Doręczanie dokumentów (wersja przekształcona)

---

Art. 3 ust. 1 – Jednostki przekazujące

Zgodnie z art. 3 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2020/1784 z dnia 25 listopada 2020 r. dotyczącego doręczania w państwach członkowskich dokumentów sądowych i pozasądowych w sprawach cywilnych lub handlowych („doręczanie dokumentów”) jednostkami przekazującymi w Austrii są sądy rejonowe, ale również wszystkie inne sądy, o ile są one zobowiązane do doręczania dokumentów sądowych, np. sąd rozpoznający sprawę.

Art. 3 ust. 2 – Jednostki przyjmujące

Zgodnie z art. 3 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2020/1784 z dnia 25 listopada 2020 r. dotyczącego doręczania w państwach członkowskich dokumentów sądowych i pozasądowych w sprawach cywilnych lub handlowych („doręczanie dokumentów”) jednostkami przyjmującymi w Austrii są wyłącznie sądy rejonowe.

Art. 3 ust. 4 lit. c) – Środki odbioru dokumentów

Nawet po rozpoczęciu obowiązywania przewidzianego w przedmiotowym rozporządzeniu wymogu przekazywania dokumentów, które mają zostać doręczone, wniosków itp. za pośrednictwem zdecentralizowanego systemu informatycznego opierającego się na e-CODEX (art. 5 ust.1 w związku z art. 37 ust. 2 rozporządzenia), w przypadku zakłócenia działania tego systemu informatycznego (art. 5 ust. 4) można będzie korzystać z dostępnych do tej pory metod przekazywania dokumentów, tj. pocztą tradycyjną, przy wykorzystaniu innych usług doręczenia (np. ekspresowa przesyłka kurierska), pocztą elektroniczną i faksem.

Art. 3 ust. 4 lit. d) – Języki, w których można wypełniać formularz standardowy zawarty w załączniku I

Formularze można wypełniać zarówno w języku niemieckim, jak i w języku angielskim.

Art. 4 – Organ centralny

Organem centralnym, o którym mowa w art. 4 rozporządzenia, jest dla terytorium całej Austrii

Bundesministerium für Justiz (Federalne Ministerstwo Sprawiedliwości)

Museumstraße 7

1070 Wien

Telefon: (++43-1) 52 1 52 0

Faks: (++43-1) 52 1 52 2727

E-mail: team.z@bmj.gv.at

Art. 7 – Pomoc w ustalaniu adresu

Adresy odbiorców w Austrii można ustalić w następujący sposób (art. 7 ust. 1 lit. c)):

Przy austriackim Federalnym Ministerstwie Spraw Wewnętrznych działa centralna ewidencja ludności (Zentrale Melderegister – „ewidencja”). Jest to publiczny rejestr zawierający dane wszystkich osób zameldowanych w Austrii, uwzględniając główne miejsce zamieszkania oraz – w stosownych przypadkach – drugie miejsce zamieszkania lub kolejne miejsca zamieszkania tych osób w Austrii. Ewidencja zawiera dane dotyczące tożsamości osób (np. imię i nazwisko, płeć, datę urodzenia, numer w rejestrze, obywatelstwo itp.), jak również dane na temat ich miejsca zamieszkania. W Austrii wprowadzono obowiązek zameldowania się w miejscu zamieszkania lub wymeldowania się z miejsca zamieszkania.

Wpisów w ewidencji dokonują poszczególne organy ds. ewidencji ludności, urzędy stanu cywilnego i urzędy ds. obywatelstwa w austriackich miastach i gminach. Dostęp online do ewidencji mają wszystkie organy (np. organy powiatowe, organy policyjne). Na wniosek i po uzyskaniu zgody austriackiego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych bezpośredni dostęp do ewidencji mogą również otrzymać banki, zakłady ubezpieczeń, adwokaci, notariusze itp.

Każdy może wystąpić do organów ds. ewidencji ludności z (odpłatnym) wnioskiem o udostępnienie znajdujących się w ewidencji informacji na temat głównego miejsca zamieszkania konkretnej osoby.

Aby ustalić miejsce pobytu danej osoby, zarówno osoby fizyczne, jak i osoby prawne mogą uzyskać informacje na temat osób figurujących w ewidencji, składając wniosek o udostępnienie informacji na temat głównego miejsca zamieszkania tej osoby. Z wnioskiem o udostępnienie informacji na temat daty urodzenia danej osoby mogą wystąpić wyłącznie osoby dysponujące nakazem egzekucji wydanym wobec tej osoby.

Co do zasady udziela się wyłącznie informacji na temat głównego miejsca zamieszkania danej osoby. Jeżeli osoba, której danych dotyczy wniosek, nie ma faktycznego głównego miejsca zamieszkania, przekazane zostaną informacje na temat ostatniego głównego miejsca zamieszkania, z którego osoba ta się wymeldowała.

Wnioskodawca może uzyskać dostęp do informacji znajdujących się w ewidencji, o ile osobę, której dotyczy wniosek, można jednoznacznie zidentyfikować na podstawie określonych cech, tak aby przekazane informacje nie mogły wskazywać na więcej niż jedną osobę. W celu uzyskania informacji konieczne jest podanie imienia i nazwiska oraz przynajmniej jednej dodatkowej cechy osoby, której dotyczy wniosek, umożliwiającej jej jednoznaczne zidentyfikowanie (np. daty urodzenia, miejsca urodzenia, obywatelstwa lub poprzedniego adresu).

