- 1 Wobec jakiego podmiotu można wszcząć postępowanie upadłościowe?
- 2 Jakie przesłanki muszą zostać spełnione, aby można było wszcząć postępowanie upadłościowe?
- 3 Jakie aktywa należą do masy upadłości? W jaki sposób rozporządza się aktywami, które zostały nabyte przez dłużnika lub zostały na niego przeniesione w toku postępowania upadłościowego?
- 4 Jakie uprawnienia przysługują odpowiednio dłużnikowi i zarządcy?
- 5 Jakie przesłanki muszą zostać spełnione, aby można było dokonać potrącenia wierzytelności?
- 6 Jaki skutek wywiera postępowanie upadłościowe na obowiązujące umowy, których stroną jest dłużnik?
- 7 Jaki skutek wywiera postępowanie upadłościowe na postępowania wszczęte przez poszczególnych wierzycieli (z wyłączeniem zawisłych spraw sądowych)?
- 8 Jaki skutek wywiera postępowanie upadłościowe na dalsze rozpoznanie sprawy sądowej zawisłej w momencie wszczęcia postępowania upadłościowego?
- 9 Czym charakteryzuje się co do zasady udział wierzycieli w postępowaniu upadłościowym?
- 10 W jaki sposób zarządca może wykorzystać aktywa masy upadłości dłużnika lub nimi rozporządzać?
- 11 Jakie wierzytelności mogą być zgłoszone do masy upadłości dłużnika oraz w jaki sposób traktuje się roszczenia powstałe po wszczęciu postępowania upadłościowego?
- 12 Jakie zasady obowiązują przy zgłaszaniu, weryfikacji i uznaniu wierzytelności?
- 13 Jakie zasady obowiązują przy podziale funduszów masy upadłości? W jaki sposób ustala się hierarchę roszczeń i praw wierzycieli?
- 14 Jakie są przesłanki oraz skutki zakończenia postępowania upadłościowego (w szczególności w drodze układu)?
- 15 Jakie prawa przysługują wierzycielom po zakończeniu postępowania upadłościowego?
- 16 Kto ponosi koszty postępowania upadłościowego łącznie z poniesionymi wydatkami?
- 17 Jakie są zasady dotyczące nieważności, zaskarżania lub względnej bezskuteczności czynności prawnych dokonanych ze szkodą dla ogółu wierzycieli?
Wyszukaj informacje według regionu
1 Wobec jakiego podmiotu można wszcząć postępowanie upadłościowe?
Postępowania w związku z niewypłacalnością wobec osób prawnych reguluje ustawa XLIX z 1991 r. o postępowaniu upadłościowym i likwidacyjnym (ustawa o upadłości).
Ustawa o upadłości reguluje dwa rodzaje postępowań w związku z niewypłacalnością: postępowanie upadłościowe i postępowanie likwidacyjne.
Postępowanie upadłościowe jest postępowaniem restrukturyzacyjnym, którego celem jest zawieszenie płatności dokonywanych przez dłużnika, któremu grozi niewypłacalność, w celu zawarcia ugody, jak również podjęcia próby wykonania ugody w celu przywrócenia jego wypłacalności.
Postępowanie likwidacyjne jest postępowaniem, którego celem jest zaspokojenie roszczeń wierzycieli zgodnie z przepisami szczególnymi, gdy niewypłacalny dłużnik zostaje zlikwidowany bez następcy prawnego, w postępowaniu mającym na celu podział całej masy upadłości dłużnika między wierzycieli. Postępowanie likwidacyjne musi jednak zostać zakończone, jeżeli dłużnik spłaci wszystkie swoje długi i koszty postępowania lub jeżeli zawrze ugodę ze swoimi wierzycielami w sprawie warunków restrukturyzacji zadłużenia – zatwierdzoną następnie przez sąd.
Prawo przewiduje na przykład przepisy szczególne, w tym częściowo klauzule derogacyjne, w odniesieniu do węgierskich oddziałów przedsiębiorstw z siedzibami statutowymi za granicą, organizacji społeczeństwa obywatelskiego i przedsiębiorstw sektora finansowego (instytucji kredytowych, przedsiębiorstw finansowych, zakładów ubezpieczeń, firm inwestycyjnych, publicznych składów).
