

Wyszukaj informacje według regionu
W Republice Słowackiej małżeństwo może zostać rozwiązane wyłącznie przez sąd.
Sąd może rozwiązać małżeństwo, jeżeli nastąpił zupełny i trwały rozkład pożycia małżeńskiego, w następstwie czego małżeństwo nie może już spełniać swojej funkcji, a małżonkowie nie są w stanie kontynuować wspólnego pożycia.
Sąd ustala przyczyny rozkładu pożycia małżeńskiego i bierze je pod uwagę przy orzekaniu o rozwodzie. Orzekając o rozwodzie, sąd zawsze bierze pod uwagę interesy małoletnich dzieci.
Małżonek, który po zawarciu związku małżeńskiego przyjął nazwisko współmałżonka, może powiadomić urząd stanu cywilnego (matričný úrad) o zamiarze powrotu do nazwiska sprzed zawarcia małżeństwa w terminie trzech miesięcy od daty wydania prawomocnego wyroku orzekającego rozwód.
Małżonek, który po zawarciu związku małżeńskiego przyjął nazwisko współmałżonka i zachował nazwisko sprzed zawarcia małżeństwa jako drugi człon nazwiska, może powiadomić urząd stanu cywilnego o tym, że nie będzie się już posługiwać nazwiskiem współmałżonka, w terminie trzech miesięcy od daty wydania prawomocnego wyroku orzekającego rozwód.
Małżeńska wspólność majątkowa ustaje z chwilą rozwodu. Po ustaniu małżeńskiej wspólności majątkowej kwestie majątkowe reguluje się zgodnie z zasadami ustanowionymi w § 150 kodeksu cywilnego (Občiansky zákonník). Zniesienie małżeńskiej wspólności majątkowej może nastąpić: a) w drodze umowy; b) na mocy orzeczenia sądu; c) po upływie określonego czasu.
W wyroku orzekającym rozwód w odniesieniu do rodziców małoletniego dziecka sąd określa obowiązki rodziców względem małoletniego dziecka w okresie po orzeczeniu rozwodu, wskazując w szczególności, który rodzic będzie sprawował pieczę nad dzieckiem, reprezentował dziecko i zarządzał jego majątkiem. Zamiast orzeczenia sądu rodzice mogą zawrzeć umowę, w której określą swoje obowiązki.
Jeżeli rodzice nie osiągną porozumienia co do praw do kontaktów z małoletnim dzieckiem, sąd reguluje kwestie związane z tymi prawami w wyroku orzekającym rozwód. W stosownych przypadkach sąd może ograniczyć prawa jednego z rodziców do kontaktów z dzieckiem lub zabronić mu kontaktów z dzieckiem, jeżeli wymaga tego dobro dziecka.
Sąd określa również sposób, w jaki ten z rodziców, któremu nie przyznano prawa pieczy nad dzieckiem, ma łożyć na jego utrzymanie, lub zatwierdza zawartą między rodzicami umowę w sprawie wysokości świadczeń alimentacyjnych.
Rozwiedziony małżonek, który nie jest w stanie samodzielnie się utrzymać, może zażądać od byłego współmałżonka wypłacania świadczeń alimentacyjnych na pokrycie podstawowych potrzeb, stosownie do możliwości byłego współmałżonka. Jeżeli małżonkowie nie osiągną porozumienia w tej kwestii, sąd określa wysokość świadczeń alimentacyjnych na podstawie pozwu wniesionego przez jednego z małżonków.
W prawie słowackim nie przewidziano instytucji separacji sądowej.
Poza orzeczeniem rozwodu sąd może również wydać orzeczenie unieważniające małżeństwo. Małżeństwo takie uznaje się za niezawarte od samego początku (matrimonium nullum). Sąd może również orzec, że małżeństwo nigdy nie istniało (non matrimonium).
a. Sąd unieważnia małżeństwo z następujących przyczyn:
Jeżeli małżeństwo zostało zawarte pomimo występowania jednej z wyżej wymienionych przeszkód małżeńskich, uznaje się je za istniejące do czasu uprawomocnienia się orzeczenia sądu o jego unieważnieniu.
b. Nieistnienie małżeństwa ustala się, jeśli oświadczenie o wstąpieniu w związek małżeński zostało złożone:
Małżeństwo, które sąd uznał za nieważne, traktuje się tak, jak gdyby nigdy nie zostało zawarte.
Po wydaniu orzeczenia sądu o unieważnieniu małżeństwa prawa i obowiązki małżonków względem wspólnych dzieci oraz ich stosunki majątkowe regulują odpowiednio przepisy mające zastosowanie do rozwiedzionych rodziców. Po wydaniu orzeczenia o unieważnieniu małżeństwa złożone przez małżonków oświadczenie w sprawie wspólnego nazwiska również staje się nieważne, a małżonkowie powracają do swoich nazwisk sprzed zawarcia małżeństwa.
Małżeństwo może zostać rozwiązane wyłącznie przez sąd. Powiązane kwestie można rozstrzygnąć, stosując przepisy ustawy nr 420/2004 o mediacji (Zákon o mediácii).
Pozew o rozwód, unieważnienie małżeństwa lub stwierdzenie nieistnienia małżeństwa należy wnieść do sądu rejonowego (okresný súd).
