Rozporządzenie Bruksela II ter – Sprawy małżeńskie i sprawy dotyczące odpowiedzialności rodzicielskiej (wersja przekształcona)

Art. 103 ust. 1 lit. a) (część 1) – organy publiczne lub inne organy uprawnione do sporządzenia dokumentu urzędowego, o którym mowa w art. 2 ust. 2 pkt 2 lit. b), oraz organy publiczne uprawnione do rejestracji porozumienia, o którym mowa w art. 2 ust. 2 pkt 3

• Organ, o którym mowa w art. 2 ust. 2 pkt 2 lit. b): każdy organ administracyjny oraz Centra Obsługi Obywateli (KEP). Ponadto adwokaci i notariusze, zgodnie z przepisami regulującymi wykonywanie ich funkcji.
• Organ, o którym mowa w art. 2 ust. 2 pkt 3: właściwy sąd pierwszej instancji orzekający w składzie jednoosobowym (monomelés protodikeío) lub notariusz.
• Organ, o którym mowa w art. 2 ust. 2 pkt 2 lit. b): –

Art. 103 ust. 1 lit. a) (część 2) – organy administracyjne przyznające pomoc prawną, o której mowa w art. 74 ust. 2

W Grecji „organy administracyjne” nie uczestniczą w procedurze przyznawania pomocy prawnej. Właściwymi organami są sądy mające właściwość miejscową i rzeczową.

Art. 103 ust. 1 lit. b) (część 1) – sądy właściwe do wydawania zaświadczeń dotyczących orzeczeń, o których mowa w art. 36 ust. 1, oraz sądy i organy właściwe do wydawania zaświadczeń dotyczących dokumentów urzędowych lub porozumień, o których mowa w art. 66

Do wydawania zaświadczeń, o których mowa w art. 36 ust. 1, właściwy jest sąd, który wydał orzeczenie, lub organ (notariusz), który wydał dokument.

Do wydawania zaświadczeń, o których mowa w art. 66, właściwy jest sąd, który wydał orzeczenie, lub organ (notariusz), który wydał dokument.

Art. 103 ust. 1 lit. b) (część 2) – sądy właściwe do dokonywania sprostowania zaświadczeń, o którym mowa w art. 37 ust. 1 i art. 48 ust. 1 oraz sądy właściwe do wydawania zaświadczeń dotyczących braku lub ograniczenia wykonalności orzeczenia, w odniesieniu do którego wydano zaświadczenie, o których mowa w art. 49; jak również sądy i organy właściwe do dokonywania sprostowania zaświadczeń wydanych na podstawie art. 66 ust. 1, o których mowa w art. 67 ust. 1

Sądem właściwym do sprostowania lub cofnięcia zaświadczeń jest sąd, który wydał orzeczenie.

Sądem właściwym do wydania zaświadczenia dotyczącego braku lub ograniczenia wykonalności orzeczenia, w odniesieniu do którego wydano zaświadczenie, jest sąd, który wydał orzeczenie.

Art. 103 ust. 1 lit. c) – sądy właściwe do uznania orzeczenia (art. 30 ust. 3) i odmowy uznania orzeczenia (art. 40 ust. 2), jak również sądy i organy właściwe do odmowy wykonania, do rozpoznania odwołania lub środka zaskarżenia oraz dalszego odwołania lub dalszego środka zaskarżenia, o których mowa w art. 58 ust. 1, art. 61 ust. 2 i art. 62

Sądem właściwym do uznania orzeczenia (art. 30 ust. 3), odmowy uznania (art. 40 ust. 2) i odmowy wykonania (art. 58 ust. 1) jest sąd pierwszej instancji orzekający w składzie jednoosobowym właściwy dla miejsca zamieszkania osoby, przeciwko której dochodzi się wykonania. Jeżeli miejsce zamieszkania nie jest znane, bierze się pod uwagę region, w którym ta osoba zamieszkuje. Jeżeli region również nie jest znany, sądem właściwym jest Sąd Pierwszej Instancji Orzekający w Składzie Jednoosobowym w Atenach.

Sądem właściwym do rozpoznania odwołania lub środka zaskarżenia (art. 61 ust. 2) jest sąd apelacyjny (efeteío).

Sądem właściwym do rozpoznania dalszego odwołania lub dalszego środka zaskarżenia (art. 62) jest Sąd Najwyższy (Áreios Págos).

Art. 103 ust. 1 lit. d) – organy właściwe w zakresie wykonania, o których mowa w art. 52

Organem właściwym w zakresie wykonywania jest komornik (dikastikós epimelitís).

Art. 103 ust. 1 lit. e) – procedury odwoławcze od orzeczenia rozstrzygającego wniosek o odmowę wykonania orzeczenia, o których mowa w art. 61 i 62

Odwołania i środki zaskarżenia, o których mowa w art. 61, wnosi się (w formie środka ochrony prawnej, jakim jest apelacja – éfesi) do sądu apelacyjnego, natomiast dalsze odwołania lub dalsze środki zaskarżenia, o których mowa w art. 62, wnosi się (w formie środka ochrony prawnej, jakim jest skarga kasacyjna – anaíresi) do Sądu Najwyższego.

Art. 103 ust. 1 lit. f) – nazwy i adresy organów centralnych wyznaczonych do pomocy w stosowaniu rozporządzenia w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej oraz sposoby kontaktowania się z nimi. W przypadku gdy wyznaczono więcej niż jeden organ centralny, należy wskazać właściwość miejscową i rzeczową każdego organu centralnego, w sposób zgodny z art. 76

Organem centralnym w rozumieniu art. 76 jest Departament Prawa Prywatnego Międzynarodowego (Tmíma Idiotikoú Dikaíou) w Ministerstwie Sprawiedliwości (Ypourgeío Dikaiosýnis).

Kierownik Specjalnej Dyrekcji ds. Prawnych (Diéfthynsi Eidikón Nomikón Zitimáton):

(Pan) Vasilios Sarigiannidis

Kierownik Departamentu Prawa Prywatnego Międzynarodowego:

(Pani) Xanthippi Pappa

Mesogeion 96, 11527 Athens

Tel.: +30 213 130 7312, +30 213 130 7480

E-mail: vsarigiannidis@justice.gov.gr, xpappa@justice.gov.gr, civilunit@justice.gov.gr

Art. 103 ust. 1 lit. g) – w stosownych przypadkach kategorie bliskich krewnych, oprócz rodziców, u których dziecko może zostać umieszczone na terytorium danego państwa członkowskiego bez uprzedniej zgody tego państwa członkowskiego, o których mowa w art. 82

Grecja postanowiła, że zgoda, o której mowa w ust. 1, jest wymagana w przypadku umieszczenia dziecka pod opieką innej osoby niż jedno z rodziców.

Art. 103 ust. 1 lit. h) – języki instytucji Unii Europejskiej inne niż język danego państwa członkowskiego dopuszczone w kontaktach z organami centralnymi, o których mowa w art. 91 ust. 3

Grecki, angielski.

Art. 103 ust. 1 lit. i) – języki dopuszczone w przypadku tłumaczeń wniosków i dodatkowych dokumentów przedłożonych na podstawie art. 80, 81 i 82 oraz treści pól tekstu dowolnego zaświadczeń, o której mowa w art. 91 ust. 2

• Art. 80 ust. 3: grecki
• Art. 81 ust. 2: grecki
• Art. 82 ust. 4: grecki
• Art. 91 ust. 2: –