Wyszukaj informacje według regionu
Usługa mediacji rodzinnej jest przeznaczona dla rodziców, którzy są w separacji lub wszczęli sprawę o separację, mają co najmniej jedno wspólne małoletnie dziecko i nie osiągnęli porozumienia w sprawach dotyczących warunków jego życia (takich jak kwestie dotyczące kontaktów i alimentów). Mediator rodzinny, działający jako neutralna strona, pomaga rodzicom w wymianie pomysłów i osiągnięciu obopólnie satysfakcjonującego porozumienia. Celem postępowania mediacyjnego jest nie tyle nakłonienie do pojednania, co raczej wypracowanie ugody możliwej do zrealizowania w praktyce.
Mediacja rodzinna jest szybsza, korzystniejsza i lepsza dla zdrowia psychicznego rodziców oraz w większym stopniu uwzględnia dobro dziecka; porozumienia zawarte między rodzicami za pomocą tej metody są skuteczniejsze niż porozumienia zawarte w toku postępowania sądowego. Od 1 września 2022 r. mediacja rodzinna jest również dostępna nieodpłatnie jako usługa finansowana przez państwo. Dostęp do mediacji rodzinnej można uzyskać kontaktując się z Urzędem ds. Zabezpieczenia Społecznego (Sotsiaalkindlustusamet). Sędzia może również zarządzić mediację rodzinną w toku postępowania sądowego.
Zgodnie z ustawą o finansowanych przez państwo usługach mediacji rodzinnej (riikliku perelepitusteenuse seadus) mediator rodzinny to osoba bezpośrednio prowadząca postępowanie pojednawcze w ramach stosunku umownego z Urzędem ds. Zabezpieczenia Społecznego, która pomaga rodzicom (zwanym dalej „stronami mediacji”) w znalezieniu rozwiązania sporu dotyczącego warunków życia ich małoletniego dziecka, mając na względzie dobro dziecka.
Mediator w rozumieniu ustawy o postępowaniu pojednawczym (lepitusseadus) musi być jedną z następujących osób:
1) osobą fizyczną, której strony powierzyły mediację w sporze między nimi (na przykład specjalista w dziedzinie psychologii lub spraw socjalnych – w tym specjalista ds. ochrony dzieci, pracownik socjalny – lub osoba z przygotowaniem prawnym). Mediator może działać za pośrednictwem osoby prawnej, z którą łączy go stosunek pracy lub inny stosunek umowny;
2) adwokatem (vandeadvokaat), który złożył oświadczenie w tym zakresie w estońskiej izbie adwokackiej (Eesti Advokatuur);
3) notariuszem, który złożył odpowiednie oświadczenie w izbie notarialnej;
4) w przypadkach przewidzianych w ustawie – organem mediacyjnym samorządu lokalnego.
W Republice Estonii organizację usług mediacji rodzinnej regulują następujące przepisy:
- ustawa o finansowanych przez państwo usługach mediacji rodzinnej
- ustawa o postępowaniu pojednawczym
- ustawa o opiece społecznej
- ustawa o prawie rodzinnym
- kodeks postępowania cywilnego
W Estonii mediatorów rodzinnych reprezentują obecnie Estońskie Stowarzyszenie Mediatorów (Eesti Lepitajate Ühing) oraz Instytut Mediacji (Lepituse Instituut). Pracę mediatorów w ramach finansowanej przez państwo usługi mediacji rodzinnej koordynuje Urząd ds. Zabezpieczenia Społecznego.
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwy punkt kontaktowy Europejskiej Sieci Sądowej (EJN). Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. ESS ani Komisja Europejska nie ponoszą odpowiedzialności za wszelkie informacje, dane lub odniesienia zawarte w tym dokumencie. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.