- 1 Co w praktyce oznacza termin prawny „władza rodzicielska”? Jakie prawa i obowiązki ma osoba sprawująca władzę rodzicielską?
- 2 Kto z reguły sprawuje władzę rodzicielską nad dzieckiem?
- 3 Jeżeli rodzice nie są w stanie lub nie chcą sprawować władzy rodzicielskiej nad dzieckiem, czy można wyznaczyć inną osobę w ich zastępstwie?
- 4 Jak rozwiązana jest kwestia przyszłej władzy rodzicielskiej w przypadku rozwodu lub separacji rodziców?
- 5 Jeżeli rodzice zawrą porozumienie w sprawie władzy rodzicielskiej, jakie formalności należy spełnić, aby było ono prawnie wiążące?
- 6 Jeśli rodzice nie mogą dojść do porozumienia w sprawie władzy rodzicielskiej, jakie są inne środki rozwiązania sporu bez konieczności oddawania sprawy do sądu?
- 7 Jeśli rodzice udadzą się do sądu, w jakich sprawach dotyczących dziecka może decydować sędzia?
- 8 Jeśli sąd powierzy wyłączną władzę rodzicielską jednemu z rodziców, czy oznacza to, że rodzic ten może decydować we wszystkich sprawach dotyczących dziecka bez wcześniejszego porozumienia z drugim rodzicem?
- 9 Co w praktyce oznacza decyzja sądu o powierzeniu rodzicom wspólnej opieki nad dzieckiem?
- 10 Do jakiego sądu lub organu należy się zwrócić z wnioskiem w sprawie władzy rodzicielskiej? Jakie formalności należy spełnić i jakie dokumenty dołączyć do wniosku?
- 11 Jaką procedurę stosuje się w takim przypadku? Czy można zastosować procedurę nadzwyczajną?
- 12 Czy można uzyskać pomoc prawną na pokrycie kosztów postępowania?
- 13 Czy od decyzji w sprawie władzy rodzicielskiej przysługuje odwołanie?
- 14 W niektórych przypadkach może zachodzić konieczność wystąpienia do sądu lub innego organu o wykonanie decyzji w sprawie władzy rodzicielskiej. Jaka procedura ma zastosowanie w takim przypadku?
- 15 Co należy zrobić, aby orzeczenie dotyczące odpowiedzialności rodzicielskiej wydane przez sąd w jednym państwie członkowskim zostało uznane i wykonane w drugim państwie członkowskim?
- 16 Do którego sądu w tym państwie członkowskim należy się zwrócić, aby zaskarżyć postanowienie o uznaniu i wykonaniu orzeczenia dotyczącego odpowiedzialności rodzicielskiej wydanego przez sąd w innym państwie członkowskim? Jaka rodzaj postępowania ma zastosowanie w takich sytuacjach?
- 17 Jakie prawo zastosuje sąd w postępowaniu w sprawie odpowiedzialności rodzicielskiej w sytuacji, gdy dziecko lub strony nie mieszkają w danym państwie członkowskim lub są obywatelami różnych państw?
Wyszukaj informacje według regionu
1 Co w praktyce oznacza termin prawny „władza rodzicielska”? Jakie prawa i obowiązki ma osoba sprawująca władzę rodzicielską?
Zgodnie ze słowacką ustawą o rodzinie (ustawa nr 36/2005 o rodzinie oraz zmieniająca niektóre ustawy – Zákon o rodines a o zmene a doplnení niektorých zákonov) i orzecznictwem władza rodzicielska (tj. prawa i obowiązki rodzicielskie – piecza) obejmuje w szczególności opiekę nad dzieckiem, obowiązek alimentacyjny, reprezentowanie dziecka i zarządzanie jego majątkiem.
2 Kto z reguły sprawuje władzę rodzicielską nad dzieckiem?
Oboje rodzice wspólnie wykonują prawa i obowiązki rodzicielskie względem dziecka niezależnie od tego, czy dziecko jest dzieckiem zrodzonym z małżeństwa czy dzieckiem pozamałżeńskim, ani od tego, czy rodzice mieszkają razem czy osobno (czy są małżeństwem, w separacji czy też po rozwodzie).
Sąd może pozbawić rodziców ich praw i obowiązków rodzicielskich (lub może je ograniczyć) w poważnych okolicznościach wskazanych w § 38 ust. 4 ustawy o rodzinie.
Sąd może również przyznać prawa rodzicielskie małoletniemu rodzicowi, który ukończył 16. rok życia, oraz nałożyć na niego obowiązki rodzicielskie w zakresie opieki osobistej (osobná starostlivosť) nad małoletnim dzieckiem w okolicznościach określonych w § 29 ustawy o rodzinie.
