Rozporządzenie Bruksela II ter – Sprawy małżeńskie i sprawy dotyczące odpowiedzialności rodzicielskiej (wersja przekształcona)

---

Art. 103 ust. 1 lit. a) (część 1) – organy publiczne lub inne organy uprawnione do sporządzenia dokumentu urzędowego, o którym mowa w art. 2 ust. 2 pkt 2 lit. b), oraz organy publiczne uprawnione do rejestracji porozumienia, o którym mowa w art. 2 ust. 2 pkt 3

Referendarz lub notariusz.

Art. 103 ust. 1 lit. a) (część 2) – organy administracyjne przyznające pomoc prawną, o której mowa w art. 74 ust. 2

Nie dotyczy.

Art. 103 ust. 1 lit. b) (część 1) – sądy właściwe do wydawania zaświadczeń dotyczących orzeczeń, o których mowa w art. 36 ust. 1, oraz sądy i organy właściwe do wydawania zaświadczeń dotyczących dokumentów urzędowych lub porozumień, o których mowa w art. 66

Organem właściwym w zakresie wydania zaświadczenia jest sąd, który wydał orzeczenie, które ma zostać uznane lub wykonane w innym państwie członkowskim. Może to być, odpowiednio, sąd rejonowy (judecătoria), sąd okręgowy (tribunalul) lub sąd apelacyjny (curtea de apel).

W przypadku dokumentów urzędowych organem właściwym w zakresie wydania zaświadczenia jest organ, który wydał dokument, tzn. notariusz lub urzędnik stanu cywilnego.

W przypadku porozumień przepis ten nie ma zastosowania.

Art. 103 ust. 1 lit. b) (część 2) – sądy właściwe do dokonywania sprostowania zaświadczeń, o którym mowa w art. 37 ust. 1 i art. 48 ust. 1 oraz sądy właściwe do wydawania zaświadczeń dotyczących braku lub ograniczenia wykonalności orzeczenia, w odniesieniu do którego wydano zaświadczenie, o których mowa w art. 49; jak również sądy i organy właściwe do dokonywania sprostowania zaświadczeń wydanych na podstawie art. 66 ust. 1, o których mowa w art. 67 ust. 1

Sąd właściwy w zakresie sprostowania zaświadczenia, o którym mowa w art. 37 ust. 1 – sąd, który wydał orzeczenie i zaświadczenie, o którym mowa w art. 36.

Sąd właściwy w zakresie sprostowania zaświadczenia, o którym mowa w art. 48 ust. 1 – sąd, który wydał uprzywilejowane orzeczenie i zaświadczenie, o którym mowa w art. 47.

Sąd właściwy w zakresie wydania zaświadczenia, o którym mowa w art. 49, dotyczącego braku lub ograniczenia wykonalności orzeczenia – sąd, który wydał orzeczenie o braku lub ograniczeniu wykonalności.

Art. 103 ust. 1 lit. c) – sądy właściwe do uznania orzeczenia (art. 30 ust. 3) i odmowy uznania orzeczenia (art. 40 ust. 2), jak również sądy i organy właściwe do odmowy wykonania, do rozpoznania odwołania lub środka zaskarżenia oraz dalszego odwołania lub dalszego środka zaskarżenia, o których mowa w art. 58 ust. 1, art. 61 ust. 2 i art. 62

• Art. 30 ust. 3: sąd okręgowy (tribunalul), zgodnie z art. 95 ust. 1 kodeksu postępowania cywilnego (Codul procedură civilă).
• Art. 40 ust. 2: sąd okręgowy, tak jak w przypadku art. 30 ust. 3.
• Art. 58 ust. 1: sąd rejonowy (judecătoria), zgodnie z art. 651 kodeksu postępowania cywilnego.
• Art. 61 ust. 2: sąd okręgowy, zgodnie z art. 95 ust. 2 kodeksu postępowania cywilnego.
• Art. 62: rumuński kodeks postępowania cywilnego nie przewiduje możliwości dalszego odwołania w następstwie odwołania od orzeczenia rozstrzygającego wniosek o odmowę wykonania orzeczenia.

Art. 103 ust. 1 lit. d) – organy właściwe w zakresie wykonania, o których mowa w art. 52

Komornik sądowy (executorul judecătoresc), zgodnie z art. 623 kodeksu postępowania cywilnego (Codul procedură civilă).

Art. 103 ust. 1 lit. e) – procedury odwoławcze od orzeczenia rozstrzygającego wniosek o odmowę wykonania orzeczenia, o których mowa w art. 61 i 62

W odniesieniu do art. 61 rozporządzenia – postępowanie odwoławcze odbywa się w drodze odwołania, zgodnie z art. 718 ust. 1 kodeksu postępowania cywilnego.

W odniesieniu do art. 62 rozporządzenia – nie jest możliwe dalsze odwołanie ani dalszy środek zaskarżenia w następstwie odwołania, o którym mowa w art. 61.

Art. 103 ust. 1 lit. f) – nazwy i adresy organów centralnych wyznaczonych do pomocy w stosowaniu rozporządzenia w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej oraz sposoby kontaktowania się z nimi. W przypadku gdy wyznaczono więcej niż jeden organ centralny, należy wskazać właściwość miejscową i rzeczową każdego organu centralnego, w sposób zgodny z art. 76

Ministerul Justiției, Direcția Drept Internațional și Cooperare Judiciară (Ministerstwo Sprawiedliwości, Dyrekcja ds. Prawa Międzynarodowego i Współpracy Sądowej)

Str. Apolodor nr. 17 Sector 5 București cod 050741

Tel.: +40372041077; Faks: +40372041079

E-mail: ddit@just.ro

Art. 103 ust. 1 lit. g) – w stosownych przypadkach kategorie bliskich krewnych, oprócz rodziców, u których dziecko może zostać umieszczone na terytorium danego państwa członkowskiego bez uprzedniej zgody tego państwa członkowskiego, o których mowa w art. 82

Nie dotyczy.

Art. 103 ust. 1 lit. h) – języki instytucji Unii Europejskiej inne niż język danego państwa członkowskiego dopuszczone w kontaktach z organami centralnymi, o których mowa w art. 91 ust. 3

Język angielski, język francuski i język rumuński.

Art. 103 ust. 1 lit. i) – języki dopuszczone w przypadku tłumaczeń wniosków i dodatkowych dokumentów przedłożonych na podstawie art. 80, 81 i 82 oraz treści pól tekstu dowolnego zaświadczeń, o której mowa w art. 91 ust. 2

Język rumuński.