Sądem właściwym miejscowo jest sąd, na którego obszarze właściwości małżonkowie mieli ostatnie wspólne miejsce zamieszkania, pod warunkiem że przynajmniej jedno z małżonków w dalszym ciągu tam zamieszkuje. W przypadku braku takiego sądu sądem właściwym jest sąd powszechny właściwy dla miejsca zamieszkania pozwanego. Jeżeli sądu właściwego nie da się ustalić w ten sposób, za sąd właściwy uznaje się sąd powszechny właściwy dla miejsca zamieszkania powoda.
Pozew powinien spełniać wymogi określone w § 127 ustawy nr 160/2015 (kodeks postępowania cywilnego procesowego – Civilný sporový poriadok) oraz w § 25 i 26 ustawy nr 161/2015 (kodeks postępowania cywilnego nieprocesowego – Civilný mimosporový poriadok).
W pozwie należy wskazać, do którego sądu jest on skierowany, kim jest powód, czego dotyczy pozew oraz jakie jest jego żądanie. Składający pozew powinien go podpisać. W pozwie należy ponadto podać imiona i nazwiska stron, ich pełnomocników (w stosownych przypadkach), a także rzetelnie przedstawić kluczowe okoliczności faktyczne sprawy i zawrzeć wykaz dowodów, na których opiera się powód; w pozwie należy również wyraźnie określić żądanie pozwu. Powód musi załączyć do pozwu dowody z dokumentów, na których opiera swoje powództwo.
Przyznawanie pomocy prawnej regulują przepisy ustawy nr 327/2005 o przyznawaniu pomocy prawnej osobom potrzebującym pomocy materialnej (Zákon o poskytovaní právnej pomoci osobám v materiálnej núdzi).
Za wszczęcie postępowania rozwodowego pobiera się opłatę sądową. Każda ze stron postępowania może wnieść o zwolnienie z opłaty sądowej.
Na wniosek strony sąd może ją zwolnić z całości lub części opłat sądowych, jeżeli jej sytuacja finansowa za tym przemawia i pod warunkiem że wytoczone przez nią powództwo nie dotyczy dochodzenia lub ochrony prawa, które jest bezprzedmiotowe, lub nie jest z góry skazane na niepowodzenie. Jeżeli sąd nie postanowi inaczej, zwolnienie dotyczy całości postępowania i działa z mocą wsteczną; opłaty uiszczone przed wydaniem postanowienia o zwolnieniu z opłat nie podlegają jednak zwrotowi.
Orzeczenie takie można zaskarżyć w terminie 15 dni od jego doręczenia.
Należy złożyć wniosek o uznanie orzeczenia. Sądem właściwym jest Sąd Okręgowy w Bratysławie.
Prawomocne orzeczenia w sprawach małżeńskich wydane po 1 maja 2004 r. w innych państwach członkowskich (z wyjątkiem Danii) są uznawane zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczącym jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, uchylającym rozporządzenie (WE) nr 1347/2000. Orzeczenia uznaje się bez potrzeby przeprowadzania specjalnego postępowania; w szczególności nie przewidziano szczególnej procedury wprowadzania zmian we wpisach dokonanych w księgach stanu cywilnego. Zainteresowana strona może jednak zwrócić się o wydanie specjalnego postanowienia o uznaniu orzeczenia w sprawie małżeńskiej wydanego w innym państwie członkowskim. Sądem właściwym do rozpoznania sprawy o uznanie orzeczenia wydanego w innym państwie członkowskim jest Sąd Okręgowy w Bratysławie.
Jeżeli orzeczenie zostało wydane przez sąd w Danii lub przez sąd w innym państwie członkowskim przed 1 maja 2004 r., należy złożyć wniosek o uznanie prawomocnego orzeczenia w sprawie małżeńskiej wydanego w innym państwie członkowskim, jeśli co najmniej jedna ze stron postępowania posiada obywatelstwo słowackie. Stosowne postępowanie wszczyna się po wniesieniu wniosku przez osobę wskazaną jako strona w orzeczeniu wydanym w innym państwie członkowskim. Sądem właściwym do rozpoznania sprawy o uznanie orzeczenia wydanego w innym państwie członkowskim jest Sąd Okręgowy w Bratysławie.
Zainteresowana strona może zaskarżyć postanowienie o uznaniu lub nieuznaniu orzeczenia wydanego w innym państwie członkowskim. Środek zaskarżenia należy wnieść do Sądu Okręgowego w Bratysławie, a rozpozna je Sąd Najwyższy (Najvyšší súd).
Rozwiązanie małżeństwa przez rozwód przeprowadza się zgodnie z właściwymi przepisami prawa państwa, którego obywatelstwo małżonkowie posiadali w chwili wszczęcia postępowania. Jeżeli małżonkowie są obywatelami różnych państw, postępowanie rozwodowe przeprowadza się na podstawie prawa słowackiego.
Ta strona jest częścią portalu Twoja Europa.
Państwa opinia na temat przydatności przedstawionych informacji jest dla nas ważna.
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwy punkt kontaktowy Europejskiej Sieci Sądowej (EJN). Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. ESS ani Komisja Europejska nie ponoszą odpowiedzialności za wszelkie informacje, dane lub odniesienia zawarte w tym dokumencie. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.