- Art. 2 ust. 1 - Organy przekazujące
- Art. 2 ust. 2 - Jednostki przyjmujące
- Art. 2 ust. 4 lit. c) - Sposoby odbioru dokumentów
- Art. 2 ust. 4 lit. d) -Języki, w których można wypełniać standardowy formularz, zawarty w załączniku 1
- Art. 3 - Agencja centralna
- Art. 4 - Przekazywanie dokumentów
- Art. 8 ust. 3 oraz art. 9 ust. 2 - Określone terminy doręczania dokumentów ustanowione w prawie krajowym
- Art. 10 - Poświadczenie doręczenia i kopia doręczanego dokumentu
- Art. 11 - Koszty doręczenia
- Art. 13 - Doręczanie dokumentów przez przedstawicieli dyplomatycznych lub konsularnych
- Art. 15 - Doręczanie bezpośrednie
- Art. 19 - Niewdanie się w spór przez pozwanego
- Art. 20 - Umowy lub porozumienia, których stronami są państwa członkowskie i które spełniają warunki wskazane w art. 20 ust. 2
Wyszukaj informacje według regionu
Uwaga! Rozporządzenie Rady (WE) nr 1393/2007 zostało zastąpione rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/1784 z dnia 1 lipca 2022 r.
Powiadomienia na podstawie nowego rozporządzenia można znaleźć tutaj!
Art. 2 ust. 1 - Organy przekazujące
Do tej pory przetłumaczono ją na następujące języki:
We Francji jednostkami przekazującymi są komornicy (huissiers de justice) oraz sekretariaty sądów (greffes des juridictions).
Art. 2 ust. 2 - Jednostki przyjmujące
Do tej pory przetłumaczono ją na następujące języki:
We Francji jednostkami przyjmującymi są wyłącznie komornicy (huissiers de justice).
Art. 2 ust. 4 lit. c) - Sposoby odbioru dokumentów
Możliwości odbioru dokumentów, którymi dysponują jednostki: przesyłki pocztowe.
Art. 2 ust. 4 lit. d) -Języki, w których można wypełniać standardowy formularz, zawarty w załączniku 1
Francja dopuszcza wypełnienie standardowego formularza zawartego w załączniku I w języku francuskim lub w jednym z następujących języków: angielskim, niemieckim, włoskim, hiszpańskim.
Art. 3 - Agencja centralna
Organem centralnym jest Departament ds. Wzajemnej Pomocy, Prawa Prywatnego Międzynarodowego i Prawa Europejskiego (Département de l’entraide, du droit international privé et européen – DEDIPE).
Adres:
Ministère de la Justice
Direction des Affaires Civiles et du Sceau
Département de l’entraide, du droit international privé et européen (DEDIPE)
13, place Vendôme
F-75042 Paris Cedex 01
Tel.: 00 33 (0)1 44 77 61 05
Faks: 00 33 (0)1 44 77 61 22
Poczta elektroniczna: entraide-civile-internationale@justice.gouv.fr
Znajomość języków: francuski i angielski
Art. 4 - Przekazywanie dokumentów
Francja dopuszcza wypełnienie standardowego formularza zawartego w załączniku I w języku francuskim lub w jednym z następujących języków: angielskim, niemieckim, włoskim, hiszpańskim.
Art. 8 ust. 3 oraz art. 9 ust. 2 - Określone terminy doręczania dokumentów ustanowione w prawie krajowym
Francja podnosi, że zgodnie z jej ustawodawstwem pismo należy doręczyć w terminie określonym w art. 8 §3 i 9 §2.
Art. 10 - Poświadczenie doręczenia i kopia doręczanego dokumentu
Francja dopuszcza wypełnienie poświadczenia doręczenia (za pośrednictwem komornika lub sekretariatu sądu) nie tylko w języku francuskim, ale również w jednym z następujących języków: angielskim, niemieckim, włoskim, hiszpańskim.