Postępowania upadłościowego nie można wszcząć wobec przedsiębiorstw sektora finansowego, ale organy nadzorcze mogą interweniować już na wczesnych etapach pogarszania się sytuacji finansowej takich przedsiębiorstw, aby uniknąć ich niewypłacalności; ponadto konieczne jest utworzenie funduszy (fundusz odszkodowawczy, fundusz ochrony inwestorów, fundusz gwarantowania depozytów) w celu ochrony klientów i wypłacania im odszkodowań.
W przypadku przedsiębiorstw sektora finansowego Węgierski Bank Narodowy, w ramach swoich kompetencji jako organu nadzoru finansowego, może wystąpić do sądu o ogłoszenie upadłości takich przedsiębiorstw po cofnięciu zezwolenia dla danego przedsiębiorstwa na prowadzenie działalności.
Ustawa o organizacjach społeczeństwa obywatelskiego zawiera pewne odstępstwa dotyczące postępowania upadłościowego i likwidacyjnego wobec organizacji społeczeństwa obywatelskiego (stowarzyszeń, fundacji); w przeciwnym razie zastosowanie mają przepisy ustawy o upadłości.
Postępowanie w przedmiocie restrukturyzacji zadłużenia osób fizycznych (upadłość konsumencka)
Ustawa CV z 2015 r. o restrukturyzacji zadłużenia osób fizycznych weszła w życie w dniu 1 września 2015 r. Celem ustawy jest określenie ram prawnych restrukturyzacji zadłużenia przy jednoczesnym zapewnieniu ochrony przed upadłością przez współpracę dłużnika z jego wierzycielami. Ustawa chroni przede wszystkim dłużników hipotecznych, w szczególności tych, którzy mają długoterminowe zaległości, mają wielu wierzycieli, a ich nieruchomość mieszkalna może być przedmiotem sprzedaży przymusowej.
Postępowanie rozpoczyna się jako postępowanie pozasądowe i jest koordynowane przez pierwszego wierzyciela hipotecznego. Sądowe postępowanie upadłościowe wszczyna się wyłącznie w przypadku braku porozumienia pozasądowego. W pierwszej kolejności celem postępowania sądowego jest również osiągniecie ugody, ale jeżeli nie zostanie ona przegłosowana, sąd ustala warunki restrukturyzacji zadłużenia.
Rząd utworzył Państwowy Urząd ds. Niewypłacalności Rodzin. Organizacja ta odgrywa istotną rolę w postępowaniu w przedmiocie restrukturyzacji zadłużenia. Urząd ds. Niewypłacalności Rodzin sprawdza, czy dłużnik spełnia wymogi ustawowe, prowadzi państwowy rejestr danych dotyczących postępowań i zatrudnia syndyków masy upadłości rodziny. Syndycy masy upadłości rodziny realizują na rzecz sądu zadania z zakresu przygotowania i wsparcia w toku restrukturyzacji zadłużenia przed sądem, wykonują postanowienia sądu, zapewniają wsparcie dłużnikowi, nadzorują zarząd majątkiem dłużnika oraz dokonują sprzedaży zbywalnych składników majątku dłużnika i zaspokojenia wierzycieli.
W rezultacie udanej restrukturyzacji zadłużenia nie można dochodzić od dłużnika długów umorzonych w toku postępowania, zaś wierzyciele otrzymują określoną część swoich wierzytelności w przewidywalnym terminie.
Postępowanie w przedmiocie restrukturyzacji zadłużenia osób fizycznych nie zostało jeszcze notyfikowane na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/848.
Zgodnie z ustawą o upadłości o wszczęcie postępowania upadłościowego może wnioskować zadłużony podmiot, jeżeli uzyska zgodę swojego głównego organu decyzyjnego; w takim postępowaniu obowiązuje przymus adwokacki. Dłużnik nie może złożyć takiego wniosku, jeżeli toczy się przeciwko niemu postępowanie upadłościowe lub jeżeli sąd pierwszej instancji nakazał likwidację dłużnika. Warunki i terminy składania nowego wniosku o wszczęcie postępowania upadłościowego są następujące: zaspokojenie roszczeń wierzyciela, które istniały lub powstały w trakcie poprzedniego postępowania upadłościowego, upływ dwóch lat od zakończenia ostatniego postępowania upadłościowego lub, jeżeli poprzedni wniosek został odrzucony z urzędu, upływ jednego roku od ogłoszenia orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie.
