Europejski nakaz zabezpieczenia na rachunku bankowym

---

Art. 50 ust. 1 lit. a) – sądy właściwe do wydawania europejskiego nakazu zabezpieczenia na rachunku bankowym

Wyznaczone sądy  (211 Kb)  to sądy rejonowe (Amtsgerichte) oraz krajowe (Landgerichte).

Jeżeli wierzyciel uzyskał już dokument urzędowy, sądem właściwym do wydania nakazu zabezpieczenia na rachunku bankowym jest sąd, w którego okręgu sporządzony został ten dokument.

Właściwość rzeczową sądów określa się na podstawie ogólnych przepisów niemieckich dotyczących organizacji sądów i obowiązujących kodeksów postępowania sądowego.

Art. 50 ust. 1 lit. b) – organ wyznaczony jako właściwy do uzyskiwania informacji o rachunku

Właściwym organem ds. informacji zgodnie z art. 14 rozporządzenia (UE) nr 655/2014 pozyskującym informacje dotyczące rachunków bankowych jest Ministerstwo Sprawiedliwości (Bundesamt für Justiz).

Z Ministerstwem Sprawiedliwości można się skontaktować pod następującym adresem:

Bundesamt für Justiz
Adenauerallee 99-103
53113 Bonn
Deutschland
Tel.: +49-228 99 410-40
E-Mail: EU-Kontenpfaendung@bfj.bund.de

Art. 50 ust. 1 lit. c) – metody uzyskiwania informacji o rachunku

W celu zgromadzenia informacji o rachunku bankowym zgodnie z art. 14 rozporządzenia (UE) nr 655/2014 Ministerstwo Sprawiedliwości (Bundesamt für Justiz) może zwrócić się do Centralnego Urzędu Skarbowego (Bundeszentralamt für Steuern), by uzyskał on następujące dane od instytucji kredytowych:

datę utworzenia oraz datę zamknięcia rachunku bankowego, nazwę posiadacza rachunku oraz, w przypadku osoby fizycznej – datę urodzenia.

Art. 50 ust. 1 lit. d) – sądy, do których można wnosić odwołanie od odmowy wydania europejskiego nakazu zabezpieczenia na rachunku bankowym

Wyznaczone sądy  (233 Kb)  to sądy rejonowe (Amtsgerichte), krajowe (Landgerichte), wyższe sądy krajowe (Oberlandesgerichte), sądy pracy (Arbeitsgerichte) oraz krajowe sądy pracy (Landesarbeitsgerichte).

Środek zaskarżenia od odmowy wydania nakazu zabezpieczenia można złożyć w sądzie, który odrzucił wniosek, a w przypadku gdy sąd, który odrzucił wniosek, jest sądem pierwszej instancji – w sądzie wyższej instancji.

Art. 50 ust. 1 lit. e) – organy wyznaczone jako właściwe do otrzymania, przekazania i doręczenia europejskiego nakazu zabezpieczenia na rachunku bankowym i innych dokumentów

Wyznaczone sądy  (194 Kb)  to sądy rejonowe (Amtsgerichte).

Art. 50 ust. 1 lit. f) – organ właściwy do wykonania europejskiego nakazu zabezpieczenia na rachunku bankowym

Wyznaczone sądy  (194 Kb)  to sądy rejonowe (Amtsgerichte).

Na potrzeby wykonania nakazu zabezpieczenia sądem właściwym jest sąd rejonowy wyznaczony na podstawie ogólnych przepisów dotyczących właściwości sądów. Jeżeli jednak nakaz został wydany przez sąd niemiecki, sądem właściwym do jego wykonania jest ten sąd niemiecki.

Art. 50 ust. 1 lit. g) – zakres, w jakim rachunki wspólne i powiernicze mogą być zabezpieczone

Środki zgromadzone na rachunkach bankowych, którymi zgodnie z dokumentacją banku dłużnik nie dysponuje na wyłączność, podlegają na mocy niemieckiego prawa krajowego zajęciu, z zastrzeżeniem praw innych osób uprawnionych do dysponowania tymi środkami.

Środki pieniężne na rachunkach bankowych dłużnika, którymi dysponuje osoba trzecia w imieniu dłużnika, podlegają zajęciu na mocy niemieckiego prawa krajowego.

Środki pieniężne na rachunkach bankowych strony trzeciej, którymi dysponuje dłużnik w imieniu osoby trzeciej, nie podlegają zajęciu na mocy niemieckiego prawa krajowego.

