Rozporządzenie Bruksela II ter – Sprawy małżeńskie i sprawy dotyczące odpowiedzialności rodzicielskiej (wersja przekształcona)

Art. 103 ust. 1 lit. a) (część 1) – organy publiczne lub inne organy uprawnione do sporządzenia dokumentu urzędowego, o którym mowa w art. 2 ust. 2 pkt 2 lit. b), oraz organy publiczne uprawnione do rejestracji porozumienia, o którym mowa w art. 2 ust. 2 pkt 3

brak

Art. 103 ust. 1 lit. a) (część 2) – organy administracyjne przyznające pomoc prawną, o której mowa w art. 74 ust. 2

brak

Art. 103 ust. 1 lit. b) (część 1) – sądy właściwe do wydawania zaświadczeń dotyczących orzeczeń, o których mowa w art. 36 ust. 1, oraz sądy i organy właściwe do wydawania zaświadczeń dotyczących dokumentów urzędowych lub porozumień, o których mowa w art. 66

art. 36 ust. 1

Sąd państwa członkowskiego pochodzenia na wniosek strony wydaje zaświadczenie dotyczące:

a) orzeczenia w sprawach małżeńskich - przy użyciu formularza zamieszczonego w załączniku II;

sąd okręgowy, który wydał orzeczenie

b) orzeczenia w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej - przy użyciu formularza zamieszczonego w załączniku III;

sąd rejonowy, który wydał orzeczenie

sąd okręgowy, który wydał orzeczenie w sprawach o rozwód, separację lub unieważnienie małżeństwa, w zakresie dotyczącym rozstrzygnięcia w przedmiocie odpowiedzialności rodzicielskiej

c) orzeczenia zarządzającego powrót dziecka, o którym mowa w art. 2 ust. 1 lit. a) oraz, w stosownych przypadkach, środków tymczasowych, w tym środków zabezpieczających, zarządzonych zgodnie z art. 27 ust. 5 towarzyszących orzeczeniu przy użyciu formularza zamieszczonego w załączniku IV;

Sąd Okręgowy w Białymstoku

Sąd Okręgowy w Gdańsku

Sąd Okręgowy w Katowicach

Sąd Okręgowy w Krakowie

Sąd Okręgowy w Lublinie

Sąd Okręgowy w Łodzi

Sąd Okręgowy w Poznaniu

Sąd Okręgowy w Rzeszowie

Sąd Okręgowy w Szczecinie

Sąd Okręgowy w Warszawie

Sąd Okręgowy we Wrocławiu.

Art. 66 – nie ma zastosowania

Art. 103 ust. 1 lit. b) (część 2) – sądy właściwe do dokonywania sprostowania zaświadczeń, o którym mowa w art. 37 ust. 1 i art. 48 ust. 1 oraz sądy właściwe do wydawania zaświadczeń dotyczących braku lub ograniczenia wykonalności orzeczenia, w odniesieniu do którego wydano zaświadczenie, o których mowa w art. 49; jak również sądy i organy właściwe do dokonywania sprostowania zaświadczeń wydanych na podstawie art. 66 ust. 1, o których mowa w art. 67 ust. 1

art. 37 ust. 1

Sąd państwa członkowskiego pochodzenia na wniosek dokonuje lub z urzędu może dokonać sprostowania zaświadczenia, jeżeli w wyniku istotnego błędu lub pominięcia istnieje rozbieżność między orzeczeniem które ma zostać wykonane a zaświadczeniem:

sąd, który wydał orzeczenie (sąd rejonowy lub sąd okręgowy)

art. 48 ust. 1

Sąd państwa członkowskiego pochodzenia na wniosek dokonuje lub z urzędu może dokonać sprostowania zaświadczenia jeżeli w wyniku istotnego błędu lub pominięcia istnieje rozbieżność między orzeczeniem a zaświadczeniem:

sąd, który wydał orzeczenie (sąd rejonowy lub sąd okręgowy)

art. 49

Jeżeli - i w zakresie, w jakim - orzeczenie, w odniesieniu do którego wydano zaświadczenie zgodnie z art. 47, nie jest już wykonalne lub jego wykonalność została zawieszona lub ograniczona, wydaje się - na wniosek, który można złożyć w dowolnym momencie do sądu państwa członkowskiego pochodzenia zaświadczenie, w którym wskazuje się brak lub ograniczenie wykonalności korzystając ze standardowego formularza zamieszczonego w załączniku VII;

sąd, który wydał orzeczenie (sąd rejonowy lub sąd okręgowy)