Co do zasady, jeżeli dłużnik jest niewypłacalny, postępowanie likwidacyjne może zostać wszczęte na wniosek dłużnika bądź wierzycieli lub – w niektórych przypadkach określonych w ustawie o upadłości – z urzędu przez sąd. W ustawie o upadłości wyraźnie określono, kto może wnieść wniosek o postępowanie likwidacyjne, i ustalono zasady postępowania wszczynanego na wniosek lub z urzędu.
W obu przypadkach jest to postępowanie zbiorowe w przedmiocie restrukturyzacji zadłużenia – wierzyciele dłużnika muszą uczestniczyć w postępowaniu i nie mogą ubiegać się o zaspokojenie swoich roszczeń w inny sposób ani w innym postępowaniu prowadzonym przeciwko dłużnikowi.
2 Jakie przesłanki muszą zostać spełnione, aby można było wszcząć postępowanie upadłościowe?
Postępowanie upadłościowe:
Wniosek o wszczęcie postępowania upadłościowego może złożyć dyrektor dłużnika; obowiązuje przymus adwokacko-radcowski.
W każdym momencie wobec dłużnika można wszcząć tylko jedno postępowanie upadłościowe i nie może on być również podmiotem toczącego się postępowania likwidacyjnego. Nowe postępowanie upadłościowe można wszcząć jedynie wówczas, gdy dłużnik spłacił swoje długi, których dochodzono we wcześniejszym postępowaniu, a od tego czasu upłynęły mniej niż dwa lata. Jeżeli sąd z urzędu odrzucił poprzedni wniosek o wszczęcie postępowania upadłościowego z powodu braków formalnych, nowego postępowania upadłościowego nie można wszcząć przez rok.
Postępowanie likwidacyjne
Wniosek o wszczęcie postępowania likwidacyjnego może złożyć dłużnik, wierzyciel, syndyk, który uczestniczył we wcześniejszym dobrowolnym postępowaniu likwidacyjnym, oraz, w przypadkach przewidzianych prawem, sąd lub organ administracyjny. Na przykład sąd wszczyna postępowanie likwidacyjne, jeżeli w postępowaniu upadłościowym nie osiągnięto ugody lub jeżeli sąd gospodarczy – w ramach swojej właściwości w zakresie kontroli legalności rejestrów publicznych – nakazuje rozwiązanie spółki, która poważnie naruszyła przepisy prawa.
3 Jakie aktywa należą do masy upadłości? W jaki sposób rozporządza się aktywami, które zostały nabyte przez dłużnika lub zostały na niego przeniesione w toku postępowania upadłościowego?
Majątek dłużnika wchodzący w skład masy upadłości jest sumą wszystkich aktywów trwałych i obrotowych w rozumieniu przepisów dotyczących rachunkowości.
Każde zwiększenie majątku w trakcie postępowania upadłościowego również wchodzi w skład masy upadłości.
Dłużnik zachowuje prawa związane z zarządem majątkiem wchodzącym w skład masy upadłości, ale odbywa się to pod nadzorem syndyka. W postępowaniu likwidacyjnym dłużnik nie zachowuje praw związanych z zarządem masą upadłości – prawa te są przenoszone na likwidatora. Likwidator jest przedstawicielem prawnym zadłużonego podmiotu i pod nadzorem sądu wpisuje do rejestru i klasyfikuje wierzytelności wierzycieli, dokonuje likwidacji aktywów i podziału zysków między wierzycieli.
4 Jakie uprawnienia przysługują odpowiednio dłużnikowi i zarządcy?
W rozumieniu ustawy o upadłości dłużnikiem w postępowaniu upadłościowym i likwidacyjnym może być podmiot gospodarczy wskazany w ustawie. W postępowaniu upadłościowym dłużnik sam wnosi o wszczęcie postępowania i może kontynuować działalność gospodarczą. Kadra kierownicza i właściciele dłużnika nie są ograniczeni w wykonywaniu swoich praw, ale prawa te są wykonywane bez uszczerbku dla praw przysługujących syndykowi na mocy prawa. Dłużnik rejestruje i klasyfikuje wierzytelności we współpracy z syndykiem, wraz z którym przygotowuje program i propozycję w sprawie negocjacji dotyczących zawarcia układu w celu przywrócenia lub zachowania wypłacalności. Układ obejmuje porozumienie między dłużnikiem a wierzycielami dotyczące warunków spłaty zadłużenia i wszystkich innych kwestii, które dłużnik i wierzyciele uważają za istotne do celów restrukturyzacji.
