Κανονισμός Βρυξέλλες ΙΙβ — Γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας (αναδιατύπωση)

---

Άρθρο 103 παράγραφος 1 στοιχείο α) (1ο μέρος) — Δημόσιες ή άλλες αρχές εξουσιοδοτημένες να συντάσσουν δημόσιο έγγραφο του άρθρου 2 παράγραφος 2 σημείο 2) στοιχείο β) και δημόσιες αρχές εξουσιοδοτημένες να καταχωρίζουν συμφωνία του άρθρου 2 παράγραφος 2 σημείο 3)

Οι δικαστές και οι ειρηνοδίκες (jueces y magistrados) είναι αρμόδιοι να επιλαμβάνονται των ζητημάτων που προβλέπονται στο άρθρο 1 παράγραφος 1 στοιχεία α) και β).

Επιπλέον, στην περίπτωση του άρθρου 1 παράγραφος 1 στοιχείο α), είναι αρμόδιοι οι συμβολαιογράφοι (notarios), υπό την προϋπόθεση ότι δεν εμπλέκονται παιδιά στη διαδικασία. Αρμόδιοι είναι επίσης οι δικαστικοί επιμελητές (Letrados de la Administración de Justicia), οι οποίοι έχουν την εξουσία να εγκρίνουν συναινετικά διαζύγια.

Άρθρο 103 παράγραφος 1 στοιχείο α) (2ο μέρος) — Διοικητικές αρχές που χορηγούν τη δικαστική αρωγή η οποία αναφέρεται στο άρθρο 74 παράγραφος 2

Οι δικηγορικοί σύλλογοι (Colegios de Abogados) είναι αρμόδιες αρχές υπό τους ίδιους όρους που προβλέπονται στην οδηγία 2003/8/ΕΚ του Συμβουλίου, της 27ης Ιανουαρίου 2003, για βελτίωση της πρόσβασης στη δικαιοσύνη επί διασυνοριακών διαφορών μέσω της θέσπισης στοιχειωδών κοινών κανόνων σχετικά με το ευεργέτημα πενίας στις διαφορές αυτές.

Η διοικητική αρχή που αναγνωρίζει το δικαίωμα ή το ευεργέτημα της νομικής συνδρομής είναι η Επιτροπή Νομικής Συνδρομής (Comisión de Asistencia JurídicaGratuita) της οικείας επαρχίας.

Άρθρο 103 παράγραφος 1 στοιχείο β) (1ο μέρος) — Δικαστήρια αρμόδια για την έκδοση πιστοποιητικών για απόφαση του άρθρου 36 παράγραφος 1, και δικαστήρια και αρχές που είναι αρμόδια για την έκδοση πιστοποιητικού για δημόσιο έγγραφο ή συμφωνία του άρθρου 66

Οι δικαστικοί επιμελητές είναι οι αρμόδιες αρχές όσον αφορά το πιστοποιητικό που προβλέπεται στο άρθρο 36 παράγραφος 1 στοιχεία α) και β).

Στην περίπτωση του πιστοποιητικού που προβλέπεται στο άρθρο 36 παράγραφος 1 στοιχείο γ), αρμόδιες αρχές είναι οι δικαστικοί επιμελητές, τα δικαστήρια και οι αρχές που είναι αρμόδιες για την έκδοση του πιστοποιητικού για δημόσιο έγγραφο (documento público) ή συμφωνία που προβλέπεται στο άρθρο 66.

Τέλος, όσον αφορά το πιστοποιητικό του άρθρου 66 παράγραφος 1 στοιχείο α), αρμόδιες αρχές είναι οι δικαστικοί επιμελητές και οι συμβολαιογράφοι, ενώ οι δικαστικοί επιμελητές αποτελούν τις αρμόδιες αρχές όσον αφορά το άρθρο 66 παράγραφος 1 στοιχείο β).

Άρθρο 103 παράγραφος 1 στοιχείο β) (2ο μέρος) — Δικαστήρια αρμόδια για τη διόρθωση των πιστοποιητικών που αναφέρονται στο άρθρο 37 παράγραφος 1 και στο άρθρο 48 παράγραφος 1, και δικαστήρια αρμόδια για την έκδοση πιστοποιητικού περί έλλειψης ή περιορισμού της εκτελεστότητας πιστοποιημένης απόφασης το οποίο αναφέρεται στο άρθρο 49· και δικαστήρια και αρχές που είναι αρμόδια για τη διόρθωση του πιστοποιητικού που έχει εκδοθεί δυνάμει του άρθρου 66 παράγραφος 1, η οποία αναφέρεται στο άρθρο 67 παράγραφος 1·

Μόνον ο φορέας που εξέδωσε το πρωτότυπο πιστοποιητικό είναι αρμόδιος να «διορθώσει» το εν λόγω πιστοποιητικό σε περίπτωση ουσιώδους σφάλματος (ή να «προσδιορίσει την έλλειψη ή τον περιορισμό πιστοποιημένης απόφασης»).

