Dobre praktyki szkoleniowe

Ocena potrzeb szkoleniowych

Innowacyjna metoda szkoleniowa

Innowacyjne programy nauczania lub plany szkoleniowe

Narzędzia szkoleniowe sprzyjające prawidłowemu stosowaniu prawa UE i międzynarodowej współpracy sądowej

Ocena wyników osiąganych przez uczestników w trakcie szkolenia i skuteczności działań szkoleniowych

Warsztaty europejskie na temat korzystania z dobrych praktyk w ramach europejskich szkoleń kadr wymiaru sprawiedliwości

„Obiecujące”, „dobre” i „najlepsze” praktyki

Przykłady dobrych praktyk pochodzą z różnych obszarów objętych szkoleniami. Są to:

• ocena potrzeb szkoleniowych;
• innowacyjne programy nauczania lub plany szkoleń;
• innowacyjna metoda szkoleniowa;
• narzędzia szkoleniowe sprzyjające prawidłowemu stosowaniu prawa UE i międzynarodowej współpracy sądowej;
• ocena wyników osiąganych przez uczestników w trakcie szkolenia i skuteczności działań szkoleniowych.

Przykłady zostały zebrane w ramach projektu pilotażowego dotyczącego europejskiego szkolenia w zakresie sądownictwa, zaproponowanego przez Parlament Europejski w 2012 r. i zrealizowanego przez Komisję Europejską w latach 2013–2014. Badanie na temat dobrych praktyk szkoleniowych zostało przeprowadzone przez Europejską Sieć Szkolenia Kadr Wymiaru Sprawiedliwości (EJTN), przy czym przykłady pochodzą z 23 instytucji szkoleniowych takich jak krajowe instytucje szkolące kadry wymiaru sprawiedliwości, Akademia Prawa Europejskiego (ERA), Europejski Instytut Administracji Publicznej (EIPA) oraz sama Europejska Sieć Szkolenia Kadr Wymiaru Sprawiedliwości.

W każdym arkuszu informacyjnym przedstawiono główne cechy prezentowanej praktyki, dane kontaktowe instytucji szkoleniowej i wszystkie inne przydatne informacje dotyczące przeniesienia tej praktyki do innego środowiska.

Ocena potrzeb szkoleniowych

Innowacyjne programy nauczania lub plany szkolenia

Innowacyjna metoda szkoleniowa

Narzędzia szkoleniowe sprzyjające prawidłowemu stosowaniu prawa UE i międzynarodowej współpracy sądowej

Ocena wyników osiąganych przez uczestników w trakcie szkolenia i skuteczności działań szkoleniowych

Warsztaty europejskie na temat korzystania z dobrych praktyk w ramach europejskich szkoleń kadr wymiaru sprawiedliwości

Dobre praktyki szkoleniowe omówiono w dniach 26–27 czerwca 2014 r. w czasie warsztatów zorganizowanych przez Komisję. Celem warsztatów było stworzenie forum, na którym podmioty szkolące mogłyby przedstawić swoje zdanie na temat dalszego rozwoju projektów szkoleniowych dla prawników praktyków w zakresie stosowania prawa UE. W czasie warsztatów wyjaśniono również, w jaki sposób finansowanie ze środków UE może wspomóc wprowadzanie nowych technik szkoleniowych (zasadniczo w odniesieniu do projektów obejmujących współpracę transgraniczną).

Materiały wideo dotyczące debaty znajdują się na stronie internetowej warsztatów.

„Obiecujące”, „dobre” i „najlepsze” praktyki

Praktyki szkoleniowe przedstawione w niniejszej części zostały zostały podzielone na „obiecujące”, „dobre”, „najlepsze” lub „niesklasyfikowane” na podstawie kryteriów zdefiniowanych przez EJTN w fazie badawczej.

„Najlepsza praktyka” to program szkoleniowy lub strategia, które charakteryzuje najwyższy poziom skuteczności, co znajduje potwierdzenie w obiektywnych i kompleksowych badaniach oraz ocenie.

„Dobra praktyka” to program lub strategia, których skuteczność została dowiedziona w jednej lub większej liczbie organizacji, przy czym praktyka ta może się przekształcić w najlepszą praktyką, ponieważ istnieją obiektywne przesłanki jej skuteczności i potencjalnej możliwości odtworzenia w innych organizacjach.

W ramach szkolenia kadr wymiaru sprawiedliwości „obiecująca praktyka” (czasami jedynie doświadczalnie) to praktyka, w przypadku której przynajmniej wstępnie dowiedziono skuteczności bądź istnieje możliwość uzyskania danych, które pozwolą na oceną, czy praktyka ta może się przekształcić w dobrą lub najlepszą praktyką, czyli w projekt, który można przenieść do zróżnicowanych środowisk szkoleniowych projektów przeznaczonych dla kadr wymiaru sprawiedliwości.

Skuteczna praktyka jest potencjalnie przenoszalna do jakiegokolwiek środowiska, w całości lub w zmodyfikowanej formie, przy uwzględnieniu określonych okoliczności.

Niektóre praktyki są niesklasyfikowane, ponieważ mimo że wydały się one interesujące, w ich przypadku nie można było jednak uzyskać wystarczających danych, aby dokonać ich klasyfikacji na podstawie kryteriów opisanych powyżej.