Διασφάλιση περιουσιακών στοιχείων κατά τη διάρκεια αγωγής σε χώρα της ΕΕ

1 Ποια είναι τα διάφορα μέτρα;

Τα μέτρα που αποβλέπουν στην εξασφάλιση της δυνατότητας αναγκαστικής εκτέλεσης, είτε με τη συντηρητική κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη είτε με την προσωρινή ρύθμιση μιας κατάστασης κατά κανόνα δεν οδηγούν στην πλήρη ικανοποίηση της απαίτησης του δανειστή.

Διαθέσιμα είναι τα ακόλουθα μέτρα:

1.1 Δέσμευση και συντηρητική προσωπική κράτηση [dinglicher und persönlicher Arrest, άρθρα 916 επ. του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (Zivilprozessordnung)]

Η δέσμευση διατάσσεται για την εξασφάλιση της δυνατότητας αναγκαστικής εκτέλεσης επί της κινητής ή ακίνητης περιουσίας του οφειλέτη για την ικανοποίηση χρηματικής απαίτησης. Πρέπει να γίνει διάκριση μεταξύ της δέσμευσης και της προσωπικής κράτησης. Η δέσμευση διατάσσεται όταν πιθανολογείται ο κίνδυνος ότι, αν δεν ληφθεί το εν λόγω μέτρο, η εκτέλεση της απόφασης θα ματαιωθεί ή θα δυσχερανθεί σημαντικά. Η προσωπική κράτηση διατάσσεται όταν υπάρχει κίνδυνος υπονόμευσης της αναγκαστικής εκτέλεσης και η λήψη του εν λόγω μέτρου είναι αναγκαία για τη διασφάλισή της. Η δέσμευση διατάσσεται από το αρμόδιο δικαστήριο, κατόπιν αίτησης. Για παράδειγμα, η δέσμευση μπορεί να εκτελεστεί με κατάσχεση (Pfändung) (επί κινητού περιουσιακού στοιχείου) ή με δεσμευτική υποθήκη (επί ακίνητου περιουσιακού στοιχείου), ενώ η προσωπική κράτηση μπορεί να εκτελεστεί με σύλληψη (Haft).

1.2 Διάταξη εξασφαλιστικών μέτρων (einstweilige Verfügung, άρθρα 935 επ. του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας)

Η διάταξη προσωρινών μέτρων έχει ως σκοπό την προσωρινή εξασφάλιση μη χρηματικής απαίτησης. Προσωρινά μέτρα διατάσσονται όταν πιθανολογείται ο κίνδυνος ότι μια αλλαγή στην τρέχουσα κατάσταση θα παρεμποδίσει ή θα δυσχεράνει σημαντικά την πραγμάτωση του επίδικου δικαιώματος. Η διάταξη προσωρινών μέτρων υπό τη μορφή διαταγής για την εξασφάλιση της μελλοντικής εκτέλεσης μη χρηματικών απαιτήσεων (Sicherungsverfügung, άρθρο 935 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας) ή διαταγής για την προσωρινή δικαστική ρύθμιση έννομης σχέσης (Regelungsverfügung, άρθρο 940 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας) εκδίδεται από το αρμόδιο δικαστήριο κατόπιν σχετικής αίτησης. Για την επακόλουθη εκτέλεση εφαρμόζονται, ομοίως, κατά κανόνα οι διατάξεις που διέπουν την αναγκαστική εκτέλεση (άρθρο 936 σε συνδυασμό με το άρθρο 928 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας).

1.3 Δέσμευση λογαριασμού κατά το δίκαιο της ΕΕ

Στα άρθρα 946 επ. του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας περιλαμβάνονται διατάξεις για την εφαρμογή του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 655/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Μαΐου 2014, περί της διαδικασίας ευρωπαϊκής διαταγής δέσμευσης λογαριασμού προς διευκόλυνση της διασυνοριακής είσπραξης οφειλών σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις (ΕΕ L 189 της 27.6.2014, σ. 59). Η δέσμευση λογαριασμού αποτελεί ειδική μορφή προσωρινής έννομης προστασίας.