Art. 50 ust. 1 lit. h) – zasady mające zastosowanie do kwot zwolnionych z zajęcia

Niemieckie przepisy krajowe dotyczące kwot wyłączonych z zajęcia znajdują się w § 850k i 850l kodeksu postępowania cywilnego (Zivilprozessordnung, zwanego dalej „ZPO”):

Brzmią one następująco:

„§ 850k Rachunki zwolnione z zajęcia

1) Jeżeli środki pieniężne znajdujące się na rachunku bankowym dłużnika zwolnionym z zajęcia zostały zajęte przez instytucję kredytową, dłużnik może do końca miesiąca kalendarzowego rozporządzać środkami pieniężnymi w wysokości miesięcznego świadczenia zgodnie § 850c ust. 1 zdanie 1 w związku z § 850c ust. 2a; w związku z powyższym środki te nie podlegają zajęciu. Do środków pieniężnych w rozumieniu zdania 1 należą również środki pieniężne, których do upływu terminu określonego w § 835 ust. 4 nie można wypłacić wierzycielowi ani zdeponować u wierzyciela. W zakresie, w jakim dłużnik w danym miesiącu kalendarzowym nie rozporządził kwotą środków pieniężnych zwolnionych z zajęcia w wysokości określonej w zdaniu 1, środki te w kolejnym miesiącu kalendarzowym nie podlegają zajęciu wraz ze środkami zwolnionymi z zajęcia na mocy zdania 1. Zdania od 1 do 3 stosuje się odpowiednio, gdy środki na rachunku bieżącym dłużnika zostały zajęte, a rachunek ten został przekształcony w rachunek zwolniony z zajęcia przed upływem czterech tygodni od doręczenia wyroku o nakazie transferu tych środków.

2) Zajęcie środków na rachunku bankowym uważa się we wszystkich innych przypadkach za objęte nakazem, z zastrzeżeniem, że następujące kwoty nie podlegają zajęciu i powiększają kwotę wolną od zajęcia zgodnie z ust. 1:

1. kwoty niepodlegające zajęciu zgodnie z § 850c ust. 1 zdanie 2 w związku z § 850c ust. 2a zdanie 1, jeżeli:

a) dłużnik posiada na utrzymaniu jedną lub większą liczbę osób na mocy zobowiązania prawnego lub

b) dłużnik otrzymuje korzyści pieniężne zgodnie z księgą drugą lub dwunastą kodeksu socjalnego (Sozialgesetzbuch) w związku z osobami żyjącymi z nim w gospodarstwie domowym w rozumieniu § 7 ust. 3 księgi kodeksu socjalnego lub §§ 19, 20, 36 zdanie 1 lub § 43 dwunastej księgi kodeksu socjalnego, w stosunku do których dłużnik nie ma obowiązku wypłacania świadczenia alimentacyjnego na mocy przepisów ustawowych;

2. jednorazowe świadczenia pieniężne w rozumieniu § 54 ust. 2 pierwszej księgi kodeksu socjalnego oraz świadczenia pieniężne służące wyrównaniu dodatkowych wydatków będących rezultatem niepełnosprawności fizycznej lub uszczerbku na zdrowiu w rozumieniu § 54 ust. 3 pkt 3 pierwszej księgi kodeksu socjalnego;

3. świadczenia na dzieci lub jakiekolwiek inne korzyści pieniężne otrzymane w odniesieniu do dzieci, chyba że zostały one zajęte w związku ze spełnieniem świadczenia alimentacyjnego na utrzymanie dziecka, któremu te świadczenia zostały przyznane lub któremu one przysługują.

W odniesieniu do kwot, o których mowa w zdaniu 1, ust. 1 zdanie 3 stosuje się odpowiednio.

3) Kwota, którą sąd właściwy do wykonania nakazu zabezpieczenia wyłączył z zajęcia, zastępuje kwoty zwolnione z zajęcia, o których mowa w ust. 1 oraz ust. 2 zdanie 1 pkt 1, jeżeli środki zostają zajęte na wierzytelności, o których mowa w § 850d.

