Europejski nakaz zapłaty

---

W odniesieniu do art. 29 ust. 1 lit. a) - Sądy właściwe

Wnioski o wydanie europejskiego nakazu zapłaty rozpoznaje sąd właściwy do rozpoznania sprawy w pierwszej instancji. Sądem właściwym do orzekania w przedmiocie skargi o wznowienie postępowania jest sąd, który wydał zaskarżane orzeczenie, orzekający w składzie dwóch sędziów. Zob. art. I^9 art. 1 i 2 nadzwyczajnego dekretu rządowego nr 119/2006 w sprawie niektórych środków niezbędnych do wdrożenia niektórych przepisów wspólnotowych od dnia przystąpienia Rumunii do Unii Europejskiej, zatwierdzonego ustawą nr 191/2007, z późniejszymi zmianami.

Sądem właściwym do wydania europejskiego nakazu zapłaty jest sąd mający właściwość do rozpoznania sprawy w pierwszej instancji:

– sąd rejonowy (judecătoria) mający właściwość do rozpoznawania w pierwszej instancji spraw, w których wartość przedmiotu sporu nie przekracza 200 000 lei rumuńskich,

lub

– sąd okręgowy (tribunalul) mający właściwość do rozpoznawania w pierwszej instancji wszystkich spraw, które nie wchodzą ustawowo w zakres właściwości innych sądów, a zatem w których wartość przedmiotu sporu przekracza 200 000 lei rumuńskich – art. 94 pkt 1 lit. k) oraz art. 95 pkt 1 nowego kodeksu postępowania cywilnego (nakazy zapłaty – zob. art. 1016 nowego kodeksu postępowania cywilnego, który przewiduje, że wierzyciel może wnieść pozew o wydanie nakazu zapłaty do sądu, któremu przysługuje właściwość do rozpoznania sprawy co do jej istoty w pierwszej instancji).

W odniesieniu do art. 29 ust. 1 lit. b) - Procedura ponownego badania nakazu

– postępowanie zwykłe

Prawomocne orzeczenia można zaskarżyć w drodze wniesienia nadzwyczajnego środka zaskarżenia w celu uchylenia wyroku, gdy skarżący nie został należycie wezwany i nie brał udziału w postępowaniu; środek ten należy wnieść w terminie 15 dni od dnia zawiadomienia o wyroku, ale nie później niż rok od dnia uprawomocnienia wyroku; uzasadnienie należy przedstawić w terminie 15 dni, o którym mowa powyżej, pod rygorem nieważności (art. 503 ust. 1 i art. 506 nowego kodeksu postępowania cywilnego);

– przewidziano możliwość wniesienia skargi o wznowienie postępowania (nadzwyczajny środek zaskarżenia) w celu ponownego zbadania orzeczenia rozstrzygającego sprawę co do jej istoty lub gdy strona nie mogła się stawić w sądzie oraz poinformować o tym sądu ze względu na okoliczności, na które nie miała wpływu; w tym przypadku orzeczenia nieodnoszące się do istoty sprawy również podlegają ponownemu zbadaniu; termin na wniesienie tego nadzwyczajnego środka zaskarżenia wynosi 15 dni i jest liczony od dnia, w którym ustały okoliczności, o których mowa powyżej (art. 509 ust. 1 pkt 9 oraz art. 509 ust. 2 i art. 511 ust. 2 nowego kodeksu postępowania cywilnego);

– termin przywraca się wyłącznie wtedy, gdy strona, która nie dochowała terminu, przedstawi należyte uzasadnienie; w tym celu strona ma obowiązek dokonać czynności procesowej w terminie 15 dni od ustania okoliczności uniemożliwiających dokonanie tej czynności, jednocześnie zwracając się do sądu o przywrócenie terminu; w postępowaniu odwoławczym termin ten jest tożsamy z terminem wniesienia środka zaskarżenia; wniosek o przywrócenie terminu rozpoznaje sąd właściwy do rozstrzygania w sprawach dotyczących nieskorzystania z prawa w terminie (art. 186 nowego kodeksu postępowania cywilnego);

– postępowanie szczególne:

– w nowym kodeksie postępowania cywilnego (art. 1014–1025) wprowadza się postępowanie szczególne na potrzeby wydawania nakazów zapłaty;

– dłużnik może wnieść sprzeciw od nakazu zapłaty w terminie 10 dni od dnia jego doręczenia lub powiadomienia o nim (art. 1024 ust. 1 nowego kodeksu postępowania cywilnego);

– wierzyciel może w terminie 10 dni (art. 1024 ust. 2 nowego kodeksu postępowania cywilnego) wnieść skargę o uchylenie wyroku, o której mowa w art. 1021 ust. 1 i 2 [1]nowego kodeksu postępowania cywilnego, bądź skargę o uchylenie nakazu zapłaty, o której mowa w art. 1022 ust. 2[2];

– skargę o uchylenie rozpoznaje sąd, który wydał nakaz zapłaty, w składzie dwuosobowym (art. 1024 ust. 4 nowego kodeksu postępowania cywilnego);