1.4 Προαναγγελία κατάσχεσης (Vorpfändung, άρθρο 845 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας)

Σκοπός της προαναγγελίας κατάσχεσης είναι η εξασφάλιση απαίτησης του οφειλέτη κατά τρίτου οφειλέτη προς όφελος του δανειστή. Συνίσταται στην επιβολή στον τρίτο οφειλέτη της υποχρέωσης να μην προβεί σε πληρωμές προς τον οφειλέτη ούτε σε διάθεση της απαίτησης, ιδίως στην είσπραξή της. Η δήλωση προς τον τρίτο έχει την ισχύ δέσμευσης του άρθρου 930 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, εφόσον η κατάσχεση της απαίτησης πραγματοποιηθεί εντός ενός μήνα (άρθρο 845 παράγραφος 2 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας).

2 Υπό ποιες προϋποθέσεις διατάσσονται αυτά τα μέτρα;

2.1 Η διαδικασία

Η δέσμευση και η προσωπική κράτηση καθώς και τα προσωρινά μέτρα (σημεία 1.1 και 1.2) διατάσσονται, κατόπιν αίτησης του διαδίκου που ζητεί έννομη προστασία, με διάταξη του αρμόδιου δικαστηρίου. Η αίτηση πρέπει να περιλαμβάνει στοιχεία για την προς εξασφάλιση απαίτηση και το επείγον της έκδοσης διάταξης και/ή τον κίνδυνο ματαίωσης της ικανοποίησης του δανειστή. Αμφότερα τα στοιχεία αυτά πρέπει να πιθανολογηθούν, για παράδειγμα μέσω ένορκης βεβαίωσης.

Η αίτηση μπορεί να υποβληθεί εγγράφως ή με προφορική δήλωση για την οποία συντάσσεται πρακτικό στη γραμματεία του δικαστηρίου. Αρμόδιο είναι το δικαστήριο που είναι αρμόδιο για την κύρια υπόθεση ή και το ειρηνοδικείο (Amtsgericht) στην περιφέρεια του οποίου βρίσκεται το προς το εξασφάλιση αντικείμενο, το αντικείμενο της διαφοράς ή το πρόσωπο που θα τεθεί υπό κράτηση. Η δικαστική απόφαση που εκδίδεται έχει τη μορφή είτε οριστικής, δεσμευτικής για το δικαστήριο απόφασης (Urteil), αν εκδόθηκε κατόπιν προφορικής συζήτησης, είτε απλουστευμένης απόφασης (Beschluss).

Στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, η εκπροσώπηση από δικηγόρο είναι υποχρεωτική μόνο κατά την προφορική συζήτηση ενώπιον πρωτοδικείου (Landgericht).

Η δέσμευση λογαριασμού (σημείο 1.3) διέπεται από τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 655/2014. Τα άρθρα 946 επ. του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας περιλαμβάνουν τις αναγκαίες διατάξεις σχετικά με την υποβολή της αίτησης και τη διαδικασία εξέτασής της, την εκτέλεση της απόφασης και τα σχετικά διαθέσιμα ένδικα βοηθήματα.

Η προαναγγελία κατάσχεσης (σημείο 1.4) πραγματοποιείται χωρίς δικαστική απόφαση. Ο δανειστής μπορεί, βάσει εκτελεστού τίτλου, να διορίσει δικαστικό επιμελητή για την επίδοση ειδοποίησης στον οφειλέτη και στον τριτοφειλέτη με την οποία τους ενημερώνει ότι επίκειται η κατάσχεση της απαίτησης ή άλλου περιουσιακού δικαιώματος (άρθρο 845 παράγραφος 1 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας). Η ειδοποίηση προς τον τρίτο έχει την ισχύ δέσμευσης του άρθρου 930 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, εφόσον η κατάσχεση της απαίτησης πραγματοποιηθεί εντός ενός μήνα (άρθρο 845 παράγραφος 2 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας).

Η αίτηση δέσμευσης ή προσωπικής κράτησης, καθώς και η αίτηση έκδοσης διάταξης προσωρινών μέτρων υπόκεινται, βάσει του νόμου σχετικά με τα δικαστικά έξοδα (Gerichtskostengesetz), σε τέλος με συντελεστή x 1,5. Το ποσό του τέλους καθορίζεται με βάση την αξία του αντικειμένου της διαφοράς. Η αξία του αντικειμένου της διαφοράς, εκτιμάται κατά περίπτωση από το δικαστήριο βάσει του ασφαλιστέου συμφέροντος του αιτούντος. Ακολουθεί ο πίνακας τελών για τις διαφορές με αντικείμενο αξίας μέχρι 500 000 ευρώ:

Νόμος σχετικά με τα δικαστικά έξοδα (Gerichtskostengesetz - GKG), παράρτημα 2 (στο άρθρο 34 παράγραφος 1 τρίτο εδάφιο)

Εάν διεξαχθεί προφορική διαδικασία για την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων και εφόσον η υπόθεση δεν περατωθεί λόγω απόσυρσης της αίτησης προτού ολοκληρωθεί η εν λόγω προφορική διαδικασία, ή λόγω αναγνώρισης της οφειλής, παραίτησης ή συμβιβασμού (στις περιπτώσεις αυτές το τέλος μειώνεται κατά 50 %), καταβάλλεται υψηλότερο τέλος, που ισούται με 300 % του αρχικού. Καταρχήν τα δικαστικά έξοδα βαρύνουν τον διάδικο τον οποίο καταδικάζει το δικαστήριο στην καταβολή των δικαστικών εξόδων, αλλά υπεύθυνος εις ολόκληρον είναι επίσης και ο αιτών, εφόσον κινεί τη διαδικασία.

Για την κίνηση της διαδικασίας επίδοσης προαναγγελίας κατάσχεσης στον οφειλέτη και τον τρίτο που κατονομάζεται στην ειδοποίηση, οι δικαστικοί επιμελητές χρεώνουν για καθέναν τέλος 3,30 ευρώ. Στο τέλος αυτό προστίθενται οι δαπάνες για έξοδα αποστολής και ενδεχόμενες απαραίτητες πιστοποιήσεις. Εάν η επίδοση γίνει από τον δικαστικό επιμελητή αυτοπροσώπως, το τέλος ανέρχεται σε 11 ευρώ και στην περίπτωση αυτή πρέπει επίσης να του καταβληθούν τα έξοδα μετακίνησης. Ανάλογα με τη διανυθείσα απόσταση, τα έξοδα αυτά κυμαίνονται από 3,25 έως 16,25 ευρώ. Εάν ο ίδιος ο δικαστικός επιμελητής συντάξει την ειδοποίηση εξ ονόματος του δανειστή (άρθρο 845 παράγραφος 1 δεύτερο εδάφιο του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας), εισπράττει ειδικό τέλος για τη σύνταξη επίσημης πράξης που ανέρχεται σε 17,60 ευρώ.

Η εφαρμογή των διαταχθέντων από το δικαστήριο ασφαλιστικών μέτρων αποτελεί πρωτίστως αρμοδιότητα των δικαστικών επιμελητών και πραγματώνεται με μέσα κρατικού καταναγκασμού (εκτέλεση). Πραγματοποιείται κατά τρόπο αντίστοιχο με τον ισχύοντα για την αναγκαστική εκτέλεση δικαστικών αποφάσεων.

Παρέκβαση: Η εκτέλεση απόφασης που κηρύχθηκε προσωρινά εκτελεστή δεν διαφέρει ουσιαστικά από την αναγκαστική εκτέλεση τελεσίδικης απόφασης. Ωστόσο, ανάλογα με το είδος της απαίτησης, ο νόμος προβλέπει διάφορες δυνατότητες αναγκαστικής εκτέλεσης.

Σε περίπτωση οφειλής ορισμένου χρηματικού ποσού, ο δανειστής συχνά δίνει εντολή στον δικαστικό επιμελητή για την εκτέλεση της δικαστικής απόφασης. Η κατάσχεση κινητών περιουσιακών στοιχείων από δικαστικό επιμελητή συνεπάγεται την καταβολή τέλους ύψους 28,60 ευρώ. Εάν οι ενέργειες του δικαστικού επιμελητή απαιτούν χρονικό διάστημα άνω των τριών ωρών, πρέπει να του καταβληθεί ποσό ίσο με 22 ευρώ για κάθε επιπλέον ώρα ή τμήμα ώρας. Στα έξοδα αυτά προστίθενται επίσης τυχόν αναγκαίες δαπάνες που πραγματοποίησε ο δικαστικός επιμελητής. Η διαταγή πληρωμής μπορεί επίσης να παρέχει στον δανειστή το δικαίωμα να ζητήσει κατάσχεση σε απαιτήσεις του οφειλέτη (για παράδειγμα επί του μισθού του, σύμφωνα με το άρθρο 829 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας). Για τις διαδικασίες που αφορούν αυτή καθαυτή την αίτηση επιβάλλεται τέλος 22 ευρώ, ενώ τα παρεπόμενα έξοδα (ειδικότερα τα έξοδα επίδοσης της δικαστικής απόφασης) χρεώνονται χωριστά.