Art. 11 - Koszty doręczenia
Do tej pory przetłumaczono ją na następujące języki:
Opłata stała z tytułu czynności komorniczej wynosi 48,75 EUR (rozporządzenie z dnia 26 lutego 2016 r.) Przekazaniu dokumentów musi towarzyszyć odpowiednia płatność, z wyjątkiem sytuacji, w których wnioskodawca korzysta z pomocy prawnej.
Art. 13 - Doręczanie dokumentów przez przedstawicieli dyplomatycznych lub konsularnych
Francja nie wyraża zgody na korzystanie na swoim terytorium z możliwości doręczania przez inne państwo członkowskie na terytorium Francji pism sądowych drogą konsularną lub dyplomatyczną, chyba że odbiorcą dokumentu jest obywatel państwa członkowskiego, z którego pisma pochodzą.
Art. 15 - Doręczanie bezpośrednie
Francja nie sprzeciwia się możliwości doręczania bezpośredniego przewidzianego w art. 15 ust. 1.
Art. 19 - Niewdanie się w spór przez pozwanego
Sędzia francuski, nie naruszając postanowień ust. 1, może wydać orzeczenie, o ile spełnione są wszystkie warunki określone w ust. 2.
Wniosek o przywrócenie terminu przewidziany w ust. 4 należy złożyć w terminie roku, licząc od dnia wydania orzeczenia.
Art. 20 - Umowy lub porozumienia, których stronami są państwa członkowskie i które spełniają warunki wskazane w art. 20 ust. 2
Konwencja z dnia 1 marca 1954 r. dotycząca procedury cywilnej
Konwencja z dnia 15 listopada 1965 r. o doręczaniu za granicą dokumentów sądowych i pozasądowych w sprawach cywilnych lub handlowych
Umowa między Francją a Niemcami o ułatwieniu stosowania Konwencji haskiej z dnia 1 marca 1954 r. dotyczącej procedury cywilnej, podpisana dnia 6 maja 1961 r.
Konwencja o wzajemnej pomocy sądowej w sprawach cywilnych i handlowych między Francją a Belgią z dnia 1 marca 1956 r. zmieniona wymianą listów z dnia 23 i 30 sierpnia 1960 r.
Umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej o ułatwieniu stosowania Konwencji haskiej z dnia 1 marca 1954 r. dotyczącej procedury cywilnej, sporządzona dnia 5 kwietnia 1967 r.
Konwencja z dnia 2 lutego 1922 r. o ułatwieniu wykonywania czynności procesowych między osobami zamieszkałymi we Francji i w Wielkiej Brytanii
Umowa między Republiką Francuską a Socjalistyczną Federacyjną Republiką Jugosławii o ułatwieniu stosowania Konwencji dotyczącej procedury cywilnej, podpisanej w Hadze dnia 1 marca 1954 roku, sporządzona w Belgradzie dnia 29 października 1969 r.
Konwencja między Republiką Francuską a Socjalistyczną Republiką Rumunii o wzajemnej pomocy sądowej w sprawach cywilnych i handlowych, sporządzona w Paryżu dnia 5 listopada 1974 r.
Konwencja o wzajemnej pomocy i współpracy sądowej między Republiką Francuską a Republiką Austrii uzupełniająca Konwencję haską z dnia 1 marca 1954 r. dotyczącą procedury cywilnej, sporządzona w Wiedniu dnia 27 lutego 1979 r.
Konwencja o wzajemnej pomocy sądowej w sprawach cywilnych i rodzinnych oraz o uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń między Republiką Francuską a Węgierską Republiką Ludową, sporządzona w Budapeszcie dnia 31 lipca 1980 r.
Konwencja między Rządem Republiki Francuskiej a Rządem Czechosłowackiej Republiki Socjalistycznej o wzajemnej pomocy sądowej oraz uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń w sprawach cywilnych, rodzinnych i handlowych, sporządzona dnia 10 maja 1984 r.
Konwencja o wzajemnej pomocy sądowej w sprawach cywilnych między Rządem Republiki Francuskiej a Rządem Ludowej Republiki Bułgarii, sporządzona w Sofii dnia 18 stycznia 1989 r.
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.