3 Jeżeli rodzice nie są w stanie lub nie chcą sprawować władzy rodzicielskiej nad dzieckiem, czy można wyznaczyć inną osobę w ich zastępstwie?
Tak. Jeżeli żadne z rodziców małoletniego dziecka nie ma pełnej zdolności do czynności prawnych, wykonywanie przez rodziców praw i obowiązków zawieszono albo rodzice zostali pozbawieni praw i obowiązków rodzicielskich lub nie żyją, sąd ustanawia opiekuna odpowiedzialnego za wychowanie małoletniego dziecka, reprezentowanie go i sprawowanie zarządu nad jego majątkiem.
4 Jak rozwiązana jest kwestia przyszłej władzy rodzicielskiej w przypadku rozwodu lub separacji rodziców?
Sąd musi orzec o podziale i wykonywaniu praw i obowiązków rodzicielskich (nawet jeżeli oboje rodzice kontynuują ich wspólne wykonywanie) lub może zatwierdzić zawartą przez nich umowę.
Zgodnie z § 36 ust. 1 ustawy o rodzinie „[r]odzice małoletniego dziecka mieszkający osobno mogą w każdej chwili zawrzeć porozumienie dotyczące wykonywania praw i obowiązków rodzicielskich. Jeżeli rodzice nie zawrą porozumienia, sąd może z urzędu określić, w jaki sposób ich prawa i obowiązki mają być wykonywane; w szczególności sąd postanawia, któremu z rodziców przyznaje się prawo do opieki osobistej nad małoletnim dzieckiem. Przepisy § 24, 25 i 26 stosuje się odpowiednio”.
5 Jeżeli rodzice zawrą porozumienie w sprawie władzy rodzicielskiej, jakie formalności należy spełnić, aby było ono prawnie wiążące?
Porozumienia zawarte między rodzicami w sprawie praw i obowiązków rodzicielskich wymagają zatwierdzenia przez sąd.
6 Jeśli rodzice nie mogą dojść do porozumienia w sprawie władzy rodzicielskiej, jakie są inne środki rozwiązania sporu bez konieczności oddawania sprawy do sądu?
Pozasądowe rozstrzyganie sporów jest możliwe na drodze pozasądowej (w postępowaniu mediacyjnym) zgodnie z ustawą nr 420/2004 o mediacji. Ustawa ta ma również zastosowanie do sporów na gruncie prawa rodzinnego. Mediacja jest postępowaniem pozasądowym, w toku którego zainteresowane strony korzystają z pomocy mediatora w celu rozstrzygnięcia sporu wynikającego z łączącego je stosunku umownego lub innego stosunku prawnego. Porozumienie zawarte w następstwie mediacji musi zostać sporządzone na piśmie i jest wiążące dla stron postępowania.
7 Jeśli rodzice udadzą się do sądu, w jakich sprawach dotyczących dziecka może decydować sędzia?
Sąd może co do zasady wydać dowolne orzeczenie z wyjątkiem przyznania prawa do wyłącznej opieki jednemu z rodziców. Jedno z rodziców może uzyskać prawo do wyłącznej opieki nad dzieckiem wyłącznie w przypadku, gdy drugie z rodziców pozbawiono praw i obowiązków rodzicielskich. W praktyce jednak sąd postanawia o tym, które z rodziców ma sprawować opiekę osobistą nad dzieckiem, kto ma reprezentować dziecko i kto ma sprawować zarząd nad jego majątkiem. Sąd określa również, w jaki sposób rodzic, któremu nie przyznano opieki osobistej nad dzieckiem, ma łożyć na utrzymanie dziecka, lub zatwierdza zawartą między rodzicami umowę w sprawie świadczeń alimentacyjnych.
8 Jeśli sąd powierzy wyłączną władzę rodzicielską jednemu z rodziców, czy oznacza to, że rodzic ten może decydować we wszystkich sprawach dotyczących dziecka bez wcześniejszego porozumienia z drugim rodzicem?
