- Art. 25 ust. 1 lit. а) Sądy właściwe
- Art. 25 ust. 1 lit. b) Środki komunikowania się
- Art. 25 ust. 1 lit. c) Organy lub organizacje właściwe do zapewnienia praktycznej pomocy
- Art. 25 ust. 1 lit. d) Środki elektronicznego doręczania i elektronicznego komunikowania się oraz metody wyrażenia wcześniejszej zgody na stosowanie takich środków
- Art. 25 ust. 1 lit. e) Osoby lub przedstawiciele zawodów, którzy mają prawny obowiązek akceptowania doręczenia dokumentów lub innej komunikacji pisemnej drogą elektroniczną
- Art. 25 ust. 1 lit. f) Opłaty sądowe i metody płatności
- Art. 25 ust. 1 lit. g) Postępowanie w sprawie środków odwoławczych i sądy właściwe do rozpatrywania takich środków
- Art. 25 ust. 1 lit. h) Postępowanie w sprawie ponownego zbadania orzeczenia oraz sądy właściwe do ponownego zbadania orzeczenia
- Art. 25 ust. 1 lit. i) Akceptowane języki
- Art. 25 ust. 1 lit. j) Organy właściwe w zakresie wykonania
Art. 25 ust. 1 lit. а) Sądy właściwe
Zgodnie z przepisami belgijskiego kodeksu postępowania sądowego (Code judiciaire/Gerechtelijk Wetboek) sądami właściwymi rzeczowo do wydania orzeczenia w europejskim postępowaniu w sprawie drobnych roszczeń są: sąd pokoju (juge de paix/vrederechter), sąd pierwszej instancji (tribunal de première instance/rechtbank van eerste aanlege) i sąd ds. działalności gospodarczej (tribunal de l'entreprise/rechtbank van koophandel).
Art. 25 ust. 1 lit. b) Środki komunikowania się
Wnoszenie pism lub zawiadomień, które są przyjmowane przez sądy na potrzeby postępowania zgodnie z art. 4 ust. 1 rozporządzenia, może odbywać się w Belgii w drodze bezpośredniego złożenia formularza pozwu A, zamieszczonego w załączniku I, z załączonymi dokumentami potwierdzającymi roszczenie, w kancelarii właściwego miejscowo sądu ORAZ przesłania przesyłką poleconą tego formularza z załączonymi dokumentami potwierdzającymi roszczenie do właściwego miejscowo sądu.
Elektroniczne przesłanie formularza pozwu A powinno stać się możliwe w najbliższej przyszłości.
Art. 25 ust. 1 lit. c) Organy lub organizacje właściwe do zapewnienia praktycznej pomocy
Kancelaria właściwego sądu może udzielić informacji ogólnych oraz praktycznej pomocy przy wypełnianiu formularzy.
Art. 25 ust. 1 lit. d) Środki elektronicznego doręczania i elektronicznego komunikowania się oraz metody wyrażenia wcześniejszej zgody na stosowanie takich środków
W Belgii dokumenty i orzeczenia są doręczane przez komornika sądowego (signification). Doręczenie dokumentów przez komornika sądowego drogą elektroniczną powinno stać się możliwe w najbliższej przyszłości.
Doręczenie przez sekretariat sądu (notification) odbywa się drogą pocztową lub, w przypadkach określonych ustawowo, faksem. Doręczenie przez sekretariat sądu drogą elektroniczną powinno stać się możliwe w najbliższej przyszłości.
Aby uzyskać więcej informacji dotyczących doręczania dokumentów przez komornika sądowego lub przez sekretariat sądu, należy zapoznać się z odpowiednią stroną portalu „e-Sprawiedliwość”.
Art. 25 ust. 1 lit. e) Osoby lub przedstawiciele zawodów, którzy mają prawny obowiązek akceptowania doręczenia dokumentów lub innej komunikacji pisemnej drogą elektroniczną
/Art. 25 ust. 1 lit. f) Opłaty sądowe i metody płatności
Kwestia ta jest uregulowana w art. 1017-1022 kodeksu postępowania sądowego, art. 953 kodeksu postępowania sądowego w odniesieniu do wypłaty świadczenia przysługującego świadkowi, jak również w kodeksie opłat skarbowych, hipotecznych i kancelaryjnych, a w szczególności w art. 142 i nast. oraz art. 268 i nast., w odniesieniu do opłat skarbowych.
Art. 1018 kodeksu sądowego określa, jakie elementy składają się na koszty:
1°opłaty różne: opłaty kancelaryjne i skarbowe - opłaty kancelaryjne obejmują opłaty za wpis sprawy na wokandę, opłaty za sporządzenie aktu i opłaty za wystawienie odpisu (zob. art. 268 i nast. kodeksu opłat skarbowych, hipotecznych i kancelaryjnych).
