Rozporządzenie Bruksela II ter – Sprawy małżeńskie i sprawy dotyczące odpowiedzialności rodzicielskiej (wersja przekształcona)

Art. 103 ust. 1 lit. a) (część 1) – organy publiczne lub inne organy uprawnione do sporządzenia dokumentu urzędowego, o którym mowa w art. 2 ust. 2 pkt 2 lit. b), oraz organy publiczne uprawnione do rejestracji porozumienia, o którym mowa w art. 2 ust. 2 pkt 3

Sporządzenie dokumentu urzędowego, o którym mowa w art. 2 ust. 2 pkt 2 lit. b), należy do obowiązków notariusza. Wykaz notariuszy można znaleźć na stronie internetowej Izby Notarialnej (Notarite Koda).

Rejestracja porozumienia, o którym mowa w art. 2 ust. 2 pkt 3, należy do zadań urzędu stanu cywilnego właściwego dla siedziby prowincji (maakonnakeskus). Wykaz urzędów można znaleźć tutaj.

Art. 103 ust. 1 lit. a) (część 2) – organy administracyjne przyznające pomoc prawną, o której mowa w art. 74 ust. 2

Obecnie w Estonii nie funkcjonuje żaden taki organ administracji. W Estonii usługi świadczone przez notariuszy i urzędy stanu cywilnego są odpłatne.

Art. 103 ust. 1 lit. b) (część 1) – sądy właściwe do wydawania zaświadczeń dotyczących orzeczeń, o których mowa w art. 36 ust. 1, oraz sądy i organy właściwe do wydawania zaświadczeń dotyczących dokumentów urzędowych lub porozumień, o których mowa w art. 66

W Estonii wydawanie zaświadczeń dotyczących orzeczeń, o których mowa w art. 36 ust. 1, należy do kompetencji sądu rejonowego.

Zaświadczenia dotyczące dokumentu urzędowego sporządzonego przez notariusza lub zaświadczenia dotyczące porozumienia sporządzonego przez urząd stanu cywilnego, o których mowa w art. 66, może wydawać notariusz albo urząd stanu cywilnego właściwy dla siedziby prowincji. Wykaz notariuszy można znaleźć tutaj, wykaz urzędów stanu cywilnego można znaleźć tutaj.

Art. 103 ust. 1 lit. b) (część 2) – sądy właściwe do dokonywania sprostowania zaświadczeń, o którym mowa w art. 37 ust. 1 i art. 48 ust. 1 oraz sądy właściwe do wydawania zaświadczeń dotyczących braku lub ograniczenia wykonalności orzeczenia, w odniesieniu do którego wydano zaświadczenie, o których mowa w art. 49; jak również sądy i organy właściwe do dokonywania sprostowania zaświadczeń wydanych na podstawie art. 66 ust. 1, o których mowa w art. 67 ust. 1

W Estonii sprostowanie zaświadczenia, o którym to sprostowaniu mowa w art. 37 ust. 1 i w art. 48 ust. 1, a także wydanie zaświadczenia, o którym mowa w art. 49, należy do kompetencji sądu rejonowego.

Sprostowanie zaświadczenia dotyczącego dokumentu urzędowego sporządzonego przez notariusza, o którym mowa w art. 67 ust. 1, należy do obowiązków notariusza. Wykaz notariuszy można znaleźć tutaj.

Sprostowanie zaświadczenia dotyczącego porozumienia sporządzonego przez urząd stanu cywilnego, o którym to sprostowaniu mowa w art. 67 ust. 1, należy do kompetencji właściwej miejscowo siedziby prowincji. Wykaz urzędów można znaleźć tutaj.