W słowackim prawie rodzinnym nie ma dokładnego odpowiednika terminu „władza rodzicielska”. Stosuje się natomiast termin „prawa i obowiązki rodzicielskie”. Te prawa i obowiązki są zawsze wykonywane wspólnie przez oboje rodziców, co oznacza, że nie przewidziano możliwości sprawowania „wyłącznej opieki”, chyba że drugie z rodziców nie żyje, nie ma zdolności do czynności prawnych lub zostało pozbawione praw i obowiązków rodzicielskich. Należy dokonać rozróżnienia między terminem „prawa i obowiązki rodzicielskie” a terminem „opieka osobista”. Jeżeli jedno z rodziców sprawuje opiekę osobistą nad dzieckiem, rodzic ten może podejmować decyzje dotyczące wszelkich zwykłych spraw życia codziennego dziecka bez zgody drugiego z rodziców; jednak wszystkie ważne kwestie związane z wykonywaniem praw i obowiązków rodzicielskich (sprawowanie zarządu nad majątkiem dziecka, przeprowadzka z dzieckiem za granicę, obywatelstwo, udzielenie zgody na zabieg medyczny, przygotowanie do przyszłego zawodu) wymagają zgody drugiego z rodziców. Jeżeli rodzice nie są w stanie uzgodnić decyzji, sąd rozstrzyga spór na wniosek jednego z rodziców.
9 Co w praktyce oznacza decyzja sądu o powierzeniu rodzicom wspólnej opieki nad dzieckiem?
Sąd może przyznać naprzemienną opiekę osobistą (tj. wspólną opiekę) rodzicom, jeżeli oboje są w stanie wychowywać dziecko i jeżeli są zainteresowani sprawowaniem osobistej opieki nad dzieckiem, a także jeżeli takiego ustalenia wymaga dobro dziecka i zapewni to lepsze zaspokojenie jego potrzeb. Jeżeli przynajmniej jedno z rodziców zgadza się na wspólną opiekę nad dzieckiem, sąd ma obowiązek sprawdzić, czy wspólna opieka nad dzieckiem służy dobru dziecka.
Zob. wszystkie poprzednie odpowiedzi, w szczególności odpowiedź na pytanie 8.
10 Do jakiego sądu lub organu należy się zwrócić z wnioskiem w sprawie władzy rodzicielskiej? Jakie formalności należy spełnić i jakie dokumenty dołączyć do wniosku?
Sąd rejonowy, w którego okręgu zamieszkuje małoletnie dziecko, jest właściwy do rozstrzygania spraw dotyczących praw i obowiązków rodzicielskich. Ponieważ postępowanie to sąd może wszcząć z urzędu, nie ma potrzeby dochowywania jakichkolwiek formalności i załączania do wniosku jakichkolwiek dokumentów. Rodzaj dokumentów, jakie należy przedłożyć, zależy od treści wniosku. Zazwyczaj wymaga się złożenia aktu urodzenia dziecka.
11 Jaką procedurę stosuje się w takim przypadku? Czy można zastosować procedurę nadzwyczajną?
Sprawy są rozpatrywane w procedurze uproszczonej, która toczy się szybciej i jest mniej sformalizowana. Istnieje możliwość zarządzenia środka tymczasowego w trybie nagłym.
12 Czy można uzyskać pomoc prawną na pokrycie kosztów postępowania?
Wszystkie postępowania dotyczące ustalenia trybu wykonywania praw i obowiązków rodzicielskich są bezpłatne. System pomocy prawnej w Słowacji obejmuje obecnie jedynie zwolnienie z opłat sądowych i nieodpłatne ustanowienie pełnomocnika. Bardzo niewiele osób decyduje się na reprezentację przez profesjonalnego pełnomocnika z uwagi na nieprocesowy charakter postępowania w sprawie praw i obowiązków rodzicielskich. Jeżeli spełniono jednak warunki prawne zwolnienia z opłat sądowych, sąd może wedle własnego uznania nieodpłatnie ustanowić pełnomocnika, w tym adwokata, gdy uważa, że reprezentacja procesowa jest niezbędna do celów ochrony interesów strony.
Sąd kieruje wszystkie strony wnioskujące o ustanowienie pełnomocnika i spełniające warunki zwolnienia z opłat sądowych do Ośrodka Pomocy Prawnej (Centrum právnej pomoci). Sąd poucza strony o takiej możliwości. Sąd może zwolnić stronę z zapłaty całości lub części opłat sądowych, jeżeli uzasadnia to sytuacja strony oraz jeżeli wniosek mający na celu wykonanie lub obronę prawa strony nie jest oczywiście bezzasadny lub skazany na niepowodzenie. Jeżeli sąd nie postanowi inaczej, zwolnienie dotyczy całości postępowania i działa z mocą wsteczną. Wszelkie opłaty uiszczone przed wydaniem postanowienia o zwolnieniu nie zostaną jednak zwrócone.
