

Wyszukaj informacje według regionu
W chwili wszczęcia postępowania miejsce zamieszkania jednego z małżonków znajdowało się terytorium Irlandii
LUB
miejsce zwykłego pobytu jednego z małżonków znajdowało się na terytorium Irlandii przez okres roku przed dniem wszczęcia postępowania.
(Art. 39 ust. 1 lit. a) i b) ustawy o rozwodzie z 1996 r. – Family Law (Divorce) Act, 1996)
Sąd [sąd okręgowy (Circuit Court) łącznie z Wysokim Trybunałem (High Court) – art. 38 ust. 1] sprawdza, czy zostały spełnione poniższe przesłanki:
na dzień wszczęcia postępowania małżonkowie zamieszkiwali osobno przez łączny okres co najmniej dwóch lat w ciągu poprzedzających trzech lat
ORAZ
nie ma uzasadnionej perspektywy pojednania pomiędzy małżonkami
ORAZ
małżonkom i osobom pozostającym na utrzymaniu rodziny zostały lub zostaną zapewnione świadczenia, jakie w danych okolicznościach sąd uzna za właściwe.
(Art. 5 ust. 1 ustawy)
Związek małżeński, w kwestii którego orzeka sąd, zostaje rozwiązany, a byli małżonkowie mogą zawrzeć nowy związek małżeński (art. 10 ust. 1).
Wydając wyrok w sprawie rozwodowej, sąd może orzec o wyrównaniu dorobku małżonków (property adjustment order) (art. 14 ust. 1). Majątek może być zbyty, podzielony równo lub przekazany jednej ze stron.
Orzekając o rozwodzie, sędzia – w granicach swojego uznania – może zawrzeć w wyroku wskazówki dotyczące dobra każdego członka rodziny, który pozostaje na utrzymaniu i jest dzieckiem, pieczy nad nim i prawa do osobistej styczności z nim (art. 5 ust. 2 ustawy). Dobro dziecka stanowi interes nadrzędny.
(Więcej informacji można znaleźć w sekcji „Odpowiedzialność rodzicielska – Irlandia”).
Orzekając o rozwodzie, sąd może zasądzić świadczenie alimentacyjne na rzecz dowolnej ze stron, przy czym świadczenie to wygaśnie z chwilą ponownego zawarcia związku małżeńskiego przez uprawnioną stronę (art. 13 ustawy).
Sąd może również zasądzić podział ekspektatyw emerytalnych (pension adjustment order) na rzecz dowolnej ze stron (art. 17 ustawy).
(Więcej informacji można znaleźć w sekcji „Alimenty – Irlandia”).
Separacja prawna (sądowa) umożliwia małżonkom, którzy zaprzestali wspólnego pożycia, ułożenie sobie na nowo samodzielnego życia na stałe.
Wydanie wyroku o separacji sądowej umożliwia sędziemu rozstrzygnięcie dodatkowo kwestii dotyczących dzieci, świadczeń alimentacyjnych, płatności, praw emerytalnych, domu rodzinnego oraz innej własności. Nie istnieje możliwość rozwiązania związku małżeńskiego wyrokiem o separacji sądowej. Zatem małżonkowie, którzy zaprzestali wspólnego pożycia, i w sprawie których orzeczono o separacji, muszą wnieść o rozwód przed zawarciem następnego związku małżeńskiego.
(Art. 8 ustawy o separacji sądowej i reformie prawa rodzinnego z 1989 r. – Judicial Separation and Family Law Reform Act, 1989).
Spełniona musi zostać co najmniej jedna z poniższych przesłanek:
1. małżonek dopuścił się zdrady;
2. małżonek zachowuje się w sposób nieracjonalny lub okrutny;
3. małżonek porzucił rodzinę na rok;
4. małżonkowie nie zamieszkują razem od roku i obie strony zgadzają się na separację;
5. małżonkowie nie zamieszkują razem od 3 lat;
6. doszło do rozkładu pożycia małżeńskiego w takim stopniu, że sąd może stwierdzić, że normalna więź małżeńska nie istnieje przynajmniej od roku.
(Art. 2 ustawy o separacji sądowej i reformie prawa rodzinnego z 1989 r. – Judicial Separation and Family Law Reform Act, 1989).
Separacja sądowa oznacza wygaśnięcie obowiązku wspólnego zamieszkiwania, przy czym nie dochodzi do rozwiązania związku małżeńskiego. Żona może nadal nosić nazwisko swojego męża.
W odniesieniu do kwestii finansowych utrzymany zostaje obowiązek łożenia na drugiego małżonka, a sąd może zasądzić świadczenie alimentacyjne na rzecz jednej ze stron, chociaż nie istnieje możliwość uwzględnienia winy stron. Podobnie jak w przypadku rozwodu orzeczenie separacji oznacza jednak zniesienie więzi małżeńskiej.
Utrzymane zostają prawa do dziedziczenia, z wyjątkiem sytuacji, w której separację orzeczono ze względu na wyłączną winę jednego z małżonków.
Strony mogą wnieść do sądu o zniesienie separacji sądowej. Sąd zniesie separację sądową, jeżeli może stwierdzić, że doszło do pojednania i że strony zamierzają podjąć ponownie pożycie małżeńskie.