4) Sąd wykonujący nakaz może określić kwotę zwolnioną z zajęcia na podstawie złożonego wniosku w tej sprawie, różniącą się od kwot ustalonych w ust. 1 i 2 zdanie 1 pkt 1 oraz w ust. 3. § 850a, 850b, 850c, 850d ust. 1 i 2, § 850e, 850f, 850g oraz § 850i, jak również § 851c i 851d niniejszej ustawy oraz § 54 ust. 2, ust. 3 pkt 1, 2 i 3, ust. 4 i 5 pierwszej księgi kodeksu socjalnego, § 17 ust. 1 zdanie 2 dwunastej księgi kodeksu socjalnego oraz § 76 ustawy o podatku dochodowym (Einkommensteuergesetz) stosuje się odpowiednio. We wszystkich innych przypadkach sąd wykonujący nakaz jest właściwy do wykonania nakazów, o których mowa w § 732 ust. 2.

5) Instytucja kredytowa zobowiązana jest do wypełniania wobec dłużnika zobowiązań wynikających z umowy w odniesieniu do środków niebędących przedmiotem zajęcia zgodnie z ust. 1 i 3. Dotyczy to kwot zwolnionych z zajęcia na mocy ust. 2 tylko w takim zakresie, w jakim dłużnik udowodni – na podstawie zaświadczenia wystawionego przez pracodawcę, instytucję wypłacającą świadczenia alimentacyjne na rzecz dziecka (Familienkasse), organ wypłacający świadczenia socjalne lub inną właściwą osobę lub instytucję w rozumieniu § 305 ust. 1 pkt 1 ustawy o postępowaniu upadłościowym (Insolvenzordnung), że środki nie podlegają zajęciu. Działania instytucji kredytowej wobec dłużnika podlegają umorzeniu, jeżeli nie jest ona świadoma – nie z powodu swojego rażącego zaniedbania – nieprawdziwości zaświadczenia na podstawie zdania 2. Jeżeli dłużnik nie może przedstawić dowodu na podstawie zdania 2, sąd wykonujący nakaz ma obowiązek ustalenia kwot zgodnie z ust. 2 na podstawie złożonego wniosku. Zdania od 1 do 4 stosuje się również w odniesieniu do depozytów.

6) Jeżeli na rachunek bankowy zwolniony z zajęcia przelewane są środki na mocy kodeksu socjalnego lub dodatki rodzinne, instytucja kredytowa może, w ciągu 14 dni od takiego przelewu, pobrać wyłącznie opłaty z tytułu prowadzenia konta lub z tytułu dyspozycji wydanych przez osobę uprawnioną w ciągu tych 14 dni. W ciągu 14 dni od momentu przelania tych środków instytucja kredytowa nie jest uprawniona do odmowy wykonania transakcji płatniczych do wysokości pozostałych na rachunku środków ze względu na brak pokrycia, jeżeli osoba uprawniona udowodni lub jeżeli instytucja kredytowa posiada wiedzę z innego źródła, że kwota przelanych świadczeń pieniężnych wypłacona została na mocy kodeksu socjalnego lub stanowi dodatek rodzinny. Opłaty pobierane przez instytucję kredytową z tytułu prowadzenia rachunku mogą również być pobierane z kwot, o których mowa w ust. 1–4.

7) W umowie dotyczącej zarządzania rachunkiem bieżącym klient będący osobą fizyczną lub jego przedstawiciel ustawowy może uzgodnić z instytucją kredytową, że rachunek bieżący stanowi rachunek zwolniony z zajęcia. Klient może zażądać w dowolnym momencie, by instytucja kredytowa zarządzała jego rachunkiem bieżącym jako rachunkiem zwolnionym z zajęcia. Jeżeli środki pieniężne na rachunku bieżącym zostały już zajęte, dłużnik może zażądać prowadzenia rachunku bieżącego jako rachunku zwolnionego z zajęcia od początku czwartego dnia roboczego po złożeniu takiego oświadczenia.

8) Każda osoba może posiadać tylko jeden rachunek zwolniony z zajęcia. W ustaleniach umownych z instytucją kredytową klient ma obowiązek zagwarantowania instytucji kredytowej, że nie posiada innych rachunków zwolnionych z zajęcia. Instytucja kredytowa może powiadomić biura informacji kredytowej, że klient posiada rachunek zwolniony z zajęcia. Biura informacji kredytowej mogą wykorzystywać te informacje wyłącznie do przekazywania informacji na wniosek instytucji kredytowych w celu sprawdzenia prawidłowości oświadczenia na mocy zdania 2 dotyczącego faktu, czy dana osoba posiada rachunek zwolniony z zajęcia. Gromadzenie, przetwarzanie i wykorzystywanie tych informacji do celów innych niż określone w zdaniu 4 jest niedopuszczalne, nawet jeżeli osoba zainteresowana wyrazi na to zgodę.

