesieniu do wszystkich postępowaniach sądowych, z wyjątkiem postępowań określonych jako pilne na mocy przepisów prawa o postępowaniu.
Zasady określono w art. 130–136 księgi I tytuł V rozdział II ustawy nr 1/2000, kodeks postępowania cywilnego (Ley de Enjuiciamiento Civil), w brzmieniu nadanym ustawą nr 42/2015 z dnia 5 października 2015 r.
Oto najważniejsze regulacje tej aktualnie obowiązującej ustawy:
a) Wszystkie postępowania sądowe odbywają się w dni robocze, w godzinach pracy sądów:
Dni robocze są to wszystkie dni w roku niebędące sobotą, niedzielą, świętem ogólnopaństwowym ani świętami ustanowionymi w poszczególnych wspólnotach autonomicznych i regionach. Dni w sierpniu są również dniami wolnymi od pracy, a zatem w tych dniach sądy nie wysyłają zawiadomień elektronicznych prawnikom, chyba że dni te zostały określone jako dni robocze do celów dokonania danych czynności.
Godzinami pracy sądów są godziny od 8.00 do 20.00, chyba że ustawa w odniesieniu do określonego postępowania stanowi inaczej. Jeżeli chodzi o doręczenia i prowadzenie egzekucji godzinami pracy są również godziny pomiędzy 20.00 a 22.00.
W odniesieniu do niektórych czynności, takich jak składanie ofert w ramach licytacji elektronicznej, terminy określa się wyjątkowo w dniach kalendarzowych, przy czym wszystkie godziny są uznawane za godziny pracy. W art. 649 kodeksu postępowania cywilnego określono termin dwudziestu dni kalendarzowych od dnia rozpoczęcia licytacji. Licytacja kończy się dopiero po upływie jednej godziny od chwili złożenia ostatniej oferty, pod warunkiem że będzie ona wyższa od ostatniej najwyższej oferty, nawet jeżeli oznacza to, iż początkowy dwudziestodniowy termin ulegnie przedłużeniu nawet o 24 godziny.
b) Dni i godziny są dniami roboczymi i godzinami pracy, jeżeli dane postępowanie zakwalifikowane jest jako pilne. Chodzi tu o sytuacje, w których opóźnienie mogłoby wywołać u zainteresowanych stron poważne szkody, stanowiłoby poważne zagrożenie dla prawidłowej realizacji ochrony prawnej lub gdy opóźnienie mogłoby doprowadzić do bezskuteczności orzeczenia sądowego. (Na przykład przymusowa hospitalizacja w szpitalu psychiatrycznym czy zastosowanie przez sąd środków służących dobru małoletniego w sytuacjach konfliktowych wynikłych w toku postępowania cywilnego.) Urzędnik sądowy (letrado de la administración de justicia) albo – w stosownych przypadkach – sam sąd mogą wprowadzać w tym zakresie zarządzenia z urzędu albo na wniosek zainteresowanej strony.
W każdym przypadku w sierpniu można stosować środki pilne bez konieczności uzyskania wyraźnego zezwolenia. Podobnie zezwolenie nie jest wymagane, jeżeli środki pilne, których zastosowanie zarządzono w godzinach pracy sądu, w razie konieczności kontynuuje się poza tymi godzinami.
c) Jeżeli chodzi o obliczanie terminów, bieg terminu rozpoczyna się w pierwszym dniu następującym po dniu powiadomienia przez sąd o rozpoczęciu biegu terminu i kończy się w ostatnim dniu terminu o północy.
Jeżeli jednak zgodnie z ustawą bieg terminu rozpoczyna się z chwilą upływu innego terminu, nowy termin zaczyna biec w dniu następującym po upływie poprzedniego terminu, bez konieczności ponownego powiadamiania.
d) Jeżeli chodzi o wnoszenie pism sądowych (art. 135 kodeksu postępowania cywilnego) istnieją dwa sposoby komunikacji między sądem a stronami:
Niezależnie o tego, czy pismo wpływa w wersji papierowej czy elektronicznej, jeżeli jego wniesienie ma nastąpić w przepisanym terminie, pismo to można złożyć do godz. 15.00 w pierwszym dniu roboczym następującym po dniu, w którym termin upływa.
W sądowym postępowaniu cywilnym niedopuszczalne jest składanie pism sądowych w tych sądach, które pełnią dyżur sądowy (servicio de guardia).
e) Nie ma możliwości przedłużenia terminu – jeżeli strona uchybi terminowi, wówczas wygasa przysługujące jej uprawnienie do dokonania czynności procesowej, dla której termin ten był określony.
LINK DO STRONY INTERNETOWEJ:
KODEKS POSTĘPOWANIA CYWILNEGO (LEY DE ENJUICIAMIENTO CIVIL)
Zgodnie z art. 151 kodeksu postępowania cywilnego powiadomienia o wszelkich rozstrzygnięciach wydawanych przez sądy lub urzędników sądowych należy doręczać co do zasady w terminie trzech dni od dnia ich wydania lub opublikowania.