Właściwym organem jest organ ds. ewidencji, tj. organ gminy; w miastach powiatowych jest to rada miasta, natomiast w Wiedniu – władze powiatu.

Wnioski o udostępnienie informacji znajdujących się w ewidencji można składać nieformalnie osobiście, pocztą tradycyjną lub przez internet.

O udostępnienie informacji z ewidencji można zwrócić się online, za pośrednictwem strony internetowej ewidencji lub pod adresem oesterreich.gv.at. Wnioskodawca musi dysponować aktywowaną kartą obywatela oraz możliwością dokonywania płatności drogą elektroniczną. Informacje będące przedmiotem wniosku zostaną przekazane niezwłocznie po uiszczeniu opłaty administracyjnej. Obecnie opłata administracyjna wynosi 3,30 euro i należy ją uiścić nawet w przypadku nieuzyskania jednoznacznych rezultatów wyszukiwania.

Do uzyskania informacji z ewidencji niezbędny jest oficjalny dokument tożsamości ze zdjęciem. W przypadku wniosków pisemnych należy przedłożyć oryginał oficjalnego dokumentu lub jego odpis poświadczony za zgodność z oryginałem przez notariusza lub sąd.

Za wniosek pisemny pobierana jest opłata w wysokości 14,30 euro. Koszt jednego zapytania w lokalnej ewidencji ludności to 2,10 euro, natomiast opłata za jedno zapytanie w centralnej ewidencji ludności wynosi 3,30 euro.

Art. 8 – Przekazywanie dokumentów

Formularz A można wypełnić zarówno w języku niemieckim, jak i w języku angielskim.

Art. 12 – Odmowa przyjęcia dokumentu

Nie dopuszcza się możliwości dołączania tłumaczeń dokumentów, które mogły zostać sporządzone na podstawie postanowienia sądu.

Art. 13 – Data doręczenia

Wydaje się, że prawo austriackie nie przewiduje obecnie dokumentów, o których mowa w art. 12 ust. 5 i art. 13 ust. 2.

Art. 14 – Poświadczenie doręczenia i kopia doręczonego dokumentu

Poświadczenie (formularz K) można wypełnić zarówno w języku niemieckim, jak i w języku angielskim.

Art. 15 – Koszty doręczenia

Nie pobiera się opłaty stałej.

Art. 17 – Doręczanie dokumentów przez przedstawicieli dyplomatycznych lub urzędników konsularnych

Austria nie wyraża sprzeciwu wobec doręczania zgodnie z art. 17 ust. 1.

Art. 19 – Doręczanie drogą elektroniczną

Austria nie określiła żadnych dodatkowych warunków związanych z doręczaniem dokumentów drogą elektroniczną za pośrednictwem wiadomości e-mail zgodnie z art. 19 ust. 1 lit. b) w związku z art. 19 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2020/1784 z dnia 25 listopada 2020 r. dotyczącego doręczania w państwach członkowskich dokumentów sądowych i pozasądowych w sprawach cywilnych lub handlowych („doręczanie dokumentów”).

Art. 20 – Doręczanie bezpośrednie

Według prawa austriackiego nie jest dopuszczalne doręczanie dokumentów sądowych bezpośrednio przez urzędników sądowych, innych urzędników ani inne właściwe osoby w państwie członkowskim, do którego adresowane są dokumenty.

Art. 22 – Niewdanie się w spór przez pozwanego

Niezależnie od przepisów art. 22 ust. 1 sądy austriackie mogą wydać wyrok w sprawie, o ile spełnione zostały warunki przewidziane w art. 22 ust. 2.

Austria nie określiła terminu na złożenie wniosku o zniesienie skutków upływu terminu, o którym mowa w art. 22 ust. 4 akapit ostatni.

Art. 29 – Stosunek do umów lub porozumień między państwami członkowskimi

Zgodnie z informacjami przekazanymi już przez Federalne Ministerstwa Sprawiedliwości Niemiec i Austrii pismami z 23 lutego 2009 r. dotyczącymi rozporządzenia (WE) nr 1393/2007 w stosunkach między Niemcami a Austrią w dalszym ciągu powinny obowiązywać następujące ustalenia:

Jeżeli chodzi o wzajemną pomoc prawną – w zakresie, w jakim dotyczy ona również doręczania pism sądowych – Niemcy i Austria nadal stosują umowę zawartą przez rządy tych państw w dniu 6 czerwca 1959 r. o dalszym uproszczeniu obrotu prawnego zgodnie z konwencją haską z dnia 1 marca 1954 r. (opublikowaną w austriackim federalnym dzienniku urzędowym nr 27/1960 i w niemieckim federalnym dzienniku urzędowym nr 1959 II, s. 1523).

Art. 33 ust. 2 – Powiadomienie o możliwości wcześniejszego korzystania ze zdecentralizowanego systemu informatycznego

Na chwilę obecną nie ma żadnych konkretnych planów w tym zakresie.