

Wyszukaj informacje według regionu
W prawie Anglii i Walii przewidziano możliwość legalnego wywiezienia dziecka poza granice Zjednoczonego Królestwa. W postanowieniu w sprawie miejsca zamieszkania dziecka i kontaktów z dzieckiem (child arrangements order) sąd ustala miejsce zamieszkania dziecka oraz zasady utrzymywania kontaktów z dzieckiem. Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy z 1989 r. o dzieciach osobie, na której korzyść sąd wydał postanowienie w sprawie miejsca zamieszkania dziecka i kontaktów z dzieckiem (stanowiące wcześnie dwa odrębne postanowienia: postanowienie w sprawie miejsca zamieszkania dziecka i postanowienie w sprawie kontaktów z dzieckiem), przysługuje prawo do wywiezienia dziecka poza granice Zjednoczonego Królestwa na okres krótszy niż jeden miesiąc (na przykład na wakacje).
Jest to spójne z art. 1 ust. 4 ustawy z 1984 r. o uprowadzeniu dziecka, w którym przewidziano, że wywiezienie lub wysłanie dziecka poza granice Zjednoczonego Królestwa nie stanowi przestępstwa, jeżeli odpowiada za nie osoba, na której korzyść sąd wydał postanowienie w sprawie miejsca zamieszkania dziecka i kontaktów z dzieckiem, i jeżeli wyjazd trwa krócej niż jeden miesiąc.
Jeżeli sąd nie wydał postanowienia w sprawie miejsca zamieszkania dziecka i kontaktów z dzieckiem, to z rodziców, któremu przysługuje wyłączna władza rodzicielska, może legalnie wywieźć dziecko poza granice Zjednoczonego Królestwa bez zgody drugiego z rodziców. Drugie z rodziców, któremu nie przysługuje władza rodzicielska, może jednak zapobiec wywiezieniu dziecka poza granice jurysdykcji Anglii i Walii, składając wniosek do sądu w Anglii i Walii o wydanie postanowienia o zakazie dokonywania określonych czynności względem dziecka. Może ono również złożyć do sądu wniosek o wydanie postanowienia w sprawie władzy rodzicielskiej. Definicję „władzy rodzicielskiej” zawiera art. 3 ust. 1 ustawy z 1989 r. o dzieciach.
Zgodnie z art. 13 ustawy z 1989 r. o dzieciach, w przypadku gdy sąd wydał postanowienie w sprawie miejsca zamieszkania dziecka i kontaktów z dzieckiem, nikt nie może wywieźć dziecka poza granice Zjednoczonego Królestwa bez pisemnej zgody każdej osoby, której przysługuje władza rodzicielska wobec dziecka, lub zezwolenia sądu.
Ponadto art. 1 ustawy z 1984 r. o uprowadzeniu dziecka stanowi, że ojciec lub matka (oraz określone inne osoby, między innymi opiekun dziecka, osoba, na której korzyść sąd wydał postanowienie w sprawie miejsca zamieszkania dziecka i kontaktów z dzieckiem, lub osoba, z którą dziecko mieszka) dopuszcza się przestępstwa (uprowadzenia dziecka), jeżeli wywozi lub wysyła dziecko poza granice Zjednoczonego Królestwa bez odpowiedniej zgody (tj. zgody matki dziecka i ojca dziecka, jeżeli ojcu przysługuje władza rodzicielska, lub zgody określonych innych osób, o których mowa powyżej).
W przypadku gdy sąd nie wydał postanowienia w sprawie miejsca zamieszkania dziecka i kontaktów z dzieckiem, żadna osoba, której przysługuje władza rodzicielska wobec dziecka, nie może go wywieźć poza granice Zjednoczonego Królestwa bez zgody pozostałych osób, którym przysługuje władza rodzicielska, lub zezwolenia sądu.
Osoba, na której korzyść sąd wydał postanowienie w sprawie miejsca zamieszkania dziecka i kontaktów z dzieckiem i która chce wywieźć dziecko poza granice Zjednoczonego Królestwa na stałe, może legalnie zmienić miejsce zamieszkania wraz z dzieckiem bez interwencji sądu, jeżeli dysponuje pisemną zgodą drugiego z rodziców, któremu przysługuje władza rodzicielska, lub dowolnej innej osoby, której taka władza przysługuje. W przypadku braku zgody konieczne jest złożenie wniosku do sądu o udzielenie zezwolenia na wywiezienie dziecka poza granice Anglii i Walii na stałe (art. 13 ust. 1 ustawy z 1989 r. o dzieciach).
W przypadku gdy sąd nie wydał postanowienia w sprawie miejsca zamieszkania dziecka i kontaktów z dzieckiem, osoba, której przysługuje władza rodzicielska wobec dziecka i która chce wywieźć dziecko poza granice Zjednoczonego Królestwa na stałe, ma obowiązek wystąpić do sądu z wnioskiem o udzielenie zgody, jeżeli inna osoba, której przysługuje władza rodzicielska, takiej zgody nie udzieliła.
W Anglii i Walii nadrzędnym kryterium i czynnikiem decydującym w sprawach związanych z przeprowadzką za granicę jest zawsze dobro dziecka. Przed wydaniem orzeczenia sędziowie orzekający w sądach rodzinnych uwzględniają wszystkie informacje dostępne w każdej sprawie. Orzekając w sprawie, sędziowie kierują się przede wszystkim dobrem dziecka. Dobro dziecka stanowi zawsze nadrzędne kryterium stosowane przed sąd w tego rodzaju sprawach. W ustawie z 1989 r. o dzieciach przewidziano ustawową ochronę dobra dziecka w sprawach dotyczących relokacji z Anglii i Walii.
W odpowiedzi na pyt. nr 1 powyżej wskazano przepisy dotyczące legalnego wywiezienia dziecka poza granice Zjednoczonego Królestwa na okres krótszy niż jeden miesiąc. Osoba, na której korzyść sąd wydał postanowienie w sprawie miejsca zamieszkania dziecka i kontaktów z dzieckiem, może wywieźć dziecko za granicę na okres krótszy niż jeden miesiąc, a zatem nie potrzebuje zgody drugiego z rodziców, aby zabrać dziecko na wakacje.
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwy punkt kontaktowy Europejskiej Sieci Sądowej (EJN). Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. ESS ani Komisja Europejska nie ponoszą odpowiedzialności za wszelkie informacje, dane lub odniesienia zawarte w tym dokumencie. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.