9) Jeżeli dłużnik – z naruszeniem ust. 8 zdanie 1 – jest posiadaczem większej liczby rachunków bieżących stanowiących rachunki zwolnione z zajęcia, sąd wykonujący nakaz postanawia na wniosek wierzyciela, że wyłącznie rachunek dłużnika określony przez wierzyciela pozostaje zwolniony z zajęcia. Wierzyciel musi przedłożyć odpowiednie dowody spełniające warunki określone w zdaniu 1 w postaci oświadczeń złożonych przez osoby trzecie będące dłużnikami. Dłużnik nie zostanie wysłuchany. Orzeczenie doręcza się wszystkim osobom trzecim będącym dłużnikami. Z chwilą doręczenia orzeczenia tym instytucjom kredytowym, w których rachunki bieżące nie stanowią rachunków zwolnionych z zajęcia, skutki określone w ust. 1–6 nie mają zastosowania.

§ 850l Nakaz dotyczący kwot niepodlegających zabezpieczeniu znajdujących się na rachunkach zwolnionych z zajęcia

Na wniosek dłużnika sąd odpowiedzialny za wykonanie nakazu może postanowić, że środki znajdujące się na rachunku bankowym są zwolnione z zajęcia na okres nieprzekraczający dwunastu miesięcy, jeżeli dłużnik wykaże, że w ciągu ostatnich sześciu miesięcy przed datą złożenia wniosku na rachunek wpływały jedynie kwoty zwolnione z zajęcia, oraz udowodni, że w ciągu najbliższych dwunastu miesięcy na rachunek ten wpływać będą co do zasady wyłącznie kwoty niepodlegające zajęciu. Sąd może odmówić wydania takiego postanowienia, jeżeli narusza ono nadrzędne interesy wierzyciela. Postanowienie zostaje uchylone na wniosek wierzyciela, jeżeli warunki jego istnienia nie są już spełniane lub jeżeli narusza ono nadrzędne interesy wierzyciela.

Kwoty, o których mowa w § 850k ust. 1 zdanie 1 zgodnie z § 850c ust. 1 zdanie 1 z związku z § 850c ust. 2a ZPO, zamieszczono w obwieszczeniu w sprawie progów kwot zwolnionych z zajęcia z dnia 27 kwietnia 2015 r., które znajduje się w załączniku  (114 Kb)  do niniejszych informacji; odniesienia dotyczą tego obwieszczenia.

Art. 50 ust. 1 lit. i) – opłaty, o ile są one pobierane przez banki za wykonanie równoważnych nakazów krajowych lub za udzielanie informacji o rachunku, a jeśli tak – informacje o tym, na której stronie spoczywa obowiązek uiszczenia tych opłat

Zgodnie z niemieckim prawem krajowym banki nie mogą pobierać opłat za wykonanie równoważnych nakazów krajowych lub za udzielanie informacji o rachunku.

Art. 50 ust. 1 lit. j) – skali opłat lub innego zbioru zasad określających należne opłaty pobierane przez jakikolwiek organ lub inny podmiot zaangażowany w przetwarzanie lub wykonywanie nakazu zabezpieczenia

Opłaty naliczane przez sądy w związku z przetwarzaniem lub wykonaniem nakazu zabezpieczenia zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 655/2014 określono w ustawie w sprawie kosztów sądowych (Gerichtskostengesetz) oraz w ustawie w sprawie kosztów sądowych w sprawach z zakresu prawa rodzinnego (Gesetz über Gerichtskosten in Familiensachen). Ustawy te dostępne są bezpłatnie pod następującymi linkami: http://www.gesetze-im-internet.de/bundesrecht/gkg_2004/gesamt.pdf oraz http://www.gesetze-im-internet.de/bundesrecht/famgkg/gesamt.pdf.

Streszczenie dotyczące opłat pobieranych na podstawie wyżej wymienionych przepisów znajduje się w odpowiedzi do art. 50 ust. 1 lit. n).