Εάν η εκτέλεση αφορά ακίνητα του οφειλέτη, αυτή πραγματοποιείται μέσω αναγκαστικού πλειστηριασμού ή αναγκαστικής διαχείρισης, ή μπορεί να εγγραφεί υποθήκη ως εγγύηση. Η εγγραφή εξασφαλιστικής υποθήκης στο κτηματολόγιο συνεπάγεται, βάσει του νόμου για τα έξοδα σε υποθέσεις εκούσιας δικαιοδοσίας για δικαστήρια και συμβολαιογράφους [Gesetz über Kosten der freiwilligen Gerichtsbarkeit für Gerichte und Notare (Gerichts- und Notarkostengesetz, GNotKG)], την πλήρη καταβολή ενός τέλους που καθορίζεται σε συνάρτηση με την αξία της προς εξασφάλιση απαίτησης. Ακολουθεί πίνακας τιμών για τις απαιτήσεις αξίας μέχρι 3 εκατομμυρίων ευρώ:

Νόμος για τα έξοδα σε υποθέσεις εκούσιας δικαιοδοσίας για δικαστήρια και συμβολαιογράφους (Gerichts- und Notarkostengesetz - GNotKG)

Παράρτημα 2 (σχετικά με το άρθρο 34 παράγραφος 3)

Για αίτηση αναγκαστικού πλειστηριασμού ή αναγκαστικής διαχείρισης ακινήτου, τα τέλη ανέρχονται σε 110 ευρώ.

Εάν ο οφειλέτης, βάσει της δικαστικής απόφασης, οφείλει να επιστρέψει κινητό περιουσιακό στοιχείο, η εκτέλεση της δικαστικής απόφασης γίνεται από δικαστικό επιμελητή κατόπιν αίτησης του δανειστή. Για την πραγματοποίηση της πράξης αυτής, επιβάλλεται τέλος 28,60 ευρώ. Εάν η απόφαση διατάσσει τον οφειλέτη να επιστρέψει ακίνητο ή κατοικία, το ποσό των καταβλητέων τελών για την εκκένωση του ακινήτου ανέρχεται σε 150 ευρώ. Στα έξοδα αυτά προστίθενται παρεπόμενα έξοδα που πραγματοποιήθηκαν από τον δικαστικό επιμελητή, ιδίως για την προσφυγή σε υπηρεσίες τρίτων (όπως έξοδα μεταφοράς ή έξοδα κλειδαρά κ.λπ.). Και στην περίπτωση αυτή, εάν οι ενέργειες του δικαστικού επιμελητή απαιτούν χρονικό διάστημα άνω των τριών ωρών, πρέπει να του καταβληθεί πρόσθετο τέλος 22 ευρώ για κάθε επιπλέον ώρα ή τμήμα ώρας.

2.2 Οι κύριες προϋποθέσεις

Η έκδοση διαταγής δέσμευσης και προσωπικής κράτησης προϋποθέτει την ύπαρξη χρηματικής απαίτησης και βάσιμο λόγο για τη λήψη του μέτρου αυτού. Όσον αφορά τη δέσμευση περιουσίας, με την οποία κατάσχεται συντηρητικά το σύνολο των υποκείμενων σε κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη, βάσιμος λόγος υφίσταται όταν υπάρχει φόβος ότι ο οφειλέτης θα επιχειρήσει δολίως είτε να αποτρέψει είτε να δυσχεράνει σημαντικά τη μελλοντική εκτέλεση της δικαστικής απόφασης, για παράδειγμα μέσω της μετακίνησης ή απόκρυψης των περιουσιακών στοιχείων του. Η προσωπική κράτηση, δηλαδή η σύλληψη και η θέση του οφειλέτη υπό κράτηση, αποσκοπεί επίσης στο να εμποδίσει τον οφειλέτη, με ιδιαίτερα επεμβατικό τρόπο, από το να αποκρύψει υπάρχοντα περιουσιακά στοιχεία του που θα υπόκειντο σε αναγκαστική εκτέλεση. Προσωπική κράτηση μπορεί να διαταχθεί μόνο όταν δεν μπορεί να επιτευχθεί η αναγκαία εξασφάλιση του δανειστή μέσω της δέσμευσης της περιουσίας του οφειλέτη.

