Doręczanie dokumentów (wersja przekształcona)

---

Art. 3 ust. 1 – Jednostki przekazujące

Osobami właściwymi do przekazywania dokumentów sądowych i pozasądowych są urzędnicy sądowi (Letrados de la Administración de Justicia).

Art. 3 ust. 2 – Jednostki przyjmujące

Osobami właściwymi do przyjmowania dokumentów sądowych i pozasądowych są urzędnicy sądowi pracujący we wspólnych służbach ds. doręczeń (servicio común de notificaciones) właściwych dla miejsca, w którym ma nastąpić doręczenie. W przypadku braku wspólnych służb ds. doręczeń osobą właściwą jest urzędnik sądu pierwszej instancji (Juzgado de Primera Instancia) właściwego dla miejsca, w którym ma nastąpić doręczenie.

Wszystkie wnioski należy kierować do służby ds. rejestracji i doręczeń w ramach wspólnej służby ogólnej (Servicio de Registro y Reparto dependiente del Servicio Común General), a w przypadku jej braku – do kancelarii sądu (Juzgado Decano) w celu przekazania do organu właściwego do doręczeń. Zgodnie z hiszpańskim systemem sądowym organ wskazany przez Hiszpanię jako organ przyjmujący (kancelarie sądów i wspólne służby ds. procesowych – Decanatos y Servicios comunes procesales) przekazuje wniosek do organu właściwego do doręczeń.

Art. 3 ust. 4 lit. c) – Środki odbioru dokumentów

Jeżeli chodzi o aktualnie dostępne środki odbioru, do celów doręczeń sądy mogą wykorzystywać środki informatyczne i cyfrowe. W razie braku środków elektronicznych dokumenty doręcza się pocztą tradycyjną za potwierdzeniem odbioru.

Art. 3 ust. 4 lit. d) – Języki, w których można wypełniać formularz standardowy zawarty w załączniku I

Standardowy formularz można wypełnić w językach: angielskim, francuskim, portugalskim i hiszpańskim.

Art. 4 – Organ centralny

Organem centralnym wskazanym przez Hiszpanię jest Departament ds. Międzynarodowej Współpracy Sądowej w Ministerstwie Sprawiedliwości.

Subdirección General de Cooperación Jurídica Internacional

Ministerio de Justicia

C/San Bernardo, 62

28015 Madrid

E-mail: sgcji@mjusticia.es

rogatoriascivil@mjusticia.es

Art. 7 – Pomoc w ustalaniu adresu

Za ustalenie adresu odpowiada organ właściwy do doręczeń.

Jeżeli chodzi o wymóg zawarty w art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia, jednostki przekazujące mogą się zwracać z wnioskami o ustalenie adresu osoby, której ma zostać doręczony dokument, do organu wyznaczonego przez Hiszpanię jako organ właściwy do doręczeń.

Jeżeli chodzi o wymóg zawarty w art. 7 ust. 2 lit. c) rozporządzenia, hiszpańskie organy właściwe do doręczeń występują, z własnej inicjatywy, do rejestrów mieszkańców lub innych baz danych z wnioskami o udzielenie informacji na temat adresów w przypadku, gdy adres wskazany we wniosku o doręczenie nie jest prawidłowy.

Art. 8 – Przekazywanie dokumentów

Standardowy formularz można wypełnić w językach: hiszpańskim, angielskim, francuskim i portugalskim.

Art. 12 – Odmowa przyjęcia dokumentu

Formularza L nie przetłumaczono na język państwa trzeciego.

Art. 13 – Data doręczenia

Data doręczenia zależy od dokumentu, który ma zostać doręczony, oraz rodzaju lub etapu postępowania, przy czym czas doręczenia wynosi zwykle 3–5 dni.

Zastosowanie mają przepisy procesowe właściwe dla danego postępowania.

Art. 14 – Poświadczenie doręczenia i kopia doręczonego dokumentu

Poświadczenie doręczenia sporządza się w języku hiszpańskim.

Art. 15 – Koszty doręczenia

Nie dotyczy.

Art. 17 – Doręczanie dokumentów przez przedstawicieli dyplomatycznych lub urzędników konsularnych

Hiszpania nie wyraża zgody doręczanie na jej terytorium dokumentów pochodzących z innego państwa członkowskiego drogą konsularną lub dyplomatyczną, chyba że dokumenty te są doręczane obywatelowi tego państwa członkowskiego (państwa członkowskiego pochodzenia).

Art. 19 – Doręczanie drogą elektroniczną

Nie dotyczy.

Art. 20 – Doręczanie bezpośrednie

W Hiszpanii nie ma możliwości doręczania bezpośredniego. Pełnomocnicy (procuradores) mogą dokonywać doręczeń wyłącznie wówczas, gdy zostaną wyraźnie do tego upoważnieni przez urzędnika sądowego.

Art. 22 – Niewdanie się w spór przez pozwanego

Hiszpania informuje, że sędzia może postanowić o podjęciu zawieszonego postępowania i wydać stosowne orzeczenie, jeżeli spełniono wszystkie wymogi określone w art. 22 rozporządzenia (UE) 2020/1784.

Jeżeli chodzi o kompetencję sędziego do przyjmowania wniosków o przywrócenie terminu (demanda tendente a la exención de la preclusión), Hiszpania wskazała wyraźnie, że wnioski o przywrócenie terminu nie będą dopuszczalne, jeżeli zostaną wniesione po upływie roku od wydania wyroku.

Art. 29 – Stosunek do umów lub porozumień między państwami członkowskimi

Bez uwag.

Art. 33 ust. 2 – Powiadomienie o możliwości wcześniejszego korzystania ze zdecentralizowanego systemu informatycznego

Bez uwag.