Art. 151 ust. 2 stanowi, że w przypadku doręczenia powiadomienia prokuraturze, Państwowej Służbie Prawnej, radcom prawnym zatrudnionym w parlamencie hiszpańskim i zgromadzeniom ustawodawczym (Letrados de las Cortes Generales y de las Asambleas Legislativas) lub służbom prawnym Departamentu Zabezpieczenia Społecznego bądź innym departamentom rządowym wspólnot autonomicznych lub samorządów terytorialnych oraz w przypadku doręczenia powiadomienia za pośrednictwem zawodowych przedstawicieli Izby Pełnomocników doręczenie uważa się za dokonane w pierwszym dniu roboczym następującym po dniu odbioru odnotowanym w formalnym wykazie rejestrowym lub na potwierdzeniu odbioru, jeżeli powiadomienie doręczono drogą elektroniczną lub internetową. W przypadku wysłania powiadomienia po godz. 15.00 uznaje się, że otrzymano je w pierwszym dniu roboczym następującym po dniu wysłania.
Zgodnie z art. 151 ust. 3 w przypadku gdy doręczenie dokumentu lub nakazu, który ma zostać załączony do powiadomienia, następuje w dniu następującym po dniu otrzymania powiadomienia, powiadomienie uznaje się za dokonane z chwilą odnotowania odbioru dokumentu, pod warunkiem że skutki powiadomienia są związane z dokumentem.
Jeżeli powiadomienie o wydaniu orzeczenia doręczył komornik sądowy (agente judicial) lub nastąpiło to za pośrednictwem poczty, datą doręczenia będzie dzień dostarczenia pisma sądowego przez komornika sądowego lub pracownika poczty odnotowany na potwierdzeniu odbioru.
Jeżeli powiadomienie doręcza się przez opublikowanie zgodnie z art. 164 kodeksu postępowania cywilnego, ponieważ adres pozwanego jest nieznany, termin zaczyna biec w pierwszym dniu następującym po dniu wywieszenia na oficjalnej tablicy ogłoszeń sądu lub opublikowania w hiszpańskim dzienniku urzędowym albo – w stosownych przypadkach – opublikowania w systemie elektronicznym.
W sytuacji gdy pełnomocnicy procesowi strony mają obowiązek doręczenia kopii złożonych przez nich pism sądowych pełnomocnikom procesowym strony przeciwnej art. 278 kodeksu postępowania cywilnego stanowi, że jeżeli zgodnie z ustawą doręczenie pisma uruchamia bieg terminu do dokonania czynności procesowej, termin ten zaczyna biec bez udziału sądu, przy czym pierwszym dniem tego terminu będzie dzień następujący po dniu doręczenia odnotowanym na doręczonych kopiach lub po dniu, w którym traktuje się je jako doręczone w przypadku doręczenia elektronicznego.
Termin liczy się od pierwszego dnia następującego po dniu, w którym doszło do zdarzenia wywołującego zgodnie z ustawą rozpoczęcie biegu terminu.
Dni wolnych od pracy nie uwzględnia się przy obliczaniu terminów, z wyjątkiem – jak wyjaśniono powyżej – składania ofert w ramach licytacji elektronicznych, w przypadku których termin określony jest w dniach kalendarzowych.
Przy obliczaniu terminów do podejmowania pilnych czynności dni w sierpniu nie uznaje się za dni wolne od pracy. W takich sytuacjach nie uwzględnia się jedynie sobót, niedziel oraz dni ustawowo wolnych od pracy.
Terminy oznaczone w miesiącach biegną od dnia początkowego do dnia, który nazwą lub datą odpowiada początkowemu dniowi terminu. Prawo hiszpańskie nie zna oznaczania terminów w tygodniach.
Jeżeli w ostatnim miesiącu terminu nie występuje dzień, który nazwą lub datą odpowiada początkowemu dniowi terminu, wówczas koniec terminu przypada na ostatni dzień tego miesiąca.
Jeżeli termin upływa w sobotę, niedzielę lub inny dzień wolny od pracy, termin ten przedłuża się do pierwszego dnia roboczego następującego po tym dniu.
Terminy nie podlegają przedłużaniu. Można jednak przerywać bieg terminów i je przedłużać, jeżeli nie można ich dochować z powodu działania siły wyższej. W takich przypadkach termin biegnie nowo z chwilą ustania przyczyny przerwania biegu lub przedłużenia terminu. Sąd, działając z urzędu albo na wniosek zainteresowanej strony zażąda na rozprawie z udziałem pozostałych uczestników postępowania dostarczenia dowodów potwierdzających, że takie działanie siły wyższej wystąpiło (zob. odpowiedź na pytanie 13).