– jeśli sąd rozpoznający sprawę uwzględnia skargę w całości lub części, uchyla nakaz, w odpowiednich przypadkach, w całości lub części i wydaje ostateczne orzeczenie; w przypadku gdy sąd rozpoznający sprawę uwzględnia skargę o uchylenie wyroku, wydaje ostateczne orzeczenie utrzymujące w mocy nakaz zapłaty; orzeczenie oddalające skargę jest prawomocne (art. 1024 ust. 6 zdanie pierwsze, ust. 7 i 8 nowego kodeksu postępowania cywilnego);

– strona może wnieść środek zaskarżenia od nakazu zapłaty w postępowaniu zwykłym; środek zaskarżenia może odnosić się wyłącznie do uchybień w postępowaniu egzekucyjnym bądź przesłanek dotyczących wygaśnięcia zobowiązania, które wystąpiły po uprawomocnieniu się wyroku (art. 1025 ust. 2 nowego kodeksu postępowania cywilnego).

[1] Art. 1021 Zarzuty wobec roszczenia:

1. W przypadku gdy dłużnik wniesie zarzuty wobec roszczenia, sąd rozstrzyga na podstawie akt sprawy i wyjaśnień stron, czy zarzuty są zasadne. Jeżeli zarzuty przedstawione przez dłużnika są zasadne, sąd oddala pozew wierzyciela w drodze orzeczenia.

2. W przypadku gdy zarzuty dłużnika co do istoty sprawy obejmują przedstawienie dowodów innych niż te, o których mowa w ust. 1, przy czym są one dopuszczalne zgodnie z prawem w postępowaniu zwykłym, sąd oddala pozew wierzyciela o wydanie nakazu zapłaty w drodze orzeczenia.

3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i ust. 2, wierzyciel może wnieść pozew o wszczęcie postępowania zwykłego.

[2] Na podstawie art. 1022 ust. 2 nowego kodeksu postępowania cywilnego: „W przypadku gdy sąd, po przeprowadzeniu postępowania dowodowego, uzna, że roszczenia wierzyciela są zasadne jedynie w części, wydaje nakaz zapłaty jedynie co do tej części, a także określa termin zapłaty. W takich przypadkach wierzyciel może zwrócić się do sądu w postępowaniu zwykłym o nakazanie dłużnikowi zapłaty pozostałej części długu”.

W odniesieniu do art. 29 ust. 1 lit. c) - Środki komunikacji

– postępowanie zwykłe

– Wezwania do stawienia się przed sądem oraz inne pisma sądowe można doręczać zgodnie z art. 153–173 nowego kodeksu postępowania cywilnego. {Poniżej podano przykłady tego, w jaki sposób można dokonać doręczenia:

– wezwania do stawienia się przed sądem oraz wszystkie pisma sądowe są doręczane z urzędu przez urzędników sądowych bądź innych pracowników sądu, jak również przez urzędników sądowych bądź pracowników innych sądów, w których okręgu zamieszkuje adresat pisma (art. 154 ust. 1 nowego kodeksu postępowania cywilnego);

– jeżeli pisma nie można doręczyć w sposób określony powyżej, przesyła się je pocztą, listem poleconym z oświadczeniem o treści i potwierdzeniem odbioru, w zapieczętowanej kopercie, do której załącza się formularz dowodu odbioru/potwierdzenia doręczenia oraz przewidziane prawem pouczenie (art. 154 ust. 4 nowego kodeksu postępowania cywilnego);

– na wniosek i na wyłączny koszt zainteresowanej strony pisma sądowe można doręczać bezpośrednio za pośrednictwem komornika, który ma obowiązek dochować formalności określonych w prawie procesowym, albo kuriera (art. 154 ust. 5 nowego kodeksu postępowania cywilnego);

– wezwania do stawienia się przed sądem oraz inne pisma sądowe może również doręczyć sekretarz sądowy za pośrednictwem faksu, poczty elektronicznej lub innych środków zapewniających wysłanie treści pisma sądowego oraz potwierdzenie jego odbioru, pod warunkiem że strona przekazała sądowi w tym celu odpowiednie dane kontaktowe. Doręczane pisma są opatrzone zaawansowanym podpisem elektronicznym sądu, który zastępuje pieczęć sądu i podpis urzędnika sądowego jako obowiązkowe dane w wezwaniu do stawienia się przed sądem. Każdy sąd ma jeden zaawansowany podpis elektroniczny dla wezwań do stawienia się przed sądem i pism sądowych (art. 154 ust. 6 nowego kodeksu postępowania cywilnego)};

– postępowanie szczególne:

– nakaz należy doręczyć stronie, która jest obecna, lub zawiadomić bez zwłoki każdą ze stron zgodnie z przepisami prawa (art. 1022 ust. 5 nowego kodeksu postępowania cywilnego).

W odniesieniu do art. 29 ust. 1 lit. d) - Dopuszczalne języki

Wnioski należy wypełnić w języku rumuńskim.