Przekształcenie separacji sądowej w rozwód
Na wniosek jednego z małżonków wyrok o separacji sądowej może zostać przekształcony ipso iure w wyrok o rozwodzie, pod warunkiem że separacja sądowa trwała trzy lata. W tym przypadku sędzia orzeka o rozwodzie oraz o jego następstwach.
Jeżeli separację sądową orzeczono na zgodny wniosek stron, zostanie ona przekształcona w rozwód jedynie wówczas, gdy strony wniosą wspólnie o orzeczenie rozwodu.
Przyjmuje się fikcję prawną, że małżonkowie nigdy nie zawarli związku małżeńskiego.
Musi zostać spełniona przynajmniej jedna z poniższych przesłanek:
oraz
Uznaje się, że małżeństwo nigdy nie istniało. Każda ze stron może zawrzeć nowy związek małżeński. Stronom nie przysługuje wzajemne prawo do dziedziczenia ani nie ciąży na nich obowiązek łożenia na rzecz drugiej strony lub udzielania jej pomocy. Dzieci zrodzone z tego małżeństwa są uznawane za dzieci niepochodzące ze związku małżeńskiego.
Istnieje możliwość uregulowania w drodze mediacji – bez wszczynania postępowania sądowego – spraw dotyczących kwestii finansowych, majątku i dzieci, przy czym jedynie sąd może orzec separację sądową lub rozwód.
Właściwe do orzekania w postępowaniu o rozwód/separację sądową/unieważnienie małżeństwa są sąd okręgowy (Circuit Court) oraz Wysoki Trybunał (High Court).
W sądzie okręgowym postępowanie o rozwód/separację sądową wszczyna się przez złożenie pisma procesowego właściwego dla postępowania cywilnego (civil bill) w sekretariacie sądu. Przebieg postępowania jest uregulowany w regulaminie sądów okręgowych z 2001 r. (Order 59 Rule 4 of the Circuit Court Rules 2001).
W przypadku Wysokiego Trybunału postępowanie w sprawie rozwodu/separacji sądowej wszczyna się w drodze szczególnego wezwania do stawiennictwa (special summons), które wystawia Biuro Centralne (Central Office). Postępowanie jest uregulowane w regulaminie sądów najwyższych (Order 70A of the Rules of the Superior Courts; S.1 nr 343 z 1997 r.). Postępowanie o unieważnienie małżeństwa w Wysokim Trybunale wszczyna się, kierując wniosek (petition) do Biura Centralnego. Postępowanie jest uregulowane w regulaminie sądów najwyższych (Order 70 of the Rules of the Superior Courts).
Tak – za pośrednictwem Rady Pomocy Prawnej (Legal Aid Board), po uwzględnieniu sytuacji finansowej.
Wyrok Wysokiego Trybunału w sprawie apelacji od wyroku sądu okręgowego w postępowaniu o rozwód/separację sądową/unieważnienie małżeństwa jest ostateczny i nie podlega dalszemu zaskarżeniu – art. 39 ustawy o sądach z 1936 r. (Courts of Justice Act).
Od każdego wyroku wydanego w pierwszej instancji przez Wysoki Trybunał w postępowaniu o rozwód/separację sądową /unieważnienie małżeństwa przysługuje środek zaskarżeniu do Sądu Najwyższego.
Aby uzyskać to szczególne zaświadczenie, należy zwrócić się do właściwego sądu (sądu okręgowego lub Wysokiego Trybunału) w Irlandii, zgodnie z art. 29 ust. 1 lit. d) i e) ustawy o prawie rodzinnym z 1995 r. (Family Law Act, 1995). Postępowanie w sądzie okręgowym wszczyna się przez wniesienie pisma procesowego właściwego dla postępowania cywilnego (civil bill), natomiast postępowanie w Wysokim Trybunale wszczyna się w drodze wydania wezwania do stawiennictwa (special summons).
Ze względu na zapisaną w konstytucji możliwość orzeczenia rozwodu, irlandzkie sądy (Wysoki Trybunał lub sąd okręgowy) podejmą decyzję, czy rozwód orzeczony za granicą można uznać w Irlandii.
Przesłanki rozwodu w Irlandii są określone w art. 38 ustawy o rozwodzie z 1996 r. (Family Law (Divorce) Act, 1996).
Małżonek, który nie zamieszkuje w Irlandii, bądź który nie ma obywatelstwa irlandzkiego, może wnieść o rozwód w Irlandii, jeżeli spełnia jedną z przesłanek określonych w art. 39 ust. 1 lit. a) i b) ustawy o rozwodzie z 1996 r. Podstawą irlandzkiej jurysdykcji w sprawach rozwodowych jest miejsce zamieszkania, a nie obywatelstwo.
Oasis: informacje dotyczące służb publicznych
Ta strona jest częścią portalu Twoja Europa.
Państwa opinia na temat przydatności przedstawionych informacji jest dla nas ważna.
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwy punkt kontaktowy Europejskiej Sieci Sądowej (EJN). Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. ESS ani Komisja Europejska nie ponoszą odpowiedzialności za wszelkie informacje, dane lub odniesienia zawarte w tym dokumencie. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.