W odniesieniu do postępowania upadłościowego lub likwidacyjnego do dnia wszczęcia takiego postępowania wierzyciel oznacza osobę posiadającą zaległe roszczenia pieniężne lub majątkowe, które wynikają z prawomocnego i wykonalnego orzeczenia sądu lub ostatecznej i wykonalnej decyzji organu publicznego bądź które są uznawane lub niekwestionowane przez dłużnika. W postępowaniu upadłościowym wierzyciel oznacza również osobę, której wierzytelność, która stała się wymagalna w trakcie postępowania upadłościowego lub po jego zakończeniu, została zarejestrowana przez syndyka, a w postępowaniu likwidacyjnym osobę, której wierzytelność została zarejestrowana przez likwidatora.
Syndyk w postępowaniu upadłościowym jest osobą prawną wyznaczoną przez sąd, która jest upoważniona do wykonywania zadań zarządcy. Syndyk ma obowiązek wyznaczyć swojego pracownika o odpowiednich kwalifikacjach do wykonywania wspomnianych zadań. Obowiązkiem tej osoby jest monitorowanie działalności gospodarczej dłużnika w celu uzgodnienia układu przy jednoczesnym zwróceniu uwagi na interesy wierzycieli, wpisywanie wierzytelności wierzycieli do rejestru, współpraca w zakresie opracowywania propozycji układu i kontrasygnowanie protokołów decyzji przyjmowanych podczas negocjacji dotyczących zawarcia układu.
Likwidatorem jest podmiot likwidacyjny wyznaczony przez sąd (tj. osoba prawna uprawniona do wykonywania zadań zarządcy), który jest przedstawicielem prawnym likwidowanego podmiotu. Jednocześnie zapewnia on wykonanie praw wierzycieli i przejmuje zadania powierzone mu na podstawie przepisów prawa. Prawo nakłada na likwidatorów surowe wymagania osobowe i zawodowe oraz narzuca im obowiązek regularnego doskonalenia zawodowego.
Likwidator wyznacza zarządcę w postępowaniu w związku z niewypłacalnością do przeprowadzenia czynności likwidacyjnych.
Nazwę likwidatora oraz imię i nazwisko zarządcy w postępowaniu w związku z niewypłacalnością wpisuje się również do sądowego rejestru osób prawnych.
Postępowania upadłościowe i likwidacyjne są nieprocesowymi postępowaniami cywilnymi prowadzonymi przed sądem. W sprawach nieuregulowanych w ustawie o upadłości zastosowanie mają przepisy kodeksu postępowania cywilnego, z odstępstwami wynikającymi ze specyfiki postępowania nieprocesowego. Postępowanie upadłościowe wszczyna sąd, zaś postępowanie likwidacyjne wszczyna sąd w wyniku ogłoszenia upadłości dłużnika lub w innych przypadkach określonych w prawie bądź na wniosek innego sądu, organu publicznego lub syndyka. Po wszczęciu postępowania sąd wyznacza syndyka lub likwidatora z wykazu likwidatorów. W przypadku wszczęcia postępowania likwidacyjnego sąd wyznacza na wniosek wierzycieli likwidatora, który posiada uprawnienia tymczasowego zarządcy, w celu nadzorowania działalności dłużnika do chwili zarządzenia likwidacji.
Sprzeciw zgłoszony wobec działań lub zaniechań ze strony syndyka lub likwidatora jest rozpatrywany przez sąd. W razie niezgodnych z prawem działań lub zaniechań sąd nakazuje syndykowi lub likwidatorowi prowadzenie działań zgodnie z prawem; w razie naruszenia prawa syndyk lub likwidator jest wyłączony z postępowania, a w jego miejsce wyznacza się nowego syndyka lub likwidatora.
W postępowaniu upadłościowym dłużnik korzysta z ochrony przed upadłością: postępowanie egzekucyjne przeciwko niemu zostaje zawieszone, a on sam korzysta z zawieszenia płatności lub moratorium na spłatę wcześniej zaciągniętych długów.
Jeżeli większość podmiotów przewidziana w ustawie o upadłości zatwierdzi ugodę i jeżeli ugoda spełnia wymogi ustawowe, sąd zatwierdza taką ugodę, a tym samym staje się ona wiążąca dla dłużnika.
