O sieci

W Polsce działa 12 punktów kontaktowych Europejskiej Sieci Sądowej w sprawach cywilnych i handlowych. Jeden punkt kontaktowy zlokalizowany jest w Ministerstwie Sprawiedliwości a pozostałe punkty kontaktowe znajdują się w jedenastu sądach okręgowych i obejmują właściwość przełożonych nad nimi sądów apelacyjnych (dalej: „sądowe punkty kontaktowe”).

Punkt kontaktowy w Ministerstwie Sprawiedliwości odpowiada na zapytania dotyczące polskiego prawa cywilnego lub handlowego oraz przekazuje właściwemu sądowemu punktowi kontaktowemu pytania dotyczące realizacji wniosku o pomoc prawną, jeżeli pytanie nie zostało przekazane bezpośrednio sądowemu punktowi kontaktowemu.

Punkt kontaktowy w Ministerstwie Sprawiedliwości otrzymuje informacje przekazywane przez Komisję Europejską na temat spotkań w ramach sieci oraz innych kwestii, a następnie przekazuje te informacje właściwym organom krajowym lub sądom, zależności od zagadnienia lub tematu spotkania.

Koordynację działalności punktów kontaktowych w Polsce zapewnia Ministerstwo Sprawiedliwości.

W skład Europejskiej Sieci Sądowej w sprawach cywilnych i handlowych wchodzą także sędziowie koordynatorzy ds. współpracy międzynarodowej i praw człowieka w sprawach cywilnych, którzy wspomagają osoby pełniące funkcję sądowych punktów kontaktowych. Sędzia koordynator wykonuje swoje zadania we wszystkich sądach na obszarze właściwości danego sądu okręgowego, tj. w sądzie okręgowym i sądach rejonowych położonych w tym okręgu, a jeżeli w danym okręgu sądowym znajduje się siedziba sądu apelacyjnego – koordynator wykonuje swoje czynności także w tym sądzie.

Członkami Europejskiej Sieci Sądowej w sprawach cywilnych i handlowych są również organy centralne wskazane w rozporządzeniu (WE) nr 1393/2007 dotyczącym doręczania w państwach członkowskich dokumentów sądowych i pozasądowych w sprawach cywilnych i handlowych; w rozporządzeniu (WE) nr 1206/2001 w sprawie współpracy między sądami państw członkowskich przy przeprowadzaniu dowodów w sprawach cywilnych lub handlowych; organ centralny w rozumieniu rozporządzenia Rady (WE) nr 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczącego jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej (rozporządzenie Bruksela II bis) oraz organ centralny w rozumieniu rozporządzenia Rady (WE) nr 4/2009 z dnia 18 grudnia 2008 r. w sprawie jurysdykcji, prawa właściwego, uznawania i wykonywania orzeczeń oraz współpracy w zakresie zobowiązań alimentacyjnych.