

Wyszukaj informacje według regionu
Rodzic może zgodnie z prawem wywieźć dziecko do innego państwa bez zgody drugiego rodzica, jeżeli drugi rodzic został pozbawiony władzy rodzicielskiej lub ubezwłasnowolniony. Jeżeli jeden z rodziców został pozbawiony władzy rodzicielskiej lub ubezwłasnowolniony, całość władzy rodzicielskiej przechodzi na drugiego rodzica (art. 115 ustawy o małżeństwie i stosunkach rodzinnych/Zakon o zakonski zvezi in družinskih razmerjih).
Zgoda drugiego rodzica na wywiezienie dziecka do innego państwa jest zawsze wymagana, chyba że dany rodzic sprawuje wyłączną władzę rodzicielską.
Zgodnie z ustawą o małżeństwie i stosunkach rodzinnych władzę rodzicielską nad dzieckiem sprawują łącznie jego ojciec i matka (art. 4 ust. 3).
Rodzice sprawują władzę rodzicielską w porozumieniu i w interesie dziecka (art. 113 ust. 1). Sprawowanie władzy rodzicielskiej obejmuje decydowanie o państwie miejsca zamieszkania dziecka.
Jeżeli rodzice nie mieszkają razem i nie sprawują oboje opieki nad dzieckiem ani nie wychowują go wspólnie, wówczas podejmują decyzje w kwestiach wywierających istotny wpływ na rozwój dziecka w porozumieniu i w interesie dziecka (art. 113 ust. 2 ustawy o małżeństwie i stosunkach rodzinnych); do kwestii takich zalicza się wywiezienie dziecka do innego państwa.
Jeżeli rodzice nie zdołają osiągnąć porozumienia w sprawie sprawowania władzy rodzicielskiej, w osiągnięciu takiego porozumienia pomoże im ośrodek pracy społecznej (center za socialno delo). Ośrodek pracy społecznej pomaga również rodzicom w osiągnięciu porozumienia, gdy nie są oni w stanie porozumieć się w kwestiach wywierających istotny wpływ na rozwój dziecka oraz gdy nie mieszkają razem i nie sprawują oboje opieki nad dzieckiem i nie wychowują go wspólnie.
Jeżeli rodzicom nie uda się osiągnąć porozumienia w kwestiach wywierających istotny wpływ na rozwój dziecka pomimo skorzystania z pomocy ośrodka pracy społecznej, na wniosek jednego lub obojga rodziców sąd rozpoznaje sprawę w ramach postępowania nieprocesowego. Do wniosku należy dołączyć wydany przez ośrodek pracy społecznej dowód potwierdzający, że rodzice podjęli próbę osiągnięcia porozumienia w sprawie sprawowania władzy rodzicielskiej z pomocą tego ośrodka. Przed wydaniem orzeczenia sąd ma obowiązek zasięgnąć opinii ośrodka pracy społecznej w kwestiach związanych z interesem dziecka. Sąd bierze również pod uwagę opinię dziecka, jeżeli dziecko wyraziło ją samodzielnie lub jeżeli została ona przekazana przez osobę cieszącą się zaufaniem dziecka, którą dziecko samo wskazało, o ile dziecko zdaje sobie sprawę ze znaczenia i konsekwencji wyrażenia takiej opinii.
Przytoczone powyżej zasady zaczerpnięto z art. 113 ustawy o małżeństwie i stosunkach rodzinnych.
Jeżeli tymczasowe wywiezienie dziecka mogłoby wiązać się z wywarciem istotnego wpływu na jego rozwój, do tymczasowego wywiezienia zastosowanie mają te same zasady, które dotyczą wywiezienia na dłuższy okres.
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwy punkt kontaktowy Europejskiej Sieci Sądowej (EJN). Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. ESS ani Komisja Europejska nie ponoszą odpowiedzialności za wszelkie informacje, dane lub odniesienia zawarte w tym dokumencie. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.