Jeżeli ugoda nie zostanie zawarta, sąd zarządza likwidację dłużnika z urzędu.
Dłużnik i wierzyciele mogą osiągnąć porozumienie również w postępowaniu likwidacyjnym. Sąd wyznacza datę negocjacji dotyczących zawarcia układu w postępowaniu likwidacyjnym; jeżeli ugoda zostanie przegłosowana i będzie zgodna z prawem, sąd ją zatwierdzi. W postępowaniu likwidacyjnym warunkiem zatwierdzenia dobrowolnej ugody jest ustanie niewypłacalności dłużnika na podstawie ugody oraz rozliczenie wierzytelności uprzywilejowanych, jak również dostępność środków na pokrycie takich wierzytelności.
Sąd orzeka o zakończeniu lub umorzeniu postępowania upadłościowego lub likwidacyjnego.
Jeżeli w wyniku zakończenia postępowania likwidacyjnego dłużnik zostaje bez następcy prawnego, po otrzymaniu zawiadomienia z sądu sąd gospodarczy wykreśla zlikwidowanego dłużnika z rejestru działalności gospodarczej lub, w zależności od przypadku, z rejestru organizacji społeczeństwa obywatelskiego.
W postępowaniu likwidacyjnym wypłata wynagrodzenia pracowników jest gwarantowana przez Funduszu Gwarancji Wynagrodzeń na warunkach określonych w ustawie o Funduszu Gwarancji Wynagrodzeń.
Skutki prawne wszczęcia postępowania:
Zgodnie z ustawą o upadłości w postępowaniu upadłościowym sąd, na wniosek dłużnika, podejmuje działania w celu ogłoszenia w oficjalnym biuletynie handlowym informacji o udzieleniu niezwłocznego tymczasowego zawieszenia płatności. Następnie wniosek jest rozpatrywany co do istoty sprawy, po czym sąd oddala wniosek z urzędu w przypadkach przewidzianych prawem lub, w przeciwnym razie, wszczyna postępowanie upadłościowe. Postępowanie upadłościowe rozpoczyna się od publikacji postanowienia sądu w tej sprawie w oficjalnym biuletynie handlowym. Wszczęcia postępowania upadłościowego powoduje, że płatności dłużnika zostają zawieszone z tytułu zaspokojenia roszczeń pieniężnych. Okres ten kończy się (z kilkoma wyjątkami) drugiego dnia roboczego następującego po 120 dniu o godzinie 00:00 i może zostać przedłużone maksymalnie o 365 dni. W okresie zawieszenia płatności reguluje się wyłącznie wierzytelności określone w ustawie, nie występują skutki prawne niewykonania lub opóźnienia w wykonaniu zobowiązań płatniczych, a odzyskiwanie należności pieniężnych od dłużnika zostaje zawieszone, tak aby dłużnik miał rzeczywistą możliwość opracowania programu przywrócenia wypłacalności i spłaty swoich długów.
Jeżeli sąd ogłosi niewypłacalność dłużnika w związku z wystąpieniem którejkolwiek przyczyny niewypłacalności określonej w ustawie, zarządza w drodze orzeczenia likwidację dłużnika, a po uprawomocnieniu się orzeczenia wyznacza likwidatora w drodze postanowienia ogłoszonego w oficjalnym biuletynie handlowym, w którym publikuje się również wezwanie wierzycieli do zgłoszenia ich wierzytelności. Prawa własności ustają w chwili wszczęcia postępowania likwidacyjnego, którego celem jest ochrona składników masy upadłości, zaś od dnia rozpoczęcia likwidacji czynności prawnych względem majątku dłużnika może dokonywać wyłącznie likwidator, który działa jako przedstawiciel dłużnika. Z dniem wszczęcia postępowania likwidacyjnego wszystkie długi podmiotu gospodarczego stają się wymagalne.