Opłaty pobierane przez komorników sądowych w związku z przetwarzaniem lub wykonaniem nakazu zabezpieczenia zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 655/2014 określono w ustawie o kosztach komorników sądowych (Gerichtsvollzieherkostengesetz (GvKostG)) Wyżej wymieniona ustawa jest dostępna bezpłatnie pod następującym linkiem: http://www.gesetze-im-internet.de/bundesrecht/gvkostg/gesamt.pdf

wydanego w Niemczech europejskiego nakazu zabezpieczenia przez komornika sądowego bankowi w Niemczech pobiera się opłatę. Jeżeli komornik doręcza nakaz osobiście, zgodnie z pkt 100 ustawy o kosztach komorników sądowych (Gerichtsvollzieherkostengesetz – KV GvKostG), nalicza się opłatę w wysokości 10,00 EUR oraz koszty podróży odbytej przez komornika: w przypadku gdy odległość nie przekracza 10 km, opłata wynosi 3,25 EUR, w przypadku gdy wynosi ona od 10 km do 20 km, opłata wzrasta do 6,50 EUR, w przypadku odległości od 20 km do 30 km opłata wynosi 9,75 EUR, od 30 km do 40 km opłata wzrasta do 13,00 EUR, a gdy odległość przekracza 40 km, opłata wynosi 16,25 EUR (pkt 711 KV GvKostG). Jeżeli komornik doręcza nakaz w inny sposób, pobierana jest opłata w wysokości 3,00 EUR (pkt 101 KV GvKostG). Koszty pocztowe za doręczenie z potwierdzeniem pobierane są w całości (pkt 701 KV GvKostG). Do wszystkich opłat doliczana jest opłata ryczałtowa w wysokości 20 % tych opłat na pokrycie wszelkich wydatków pieniężnych, przy czym opłata ta wynosi nie mniej niż 3,00 EUR i nie więcej niż 10,00 EUR (pkt 716 KV GvKostG).

Ma ona zastosowanie w przypadku gdy sąd, który wydał europejski nakaz zabezpieczenia w Niemczech, wzywa komornika sądowego do doręczenia nakazu dłużnikowi na wniosek wierzyciela.

Za wgląd do informacji na mocy art. 14 rozporządzenia (UE) nr 655/2014 nie nalicza się opłat, bez uszczerbku dla informacji zawartych w odpowiedzi dotyczącej art. 50 ust. 1 lit. n), określających wzrost opłat sądowych w postępowaniu o uzyskanie nakazu zabezpieczenia w rozumieniu art. 5 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 655/2014.

Art. 50 ust. 1 lit. k) – wskazanie, czy równoważnym nakazom krajowym przyznaje się tę samą czy wyższą rangę

Kolejność zajmowania środków pieniężnych na rachunkach bankowych, opierająca się na decyzjach wydanych na mocy prawa krajowego, które są równoważne w stosunku do decyzji wydanych na mocy rozporządzenia (UE) nr 655/2014, określona jest datą dostarczenia nakazu bankowi – nakazy zabezpieczenia dostarczone z wcześniejszą datą mają pierwszeństwo przed tymi dostarczonymi później.

Art. 50 ust. 1 lit. l) – sądy lub organy egzekwowania prawa właściwe w kwestii przyznania środka odwoławczego

W przypadku środków zaskarżenia na mocy art. 33 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 655/2014 właściwe są następujące sądy  (233 Kb) :

Wyznaczone sądy to: sądy rejonowe (Amtsgerichte), sądy krajowe (Landgerichte), wyższe sądy krajowe (Oberlandesgerichte), sądy pracy (Arbeitsgerichte) oraz krajowe sądy pracy (Landesarbeitsgerichte).

W przypadku środka zaskarżenia na mocy art. 34 ust. 1 lub 2 rozporządzenia (UE) nr 655/2014 właściwe są następujące sądy  (194 Kb) :

Wyznaczone sądy to sądy rejonowe (Amtsgerichte).

W przypadku środków zaskarżenia na mocy art. 33 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 655/2014 właściwy jest sąd, który wydał nakaz zabezpieczenia.

W przypadku środków zaskarżenia przysługujących dłużnikowi na mocy art. 34 ust. 1 lub 2 rozporządzenia (UE) nr 655/2014 sądem właściwym do wykonania nakazu jest sąd rejonowy wyznaczony na mocy przepisów ogólnych.

Art. 50 ust. 1 lit. m) – sądy, do których należy wnosić odwołanie, i termin na złożenie takiego odwołania, jeśli istnieje

W przypadku środków odwoławczych w rozumieniu art. 37 rozporządzenia (UE) nr 655/2014 właściwe są następujące sądy  (233 Kb) .