System pomocy prawnej oraz zakres takiej pomocy reguluje ustawa nr 327/2005 o pomocy prawnej na rzecz osób potrzebujących pomocy materialnej. W ustawie tej ustanowiono również Ośrodek Pomocy Prawnej zapewniający pomoc osobom fizycznym, które z powodu braku środków finansowych nie mogą skorzystać z usług prawnych w celu wykonywania i ochrony swoich praw.
13 Czy od decyzji w sprawie władzy rodzicielskiej przysługuje odwołanie?
Tak, można odwołać się od orzeczenia dotyczącego praw i obowiązków rodzicielskich.
14 W niektórych przypadkach może zachodzić konieczność wystąpienia do sądu lub innego organu o wykonanie decyzji w sprawie władzy rodzicielskiej. Jaka procedura ma zastosowanie w takim przypadku?
W zakresie wykonywania orzeczeń w sprawach dotyczących małoletnich właściwość miejscową ma sąd właściwy dla miejsca zamieszkania małoletniego, jakie zostało ustalone w porozumieniu zawartym między rodzicami lub w inny sposób przewidziany w przepisach prawa. Tryb wykonania orzeczenia reguluje ustawa nr 161/2015 – kodeks postępowania cywilnego nieprocesowego. Szczegółowe zasady dotyczące wykonywania orzeczeń w sprawach dotyczących małoletnich zostały określone w dekrecie Ministerstwa Sprawiedliwości Republiki Słowackiej nr 207/2016, który ma również zastosowanie do orzeczeń sądów zagranicznych.
15 Co należy zrobić, aby orzeczenie dotyczące odpowiedzialności rodzicielskiej wydane przez sąd w jednym państwie członkowskim zostało uznane i wykonane w drugim państwie członkowskim?
Orzeczenia sądowe dotyczące praw i obowiązków rodzicielskich wydane przez sąd w innym państwie członkowskim są uznawane i wykonywane w Republice Słowackiej bez przeprowadzania specjalnego postępowania zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczącym jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących władzy rodzicielskiej (art. 21 ust. 1, tj. bez konieczności stwierdzenia wykonalności orzeczenia).
Zainteresowana strona może jednak wystąpić o stwierdzenie wykonalności orzeczenia dotyczącego praw i obowiązków rodzicielskich wydanego w innym państwie członkowskim i wtedy zastosowanie ma procedura przewidziana w rozdziale III sekcja 2 rozporządzenia.
Wnioski składa się do sądu rejonowego, w którego okręgu zamieszkuje dziecko lub – jeżeli dziecka tam nie ma – do sądu, w którego okręgu dziecko obecnie ma miejsce pobytu, a jeżeli nie ma takiego sądu, sądem właściwym jest Sąd Rejonowy Bratysława I.
Do wniosku o uznanie orzeczenia lub o stwierdzenie wykonalności orzeczenia należy dołączyć odpis orzeczenia dotyczącego praw i obowiązków rodzicielskich, który spełnia warunki niezbędne do ustalenia jego autentyczności, oraz dokument poświadczający wydanie orzeczenia, który na wniosek zainteresowanej strony wydaje odpowiedni sąd pochodzenia, tj. sąd, który wydał orzeczenie dotyczące praw i obowiązków rodzicielskich.
16 Do którego sądu w tym państwie członkowskim należy się zwrócić, aby zaskarżyć postanowienie o uznaniu i wykonaniu orzeczenia dotyczącego odpowiedzialności rodzicielskiej wydanego przez sąd w innym państwie członkowskim? Jaka rodzaj postępowania ma zastosowanie w takich sytuacjach?
Sądem właściwym do rozpoznania wniosku o uznanie (a także wniosku o nieuznanie) orzeczenia dotyczącego praw i obowiązków rodzicielskich jest sąd rejonowy właściwy dla miejsca zamieszkania dziecka, a jeżeli dziecko nie zamieszkuje w Republice Słowackiej – Sąd Rejonowy Bratysława I (Okresný súd Bratislava I).
Sądem właściwym do rozpoznania wniosku o wykonanie (a także wniosku o odmowę wykonania) orzeczenia dotyczącego praw i obowiązków rodzicielskich jest sąd rejonowy właściwy dla miejsca zamieszkania małoletniego, a jeżeli sąd właściwy miejscowo nie jest znany lub nie może podjąć działań w odpowiednim czasie – sąd rejonowy, w którego okręgu przebywa małoletni.
17 Jakie prawo zastosuje sąd w postępowaniu w sprawie odpowiedzialności rodzicielskiej w sytuacji, gdy dziecko lub strony nie mieszkają w danym państwie członkowskim lub są obywatelami różnych państw?
