Rozporządzenie Bruksela II ter – Sprawy małżeńskie i sprawy dotyczące odpowiedzialności rodzicielskiej (wersja przekształcona)

---

Art. 103 ust. 1 lit. a) (część 1) – organy publiczne lub inne organy uprawnione do sporządzenia dokumentu urzędowego, o którym mowa w art. 2 ust. 2 pkt 2 lit. b), oraz organy publiczne uprawnione do rejestracji porozumienia, o którym mowa w art. 2 ust. 2 pkt 3

Do rozpoznawania spraw, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. a) i b), właściwi są sędziowie (jueces) i sędziowie wyższych trybunałów (magistrados).

Dodatkowo w sprawach, o których mowa w art. 1 ust. 1 lit. a), właściwi są notariusze (notarios), pod warunkiem że w postępowaniu nie uczestniczą dzieci. Właściwi są również urzędnicy sądowi (Letrados de la Administración de Justicia), którzy mogą zatwierdzić rozwód na zgodny wniosek małżonków.

Art. 103 ust. 1 lit. a) (część 2) – organy administracyjne przyznające pomoc prawną, o której mowa w art. 74 ust. 2

Izby adwokackie (Colegios de Abogados) są organami właściwymi na takich samych warunkach, jak warunki określone w dyrektywie Rady 2003/8/WE z dnia 27 stycznia 2003 r. w celu usprawnienia dostępu do wymiaru sprawiedliwości w sporach transgranicznych poprzez ustanowienie minimalnych wspólnych zasad odnoszących się do pomocy prawnej w sporach o tym charakterze.

Organem administracyjnym, który uznaje uprawnienie do pomocy prawnej lub prawo do korzystania z tej pomocy, jest komisja ds. pomocy prawnej (Comisión de Asistencia Jurídica Gratuita) danej prowincji.

Art. 103 ust. 1 lit. b) (część 1) – sądy właściwe do wydawania zaświadczeń dotyczących orzeczeń, o których mowa w art. 36 ust. 1, oraz sądy i organy właściwe do wydawania zaświadczeń dotyczących dokumentów urzędowych lub porozumień, o których mowa w art. 66

Urzędnicy sądowi są właściwymi organami w odniesieniu do zaświadczeń, o których mowa w art. 36 ust. 1 lit. a) i b).

W przypadku zaświadczeń, o których mowa w art. 36 ust. 1 lit. c), właściwymi organami są urzędnicy sądowi, sądy i organy właściwe do wydania zaświadczenia dotyczącego dokumentu urzędowego (documento público) lub porozumienia, o którym to zaświadczeniu mowa w art. 66.

Jeżeli chodzi o zaświadczenie, o którym mowa w art. 66 ust. 1 lit. a), właściwymi organami są urzędnicy sądowi i notariusze, natomiast do celów art. 66 ust. 1 lit. b) właściwymi organami są urzędnicy sądowi.

Art. 103 ust. 1 lit. b) (część 2) – sądy właściwe do dokonywania sprostowania zaświadczeń, o którym mowa w art. 37 ust. 1 i art. 48 ust. 1 oraz sądy właściwe do wydawania zaświadczeń dotyczących braku lub ograniczenia wykonalności orzeczenia, w odniesieniu do którego wydano zaświadczenie, o których mowa w art. 49; jak również sądy i organy właściwe do dokonywania sprostowania zaświadczeń wydanych na podstawie art. 66 ust. 1, o których mowa w art. 67 ust. 1

Wyłącznie organ, który wydał pierwotne zaświadczenie, jest właściwy do jego „sprostowania” w przypadku istotnego błędu (lub wydania zaświadczenia „dotyczącego braku lub ograniczenia wykonalności orzeczenia, w odniesieniu do którego wydano zaświadczenie”).

Art. 103 ust. 1 lit. c) – sądy właściwe do uznania orzeczenia (art. 30 ust. 3) i odmowy uznania orzeczenia (art. 40 ust. 2), jak również sądy i organy właściwe do odmowy wykonania, do rozpoznania odwołania lub środka zaskarżenia oraz dalszego odwołania lub dalszego środka zaskarżenia, o których mowa w art. 58 ust. 1, art. 61 ust. 2 i art. 62

Organ właściwy do uznania lub odmowy uznania orzeczenia oraz odmowy wykonania (art. 30 ust. 3, art. 40 ust. 2 i art. 58 ust. 1): właściwy miejscowo sąd pierwszej instancji (juzgado de primera instancia).

Organy właściwe do rozpoznawania odwołań lub środków zaskarżenia oraz dalszych odwołań lub dalszych środków zaskarżenia (art. 58 ust. 1, art. 61 ust. 1 oraz art. 62): sąd prowincji (Audiencia Provincial) właściwy miejscowo do rozpoznawania środków zaskarżenia od odmowy wykonania, natomiast w sprawach, o których mowa w art. 62 – Sąd Najwyższy (Tribunal Supremo), do którego wnosi się skargę kasacyjną.

Art. 103 ust. 1 lit. d) – organy właściwe w zakresie wykonania, o których mowa w art. 52

Właściwy miejscowo sąd pierwszej instancji lub właściwe miejscowo sądy pierwszej instancji oraz śledcze (Juzgado de Primera Instancia e Instrucción), sąd rodzinny (Juzgado de Familia) lub sąd ds. przemocy wobec kobiet (Juzgado de Violencia Sobre La Mujer), w stosownych przypadkach.

Art. 103 ust. 1 lit. e) – procedury odwoławcze od orzeczenia rozstrzygającego wniosek o odmowę wykonania orzeczenia, o których mowa w art. 61 i 62

Środek zaskarżenia od orzeczenia rozstrzygającego wniosek o odmowę wykonania można wnieść do organu, który wydał to orzeczenie. Środek zaskarżenia rozpoznaje właściwy miejscowo sąd prowincji.

Art. 103 ust. 1 lit. f) – nazwy i adresy organów centralnych wyznaczonych do pomocy w stosowaniu rozporządzenia w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej oraz sposoby kontaktowania się z nimi. W przypadku gdy wyznaczono więcej niż jeden organ centralny, należy wskazać właściwość miejscową i rzeczową każdego organu centralnego, w sposób zgodny z art. 76

Ministerio de Justicia
Subdirección General de Cooperación Jurídica Internacional
Área de Sustracción Internacional de Menores
C/ San Bernardo N° 62
28071 MADRID
Hiszpania

Korespondencję należy przesyłać pocztą elektroniczną na adres:
sustraccionmenores@mjusticia.es.

Wszystkie informacje dotyczące procedury stosowanej w przypadku uprowadzenia dziecka za granicę dostępne są na następującej stronie internetowej hiszpańskiego Ministerstwa Sprawiedliwości: https://www.mjusticia.gob.es.

Art. 103 ust. 1 lit. g) – w stosownych przypadkach kategorie bliskich krewnych, oprócz rodziców, u których dziecko może zostać umieszczone na terytorium danego państwa członkowskiego bez uprzedniej zgody tego państwa członkowskiego, o których mowa w art. 82

Nie dotyczy.

Art. 103 ust. 1 lit. h) – języki instytucji Unii Europejskiej inne niż język danego państwa członkowskiego dopuszczone w kontaktach z organami centralnymi, o których mowa w art. 91 ust. 3

Język angielski i język hiszpański.

Art. 103 ust. 1 lit. i) – języki dopuszczone w przypadku tłumaczeń wniosków i dodatkowych dokumentów przedłożonych na podstawie art. 80, 81 i 82 oraz treści pól tekstu dowolnego zaświadczeń, o której mowa w art. 91 ust. 2

Język hiszpański.