Art. 66 – nie ma zastosowania

Art. 103 ust. 1 lit. c) – sądy właściwe do uznania orzeczenia (art. 30 ust. 3) i odmowy uznania orzeczenia (art. 40 ust. 2), jak również sądy i organy właściwe do odmowy wykonania, do rozpoznania odwołania lub środka zaskarżenia oraz dalszego odwołania lub dalszego środka zaskarżenia, o których mowa w art. 58 ust. 1, art. 61 ust. 2 i art. 62

art. 30 ust. 3

Każda zainteresowana strona może zgodnie z procedurami przewidzianymi art. 59-62 oraz, w stosownych przypadkach, w sekcji 5 niniejszego rozdziału i rozdziale VI, wystąpić o wydanie orzeczenia stwierdzającego brak przesłanek odmowy uznania, o których mowa w art. 38 i 39

sąd okręgowy

art. 40

1.Procedury przewidziane w art. 59-62 oraz, w stosownych przypadkach, w sekcji 5 niniejszego rozdziału i w rozdziale VI, stosuje się odpowiednio do wniosku o odmowę uznania orzeczenia.

2.Właściwość miejscowa sąduokreślana jest na mocy prawa państwa członkowskiego, w którym wszczęto postępowanie w sprawie odmowy uznania.

sąd okręgowy

art. 58 ust. 1

Wniosek o odmowę wykonania, którego podstawą jest art. 39, wnosi się sądu okręgowego.

Wniosek o odmowę wykonania, którego podstawą są inne przesłanki określone w niniejszym rozporządzeniu lub dopuszczalne na jego mocy, wnosi się do sądu właściwego do wykonania orzeczenia.

art. 61 ust. 2

Odwołanie lub środek zaskarżenia wnosi się do organu lub sadu, wskazując go jako organ lub sąd, do którego należy wnosić takie odwołanie lub środki zaskarżenia.

Sąd apelacyjny a w przypadku art. 58 ust. 1 - sąd wyższej instancji nad sądem właściwym do wykonania orzeczenia

art. 62

zażalenie do sądu apelacyjnego

skarga kasacyjna do Sądu Najwyższego

w zakresie art. 58 ust. 1 - brak środków zaskarżenia

Art. 103 ust. 1 lit. d) – organy właściwe w zakresie wykonania, o których mowa w art. 52

art. 52

Wniosek o wykonanie wnosi się do organu właściwego w zakresie wykonania na mocy prawa krajowego państwa członkowskiego wykonania:

-sąd okręgowy - w zakresie orzeczeń dotyczących zarządzenia powrotu dziecka na podstawie konwencji haskiej z 1980 r., odebrania dziecka na podstawie konwencji haskiej z 1980 r. wydanych przez sąd państwa trzeciego.

-sąd rejonowy, w zakresie orzeczeń dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej.

Art. 103 ust. 1 lit. e) – procedury odwoławcze od orzeczenia rozstrzygającego wniosek o odmowę wykonania orzeczenia, o których mowa w art. 61 i 62

art. 61 ust. 2

Odwołanie lub środek zaskarżenia wnosi się do organu lub sądu wskazując go jako organ lub sąd, do którego należy wnosić takie odwołanie lub środki zaskarżenia

sąd apelacyjny

art. 62

Sąd Najwyższy

Art. 103 ust. 1 lit. f) – nazwy i adresy organów centralnych wyznaczonych do pomocy w stosowaniu rozporządzenia w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej oraz sposoby kontaktowania się z nimi. W przypadku gdy wyznaczono więcej niż jeden organ centralny, należy wskazać właściwość miejscową i rzeczową każdego organu centralnego, w sposób zgodny z art. 76

Organ centralny:

Minister Sprawiedliwości

Zadania organu centralnego wykonuje:

Wydział Międzynarodowych Postępowań Rodzinnych

Departament Spraw Rodzinnych i Nieletnich

Al. Ujazdowskie 11

00-950 Warszawa

tel. (+48) 22 23 90 470

fax: (+48) 22 89 70 321

e-mail: sekretariat.dsrin@ms.gov.pl lub polandchildabduction@ms.gov.pl

Art. 103 ust. 1 lit. g) – w stosownych przypadkach kategorie bliskich krewnych, oprócz rodziców, u których dziecko może zostać umieszczone na terytorium danego państwa członkowskiego bez uprzedniej zgody tego państwa członkowskiego, o których mowa w art. 82

brak

Art. 103 ust. 1 lit. h) – języki instytucji Unii Europejskiej inne niż język danego państwa członkowskiego dopuszczone w kontaktach z organami centralnymi, o których mowa w art. 91 ust. 3

polski, niemiecki, angielski

Art. 103 ust. 1 lit. i) – języki dopuszczone w przypadku tłumaczeń wniosków i dodatkowych dokumentów przedłożonych na podstawie art. 80, 81 i 82 oraz treści pól tekstu dowolnego zaświadczeń, o której mowa w art. 91 ust. 2

Polski