Η διάταξη προσωρινών μέτρων (σε κάθε μορφή) στοχεύει στο να αποτρέψει μεταβολή της υπάρχουσας κατάστασης η οποία θα μπορούσε να ματαιώσει ή να δυσχεράνει σημαντικά την πραγμάτωση των δικαιωμάτων ενός διαδίκου ή μιας έννομης σχέσης. Αντικείμενο διάταξης προσωρινών μέτρων μπορούν να είναι αξιώσεις (προσωρινής) απόδοσης πραγμάτων ή (προσωρινής) ανοχής ή διενέργειας πράξεων (άρθρα 935, 938 και 940 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας). Οι διατάξεις που εφαρμόζονται στη δέσμευση και την προσωπική κράτηση ισχύουν επίσης και για τη διάταξη προσωρινών μέτρων (άρθρο 936 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας). Εντελώς κατ’ εξαίρεση, με διάταξη προσωρινών μέτρων μπορεί επίσης να διαταχθεί η προσωρινή εκπλήρωση παροχής. Η αιτία και η αξίωση βάσει των οποίων ζητείται η δέσμευση ή η προσωπική κράτηση μπορούν να πιθανολογηθούν, για παράδειγμα, με ένορκες βεβαιώσεις ή έγγραφα (άρθρο 920 παράγραφος 2 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας). Συναφώς, απαιτείται το δικαστήριο να κρίνει ως ιδιαιτέρως πιθανή την ύπαρξη αξίωσης, καθώς και τον επείγοντα χαρακτήρα αυτής, βάσει των ισχυρισμών του αιτούντος. Το ίδιο ισχύει και για την έκδοση διάταξης προσωρινών μέτρων (άρθρο 936 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας).

Στη διαδικασία για την έκδοση απόφασης δέσμευσης ή προσωπικής κράτησης η ακρόαση των διαδίκων είναι μεν δυνατή αλλά όχι υποχρεωτική από τον νόμο (άρθρο 922 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας). Αν ο οφειλέτης, στον οποίο πρέπει να επιδοθεί η απόφαση το αργότερο μία εβδομάδα μετά την εκτέλεσή της, ασκήσει ανακοπή κατά της απόφασης δέσμευσης ή προσωπικής κράτησης, πρέπει να διεξαχθεί εκ των υστέρων προφορική συζήτηση (άρθρο 924 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας). Η συζήτηση μπορεί να παραλειφθεί μόνο σε επείγουσες περιπτώσεις ή εάν η αίτηση απορριφθεί (άρθρο 937 παράγραφος 2 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας). Δεν προβλέπεται προθεσμία για την ακρόαση των διαδίκων.

3 Αντικείμενο και φύση αυτών των μέτρων

3.1 Ποια περιουσιακά στοιχεία μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο αυτών των μέτρων;

Αντικείμενο ασφαλιστικών μέτρων μπορεί να αποτελέσει κάθε περιουσιακό στοιχείο το οποίο υπόκειται σε αναγκαστική εκτέλεση.

3.2 Ποια τα αποτελέσματα αυτών των μέτρων;

Η δέσμευση παράγει τα αποτελέσματα συντηρητικής κατάσχεσης· ο οφειλέτης και ο τρίτος δεν μπορούν πλέον να διαθέσουν τα δεσμευμένα περιουσιακά στοιχεία.

Η κατάσχεση προστατεύεται από το άρθρο 136 του Ποινικού Κώδικα (Strafgesetzbuch, StGB), το οποίο αφορά την καταστροφή κατασχεμένου αγαθού. Εξάλλου, σε περίπτωση παράβασης μπορεί να γεννηθούν επίσης αξιώσεις αποζημίωσης βάσει του αστικού δικαίου.

Όσον αφορά τη διάταξη προσωρινών μέτρων, εφαρμόζονται τα ακόλουθα: Η εκτέλεση της εντολής αφαίρεσης περιουσιακού στοιχείου πραγματοποιείται μέσω δικαστικού επιμελητή σύμφωνα με το άρθρο 883 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας. Η εκτέλεση υποχρέωσης διενέργειας πράξης ή παράλειψης εκτελείται σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 887 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (ο δανειστής εξουσιοδοτείται από το δικαστήριο να προβεί σε πράξη που μπορεί να διενεργηθεί από άλλον) ή των άρθρων 888 και 890 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (επιβολή χρηματικής ποινής/προσωπικής κράτησης ή προστίμου/πειθαρχικής κράτησης για τη διενέργεια πράξης που δεν μπορεί να διενεργηθεί από άλλον ή για να τον εξαναγκασμό σε παράλειψη ή ανοχή πράξης).