Art. 103 ust. 1 lit. c) – sądy właściwe do uznania orzeczenia (art. 30 ust. 3) i odmowy uznania orzeczenia (art. 40 ust. 2), jak również sądy i organy właściwe do odmowy wykonania, do rozpoznania odwołania lub środka zaskarżenia oraz dalszego odwołania lub dalszego środka zaskarżenia, o których mowa w art. 58 ust. 1, art. 61 ust. 2 i art. 62

Wnioski przewidziane w art. 30 ust. 3, art. 40 ust. 2 i art. 58 ust. 1 składa się w sądzie rejonowym. Odwołanie lub środek zaskarżenia przewidziane w art. 61 ust. 2 wnosi się do sądu okręgowego, natomiast dalsze odwołanie lub dalszy środek zaskarżenia przewidziane w art. 62 – do Sądu Najwyższego.

Art. 103 ust. 1 lit. d) – organy właściwe w zakresie wykonania, o których mowa w art. 52

W Estonii organem właściwym do wykonywania orzeczeń są komornicy. Wierzyciel wybiera komornika w okręgu, w którym mieszka dłużnik. Komornicy działają przy czterech sądach rejonowych: w Harju, Pärnu, Tartu i Viru.

Wykaz komorników można znaleźć na stronie internetowej Izby Komorników i Syndyków Masy Upadłości (Kohtutäiturite ja Pankrotihaldurite Koda).

Art. 103 ust. 1 lit. e) – procedury odwoławcze od orzeczenia rozstrzygającego wniosek o odmowę wykonania orzeczenia, o których mowa w art. 61 i 62

W Estonii odwołanie, o którym mowa w art. 61, wnosi się do sądu okręgowego, a odwołanie, o którym mowa w art. 62 – do Sądu Najwyższego.

Art. 103 ust. 1 lit. f) – nazwy i adresy organów centralnych wyznaczonych do pomocy w stosowaniu rozporządzenia w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej oraz sposoby kontaktowania się z nimi. W przypadku gdy wyznaczono więcej niż jeden organ centralny, należy wskazać właściwość miejscową i rzeczową każdego organu centralnego, w sposób zgodny z art. 76

W odniesieniu do art. 77 ust. 1, art. 79 lit. c), d) i e) oraz art. 81 organem centralnym w Estonii jest:

Justiitsministeerium
(Ministerstwo Sprawiedliwości)

Rahvusvahelise justiitskoostöö talitus
(Wydział ds. Międzynarodowej Współpracy Sądowej)

Suur-Ameerika 1, 10122 Tallinn

E-mail: central.authority@just.ee,

Tel.: (+372) 620 8183, (+372) 620 8186, (+372) 620 8190

W odniesieniu do art. 79 lit. a), b), f) i g) oraz art. 80 i 82 organem centralnym w Estonii jest:

Sotsiaalkindlustusamet
(Zakład Ubezpieczeń Społecznych)

Paldiski mnt 80, 15092 Tallinn

E-mail: childprotection@sotsiaalkindlustusamet.ee,

Tel.: (+372) 612 1360, (+372) 531 8850, (+372) 5345 1792

Art. 103 ust. 1 lit. g) – w stosownych przypadkach kategorie bliskich krewnych, oprócz rodziców, u których dziecko może zostać umieszczone na terytorium danego państwa członkowskiego bez uprzedniej zgody tego państwa członkowskiego, o których mowa w art. 82

Dziecko może być umieszczone w Estonii bez uprzedniej zgody wyłącznie u jednego z rodziców.

Art. 103 ust. 1 lit. h) – języki instytucji Unii Europejskiej inne niż język danego państwa członkowskiego dopuszczone w kontaktach z organami centralnymi, o których mowa w art. 91 ust. 3

Zgodnie z art. 91 ust. 3 estońskie organy centralne dopuszczają w kontaktach zarówno język estoński, jak i język angielski.

Art. 103 ust. 1 lit. i) – języki dopuszczone w przypadku tłumaczeń wniosków i dodatkowych dokumentów przedłożonych na podstawie art. 80, 81 i 82 oraz treści pól tekstu dowolnego zaświadczeń, o której mowa w art. 91 ust. 2

Zgodnie z art. 91 ust. 2 językami dopuszczonymi na potrzeby tłumaczeń wniosków i załączonych do nich dokumentów, o których mowa w art. 80, 81 i 82, oraz pól tekstu dowolnego zaświadczeń są języki estoński i angielski.