Betaling van boetes

Het beginsel van wederzijdse erkenning heeft ook betrekking op de tenuitvoerlegging van geldelijke sancties in grensoverschrijdende zaken en bevordert zo de tenuitvoerlegging van dergelijke sancties in een andere lidstaat dan die waar zij worden opgelegd.

In het EU-recht, met name Kaderbesluit 2005/214/JBZ, wordt het beginsel van de wederzijdse erkenning van geldelijke sancties toegepast, waardoor een gerechtelijke of administratieve instantie een financiële straf rechtstreeks aan een instantie in een ander EU-land kan meedelen en die straf kan laten erkennen en uitvoeren zonder verdere formaliteiten.

Het beginsel is van toepassing op alle strafbare feiten waarvoor geldelijke sancties kunnen worden opgelegd en de toetsing van de dubbele strafbaarheid wordt afgeschaft ten aanzien van een lijst van 39 strafbare feiten (bijvoorbeeld deelneming aan een criminele organisatie, terrorisme, mensenhandel, verkrachting, diefstal, inbreuken op de verkeerswetgeving). De sancties moeten worden opgelegd door de rechterlijke of bestuurlijke autoriteiten van de lidstaten en het moet gaan om een onherroepelijke beslissing, wat betekent dat er geen beroep of hoger beroep meer mogelijk is.

Een beslissing, vergezeld van het in het kaderbesluit bedoelde certificaat  PDF (107 Kb) en, kan worden toegezonden aan de bevoegde autoriteit van een lidstaat waar de natuurlijke persoon of rechtspersoon tegen wie de beslissing is gegeven, eigendom heeft of inkomsten geniet, gewoonlijk verblijf houdt of zijn statutaire zetel heeft. Elke lidstaat wijst een of meerdere autoriteiten aan die krachtens het nationale recht bevoegd zijn voor het beheer van de toezending van beslissingen betreffende geldelijke sancties in grensoverschrijdende zaken. In 2017 werden op initiatief van bepaalde lidstaten vijf gestandaardiseerde formulieren tot stand gebracht. Zij hebben een niet-bindend karakter en hebben als doel het mechanisme betreffende de tenuitvoerlegging van grensoverschrijdende geldelijke sancties overeenkomstig het kaderbesluit te bevorderen, waardoor de financiële en administratieve lasten in verband met de procedure worden verminderd.

De staat waaraan de beslissing is toegezonden, kan alleen in een beperkt aantal gevallen weigeren de beslissing ten uitvoer te leggen (bv. wanneer het in het kaderbesluit bedoelde certificaat niet wordt overgelegd of onvolledig is, de geldelijke sanctie minder bedraagt dan 70 euro of de betrokkene niet in kennis is gesteld van de mogelijke rechtsmiddelen enz.). De tenuitvoerlegging van de beslissing wordt beheerst door het recht van de tenuitvoerleggingsstaat. Ingeval de financiële sanctie niet kan worden geïnd, kan een vrijheidsstraf of andere in het nationale recht bepaalde sanctie worden opgelegd. De gelden die uit de tenuitvoerlegging van beslissingen zijn verkregen, vallen toe aan de tenuitvoerleggingsstaat, tenzij de betrokken lidstaten anders zijn overeengekomen.

Meer gedetailleerde informatie over de tenuitvoerlegging door de verschillende lidstaten vindt u hier (u wordt dan doorgelinkt naar de specifieke webpagina van het Europees justitieel netwerk in strafzaken).

Laatste update: 15/09/2020

Deze pagina wordt beheerd door de Europese Commissie. De informatie op deze pagina geeft niet noodzakelijk het officiële standpunt van de Europese Commissie weer. De Commissie aanvaardt geen enkele verantwoordelijkheid of aansprakelijkheid voor informatie of gegevens waarnaar in dit document wordt verwezen. Gelieve de juridische mededeling te raadplegen voor de auteursrechtelijke regeling voor Europese pagina's.