Celem likwidacji jest podział wszystkich składników majątku dłużnika między jego wierzycieli; należy również zakończyć postępowanie egzekucyjne dotyczące majątku będącego przedmiotem postępowania likwidacyjnego. Postępowania procesowe i nieprocesowe wszczęte przed dniem rozpoczęcia likwidacji są kontynuowane przed sądem orzekającym w sprawie. Po wszczęciu likwidacji wszelkie roszczenia pieniężne względem masy upadłości mogą być zaspokojone tylko w postępowaniu likwidacyjnym. Zakazy cesji i obciążania nieruchomości lub innych składników majątku dłużnika ustają w dniu rozpoczęcia likwidacji, natomiast z dniem sprzedaży majątku ustają prawa wykupu i opcje kupna oraz prawa hipoteczne. Osoba, której przysługują określone uprawnienia, może zaspokoić swoje roszczenie z kaucji gwarancyjnej złożonej przez dłużnika do dnia rozpoczęcia likwidacji, ale pozostała jej część musi zostać przekazana likwidatorowi.
5 Jakie przesłanki muszą zostać spełnione, aby można było dokonać potrącenia wierzytelności?
W postępowaniu likwidacyjnym każdy wierzyciel może dochodzić roszczeń od dłużnika wyłącznie przez przystąpienie do postępowania; nie można wnieść o potrącenie na drodze pozasądowej, z wyjątkiem kompensowania upadłościowego stosowanego na podstawie międzynarodowych konwencji handlowych. Jeżeli jednak między wierzycielem a dłużnikiem toczy się postępowanie sporne, wierzyciel może dokonać potrącenia swoich długów wobec dłużnika z wierzytelnościami, które zgłosił w toku tego postępowania.
6 Jaki skutek wywiera postępowanie upadłościowe na obowiązujące umowy, których stroną jest dłużnik?
Wszczęcie postępowania likwidacyjnego samo w sobie nie wywołuje skutków prawnych polegających na rozwiązaniu umów, które zostały wcześniej zawarte przez dłużnika. W toku postępowania umowy mogą zostać rozwiązane, przy czym w postępowaniu upadłościowym odbywa się to pod nadzorem syndyka, a w postępowaniu likwidacyjnym dokonuje tego likwidator jako przedstawiciel prawny dłużnika. Likwidator ma prawo rozwiązać umowę ze skutkiem natychmiastowym lub od niej odstąpić.
7 Jaki skutek wywiera postępowanie upadłościowe na postępowania wszczęte przez poszczególnych wierzycieli (z wyłączeniem zawisłych spraw sądowych)?
Nie można dochodzić egzekucji z majątku dłużnika, a wierzyciel, któremu przysługują prawa z tytułu ograniczonego prawa rzeczowego, nie może sprzedać majątku będącego przedmiotem zabezpieczenia (zálog); wierzytelności zaspokajane są w postępowaniu upadłościowym.
8 Jaki skutek wywiera postępowanie upadłościowe na dalsze rozpoznanie sprawy sądowej zawisłej w momencie wszczęcia postępowania upadłościowego?
Postępowania wszczęte uprzednio są kontynuowane przed sądami, przed które wytoczono powództwo. Jeżeli dłużnik przegrał sprawę, strona wygrywająca uczestniczy w postępowaniu likwidacyjnym jako wierzyciel. Jeżeli dłużnik wygrał sprawę, majątek dłużnika lub kwoty należne dłużnikowi zostają włączone do masy upadłości. Szereg przepisów ustawy o upadłości nakłada na syndyka lub likwidatora obowiązek informowania wierzycieli.
9 Czym charakteryzuje się co do zasady udział wierzycieli w postępowaniu upadłościowym?
Wierzyciele mogą utworzyć zgromadzenia wierzycieli lub wybrać przedstawiciela wierzycieli, z którymi likwidator musi się konsultować i których musi informować oraz którzy muszą w sposób wyraźny lub dorozumiany wyrazić zgodę na dokonanie niektórych czynności.
10 W jaki sposób zarządca może wykorzystać aktywa masy upadłości dłużnika lub nimi rozporządzać?
Likwidator może sprzedać majątek dłużnika oferentowi proponującemu najwyższą cenę w ramach procedury sprzedaży publicznej za pośrednictwem zweryfikowanego portalu sprzedaży w internecie.
11 Jakie wierzytelności mogą być zgłoszone do masy upadłości dłużnika oraz w jaki sposób traktuje się roszczenia powstałe po wszczęciu postępowania upadłościowego?
Zarówno w przypadku wcześniejszych długów, jak i długów powstałych po wszczęciu postępowania upadłościowego, wierzyciel może dochodzić swoich roszczeń, zgłaszając je w postępowaniu upadłościowym lub likwidacyjnym jako wierzyciel.