Co do zasady opłaty skarbowe pobiera się w przypadku orzeczeń w sprawach, w których wartość przedmiotu sporu wynosi powyżej 12 500 EUR (bez opłat sądowych); opłaty te wynoszą 3 % wartości przedmiotu sporu. Opłaty te nie są należne w sprawach dotyczących drobnych roszczeń.
2° koszt oraz honorarium i wynagrodzenie z tytułu dokonania czynności sądowych;
3° koszt wydania orzeczenia;
4° koszt wszystkich środków dochodzeniowych, w szczególności świadczeń przysługujących świadkom i biegłym - w dekrecie królewskim z dnia 27 lipca 1972 r. wysokość tego świadczenia określono na 200 BEF w przeliczeniu na jednego świadka. Kwota ta odpowiada obecnie około 5 EUR. Do tej kwoty należy również dodać zwrot kosztów podróży.
Biegły sporządzający opinię na potrzeby sądu określa swobodnie wysokość opłat i honorarium, pod warunkiem że metoda obliczania opłat została jasno wskazana i że kwota może – w przypadku, gdy wydatki zostały wykazane niezasadnie – zostać pomniejszona przez sędziego przy końcowym obliczaniu wszystkich kosztów sądowych;
5° koszty podróży i pobytu sędziów i prokuratorów, sekretarzy sądu i stron, gdy ich podróż została zarządzona przez sędziego, oraz koszt z tytułu czynności prawnych, jeżeli zostały one dokonanie na potrzeby danego procesu;
6° koszty postępowania (art. 1022 kodeksu sądowego); zwrot kosztów postępowania oznacza ryczałtowy udział w kosztach i honorariach adwokata wygrywającej strony. Kwoty te są powiązane z indeksem cen konsumpcyjnych i każda zmiana w górę lub w dół o 10 punktów powoduje wzrost lub spadek tych kwot o 10%.
Wartość przedmiotu sporu | Kwota | Kwota | Kwota |
Do 250,00 EUR | 180,00 EUR | 90,00 EUR | 360,00 EUR |
Od 250,01 EUR do 750,00 EUR | 240,00 EUR | 150,00 EUR | 600,00 EUR |
Od 750,01 EUR do 2 500,00 EUR | 480,00 EUR | 240,00 EUR | 1 200,00 EUR |
*Nowe kwoty począwszy od dnia 1 czerwca 2016 r.
Sąd pracy (wyjątki)
Wartość przedmiotu sporu | Kwota | Kwota | Kwota |
Do 250,00 EUR | 43,75 EUR | 31,75 EUR | 55,75 EUR |
Do 620,00 EUR | 87,43 EUR | 59,43 EUR | 105,43 EUR |
Do 2 500,00 EUR | 131,18 EUR | 107.18 EUR | 155,18 EUR |
7° honorarium, wynagrodzenie i koszty mediatora wskazane zgodnie z art. 1734 kodeksu postępowania sądowego.
Biorąc pod uwagę powyższe, kwota do zapłaty różni się w poszczególnych przypadkach i zależy od takich czynników jak to, czy dana strona jest stroną wygrywającą, czy wezwano biegłych lub świadków, czy urzędnicy sądowi musieli się udać za granicę bądź czy trzeba było skorzystać z usług mediatora itp.
Opłaty kancelaryjne należy uiścić z góry. W razie nieuiszczenia opłat sprawa nie zostanie wpisana na wokandę. Co do zasady biegli pobierają zaliczkę przed rozpoczęciem sporządzania opinii. Jeżeli zwrócono się o przesłuchanie świadka, należy uprzednio uiścić opłatę na rzecz sekretarza sądu. Jeżeli opłata nie zostanie wpłacona, uznaje się, że strona odstąpiła od przesłuchania świadka.
Płatności można dokonać przelewem lub poleceniem zapłaty, przelewem elektronicznym, gotówką lub czekiem na rzecz sekretariatu sądu (to ostatnie rozwiązanie jest zarezerwowane dla adwokatów i komorników sądowych).
Art. 25 ust. 1 lit. g) Postępowanie w sprawie środków odwoławczych i sądy właściwe do rozpatrywania takich środków
Istnieje możliwość wszczęcia postępowania na podstawie art. 17 rozporządzenia na gruncie przepisów prawa procesowego w sprawach cywilnych. Postępowanie należy wszcząć w sądzie pierwszej instancji, sądzie gospodarczym bądź sądzie apelacyjnym właściwym rzeczowo na podstawie kodeksu postępowania sądowego. Aby określić konkretnie, który sąd apelacyjny jest właściwy miejscowo, należy zapoznać się z europejskim atlasem sądowym w sprawach cywilnych.