Terminy do wnoszenia poszczególnych środków zaskarżenia określa ustawa. Nie podlegają one przedłużaniu. Termin do wniesienia apelacji do sądu wyższej instancji (recursos de apelación) oraz skargi kasacyjnej do Sądu Najwyższego (recursos de casación) wynosi 20 dni od dnia następującego po dniu doręczenia orzeczenia sądowego (art. 458 i 479 kodeksu postępowania cywilnego).
Nie ma możliwości przedłużania terminów ustawowych. W niektórych przypadkach ustawa nakłada na sąd obowiązek wyznaczenia określonej daty i godziny dokonania czynności.
Jeżeli wystąpiło działanie siły wyższej, można wyjątkowo przerwać bieg terminu lub termin przedłużyć:
Obydwie strony mogą również – na zgodny wniosek – zwrócić się o zawieszenie postępowania, nie wskazując powodu lub w celu podjęcia próby ugodowej lub skierowania sprawy do mediacji lub arbitrażu. Postępowanie można zawiesić na okres nie dłuższy niż 60 dni lub do chwili zakończenia mediacji (art. 19 ust. 4 i art. 415 kodeksu postępowania cywilnego).
W przypadku złożenia wniosku o pomoc prawną istnieją dwa możliwe scenariusze, o których mowa w art. 16 ustawy nr 1/1996 z dnia 10 stycznia 1996 r. (ustawa o pomocy prawnej) w brzmieniu nadanym ustawą nr 42/2015 wspomnianą powyżej:
W każdym przypadku bieg terminu przedawnienia wznawia się po powiadomieniu wnioskodawcy o tymczasowym wyznaczeniu adwokata przez izbę adwokacką (Colegio de Abogados) lub, w stosownych przypadkach, po wydaniu decyzji Rady ds. Pomocy Prawnej w sprawie ewentualnego przyznania pomocy prawnej; w każdym razie następuje to w terminie dwóch miesięcy od złożenia wniosku.
W przypadku odrzucenia wniosku, jeżeli stanowi on wyraźne nadużycie i ma na celu wyłącznie przedłużenie wspomnianych terminów, sąd rozpoznający sprawę może obliczyć terminy na najbardziej rygorystycznych warunkach dopuszczonych prawem, ze wszystkimi tego konsekwencjami.
W postępowaniu ustnym dotyczącym eksmisji z powodu niewywiązania się z płatności lub upływu wyznaczonego terminu art. 441 ust. 5 kodeksu postępowania cywilnego przewiduje jeszcze inny przypadek zawieszenia postępowania – gdy służby socjalne potwierdzą, że dane gospodarstwo domowe znajduje się w trudnej sytuacji socjalnej lub ekonomicznej. Po otrzymaniu zawiadomienia sekretarz sądowy (Letrado de la Administración de Justicia) zawiesza postępowanie do czasu zastosowania środków uznanych za stosowne przez służby socjalne, na okres nie dłuższy niż miesiąc od daty otrzymania zawiadomienia od służb socjalnych przez sąd albo trzy miesiące, jeżeli powód jest osobą prawną. Po zastosowaniu określonych środków lub po upływie wspomnianego wyżej okresu zawieszenie znosi się i wznawia się postępowanie.
Nie dotyczy.
Strona, która uchybiła terminowi, traci co do zasady prawo do dokonania czynności, dla której termin ten był określony (art. 136 kodeksu postępowania cywilnego). Poniżej przedstawiono niektóre z najważniejszych przykładów.
Jeżeli strona została poinformowana o upływie terminu do dokonania określonej czynności, co uruchamia kolejny etapu postępowania, lub jeżeli pozew lub wniosek strony zostanie odrzucony ze względu na jego złożenie po terminie, strona może odwołać się od takiego rozstrzygnięcia. Z taką sytuacją będziemy mieli na przykład do czynienia, gdy odpowiedź na pozew zostanie odrzucona z powodu niedochowania terminu.
Osobie, w odniesieniu do której wydano wyrok zaoczny oraz której wyrok ten doręczono osobiście, przysługuje wyłącznie możliwość wniesienia apelacji do sądu wyższej instancji (recurso de apelación) lub skargi kasacyjnej do Sądu Najwyższego (recurso de casación). Możliwość wniesienia danego środka zaskarżenia przysługuje również w przypadku powiadomienia poprzez opublikowanie w dzienniku urzędowym lub w publikatorze elektronicznym. W obydwu przypadkach środek zaskarżenia należy wnieść w przepisanym terminie (art. 500 kodeksu postępowania cywilnego).
W przypadku gdy dana osoba konsekwentnie nie stawiała się przed sądem, może ona wnieść o uchylenie prawomocnego orzeczenia, jeżeli nie była w stanie stawić się lub nie wiedziała o toczącym się postępowaniu z uwagi na działanie siły wyższej (art. 501 kodeksu postępowania cywilnego).
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwy punkt kontaktowy Europejskiej Sieci Sądowej (EJN). Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. ESS ani Komisja Europejska nie ponoszą odpowiedzialności za wszelkie informacje, dane lub odniesienia zawarte w tym dokumencie. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.