12 Jakie zasady obowiązują przy zgłaszaniu, weryfikacji i uznaniu wierzytelności?
Zarządca (syndyk w postępowaniu upadłościowym lub likwidator w postępowaniu likwidacyjnym) wpisuje do rejestru wierzytelności wierzyciela i zgłasza wierzytelności sporne do sądu, który prowadzi postępowanie upadłościowe lub likwidacyjne.
13 Jakie zasady obowiązują przy podziale funduszów masy upadłości? W jaki sposób ustala się hierarchę roszczeń i praw wierzycieli?
Likwidator przeznacza wpływy ze sprzedaży majątku będącego przedmiotem zabezpieczenia (zálog) – po potrąceniu określonych wydatków – na spłatę wierzyciela korzystającego z tego zabezpieczenia. Pozostałą kwotę dzieli się między wierzycieli zgodnie z podziałem masy upadłościowej, uwzględniając kolejność zaspokajania wierzycieli określoną w ustawie o upadłości, i w oparciu o śródokresowy bilans likwidacyjny lub bilans zamknięcia likwidacji.
Wpływy ze sprzedaży innych aktywów mogą zostać podzielone po zatwierdzeniu śródokresowego bilansu likwidacyjnego lub bilansu zamknięcia likwidacji, z uwzględnieniem zatwierdzonego przez sąd planu podziału majątku i kolejności zaspokajania wierzycieli określonej w ustawie o upadłości.
14 Jakie są przesłanki oraz skutki zakończenia postępowania upadłościowego (w szczególności w drodze układu)?
Dłużnik może zawrzeć ugodę z wierzycielami zarówno w postępowaniu upadłościowym, jak i w postępowaniu likwidacyjnym. Jeżeli ugoda jest zgodna z prawem, sąd zatwierdza ją i orzeka zakończenie postępowania. W takich przypadkach dłużnik kontynuuje swoją działalność. Roszczenia wierzycieli są zaspokajane w sposób i w zakresie określonym w ugodzie, a dłużnik jest zwolniony z obowiązku zapłaty nadwyżki.
15 Jakie prawa przysługują wierzycielom po zakończeniu postępowania upadłościowego?
W postępowaniu upadłościowym zakończonym w wyniku ugody zatwierdzonej sąd roszczenia wierzycieli zaspokaja się w sposób i zgodnie z harmonogramem przewidzianym w ugodzie. Jeżeli dłużnik nie przestrzega postanowień ugody, wierzyciele mogą złożyć wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego lub o likwidację dłużnika.
16 Kto ponosi koszty postępowania upadłościowego łącznie z poniesionymi wydatkami?
Wierzyciele uiszczają opłatę rejestracyjną. Złożenie wniosku o wszczęcie postępowania w związku z upadłością (postępowania upadłościowego lub likwidacyjnego) podlega opłacie. Pozostałe koszty i wydatki ponosi dłużnik.
17 Jakie są zasady dotyczące nieważności, zaskarżania lub względnej bezskuteczności czynności prawnych dokonanych ze szkodą dla ogółu wierzycieli?
Likwidator lub wierzyciele mogą zakwestionować takie transakcje w drodze wytoczenia powództwa oraz zażądać stwierdzenia bezskuteczności transakcji. Majątek odzyskany w ten sposób przez dłużnika zalicza się do masy upadłości.
Likwidator lub wierzyciele mogą wnieść pozew przeciwko byłym członkom kadry kierowniczej dłużnika w związku z ich działaniami na szkodę interesów wierzycieli, opierając się na tym, że po zaistnieniu sytuacji stwarzającej ryzyko niewypłacalności byli członkowie kadry kierowniczej nie uwzględnili interesów wierzycieli przy wykonywaniu swoich funkcji kierowniczych, zmniejszając w ten sposób majątek podmiotu gospodarczego i utrudniając pełne zaspokojenie roszczeń wierzycieli, lub nie uregulowali opłat środowiskowych. W przypadku udowodnienia tych faktów były członek kadry kierowniczej dłużnika musi wypłacić odszkodowanie wierzycielom za wyrządzone szkody.
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwy punkt kontaktowy Europejskiej Sieci Sądowej (EJN). Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. ESS ani Komisja Europejska nie ponoszą odpowiedzialności za wszelkie informacje, dane lub odniesienia zawarte w tym dokumencie. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.