Sądy słowackie orzekają w postępowaniu dotyczącym praw i obowiązków rodzicielskich wyłącznie wówczas, gdy dziecko ma miejsce zwykłego pobytu w Republice Słowackiej. Jeżeli dziecko nie zamieszkuje w Republice Słowackiej, ale ma tam miejsce zwykłego pobytu, lub jeżeli rodzice nie zamieszkują w Republice Słowackiej bądź są obywatelami innych państw, przepisy prawa słowackiego mają zastosowanie zgodnie z Konwencją o jurysdykcji, prawie właściwym, uznawaniu, wykonywaniu i współpracy w zakresie odpowiedzialności rodzicielskiej oraz środków ochrony dzieci (nr 344/2002) (rozdział III Konwencji).
Ustawa nr 97/1963 o prawie prywatnym międzynarodowym i międzynarodowym prawie procesowym stanowi, że stosunki między rodzicami a dziećmi, w tym powstanie lub ustanie praw i obowiązków rodzicielskich, podlegają prawu państwa, w którym dziecko ma miejsce zwykłego pobytu. W wyjątkowych przypadkach sąd może uwzględnić prawo innego państwa, z którym rozpoznawana sprawa ma istotny związek, o ile jest to niezbędne do ochrony dziecka lub jego majątku. Jeżeli miejsce zwykłego pobytu dziecka się zmieniło, rodzicom przysługują nadal prawa i obowiązki rodzicielskie powstałe w państwie, w którym znajdowało się pierwotne miejsce zwykłego pobytu dziecka. Jeżeli jednemu z rodziców nie przysługują prawa i obowiązki rodzicielskie przysługujące rodzicom na mocy prawa słowackiego, rodzic ten uzyskuje te prawa i obowiązki, z chwilą gdy miejscem zwykłego pobytu dziecka staje się Republika Słowacka. Wykonywanie władzy rodzicielskiej podlega prawu państwa, w którym dziecko ma miejsce zwykłego pobytu.
Przepisy ustawy o prawie prywatnym międzynarodowym i międzynarodowym prawie procesowym mają zastosowanie jedynie w braku umowy międzynarodowej lub jeżeli istniejąca umowa międzynarodowa nie zawiera normy kolizyjnej wskazującej prawo właściwe.
Oprócz konwencji haskiej z 1996 r. Republika Słowacka jest stroną wielu umów dwustronnych zawierających postanowienia dotyczące prawa właściwego, które są nadrzędne wobec przepisów ustawy o prawie prywatnym międzynarodowym i międzynarodowym prawie procesowym w sprawach dotyczących praw i obowiązków rodzicielskich. Do przedmiotowych umów zaliczają się:
w przypadku Bułgarii: Umowa między Czechosłowacką Republiką Socjalistyczną a Ludową Republiką Bułgarii o pomocy prawnej i stosunkach w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych (Sofia, dnia 25 listopada 1976 r., dekret nr 3/1978);
w przypadku Chorwacji, Słowenii: Umowa między Czechosłowacką Republiką Socjalistyczną a Socjalistyczną Federacyjną Republiką Jugosławii o stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych (Belgrad, dnia 20 stycznia 1964 r., dekret nr 207/1964);
w przypadku Węgier: Umowa między Czechosłowacką Republiką Socjalistyczną a Węgierską Republiką Ludową o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych (Bratysława, dnia 28 marca 1989 r., dekret nr 63/1990);
w przypadku Polski: Umowa między Czechosłowacką Republiką Socjalistyczną a Polską Rzecząpospolitą Ludową o pomocy prawnej i stosunkach prawnych w sprawach cywilnych, rodzinnych, pracowniczych i karnych (Warszawa, dnia 21 grudnia 1987 r., dekret nr 42/1989);
w przypadku Rumunii: Umowa między Czechosłowacką Republiką Socjalistyczną a Rumuńską Republiką Ludową o pomocy prawnej w sprawach cywilnych, rodzinnych i karnych (Praga, dnia 25 października 1958 r., dekret nr 31/1959).
Ta strona jest częścią portalu Twoja Europa.
Państwa opinia na temat przydatności przedstawionych informacji jest dla nas ważna.
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwy punkt kontaktowy Europejskiej Sieci Sądowej (EJN). Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. ESS ani Komisja Europejska nie ponoszą odpowiedzialności za wszelkie informacje, dane lub odniesienia zawarte w tym dokumencie. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.