Artykuł 1051 kodeksu postępowania sądowego przewiduje możliwość wniesienia apelacji od wyroku w terminie miesiąca od jego doręczenia przez komornika (signification) lub od jego doręczenia przez sekretariat sądu (notification) zgodnie z art. 792 zdanie drugie i trzecie kodeksu. Analogicznie z tym przepisem termin na wniesienie środka zaskarżenia w europejskim postępowaniu w sprawie drobnych roszczeń wynosi co do zasady jeden miesiąc od doręczenia orzeczenia właściwego sądu przez komornika sądowego lub sekretariat sądu zgodnie z art. 13 rozporządzenia ustanawiającego europejskie postępowanie w sprawie drobnych roszczeń.
Art. 25 ust. 1 lit. h) Postępowanie w sprawie ponownego zbadania orzeczenia oraz sądy właściwe do ponownego zbadania orzeczenia
W zależności od okoliczności sprawy w prawie belgijskim istnieje szereg środków zaskarżenia, które można wykorzystać w celu zaskarżenia orzeczenia.
Po pierwsze, art. 1051 kodeksu postępowania sądowego przewiduje możliwość wniesienia apelacji od wyroku w terminie miesiąca od jego doręczenia przez komornika (signification) lub w niektórych sprawach od jego doręczenia drogą pocztową przez sekretariat sądu (notification) zgodnie z art. 792 zdanie drugie i trzecie kodeksu. Rozwiązanie to można zastosować w przypadku wydania wyroku przy stawiennictwie stron oraz wydania wyroku zaocznego.
Po drugie, art. 1048 kodeksu postępowania sądowego przewiduje możliwość wniesienia sprzeciwu od wyroku zaocznego w terminie miesiąca od jego doręczenia przez komornika lub w niektórych sprawach od jego doręczenia przez sekretariat sądu zgodnie z art. 792 zdanie drugie i trzecie kodeksu.
Terminy na wniesienie apelacji lub sprzeciwu nie mają wpływu na:
– wszelkie terminy przewidziane w bezwzględnie obowiązujących przepisach prawa ponadnarodowego i międzynarodowego;
– przepisy art. 50 kodeksu sądowego, które przewidują możliwość przywrócenia terminu zawitego w przewidzianych przez prawo okolicznościach;
– możliwość zastosowania zasady ogólnej prawa, potwierdzonej wielokrotnie w orzecznictwie belgijskiego Sądu Kasacyjnego, zgodnie z którą terminy na dokonanie czynności prawnych są przywracane w przypadku gdy strona nie mogła dokonać określonej czynności prawnej przed upływem terminu ze względu na siłę wyższą.
Art. 25 ust. 1 lit. i) Akceptowane języki
Na potrzeby art. 21a ust. 1 Belgia nie akceptuje języków innych niż język urzędowy lub jeden z języków urzędowych miejsca wykonania, zgodnie z belgijskimi przepisami krajowymi.
Art. 25 ust. 1 lit. j) Organy właściwe w zakresie wykonania
Organami właściwymi w sprawach dotyczących wykonania wyroku wydanego przez sąd w postępowaniu dotyczącym drobnych roszczeń, są komornicy sądowi (huissiers de justice).
Organem właściwym do celów stosowania art. 23 rozporządzenia ustanawiającego europejskie postępowanie w sprawie drobnych roszczeń jest właściwy miejscowo sędzia ds. postępowania egzekucyjnego (juge des saisies). Artykuł 1395 kodeksu postępowania sądowego stanowi, że właściwy do rozpoznawania wniosków dotyczących środków zabezpieczających i egzekucji jest sędzia ds. postępowania egzekucyjnego. Właściwość miejscową określa art. 633 kodeksu postępowania sądowego.
Na podstawie przepisów kodeksu postępowania sądowego sądem właściwym jest właściwy miejscowo sąd pierwszej instancji. Artykuł 569 pkt 5 kodeksu postępowania sądowego stanowi, że sąd pierwszej instancji, w którego strukturach wykonuje swoje obowiązki sędzia ds. postępowania egzekucyjnego, jest właściwy do rozstrzygania sporów dotyczących wykonywania wyroków i postanowień. Sąd ten, w tym sędzia ds. postępowania egzekucyjnego, jest również właściwy na podstawie art. 568 kodeksu postępowania sądowego.
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.