Wyznaczone sądy to: sądy rejonowe (Amtsgerichte), sądy krajowe (Landgerichte), wyższe sądy krajowe (Oberlandesgerichte), sądy pracy (Arbeitsgerichte) oraz krajowe sądy pracy (Landesarbeitsgerichte).

Środek zaskarżenia na podstawie art. 37 rozporządzenia (UE) nr 605/2014 od decyzji dotyczących środków zaskarżenia można złożyć w sądzie, który wydał orzeczenie w następstwie wniesienia środka zaskarżenia, a w przypadku gdy sąd, który wydał orzeczenie w następstwie wniesienia środka zaskarżenia, jest sądem pierwszej instancji – do sądu wyższej instancji.

Środek zaskarżenia musi zostać złożony w terminie jednego miesiąca.

Bieg tego terminu rozpoczyna się w dniu doręczenia zainteresowanej osobie orzeczenia, od którego wnosi się odwołanie.

Art. 50 ust. 1 lit. n) – opłaty sądowe

Postępowania na podstawie art. 5 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 655/2014

Wysokość opłat oblicza się na podstawie wartości przedmiotu sporu, a odpowiednie stawki opłaty oblicza się za pomocą metody określonej w § 34 ustawy o kosztach sądowych (Gerichtskostengesetz – GKG) lub § 28 ustawy o kosztach sądowych w sprawach rodzinnych (Gesetz über Gerichtskosten in Familiensachen – FamGKG).

a) W postępowaniu w sprawie uzyskania europejskiego nakazu zabezpieczenia w rozumieniu art. 5 lit. a) rozporządzenia (UE) nr 655/2015 zgodnie z pkt 1410 tabeli opłat sądowych ustawy o kosztach sądowych (Kostenverzeichnis zum Gerichtskostengesetz, KV GKG) obowiązuje opłata w stawce wynoszącej 1,5. W niektórych przypadkach, w których nakład pracy sądu jest mniejszy, stawkę opłaty obniża się do 1,0 (pkt 1411 KV GKG). Jeżeli nakaz wydany został na podstawie § 91a lub § 269 ust. 3 zdanie 3 kodeksu postępowania cywilnego (ZPO), stawka opłat wzrasta do 3,0 (pkt 1412 KV GKG).

Opłaty w postępowaniu pokrywają również wniesienie środka zaskarżenia przez dłużnika w rozumieniu art. 33 rozporządzenia (UE) nr 655/2014 w celu modyfikacji lub uchylenia nakazu zabezpieczenia. Za doręczenie za potwierdzeniem, list polecony z potwierdzeniem odbioru lub doręczenie przez komornika pobierana jest opłata w wysokości 3,50 EUR, jeżeli doręczenie zostanie przeprowadzone więcej niż 10 razy lub na wniosek wierzyciela (pkt 9002 KV GvKostG).

W postępowaniach odwoławczych stawka opłaty wynosi 1,5 (pkt 1430 KV GKG). W przypadku gdy postępowanie kończy się wycofaniem środka zaskarżenia, stawka opłaty wynosi 1,0 (pkt 1431 KV GKG).

Wartość roszczenia określa każdorazowo sąd według uznania (§ 53 GKG w związku z § 3 ZPO).

Opłata ma zastosowanie niezwłocznie po złożeniu wniosku o wydanie europejskiego nakazu zabezpieczenia lub po wniesieniu środka zaskarżenia (§ 6 GKG).

b) Jeżeli w pierwszej instancji sąd rejonowy orzeka jako sąd rodzinny, zastosowanie ma stawka opłat w wysokości 1,5 zgodnie z pkt 1420 tabeli opłat ustawy o kosztach postępowania sądowego w sprawach rodzinnych (KV FamGKG). W przypadku gdy postępowanie zostaje zakończone bez wydania prawomocnego orzeczenia, stawka opłaty wynosi 0,5 (pkt 1421 KV FamGKG).

Opłaty w postępowaniu pokrywają również wniesienie środka zaskarżenia przez dłużnika w rozumieniu art. 33 rozporządzenia (UE) nr 655/2014 w celu modyfikacji lub uchylenia nakazu zabezpieczenia. Za doręczenie za potwierdzeniem, list polecony z potwierdzeniem odbioru lub doręczenie przez komornika pobierana jest opłata w wysokości 3,50 EUR, jeżeli doręczenie zostanie przeprowadzone więcej niż 10 razy lub na wniosek wierzyciela (pkt 2002 KV FamGKG).

W postępowaniach odwoławczych stawka opłaty wynosi 2,0 (pkt 1422 KV FamGKG). W przypadku gdy postępowanie kończy się wycofaniem środka zaskarżenia zanim do sądu wpłynie pismo z uzasadnieniem odwołania, stawka opłaty wynosi 0,5 (pkt 1423 KV FamGKG). W innych przypadkach, w których postępowanie zostaje zakończone bez wydania orzeczenia kończącego sprawę, stawka opłaty wynosi 1,0 (pkt 1424 KV FamGKG).

Wartość roszczenia jest określona w każdym przypadku ex aequo et bono (§ 42 ust. 1 FamGKG).

Opłata ma zastosowanie bezpośrednio po wydaniu orzeczenia w sprawie kosztów lub jeżeli postępowanie zostało zakończone w inny sposób (§ 11 FamGKG).

c) Jeżeli w pierwszej instancji orzeka sąd pracy (Arbeitsgericht) zastosowanie ma stawka opłat w wysokości 0,4 (pkt 8310 KV GKG). Jeżeli nakaz wydany został na podstawie § 91a lub § 269 ust. 3 zdanie 3 kodeksu postępowania cywilnego (ZPO), stawka opłat wzrasta do 2,0 (pkt 8311 KV GKG).

Opłaty w postępowaniu pokrywają również wniesienie środka zaskarżenia przez dłużnika w rozumieniu art. 33 rozporządzenia (UE) nr 655/2014 w celu modyfikacji lub uchylenia nakazu zabezpieczenia. Za doręczenie za potwierdzeniem, list polecony z potwierdzeniem odbioru lub doręczenie przez komornika pobierana jest opłata w wysokości 3,50 EUR, jeżeli doręczenie zostanie przeprowadzone więcej niż 10 razy lub na wniosek wierzyciela (pkt 9002 KV GKG).

W postępowaniach odwoławczych stawka opłaty wynosi 1,2 (pkt 8330 KV GKG). W przypadku gdy postępowanie kończy się wycofaniem środka zaskarżenia, stawka opłaty wynosi 0,8 (pkt 8331 KV GKG).

Wartość roszczenia określa każdorazowo sąd według uznania (§ 53 GKG w związku z § 3 ZPO).

Opłata ma zastosowanie bezpośrednio po wydaniu orzeczenia w sprawie kosztów lub jeżeli postępowanie zostało zakończone w inny sposób (§ 9 GKG).

Postępowania na podstawie art. 5 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 655/2014 oraz inne postępowania w sprawie wniosków dotyczących ograniczenia lub zakończenia wykonywania nakazu zabezpieczenia

W postępowaniu w sprawie uzyskania nakazu zabezpieczenia w rozumieniu art. 5 lit. b) rozporządzenia (UE) nr 655/2014 zastosowanie ma opłata w wysokości 20 EUR (pkt 2111 KV GKG). Jeżeli w trakcie postępowania złożono wniosek w celu uzyskania informacji o rachunku, opłata ta wynosi 33 EUR (pkt 2112 KV GKG).

Opłaty w postępowaniu pokrywają również wniesienie środka zaskarżenia przez dłużnika w rozumieniu art. 33 rozporządzenia (UE) nr 655/2014 w celu modyfikacji lub uchylenia nakazu zabezpieczenia.

W przypadku wniosków dotyczących ograniczenia lub zakończenia wykonywania nakazu zabezpieczenia pobierana jest opłata w wysokości 30 EUR (pkt 2119 KV GKG).

W odniesieniu do środków zaskarżenia, które zostały odrzucone lub oddalone, pobierana jest opłata w wysokości 30 EUR (pkt 2121 KV GKG). Jeżeli odwołanie zostało jedynie częściowo odrzucone lub oddalone, sąd może według uznania zmniejszyć opłatę o połowę lub zrezygnować z pobierania opłaty.

Opłata jest pobierana niezwłocznie po złożeniu wniosku o wydanie europejskiego nakazu zabezpieczenia, wniosku o zakończenie lub ograniczenie jego wykonania, lub też po wniesieniu środka zaskarżenia (§ 6 GKG).

Art. 50 ust. 1 lit. o) – języki akceptowane do celów tłumaczenia dokumentów

Dokumenty przedkładane sądowi lub właściwemu organowi zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 655/2014 muszą być sporządzone w języku niemieckim.