Άρθρο 103 παράγραφος 1 στοιχείο γ) — δικαστήρια αρμόδια για την αναγνώριση απόφασης (άρθρο 30 παράγραφος 3) και για την άρνηση αναγνώρισης (άρθρο 40 παράγραφος 2), καθώς και δικαστήρια και αρχές που είναι αρμόδια για την άρνηση εκτέλεσης, για προσβολή ή προσφυγή και για περαιτέρω προσφυγή ή προσφυγή που αναφέρονται στο άρθρο 58 παράγραφος 1, στο άρθρο 61 παράγραφος 2 και στο άρθρο 62

Όργανα αρμόδια να αναγνωρίζουν ή να αρνούνται την αναγνώριση απόφασης και να αρνούνται την εκτέλεση (άρθρο 30 παράγραφος 3, άρθρο 40 παράγραφος 2 και άρθρο 58 παράγραφος 1): το κατά τόπον αρμόδιο πρωτοδικείο (juzgado de primera instancia).

Όργανα αρμόδια για την εκδίκαση προσβολών ή προσφυγών και περαιτέρω προσβολών ή προσφυγών (άρθρο 58 παράγραφος 1, άρθρο 61 παράγραφος 1 και άρθρο 62): το επαρχιακό δικαστήριο (Audiencia Provincial) που είναι κατά τόπον αρμόδιο να εκδικάζει προσφυγές κατά των αρνήσεων εκτέλεσης και, για τις περιπτώσεις του άρθρου 62, το Ανώτατο Δικαστήριο (Tribunal Supremo) με την άσκηση αναίρεσης.

Άρθρο 103 παράγραφος 1 στοιχείο δ) – αρμόδιες για την εκτέλεση αρχές που αναφέρονται στο άρθρο 52

Τα κατά τόπον αρμόδια πρωτοδικεία ή πρωτοδικεία και προανακριτικά δικαστήρια (Juzgados de Primera Instancia e Instrucción), το οικογενειακό δικαστήριο (Juzgado de Familia) ή το Δικαστήριο για τη Βία κατά των Γυναικών (Juzgado de Violencia Sobre La Mujer), κατά περίπτωση.

Άρθρο 103 παράγραφος 1 στοιχείο ε) — ένδικα μέσα κατά απόφασης σχετικά με την αίτηση για άρνηση εκτέλεσης που αναφέρονται στα άρθρα 61 και 62

Κατά της απόφασης επί της αίτησης άρνησης της εκτέλεσης μπορεί να ασκηθεί προσφυγή ενώπιον του οργάνου που εξέδωσε την εν λόγω απόφαση. Η προσφυγή εκδικάζεται από το κατά τόπον αρμόδιο επαρχιακό δικαστήριο.

Άρθρο 103 παράγραφος 1 στοιχείο στ) — ονόματα, διευθύνσεις και μέσα επικοινωνίας όσον αφορά τις κεντρικές αρχές που έχουν οριστεί και είναι επιφορτισμένες να παρέχουν τη συνδρομή τους για την εφαρμογή του κανονισμού σε διαφορές γονικής μέριμνας. Σε περίπτωση που ορίζονται περισσότερες από μία κεντρικές αρχές, καθορίζεται η κατά τόπον ή η καθ’ ύλη αρμοδιότητα κάθε κεντρικής αρχής, όπως αναφέρεται στο άρθρο 76.

Ministerio de Justicia (Υπουργείο Δικαιοσύνης)
Subdirección General de Cooperación Jurídica Internacional (Γενική Υποδιεύθυνση Διεθνούς Δικαστικής Συνεργασίας)
Área de Sustracción Internacional de Menores (Υπηρεσία Διεθνούς Απαγωγής Παιδιών)
C/San Bernardo, 62
28071 MADRID
España

Ηλεκτρονική διεύθυνση επικοινωνίας:

sustraccionmenores@mjusticia.es

Όλες οι πληροφορίες σχετικά με τη διαδικασία διεθνούς απαγωγής παιδιών είναι διαθέσιμες στον ιστότοπο του Υπουργείου Δικαιοσύνης της Ισπανίας, στη διεύθυνση: https://www.mjusticia.gob.es

Άρθρο 103 παράγραφος 1 στοιχείο ζ) — κατά περίπτωση, κατηγορίες στενών συγγενών, πέραν των γονέων, υπό τη φροντίδα των οποίων μπορεί να τοποθετηθεί το παιδί στο έδαφος κράτους μέλους χωρίς την προηγούμενη έγκριση του εν λόγω κράτους μέλους, όπως αναφέρεται στο άρθρο 82

Άνευ αντικειμένου.

Άρθρο 103 παράγραφος 1 στοιχείο η) — γλώσσες των θεσμικών οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης διαφορετικές από τη γλώσσα κράτους μέλους, στις οποίες μπορούν να γίνονται δεκτές οι κοινοποιήσεις προς τις κεντρικές αρχές αυτού, όπως αναφέρεται στο άρθρο 91 παράγραφος 3

Αγγλικά και ισπανικά.

Άρθρο 103 παράγραφος 1 στοιχείο θ) — γλώσσες που γίνονται δεκτές για τις μεταφράσεις των αιτημάτων και των συνοδευτικών εγγράφων που αποστέλλονται σύμφωνα με τα άρθρα 80, 81, 82, και των πεδίων ελεύθερου κειμένου των πιστοποιητικών που αναφέρονται στο άρθρο 91 παράγραφος 2

Ισπανικά.