3.3 Ποια η ισχύς αυτών των μέτρων;

Η εκτέλεση της δέσμευσης ή της προσωπικής κράτησης καθώς και η εκτέλεση της διάταξης προσωρινών μέτρων πρέπει να λάβει χώρα εντός προθεσμίας ενός μηνός από την ημερομηνία απαγγελίας ή επίδοσης της απόφασης. Εάν είναι δυνατή στη Γερμανία η εκτέλεση αλλοδαπής δικαστικής απόφασης, με την οποία διατάσσεται η κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων, χωρίς προηγούμενη κήρυξη εκτελεστότητας, η προθεσμία είναι δύο μήνες (άρθρο 929 παράγραφος 2 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας).

Τα μέτρα εξακολουθούν να ισχύουν για όσο διάστημα εξακολουθεί να υφίσταται ο λόγος της λήψης του ασφαλιστικού ή συντηρητικού μέτρου. Τα μέτρα αίρονται επίσης όταν εκδοθεί απόφαση στην κύρια δίκη.

4 Υπάρχει δυνατότητα προσφυγής κατά ενός τέτοιου μέτρου;

Δέσμευση ή προσωπική κράτηση καθώς και προσωρινά μέτρα μπορούν να διαταχθούν είτε με οριστική απόφαση (Urteil, έπειτα από ακροαματική διαδικασία) είτε με απλουστευμένη απόφαση (Beschluss, άρθρα 922 και 936 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας).

Στην περίπτωση οριστικής απόφασης, οι διάδικοι μπορούν να ασκήσουν έφεση, αν η αξία του αντικειμένου της έφεσης υπερβαίνει τα 600 ευρώ.

Αν τα εν λόγω μέτρα έχουν διαταχθεί με απλουστευμένη απόφαση, ισχύουν τα εξής:

Η δέσμευση / προσωπική κράτηση ή τα προσωρινά μέτρα μπορούν να προσβληθούν από τον οφειλέτη με ανακοπή (άρθρο 924 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας). Στην περίπτωση αυτή, το δικαστήριο αποφαίνεται επί της νομιμότητας του μέτρου με οριστική απόφαση έπειτα από ακροαματική διαδικασία. Κατά της εν λόγω οριστικής απόφασης μπορεί στη συνέχεια, υπό τις αναφερθείσες προϋποθέσεις, να ασκηθεί έφεση.

Εάν η αίτηση απορριφθεί με απλουστευμένη απόφαση, ο δανειστής μπορεί να ασκήσει άμεση προσφυγή (sofortige Beschwerde) εντός δύο εβδομάδων από την επίδοσή της. Το ίδιο ισχύει στην περίπτωση που απλουστευμένη απόφαση κάνει δεκτή την αίτηση δέσμευσης / προσωπικής κράτησης ή προσωρινών μέτρων, αλλά ταυτόχρονα διατάσσει τον δανειστή να καταθέσει εγγύηση.

Εξάλλου, ο οφειλέτης μπορεί να ζητήσει την άρση της δέσμευσης / προσωπικής κράτησης ή των προσωρινών μέτρων εάν ο δανειστής δεν τηρήσει την προθεσμία για την άσκηση αγωγής (άρθρο 926 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας) ή σε περίπτωση μεταβολής των συνθηκών (άρθρο 927 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας).

Όσον αφορά τη δέσμευση λογαριασμού κατά τον κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 655/2014, τα άρθρα 953 επ. του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας προβλέπουν ένδικα βοηθήματα κατά των δικαστικών αποφάσεων που αφορούν τη δέσμευση λογαριασμού.

Τέλος, το άρθρο 945 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας προβλέπει υποχρέωση αποζημίωσης σε βάρος διαδίκου ο οποίος πέτυχε την έκδοση υπέρ του απόφασης ασφαλιστικών μέτρων, εάν αποδειχθεί ότι η δέσμευση / προσωπική κράτηση ή τα προσωρινά μέτρα ήταν εξαρχής αδικαιολόγητα ή αν το διαταχθέν μέτρο αρθεί σύμφωνα με το άρθρο 926 παράγραφος 2 ή το άρθρο 942 παράγραφος 3 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας.