Full text

Αριθμός 769 /2014

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Ναυτικό Τμήμα

Αποτελούμενο από τη Δικαστή Αριστέα Τσαμαδιά, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τη Διευθύνουσα το Εφετείο Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Καλλιόπη Δερμάτη.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 16 Ιανουαρίου 2014, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :

ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ : Ανώνυμης Εταιρείας με την επωνυμία «...........................», που εδρεύει στην
Αθήνα και εκπροσωπείται νομίμως, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο Χρήστο Λαγανά, με δήλωση κατ’ άρθρο 242 παρ. 2 ΚΠολΔ.

ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ : Ανώνυμης Εταιρείας με την επωνυμία «....................», που εδρεύει στο Ελληνικό Αττικής, νομίμως εκπροσωπουμένης, η οποία εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο Χαρίλαο Πετρακάκο.

Ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς άσκησαν, Ι) η εκκαλούσα εταιρεία με την επωνυμία «.................................» την από 11-06-2010 και με αριθ. εκθ. καταθ. 6622/ 2010 αγωγή και ΙΙ) η εφεσίβλητη εταιρεία με την επωνυμία «..................», την από 29-10-2010 και με αριθ. εκθ. καταθ. 10831/ 2010 ανακοίνωση δίκης - προσεπίκληση, επί των οποίων εκδόθηκε η με αριθ. 3663/ 2012 απόφαση του παραπάνω Δικαστηρίου, που απέρριψε την αγωγή και την προσεπίκληση - παρεμπίπτουσα αγωγή.

Την απόφαση αυτή προσέβαλε ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου η ενάγουσα και ήδη εκκαλούσα εταιρεία με την επωνυμία «.......................», με την από 11-06-2013 και με αριθ. εκθ. καταθ. 545/ 2013 έφεση, της οποίας δικάσιμος ορίστηκε αυτή που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.

Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.

Ο πληρεξούσιος δικηγόρος της εφεσίβλητης αφού έλαβε το λόγο από την Πρόεδρο, αναφέρθηκε στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσε και ο πληρεξούσιος δικηγόρος της εκκαλούσας, ο οποίος παραστάθηκε με δήλωση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, ανέπτυξε τις απόψεις του με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσε.

ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Η ένδικη από 11-6-2013 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ενδίκου μέσου του Πρωτοδικείου Πειραιώς 545/12-6-2013 και αριθμό έκθεσης προσδιορισμού δικογράφου του Εφετείου Πειραιώς 684/12-6-2013 έφεση της ενάγουσας και ήδη εκκαλούσας κατά της με αριθμό 3663/2012 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (Τμήμα Ναυτικών Διαφορών), το οποίο δίκασε την από 11-6-2010 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου 6622/18-6-2010 αγωγή της κατά της εφεσιβλήτου, αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, κατά τα άρθρα 495, 500, 511, 513, 516 παρ. 1, 517, 518 παρ. 2, 520 παρ. 1 ΚΠολΔ, εφόσον οι διάδικοι δεν επικαλούνται, ούτε άλλωστε προκύπτει από τα σχετικά έγγραφα, ότι έγινε επίδοση της εκκαλουμένης απόφασης και δεν παρήλθε έως την άσκηση, σύμφωνα με τα άρθρα 495 και 500 ΚΠολΔ, αυτής (12-6-2013) η προθεσμία των τριών (3) ετών από τη δημοσίευση της προσβαλλομένης απόφασης (19-7-2012), σύμφωνα με το άρθρο 518 παρ.
2 ΚΠολΔ. Επομένως, εφόσον φέρεται παραδεκτώς προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 του ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά την τροποποίησή του με το άρθρο 4 παρ. 2 του Ν. 3994/2011, ΦΕΚ Α΄165/25-7-2011), πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ), κατά την ίδια διαδικασία.

Η ενάγουσα και ήδη εκκαλούσα με την από 11-6-2010 αγωγή, που άσκησε ενώπιον του
Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, ζήτησε, μετά τον παραδεκτώς γενόμενο εν μέρει περιορισμό του αιτήματος, με δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου της, η οποία καταχωρήθηκε στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά συνεδρίασης του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου (άρθρα 295 παρ. 1 εδ. β, 297 ΚΠολΔ), να υποχρεωθεί, με απόφαση κηρυσσομένη προσωρινώς εκτελεστή, η εναγομένη και ήδη εφεσίβλητος να της καταβάλει το ποσό των 65.000,00 ευρώ, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής, στο οποίο αποτιμά τη συνολική μείωση του τιμήματος του πωληθέντος σκάφους, λόγω της ύπαρξης πραγματικών ελαττωμάτων και της έλλειψης συνομολογηθεισών ιδιοτήτων, το ποσό των 1.680,00 ευρώ, το οποίο κατέβαλε για την αποκατάσταση της περιγραφόμενης βλάβης που προκλήθηκε στην ηλεκτρογεννήτρια του σκάφους, λόγω πλημμελούς τοποθέτησής της και το ποσό των 5.000,00 ευρώ, ως αποζημίωση, λόγω μείωσης της αξίας της ηλεκτρογεννήτριας, εξαιτίας της βλάβης και της αποκατάστασης αυτής. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, με την εκκαλουμένη απόφασή του, αφού συνεκδίκασε την
αγωγή με την προσεπίκληση - παρεμπίπτουσα αγωγή που άσκησε η εναγομένη, απέρριψε τη μεν προσεπίκληση - παρεμπίπτουσα αγωγή ως απαράδεκτη, λόγω αοριστίας, τη δε αγωγή ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη.

Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται η ενάγουσα με την κρινομένη έφεσή της, για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων από το
πρωτοβάθμιο Δικαστήριο και ζητεί να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη απόφαση, με σκοπό να γίνει δεκτή στο σύνολό της η ένδικη αγωγή της κατά της εφεσιβλήτου.

Ι. Από τις διατάξεις των άρθρων 513, 522, 534, 540 και 543 ΑΚ, όπως ισχύουν μετά την
τροποποίηση του δικαίου της πώλησης δυνάμει του Ν. 3043/2002 (ο οποίος εξεδόθη κατ` επιταγή της 1999/44/ΕΚ Κοινοτικής Οδηγίας και προέβη σε αλλαγές του δικαίου της πώλησης), που, κατά το άρθρο 14 αυτού, άρχισε να ισχύει από 21.8.2002, οπότε ο νόμος αυτός δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης (ΦΕΚ Α` 192) και εφαρμόζεται, ως εκ του χρόνου σύναψης της ένδικης πώλησης, προκύπτει ότι, σε περίπτωση που, κατά το χρόνο μετάθεσης του κινδύνου στον αγοραστή, υφίσταται πραγματικό ελάττωμα ή έλλειψη συνομολογηθείσας ιδιότητας του πωληθέντος αντικειμένου, ο αγοραστής δικαιούται να απαιτήσει διόρθωση ή αντικατάσταση του πράγματος με άλλο, εκτός αν η ενέργεια είναι αδύνατη ή προκαλεί δυσανάλογες δαπάνες, να μειώσει το τίμημα ή να υπαναχωρήσει από τη σύμβαση, εκτός και αν πρόκειται για επουσιώδες ελάττωμα. Σε περίπτωση, εξάλλου, που υφίσταται έλλειψη συνομολογηθείσας ιδιότητας ή η τυχόν
ελαττωματικότητα του πράγματος οφείλεται σε υπαιτιότητα του πωλητή, ο αγοραστής μπορεί, σωρευτικά με τα ανωτέρω δικαιώματα, να απαιτήσει αποζημίωση για την ζημία, που δεν καλύπτεται από την άσκησή τους. Εναλλακτικά και υπό τις ίδιες ως άνω προϋποθέσεις δικαιούται να επιλέξει τη μη άσκηση των δικαιωμάτων διόρθωσης, αντικατάστασης ή υπαναχώρησης και αντ’ αυτών να ζητήσει απευθείας αποζημίωση για μη εκτέλεση της σύμβασης. Πραγματικό ελάττωμα συνιστά η ατέλεια του πράγματος, που αφορά στην ιδιοσυστασία ή την κατάστασή του κατά τον κρίσιμο χρόνο της μετάθεσης του κινδύνου στον αγοραστή και η οποία έχει αρνητική επίδραση στην αξία ή τη χρησιμότητα αυτού (ΟλΑΠ 29/1990, ΑΠ 1544/2008 Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Η προς το χειρότερο, δηλαδή, παρέκκλιση του πράγματος από την ομαλή αυτού κατάσταση, η οποία οφείλεται, κατά κανόνα, στον ατελή τρόπο κατασκευής ή συσκευασίας, καθώς και στη χρησιμοποίηση κακής ποιότητας υλικών και η οποία έχει ως συνέπεια, ανεξάρτητα από την αιτία που την προκαλεί, την αρνητική επίδραση επί της αξίας του πράγματος ή της χρησιμότητας αυτού,
ενόψει των συμφωνηθέντων με τη σχετική σύμβαση πώλησης, ανεξάρτητα από το αν ήταν φανερά ή όχι ή εάν τα γνώριζε ή όχι ο πωλητής. Για την ύπαρξη του ελαττώματος πρέπει να λαμβάνεται υπόψη, όχι η υποκειμενική περί αυτού αντίληψη του αγοραστή, αλλά η κοινή αντίληψη που χαρακτηρίζει στις συναλλαγές κάποιο πράγμα ως ελαττωματικό, εκτός εάν οι συμβαλλόμενοι όρισαν ρητώς στη σύμβαση πότε θα θεωρούν το πράγμα ως ελαττωματικό, οπότε θα υπερισχύσει ο καθορισμός αυτός. Ως ιδιότητα δε του πράγματος θεωρείται, όχι μόνο κάποιο συγκεκριμένο φυσικό γνώρισμα ή πλεονέκτημα αυτού, αλλά και οποιαδήποτε σχέση, η οποία, από το είδος και τη διάρκειά της, επιδρά, κατά την αντίληψη των συναλλαγών, στην αξία ή τη χρησιμότητα του πράγματος, ενώ ως συνομολογημένη νοείται μία ιδιότητα, όταν υπάρχει ρητή ή σιωπηρή συμφωνία των μερών ότι το πράγμα έχει τη συγκεκριμένη ιδιότητα, στην ύπαρξη της οποίας αποδίδεται
ιδιαίτερη σημασία από τον αγοραστή και την οποία ο πωλητής εγγυάται αναλαμβάνοντας και την ευθύνη για την ενδεχόμενη έλλειψή της (ΑΠ 1381/2013, ΑΠ 575/2013, ΑΠ 654/2012 Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Η μείωση του τιμήματος υπολογίζεται με την εκτίμηση αρχικά της αξίας του ελαττωματικού πράγματος και στη συνέχεια της αξίας του πράγματος χωρίς το ελάττωμα και με τον τρόπο αυτό διαπιστώνεται η αναλογία που υπάρχει μεταξύ των δύο εκτιμήσεων. Για τον υπολογισμό της αξίας του πράγματος με το ελάττωμα και χωρίς αυτό λαμβάνεται υπόψη ο χρόνος σύναψης της σύμβασης, σε αντιδιαστολή με εκείνον της προβολής της αξίωσης. Εάν, όμως, το τίμημα συμφωνήθηκε να καταβληθεί σε μεταγενέστερο χρόνο, τότε για τον υπολογισμό της μείωσης πρέπει, σε περίπτωση αμφιβολίας, να λαμβάνεται υπόψη το χρονικό αυτό σημείο. Το ακριβές ύψος της μείωσης του τιμήματος προσδιορίζεται κατά τη μέθοδο του αποκαλούμενου "σχετικού υπολογισμού", προσδιορίζεται, δηλαδή, η κατά το χρόνο της πώλησης αγοραία αξία του
ελαττωματικού πράγματος και η κατά τον ίδιο χρόνο αγοραία αξία του ίδιου πράγματος χωρίς το ελάττωμα, ούτως ώστε από την αναλογία που θα προκύψει μεταξύ των δύο αξιών να μειωθεί το συμφωνηθέν τίμημα. Η μέθοδος αυτή έχει ως βάση το συμφωνηθέν τίμημα του ελαττωματικού πράγματος και προς εξεύρεση του ζητούμενου, δηλαδή του μειωμένου τιμήματος, χρησιμοποιεί, ως συνιστώσες αυτής, τα ως άνω μεγέθη και το μαθηματικό τύπο Χ=Σ Χ Ε/Α, όπου (Χ) είναι το ζητούμενο μειωμένο τίμημα, (Σ) είναι το συμφωνηθέν αρχικά τίμημα, (Ε) είναι η αξία του ελλιπούς πράγματος και (Α) η αξία του ίδιου πράγματος χωρίς ελάττωμα. Προφανές είναι ότι, όταν το συνομολογηθέν τίμημα πώλησης συμπίπτει με την αγοραία αξία του πράγματος, μειώνεται κατά τη διαφορά μεταξύ της αγοραστικής αξίας του υγιούς και εκείνης του ελλιπούς πράγματος (ΑΠ 1803/2012 Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Περαιτέρω, από τις διατάξεις των άρθρων 554 και 555 εδ. α ΑΚ προκύπτει ότι τα δικαιώματα του αγοραστή λόγω πραγματικού ελαττώματος ή έλλειψης συνομολογημένης ιδιότητας παραγράφονται μετά την πάροδο πέντε ετών για τα ακίνητα και δύο ετών για τα κινητά, η παραγραφή δε αυτή αρχίζει από την παράδοση του πράγματος στον αγοραστή, ακόμη και αν ο αγοραστής ανακάλυψε το ελάττωμα ή την έλλειψη της ιδιότητας
αργότερα. Η βραχυπρόθεσμη αυτή παραγραφή αποσκοπεί στην αποφυγή αμφισβητήσεων σε σχέση με ελαττώματα του πράγματος που θα αποκαλυφθούν μετά την πάροδο μακρού χρόνου, εκκρεμότητα που θα έθετε σε κίνδυνο την ασφάλεια των συναλλαγών και την ανάγκη ταχείας διεκπεραίωσής τους. Ομως, κατά τη διάταξη του άρθρου 557 ΑΚ, ο πωλητής δεν μπορεί να επικαλεστεί την πιο πάνω παραγραφή, αν απέκρυψε ή αποσιώπησε με δόλο το ελάττωμα ή την έλλειψη της συνομολογημένης ιδιότητας, οπότε η παραγραφή, σύμφωνα με τη γενική διάταξη του άρθρου 149 ΑΚ, είναι εικοσαετής. Δόλια απόκρυψη, κατά την έννοια της παραπάνω διάταξης, υπάρχει όταν ο πωλητής, κατά το χρόνο μετάθεσης του κινδύνου στον αγοραστή, δηλαδή, προκειμένου για κινητό πράγμα, κατά το χρόνο της παράδοσης του πράγματος στον αγοραστή (άρθρο 522 παρ. 1 του ΑΚ), αν και γνωρίζει ή βασίμως υποπτεύεται την ύπαρξη πραγματικών ελαττωμάτων που αναιρούν ή μειώνουν την αξία ή τη συνήθη ή κατά τη σύμβαση προβλεπόμενη
χρησιμότητά του και επιπλέον ότι η ανακοίνωση των ελαττωμάτων ή της έλλειψης της ιδιότητας θα απέτρεπε τον αγοραστή που τα αγνοούσε από την αγορά του πράγματος, δεν ανακοινώνει τον αγνοούντα αυτά αγοραστή το ελάττωμα ή την έλλειψη, για να μην αρνηθεί εκείνος την κατάρτιση της σύμβασης, παρά την εκ της συναλλακτικής καλής πίστης υποχρέωσή του προς γνωστοποίηση της έλλειψης στον αγοραστή (ΑΠ 177/2012, ΑΠ 737/2011, ΑΠ 1341/2007, ΑΠ 894/2000 Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Κατά την έννοια της τελευταίας διάταξης, ο αγοραστής, προς αποτροπή επέλευσης της βραχυπρόθεσμης παραγραφής, φέρει το βάρος της επίκλησης και απόδειξης ότι, κατά την εγχείριση του πράγματος, ο πωλητής απέκρυψε ή αποσιώπησε με δόλο το ελάττωμα ή την έλλειψη της συμφωνημένης ιδιότητας και για το ορισμένο της αντίστοιχης αντένστασης απαιτείται και αρκεί να αναφέρεται ότι ο πωλητής, κατά την εγχείριση του πράγματος, δολίως απέκρυψε ή αποσιώπησε έναντι του αγοραστή το ελάττωμα ή την έλλειψη της συμφωνημένης
ιδιότητας, ενώ τα λοιπά προεκτιθέμενα στοιχεία, ως διευκρινιστικά, μπορούν να προκύψουν από τις αποδείξεις (ΑΠ 894/2000 Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ).

ΙΙ. Από τις διατάξεις των άρθρων 173 και 200 του ΑΚ, κατά τις οποίες, αντιστοίχως, «κατά την ερμηνεία της δήλωσης βουλήσεως αναζητείται η αληθινή βούληση χωρίς προσήλωση στις λέξεις» και «οι συμβάσεις ερμηνεύονται όπως απαιτεί η καλή πίστη, αφού ληφθούν υπόψη και τα συναλλακτικά ήθη», προκύπτει ότι, όταν η σύμβαση παρουσιάζει κενό ή γεννάται αμφιβολία ως προς την έννοια των δηλώσεων βουλήσεως, το δικαστήριο οφείλει να αναζητήσει την πραγματική βούληση των συμβαλλομένων βάσει των ως άνω ερμηνευτικών κανόνων, ο πρώτος των οποίων εξαίρει το υποκειμενικό στοιχείο, τη βούληση του δηλούντος, και απαιτεί η ερμηνεία να μην προσκολλάται στις λέξεις της δήλωσης, αλλά να αναζητείται η αληθής βούληση, ο δε δεύτερος εξαίρει τα αντικειμενικά στοιχεία και επιβάλλει να ερμηνεύεται η δήλωση όπως απαιτεί η καλή πίστη, αφού ληφθούν υπ` όψιν και τα συναλλακτικά ήθη. Για τη διαμόρφωση δε της σχετικής κρίσης του το δικαστήριο της ουσίας λαμβάνει υπόψη, με διαφορετική κατά περίπτωση βαρύτητα, τα συμφέροντα των μερών και κυρίως εκείνου από αυτά το οποίο αποβλέπει να προστατεύσει ο ερμηνευόμενος όρος, το δικαιοπρακτικό σκοπό, τις συνήθειες και τις λοιπές τοπικές, χρονικές και άλλες συνθήκες, υπό τις οποίες έγιναν οι δηλώσεις βούλησης των συμβαλλομένων, τη φύση της σύμβασης, τις διαπραγματεύσεις που είχαν προηγηθεί, την προηγούμενη συμπεριφορά των μερών και πώς η σχετική δήλωση του ενός μέρους αναμενόταν να εκληφθεί από το άλλο μέρος. Ετσι κάθε δήλωση βούλησης θα πρέπει να ληφθεί με την έννοια που απαιτεί στη συγκεκριμένη περίπτωση η συναλλακτική ευθύτητα και κατά τους κανόνες της οποίας θα μπορούσε να γίνει αντιληπτή η δήλωση βούλησης και από τον τρίτο. Το δικαστήριο της ουσίας, όταν ερμηνεύει, κατά τις αρχές της καλής πίστης, λαμβάνοντας υπόψη του και τα συναλλακτικά ήθη, τη δήλωση βούλησης, δεν είναι ανάγκη να αναλύσει και εξειδικεύσει τις αρχές αυτές ή τα συναλλακτικά ήθη και δεν δεσμεύεται στην κρίση του από τους ισχυρισμούς των διαδίκων. Εξάλλου, το δικαστήριο της ουσίας, προκειμένου να σχηματίσει τη δικανική του κρίση, δεν είναι υποχρεωμένο να αρκεστεί στο
περιεχόμενο της σύμβασης, αλλά μπορεί να αντλήσει και στοιχεία εκτός της σύμβασης, που θα προταθούν από τους διαδίκους. Περαιτέρω, από τις ίδιες πιο πάνω διατάξεις, σε συνδυασμό με εκείνη του άρθρου 335 ΚΠολΔ, προκύπτει ότι η έννοια δικαιοπραξίας ή κάποιου όρου αυτής, η οποία δεν αποτελεί πραγματικό γεγονός, δεν μπορεί να είναι αντικείμενο απόδειξης, αλλά αυτή εξευρίσκεται από το δικαστήριο της ουσίας, που διαπιστώνει κυριαρχικά, με ερμηνεία του περιεχομένου τους, την αληθινή βούληση των δικαιοπρακτούντων, όπως προαναφέρθηκε, χωρίς να δεσμεύεται στην κρίση του από τους ισχυρισμούς των διαδίκων ή να είναι υποχρεωμένο να διατάξει για τα ζητήματα αυτά απόδειξη (ΑΠ 1214/2010 ΕΦΑΔ 2010.1322, ΑΠ 1746/2009 ΝοΒ 58.729, ΑΠ 142/2003 ΕλλΔνη 44.1305, ΑΠ 737/2001 ΕλλΔνη 43.723, ΕφΠειρ 670/2012 Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ).

ΙΙΙ. Οπως προκύπτει από τη διάταξη του άρθρου 240 ΚΠολΔ, για την (παραδεκτή) επαναφορά ενώπιον του εφετείου ισχυρισμών (και δη ενστάσεων), που προτάθηκαν (παραδεκτά, κατ` αναγκαία προϋπόθεση) στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο, αρκεί η επανυποβολή τους με σύντομη περίληψη και αναφορά στις σελίδες των προτάσεων της προηγούμενης συζήτησης, που τους περιέχουν και προσκομίζονται απαραιτήτως σε επικυρωμένο αντίγραφο, κατά την έννοια δε της διάταξης αυτής, η επίκληση με τις ενώπιον του εφετείου υποβαλλόμενες προτάσεις κατά τη συζήτηση, μετά την οποία εκδίδεται η προσβαλλόμενη απόφαση, ισχυρισμών με γενική αναφορά στις πρωτόδικες προτάσεις, το κείμενο των οποίων ενσωματώνεται στις ενώπιον του εφετείου
προτάσεις, δεν αρκεί, ούτε είναι νόμιμη, αλλά απαιτείται και σύντομη περίληψη των ισχυρισμών και αναφορά στις σελίδες των πρωτόδικων προτάσεων που τους περιέχουν. Δεν πρόκειται, όμως, για ενσωμάτωση, που καθιστά μη παραδεκτή την επαναφορά των ισχυρισμών, όταν στο κείμενο των προτάσεων της δευτεροβάθμιας δίκης περιέχονται, έστω και αυτούσιες, οι προτάσεις προηγούμενης συζήτησης, καλυπτόμενες από την υπογραφή του πληρεξούσιου δικηγόρου στις προτάσεις προς το εφετείο, διότι με τον τρόπο αυτόν οι προηγούμενες προτάσεις και οι τελευταίες (δηλαδή της δευτεροβάθμιας δίκης) κατέστησαν ενιαίες (ΑΠ 145/2014 Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ).

IV. Σύμφωνα με τη διάταξη της παραγράφου 1 εδάφιο α του άρθρου 529 ΚΠολΔ, όπως
αντικαταστάθηκε με εκείνη του άρθρου 16 παρ. 5 του Ν. 2915/2001 και ήδη ισχύει από την 1η-01-2002 (άρθρο 15 του Ν. 2943/2005), στην κατ’ έφεση δίκη επιτρέπεται να γίνει επίκληση και προσαγωγή νέων αποδεικτικών μέσων, ενώ, σύμφωνα με τη διάταξη της παραγράφου 2 του ίδιου άρθρου, το δευτεροβάθμιο δικαστήριο μπορεί να αποκρούσει τα αποδεικτικά μέσα, που προσάγονται πρώτη φορά σε αυτό, ως απαράδεκτα, αν, κατά την κρίση του, ο διάδικος δεν τα είχε προσκομίσει στην πρωτόδικη δίκη από πρόθεση στρεψοδικίας ή από βαριά αμέλεια. Ως νέα αποδεικτικά μέσα, κατά την έννοια της αμέσως πιο πάνω διάταξης, θεωρούνται είτε αυτά που δεν υποβλήθηκαν καθόλου πρωτόδικα, είτε αυτά που υποβλήθηκαν μεν πρωτόδικα, αλλά απαράδεκτα, όπως λ.χ. εκπρόθεσμα ή χωρίς επίκληση ή χωρίς νόμιμη σήμανση κ.λπ., είναι δε αδιάφορο αν το πρωτοβάθμιο δικαστήριο αποφάνθηκε ρητά για το απαράδεκτο των εν λόγω αποδεικτικών μέσων ή το αντιπαρήλθε σιωπηρά. Η διάταξη, εξάλλου, του άρθρου 529 παρ. 1 εδάφιο α ΚΠολΔ είναι γενική και έτσι περιλαμβάνει, χωρίς διακρίσεις, όλα τα αποδεικτικά μέσα που επιτρέπονται από το νόμο, δηλαδή τόσο τα αποδεικτικά, που απόκεινται στην πρωτοβουλία των διαδίκων (όπως έγγραφα, όρκος) ή παρέχουν άμεση ή έμμεση απόδειξη (τεκμήρια), όσο και εκείνα
η απόδειξη των οποίων μπορεί να διαταχθεί, ανεξάρτητα από τη συμπεριφορά των διαδίκων (όπως αυτοψία, πραγματογνωμοσύνη). Τα έγγραφα, ειδικότερα, κατ’ εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 237 παρ. 1 εδάφιο β ΚΠολΔ, όπως ήδη ισχύει μετά την αντικατάστασή της με εκείνη του άρθρου 7 παρ. 1 του Ν. 2915/2001, εφαρμόζεται δε και στη διαδικασία της δευτεροβάθμιας δίκης (άρθρο 524 παρ. 1 ΚΠολΔ), είναι παραδεκτά στην κατ’ έφεση δίκη, αν η νόμιμη επίκληση και προσκομιδή τους γίνει με τις ενώπιον του εφετείου προτάσεις των διαδίκων (ΟλΑΠ 23/2008, ΑΠ 1127/2013, ΑΠ 87/2013, ΑΠ 48/2013, ΑΠ 1365/2012, ΑΠ 1352/2012, ΑΠ 1182/2012, ΑΠ 133/2012 Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Στην προκειμένη περίπτωση από την εκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων των διαδίκων, που περιέχονται στα υπό των διαδίκων επικαλούμενα και προσκομιζόμενα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά συνεδρίασης του ιδίου ως άνω Δικαστηρίου, της υπ’ αριθμ. 4714/17-02-2011 ένορκης βεβαίωσης ενώπιον της συμβολαιογράφου Αθηνών .................................., που λήφθηκε με επιμέλεια της ενάγουσας και κατόπιν νομότυπης και εμπρόθεσμης, σύμφωνα με το άρθρο 270 παρ. 2 ΚΠολΔ, κλήτευσης της αντιδίκου, όπως προκύπτει από την υπ’ αριθμ. 10123Β/14-02-2011 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Αθηνών Ιωάννη Χωριανόπουλου και της υπ’ αριθμ. 7296/02-12-2011 ένορκης βεβαίωσης ενώπιον του Ειρηνοδίκη Αθηνών του Αλέξανδρου Σιδηρόπουλου, που λήφθηκε με επιμέλεια της εναγομένης και κατόπιν νομότυπης και εμπρόθεσμης κλήτευσης της αντιδίκου, όπως
προκύπτει από την υπ’ αριθμ. 5631/29-11-2011 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Αθηνών Φωτίου Σπυρέτου και των εγγράφων, που οι διάδικοι επαναπροσκομίζουν μετά νόμιμης επίκλησης, προκειμένου να χρησιμεύσουν είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα για άμεση απόδειξη (άρθρο 438 ΚΠολΔ) είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (άρθρα 395, 524 παρ. 1 του ΚΠολΔ), καθώς και της από 28.01.2011 τεχνικής έκθεσης του ................, που συντάχθηκε κατόπιν αίτησης της ενάγουσας και της από 10.01.2011 τεχνικής έκθεσης του ........................ ανθυποπλοιάρχου, που συντάχθηκε κατόπιν αίτησης της εναγομένης, οι οποίες αποτελούν ιδιωτικές γνωμοδοτήσεις, που εκτιμώνται ελεύθερα (άρθρο 390 ΚΠολΔ, ΕφΛαμ 22/2010 Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ) και των φωτογραφιών, η γνησιότητα των οποίων δεν αμφισβητείται (άρθρα 444 αριθμ. 3, 448 παρ. 2, 457 παρ. 4 ΚΠολΔ), χωρίς να παραλείπεται κάποιο εξ αυτών, για την κατ’ ουσία διάγνωση της διαφοράς, έστω και αν για ορισμένα θα γίνει αναφορά ειδικώς παρακάτω, πλην των υπ’ αριθμ. 46 έως και 53 παραστατικών, που απαραδέκτως, σύμφωνα με την προαναφερθείσα μείζονα σκέψη, προσκομίζονται από την εκκαλούσα - ενάγουσα για πρώτη φορά ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου και δεν είχαν προσκομισθεί ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου από βαριά αμέλεια αυτής, τα οποία δεν θα ληφθούν υπόψη, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Τον Απρίλιο του 2007 ο ...................................... απευθύνθηκε στην εναγομένη εταιρεία, που έχει ως αντικείμενο δραστηριότητας την αγορά προς μεταπώληση σκαφών αναψυχής και είναι αντιπρόσωπος στην Ελλάδα αλλοδαπών εταιρειών κατασκευής, προκειμένου να αγοράσει ένα σκάφος αναψυχής τύπου TARGA, κατασκευής του φιλανδικού ναυπηγείου ΒΟΤΝΙΑ ΜΑRΙΝΕ.
Οταν ο αρμόδιος υπάλληλος της εναγομένης ................................... του εξήγησε ότι, λόγω της περιορισμένης παραγωγής του συγκεκριμένου ναυπηγείου και της ιδιαιτέρως μεγάλης ζήτησης των ως άνω σκαφών, θα έπρεπε να αναμείνει τουλάχιστον 18 μήνες για την παράδοση ενός τέτοιου σκάφους, ζήτησε από την εναγομένη να παραγγείλει, για λογαριασμό του, ένα σκάφος αναψυχής LUHRS 31, το οποίο προόριζε για θαλάσσιες περιηγήσεις του ιδίου και της οικογένειάς του, αλλά και για ερασιτεχνικό ψάρεμα. Στις 31.5.2007 υπογράφηκε το σχετικό συμφωνητικό παραγγελίας του σκάφους, στο οποίο περιγραφόταν το σκάφος και ο επιπλέον εξοπλισμός αυτού, τον οποίο επιθυμούσε ο ως άνω, καθώς και το συνολικό κόστος του. Σύμφωνα δε με αυτό, συμφωνήθηκε η
αγορά ενός καινούργιου σκάφους, κατασκευής LUHRS, τύπου 31 Open, μοντέλο έτους 2007, εξοπλισμένο με 2 μηχανές Yannmar (T-6LPA-STP) 315 HP, με πρόωση αξόνων και τον
περιγραφόμενο ειδικότερα επιπλέον εξοπλισμό (γεννήτρια 5Kw Kohler/Diesel w/Sound Shield, κλιματισμό 10Κ BTU, πάγκο κόριαν, άξονα, περίβλημα τριών όψεων, περίβλημα οπίσθιου σκέπαστρου, εσωτερικό σύστημα αποστράγγισης, υδραυλικό τιμόνι, λαμπτήρες και πλατφόρμα), αντί συνολικού τιμήματος 279.854 δολλαρίων Η.Π.Α., καταβλητέου σε δύο δόσεις και συγκεκριμένα το ποσό των 30.200,00 ευρώ, για την επικύρωση της παραγγελίας και το υπόλοιπο ποσό στις 6.6.2007 με την παράδοση του σκάφους στο ναυπηγείο, ενώ ρητά συμφωνήθηκε ότι τα έξοδα εκτελωνισμού, Φ.Π.Α., νηολόγησης, τα τραπεζικά έξοδα εμβασμάτων και τα έξοδα προετοιμασίας του σκάφους θα βαρύνουν τον αγοραστή, τα οποία και καταβλήθηκαν. Το παραγγελθέν σκάφος μεταβιβάσθηκε και παραδόθηκε στην ενάγουσα ναυτιλιακή εταιρεία πλοίων αναψυχής του Ν. 3182/2003, η οποία, δυνάμει του από 11.6.2007 καταστατικού, συστάθηκε, για φορολογικούς λόγους, από τον ............................ αποκλειστικό σκοπό την κτήση της κυριότητας του ως άνω σκάφους, στις 17.7.2007, όπως προκύπτει από τη διασάφηση εισαγωγής, η οποία
εκδόθηκε από το Α Τελωνείο Πειραιά, από το υπ’ αριθμ. 149/17-7-2007 τιμολόγιο πώλησης - δελτίο αποστολής, το οποίο εξέδωσε η εναγομένη και το από 16.7.2007 πωλητήριο συμβόλαιο (Bill of sale). Νηολογήθηκε δε στον Πειραιά με το όνομα «........................» και αριθμό νηολογίου ............., ως Ε/Γ-Τ/Ρ, χωρητικότητας σε κόρους ολικής 13,40 και καθαρής 8,60, μήκους ολικού 9,50 μ., πλάτους νηολόγησης 3,65 μ. και βάθους νηολόγησης 1,80 μ., όπως προκύπτει από το έγγραφο εθνικότητας, που προσκομίζει η ενάγουσα. Κατά τον έλεγχο του σκάφους, των μηχανών και των εξαρτημάτων του, που πραγματοποιήθηκε στις 8.8.2007 από τον ιδρυτή και νόμιμο εκπρόσωπο της ενάγουσας ................... και την υπογραφή του σχετικού πρωτοκόλλου, σημειώθηκαν από τον προαναφερθέντα οι ακόλουθες παρατηρήσεις: 1) ότι δεν είχε τοποθετηθεί σωστά το υλικό sykaflex στον ανεμοθώρακα και χρειαζόταν επανατοποθέτηση, 2) ότι υπήρχε μικρή ρωγμή στη γωνία του ανώφλιου και 3) ότι η βάση της μηχανής και του υποστηρίγματος ήταν μικρότερη και ο σειριακός αριθμός λανθασμένος. Ισχυρίζεται η ενάγουσα με την υπό κρίση αγωγή ότι στο σκάφος τοποθετήθηκαν διαφορετικές, από τις προβλεπόμενες από τον κατασκευαστή των μηχανών, βάσεις στήριξης αυτών, επικαλούμενη και την απάντηση του αντιπροσώπου των συγκεκριμένων μηχανών στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα στις 25.4.2010, μετά από 200 ώρες λειτουργίας των μηχανών, οι βάσεις να υποχωρήσουν και να προκαλέσουν ζημία στα
«κουζινέτα» και ότι το πραγματικό ελάττωμα αυτό, ως ουσιώδες, επιφέρει μείωση της αξίας του πωληθέντος σκάφους. Προς απόδειξη του ισχυρισμού, προσκομίζει την προαναφερθείσα ένορκη βεβαίωση του ......................, ναυπηγού, ο οποίος, κατόπιν αιτήματος του ..............., προέβη στις 23.4.2008 σε εξέταση του ενδίκου σκάφους, ο οποίος, αφού αναφέρει ποιες είναι οι προβλεπόμενες από τον κατασκευαστή των συγκεκριμένων μηχανών βάσεις στήριξης, προσθέτει πως διαπίστωσε ότι οι κραδασμοί, που παράγονταν από τις μηχανές και δεν απορροφούνταν, όπως έπρεπε, από τις
εν λόγω αντικραδασμικές βάσεις, υπερέβαιναν το συνιστώμενο από τον κατασκευαστή τους όριο των 44,6 mm/s, χωρίς, όμως, να αναφέρει τίποτε περί υποχώρησης των βάσεων και ζημιών στα «κουζινέτα», όπως ισχυρίζεται η ενάγουσα. Προβαίνει δε σε υπολογισμό της μείωσης της αξίας του πωληθέντος σκάφους κατά 20.000,00 ευρώ, σε περίπτωση που οι συγκεκριμένες αντικραδασμικές βάσεις, που προβλέπονται από τον κατασκευαστή των μηχανών, είχαν συμφωνηθεί μεταξύ των διαδίκων να τοποθετηθούν στο σκάφος και όχι γιατί η συγκεκριμένη διαφοροποίηση συνιστά πραγματικό ελάττωμα του πωληθέντος σκάφους, όπως ισχυρίζεται η ενάγουσα. Ως προς την αιτίαση αυτή της ενάγουσας, αφενός μεν από το από 19.10.2007 ηλεκτρονικό απαντητικό μήνυμα της κατασκευάστριας του σκάφους εταιρείας προκύπτει ότι οι συγκεκριμένες βάσεις μηχανών, ανεξάρτητα από το σειριακό αριθμό τους, είναι κατάλληλες για το συγκεκριμένο τύπο μηχανών, ότι
επιλέχθηκαν διότι έχουν μικρότερη διάμετρο και δεν χρειάστηκε είτε να τρυπηθούν είτε να
τροποποιηθούν οι μηχανές, θέτοντας έτσι σε κίνδυνο την ακεραιότητά τους, ότι η συγκεκριμένη εφαρμογή είναι παραπάνω από τα ελάχιστα χαρακτηριστικά των προβλεπόμενων βάσεων και ότι η διαφορά στο μέγεθος των βάσεων δεν επηρεάζει τις συνθήκες φόρτωσης, αφετέρου δε δεν προέκυψε από κάποιο αξιόπιστο αποδεικτικό στοιχείο ότι οι βάσεις έχουν υποχωρήσει και έχουν προκαλέσει περαιτέρω ζημία, καθόσον ο μάρτυρας απόδειξης και εκ των συνιδρυτών της ενάγουσας, εξεταζόμενος ενόρκως ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, κατέθεσε κατηγορηματικά ότι έως τη συζήτηση της υπόθεσης δεν είχε εμφανιστεί πρόβλημα, που να οφείλεται στην αιτία αυτή. Το γεγονός, επομένως, ότι επί τόσα χρόνια μετά την παράδοση του σκάφους στην ενάγουσα και τη χρησιμοποίηση αυτού δεν έχει παρουσιαστεί κάποιο πρόβλημα, που να οφείλεται στις επιλεγείσες βάσεις, αποδεικνύει ότι η τοποθέτηση διαφορετικών βάσεων στις
μηχανές δεν συνιστά πραγματικό ελάττωμα, υπό την προεκτεθείσα στην υπό στοιχείο Ι μείζονα σκέψη έννοια. Εξάλλου, και από την με ημερομηνία 27.9.2007 απάντηση της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «...................................», αντιπροσώπου στην Ελλάδα των συγκεκριμένων μηχανών, προς την ενάγουσα δεν προκύπτει ότι η τοποθέτηση των συγκεκριμένων βάσεων δύναται να επιφέρει κάποια βλάβη. Περαιτέρω, σχετικά με τον ισχυρισμό της ενάγουσας περί έλλειψης συνομολογηθείσας ιδιότητας, που επηρεάζει την αξία του πωληθέντος πράγματος, διότι, αν και συμφωνήθηκε να τοποθετηθούν επί του σκάφους δύο δεξαμενές καυσίμων, τοποθετήθηκε μόνο μία, δεν προέκυψε από κάποιο αξιόπιστο αποδεικτικό στοιχείο ότι υπήρξε συμφωνία μεταξύ των διαδίκων πως το παραγγελθέν σκάφος θα έφερε δύο δεξαμενές καυσίμων, καθόσον και ο μάρτυρας της ενάγουσας κατέθεσε ότι η τελευταία πληροφορήθηκε πως το σκάφος έπρεπε να φέρει δύο δεξαμενές από το εγχειρίδιο της κατασκευάστριας εταιρείας, το οποίο συνόδευε το παραδοθέν σκάφος. Το συγκεκριμένο δε εγχειρίδιο, που παραδόθηκε στην ενάγουσα με το σκάφος και ανέγραφε ότι έφερε δύο δεξαμενές, αφενός μεν εκ παραδρομής ετέθη με το επίδικο σκάφος, καθόσον επρόκειτο για εγχειρίδιο που συνόδευε παλαιότερη έκδοση και όχι τη νεότερη, που απέκτησε η ενάγουσα, αφετέρου δε ρητά αναγραφόταν σε αυτό ότι οι προδιαγραφές μπορούν να αλλάξουν ανά πάσα στιγμή, χωρίς προηγούμενη ειδοποίηση της κατασκευάστριας εταιρείας, όπως άλλαξαν και εν συνεχεία, σύμφωνα με την κατάθεση του μάρτυρα της εναγομένης, όταν, αντί αξόνων, που τοποθετήθηκαν στο επίδικο, τοποθετούνται στα σκάφη IPS, που επιτρέπουν την τοποθέτηση δύο δεξαμενών. Η τοποθέτηση, εξάλλου, μίας ενιαίας δεξαμενής καυσίμων, η οποία έχει και μεγαλύτερη χωρητικότητα, σύμφωνα με την κατάθεση του μάρτυρα ανταπόδειξης, 1.100 Lt, αντί των 1.000 Lt συνολικά, που χωρούσαν οι δύο δεξαμενές, οι οποίες εγκαθίσταντο στην
παλαιότερη έκδοση, δεν επηρεάζει την ασφάλεια του σκάφους, όπως ισχυρίζεται η ενάγουσα, καθώς οι ίδιες αυστηρές προδιαγραφές εγκατάστασης και μόνωσης ακολουθούνται είτε πρόκειται για δύο είτε για μία δεξαμενή καυσίμων και σε σκάφη παρόμοιου, περιορισμένου μεγέθους, όπως το επίδικο, ο κανόνας είναι η εγκατάσταση μίας ενιαίας δεξαμενής καυσίμων, για την εξοικονόμηση χώρου στο μηχανοστάσιο και στο χώρο των επιβαινόντων, σύμφωνα με την προαναφερθείσα τεχνική έκθεση του ................................................ Σχετικά με την αιτίαση της ενάγουσας περί μη επίστρωσης του δαπέδου από ξύλο teak, όπως είχε συμφωνηθεί, δεν προέκυψε από κάποιο
αποδεικτικό στοιχείο πως είχε ρητά συμφωνηθεί ότι το σκάφος θα έφερε δάπεδο από ξύλο teak. Στο υπογραφέν συμφωνητικό δεν αναγράφεται τίποτε και σε κανένα σημείο των προδιαγραφών και του βασικού εξοπλισμού του εν λόγω σκάφους δεν αναφέρεται ότι το δάπεδο του χώρου των επιβαινόντων επιστρώνεται με ξύλο teak, αλλά αντιθέτως αναφέρεται το υλικό everware teak, το οποίο είναι συνθετικό. Αλλά και κατά την παραλαβή του σκάφους στις 8.8.2007 και την υπογραφή του σχετικού πρωτοκόλλου δεν αναγράφηκε από τον ................................... καμία επισήμανση ως προς το ζήτημα αυτό, αν και ήταν εύκολα αντιληπτό, ενώ επισημάνθηκαν ήσσονος, σε σύγκριση με αυτό, σημασίας θέματα, όπως η μη σωστή τοποθέτηση του υλικού sykaflex στον ανεμοθώρακα και η ύπαρξη μικρής ρωγμής στη γωνία του ανώφλιου, όπως προειπώθηκε. Πρέπει δε να σημειωθεί ότι ως προς τα ζητήματα αυτά η σύμβαση δεν παρουσιάζει κενό ούτε γεννάται
αμφιβολία ως προς την έννοια των δηλώσεων βουλήσεως, ώστε το Δικαστήριο να οφείλει να αναζητήσει την πραγματική βούληση των συμβαλλομένων βάσει των ερμηνευτικών κανόνων των άρθρων 173 και 200 ΑΚ, σύμφωνα με την υπό στοιχείο ΙΙ μείζονα σκέψη, απορριπτομένου του περί του αντιθέτου ισχυρισμού της εκκαλούσας. Περαιτέρω, ως προς το θέμα της μη επίτευξης της συμφωνηθείσας ως ανώτατης ταχύτητας των 29,1 κόμβων και ως ταχύτητας ταξιδίου των 25,6 κόμβων, ο νόμιμος εκπρόσωπος της ενάγουσας, κατά τη διάρκεια διεξαγωγής της θαλάσσιας δοκιμής στις 8.8.2007, πριν την παραλαβή του σκάφους, δεν προέβη σε κάποια παρατήρηση περί αυτού και ο επιθεωρητής της ενάγουσας ........................................ στην από 23-4-2008 έκθεσή του αναφέρει ρητώς ότι η μέγιστη ταχύτητα που επιτεύχθηκε, κατά τη θαλάσσια δοκιμή του σκάφους, εμφόρτου με 550 λίτρα καυσίμου, 50 λίτρα νερού και τρεις επιβαίνοντες και καλές καιρικές συνθήκες (σχεδόν 3 μποφόρ), ήταν 26 με 27 κόμβοι, η οποία θεωρήθηκε ικανοποιητική. Πέραν αυτών, η ταχύτητα, που αναπτύσσει ένα σκάφος, εξαρτάται από πλήθος εξωγενών και
ευμετάβλητων παραγόντων, όπως οι καιρικές συνθήκες, ο κυματισμός της θάλασσας, το βάρος του σκάφους, το φορτίο που φέρει και η θέση αυτού, η θερμοκρασία της θάλασσας, η κατάσταση του κύτους (αν είναι λείο, καθαρό κ.λπ.) και στην προκειμένη περίπτωση η ταχύτητα που το ένδικο σκάφος μπορούσε να επιτύχει ασφαλώς μειώθηκε από την τοποθέτηση στο κύτος αυτού ενός εξαρτήματος (βυθόμετρο και σόναρ εντοπισμού ψαριών), όπως συνομολογείται και από τον .............................. στο προσκομισθέν από την ενάγουσα σχετικό υπό στοιχεία 26ε, αν και δεν προβλέπεται από την υδροδυναμική μελέτη του σκάφους, το οποίο δημιουργεί σημαντική αντίσταση στο νερό. Η μείωση δε αυτή, σύμφωνα με την ένορκη κατάθεση του μάρτυρα ανταπόδειξης, .................................., πωλητή της εναγομένης, κατόχου διπλώματος Πλοιάρχου Β, υπολογίζεται σε δύο με τρεις κόμβους, λόγω της μεγαλύτερης αντίστασης στο νερό, εξαιτίας του μεγέθους του. Ως προς την αιτίαση της ενάγουσας περί μη ύπαρξης εξαερισμού στην τουαλέτα του σκάφους, όπως προκύπτει από το επισυναφθέν στην προσφορά της εναγομένης σχεδιάγραμμα του
σκάφους, δεν προβλέπεται η τοποθέτηση παραθύρου στην τουαλέτα, καθόσον το συγκεκριμένο σκάφος ανήκει στην κατηγορία των ψαράδικων, που, σύμφωνα με την κατάθεση του μάρτυρα ανταπόδειξης, η νομοθεσία των Η.Π.Α. δεν επιτρέπει, για λόγους ασφαλείας. Πλην όμως, εφόσον η ενάγουσα το αγόρασε ως σκάφος αναψυχής και η εναγομένη το γνώριζε, η έλλειψη αυτή συνιστά πραγματικό ελάττωμα, σύμφωνα με την υπό στοιχείο Ι μείζονα σκέψη. Από τα προσκομιζόμενα και επικαλούμενα έγγραφα, όμως, αποδεικνύεται η διαδρομή, χωρίς διακοπή, του χρόνου της παραγραφής της επίδικης αξίωσης, καθόσον από το χρόνο μετάθεσης του κινδύνου στον αγοραστή (8.8.2007) έως την άσκηση της υπό κρίση αγωγής (8.7.2010) παρήλθε χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των δύο (2) ετών, με αποτέλεσμα το σχετικό δικαίωμα της ενάγουσας να έχει υποπέσει στη διετή παραγραφή του άρθρου 554 ΑΚ. Η εκκαλούσα - ενάγουσα επικαλείται, καθ’
υποφοράν με την αγωγή της, κατ’ αντένσταση, ότι η εφεσίβλητος - εναγομένη, κατά το χρόνο παράδοσης του σκάφους, ήταν σε γνώση του ως άνω ελαττώματος και το απέκρυψε δολίως, προκειμένου να την παραπλανήσει και να την πείσει να το παραλάβει. Πλην όμως, από τα προαναφερθέντα προκύπτει ότι η εναγομένη, όχι μόνο δεν απέκρυψε τη συγκεκριμένη έλλειψη εξαερισμού στην τουαλέτα του σκάφους κατά το χρόνο σύναψης της σύμβασης, εφόσον, όπως προειπώθηκε, αποτυπώνεται στο σχεδιάγραμμα του σκάφους που παρέδωσε στην ενάγουσα, αλλά και κατά το χρόνο μετάθεσης του κινδύνου στην ενάγουσα δεν θα μπορούσε να την αποκρύψει δολίως, όπως ισχυρίζεται η τελευταία, εφόσον ήταν εμφανής και ο νόμιμος εκπρόσωπος της ενάγουσας....................................., κατά την παραλαβή του σκάφους και την υπογραφή του σχετικού πρωτοκόλλου, θα μπορούσε να την αντιληφθεί και να την επισημάνει. Ο τελευταίος δε, όχι μόνο δεν προέβη σε καμία επισήμανση περί της έλλειψης αυτής, αλλά το Νοέμβριο του ίδιου έτους και ενώ είχε διαπιστώσει τη συγκεκριμένη έλλειψη εξαερισμού απευθύνθηκε εκ νέου στην
εναγομένη για την αγορά ενός σκάφους αναψυχής τύπου Fjord, όπως προκύπτει από την ένορκη κατάθεση στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου του μάρτυρα ανταπόδειξης, την προαναφερθείσα ένορκη βεβαίωση ενώπιον του Ειρηνοδίκη Αθηνών του ................... και τα ανταλλαγέντα μεταξύ του .......................... και του ως άνω νομίμου εκπροσώπου της ενάγουσας ηλεκτρονικά μηνύματα. Κατ` ακολουθίαν των ανωτέρω, εφ` όσον δεν αποδείχθηκε ότι η εναγομένη απέκρυψε δολίως από την ενάγουσα την ύπαρξη του πιο πάνω ελαττώματος, κατά την παράδοση του πωληθέντος σκάφους, η αξίωση της ενάγουσας κατά της εναγομένης υπέπεσε στην προβλεπόμενη από τα άρθρα 554 και 555 ΑΚ, όπως ισχύουν μετά το Ν. 3043/2002, διετή παραγραφή, γενομένης δεκτής ως κατ’ ουσίαν βάσιμης της ένστασης παραγραφής, που η εναγομένη παραδεκτώς υπέβαλε ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και παραδεκτώς, σύμφωνα με την υπό στοιχείο ΙΙΙ μείζονα σκέψη, επανέφερε με τις προτάσεις της δευτεροβάθμιας δίκης ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου. Σχετικά με το ζήτημα της ηλεκτρογεννήτριας ΚΟΗLER, τέλος, η ενάγουσα ανέφερε για πρώτη φορά ότι εμφανίζει πρόβλημα στις αρχές του 2009, ενώ ήδη
είχε συμπληρώσει 64 ώρες λειτουργίας και η πρώτη συντήρησή της (service) είχε εκτελεστεί από μη εξουσιοδοτημένο τεχνικό. Η εναγομένη ειδοποίησε την εταιρεία με την επωνυμία «.......................», αντιπρόσωπο των ηλεκτρογεννητριών τύπου ΚΟΗLER στην Ελλάδα και εξουσιοδοτημένο επισκευαστή αυτών, καθώς η ηλεκτρογεννήτρια βρισκόταν εντός της προβλεπόμενης από το εργοστάσιο παραγωγής εγγύησης, προκειμένου αρμόδιος τεχνικός αυτής να επιθεωρήσει την ηλεκτρογεννήτρια και να επισκευάσει το τυχόν πρόβλημα. Στις 10.4.2009 αποκαταστάθηκε η δυσλειτουργία της γεννήτριας, με την αντικατάσταση του προφίλτρου πετρελαίου και την εξαέρωση του κυκλώματος πετρελαίου, ενώ δεν διαπιστώθηκε, κατά την επίσκεψη αυτή, δυσλειτουργία του συστήματος τροφοδοσίας της ηλεκτρογεννήτριας. Εν συνεχεία κλήθηκε και πάλι τεχνικός της «...................» τον Ιούνιο του ιδίου έτους και διαπιστώθηκε ότι δεν επρόκειτο για ηλεκτρικό πρόβλημα, αλλά μηχανικό, καθόσον η ηλεκτρογεννήτρια έδειχνε «κολλημένη», όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην με ημερομηνία 5.8.2009 απάντηση του ................, υπευθύνου της «...........................», προς την εναγομένη, η οποία κοινοποιήθηκε και στην ενάγουσα. Στις 26.6.2009 δύο τεχνικοί της ως άνω εταιρείας επισκέφθηκαν το επίδικο
σκάφος και, κατόπιν ελέγχου, διαπίστωσαν παρουσία θαλασσινού νερού στους θαλάμους καύσης των κυλίνδρων 1 και 2 του κινητήρα, το οποίο αφαίρεσαν και έθεσαν σε λειτουργία την ηλεκτρογεννήτρια. Παράλληλα ενημέρωσαν τον ................................... ότι η τοποθέτηση της γεννήτριας δεν ήταν σύμφωνη με τις οδηγίες εγκατάστασης της «KΟΗLER POWER SYSTEMS» και συγκεκριμένα ότι η απόσταση της εμφόρτου ισάλου γραμμής με το άνω σημείο της αντισιφωνικής βαλβίδας, που υπάρχει για να αποτρέπει την είσοδο θαλασσινού νερού στον κινητήρα, ήταν μικρότερη από την προδιαγραφόμενη και συγκεκριμένα ότι ήταν μικρότερη από 1 πόδι (30,5 εκατοστά του μέτρου), καθόσον μετρήθηκε σε 24 εκατοστά σε ήρεμη θάλασσα και ακόμη λιγότερο σε συνθήκες λειτουργίας, συνέστησαν δε την επιδιόρθωση, ώστε να αποφευχθεί η εκ νέου είσοδος υδάτων εντός του κινητήρα. Μετά την παρέλευση δεκαπέντε (15) ημερών, η «...............»
έλαβε νέα κλήση από τον ..............................................., ότι η γεννήτρια δεν εκκινεί και χρήζει αποκατάστασης. Κατόπιν νέας επίσκεψης στο σκάφος στις 23 Ιουλίου και παρουσία του ............., διαπιστώθηκε ότι δεν είχε γίνει ακόμη η απαραίτητη μετατροπή στο σύστημα της αντισιφωνικής βαλβίδας και ότι η γεννήτρια εκκινούσε με κάποια δυσκολία, αλλά η λειτουργία της ήταν ομαλή. Τον Οκτώβριο του 2009 η «.......................» υπέβαλε προσφορά στην ενάγουσα για την επιδιόρθωση της μηχανής (γενική επισκευή του κινητήρα) και η τελευταία την αποδέχθηκε και, κατά το χρονικό διάστημα από το Δεκέμβριο του 2009 έως τον Ιανουάριο του 2010, η γεννήτρια απομακρύνθηκε από το σκάφος και επιδιορθώθηκε στο κατάστημα της «.......................», εν συνεχεία δε συναρμολογήθηκε στο σκάφος και έγινε ο σχετικός έλεγχος. Ισχυρίζεται η ενάγουσα ότι κατέβαλε για την επιδιόρθωση της γεννήτριας το ποσό των 1.680,00 ευρώ, πλην όμως, δεν προσκομίζει παραδεκτώς κάποια απόδειξη καταβολής του ποσού αυτού, καθόσον τα προσκομιζόμενα με τις προτάσεις της κατ’ έφεση δίκης παραστατικά δεν μπορούν να ληφθούν υπόψη, όπως προαναφέρθηκε και ο μάρτυρας απόδειξης αναφέρει μεν ότι η ενάγουσα κατέβαλε για την πρώτη, όπως την προσδιορίζει, επιδιόρθωση το ποσό των 1.600,00 με 1.700,00 ευρώ, πλην όμως η κατάθεση αυτή έρχεται σε αντίθεση με την προαναφερθείσα απάντηση του ..........., όπου
ρητά αναφέρεται ότι για τις ως άνω επισκέψεις τεχνικών στο σκάφος και τις διενεργηθείσες εργασίες η ενάγουσα δεν επιβαρύνθηκε με κάποιο χρηματικό ποσό, λόγω της καλής συνεργασίας της εταιρείας «........................» με την εναγομένη. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, επομένως, που απέρριψε το σχετικό αγωγικό κονδύλιο ως κατ’ ουσίαν αβάσιμο, έστω και με ελλιπείς αιτιολογίες, οι οποίες επιτρεπτά συμπληρώνονται από τις αιτιολογίες της προκειμένης απόφασης (άρθρο 534 ΚΠολΔ), δεν έσφαλε. Μετά τις ως άνω εργασίες και παρά την επιμελημένη επισκευή της γεννήτριας σε εξουσιοδοτημένο συνεργείο, εξαιτίας της φύσης και της έκτασης των ανωτέρω ζημιών, που υπέστη, μειώθηκε η, κατά το χρόνο εκείνο, αγοραστική της αξία, τόσο κατά την έννοια της εμπορικής υπαξίας, που συνίσταται στη μείωση της αξίας πώλησής της, λόγω της παρατηρούμενης στις συναλλαγές απροθυμίας για την αγορά γεννητριών που έχουν πάθει παρόμοιες βλάβες και ειδικότερα λόγω της υποψίας ως προς την ύπαρξη κρυφών ελαττωμάτων, δυναμένων να εμφανιστούν αργότερα κατά τη χρησιμοποίησή της, όσο και κατά την έννοια της τεχνικής υπαξίας, λόγω των ζημιών που προκλήθηκαν σε αυτήν, οι οποίες μπορούν να διαπιστωθούν με ευχέρεια από οποιονδήποτε έμπειρο αγοραστή, κατά το ποσό των 3.000,00 ευρώ, το οποίο πρέπει να επιδικαστεί στην ενάγουσα. Εσφαλε, επομένως, η εκκαλουμένη απόφαση που απέρριψε ως κατ’ ουσίαν αβάσιμο το σχετικό αγωγικό κονδύλιο και πρέπει να γίνει δεκτός ως βάσιμος ο τέταρτος λόγος της κρινομένης έφεσης της ενάγουσας.

Κατά συνέπεια, εφόσον δεν υπάρχουν προς έρευνα άλλοι λόγοι, πρέπει η έφεση να γίνει δεκτή και κατ’ ουσία, να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη απόφαση στο σύνολό της και κατά τη διάταξη περί δικαστικών εξόδων που θα καθορισθεί εξ αρχής. Εν συνεχεία, αφού κρατηθεί η υπόθεση από το Δικαστήριο τούτο (άρθρο 535 παρ. 1 ΚΠολΔ), εφόσον αρμοδίως (άρθρα 14 παρ. 2, 25 παρ. 2 ΚΠολΔ, 51 Ν. 2172/1993) και παραδεκτώς εισήχθη στο Δικαστήριο κατά την τακτική διαδικασία και έχει καταβληθεί το ανάλογο τέλος δικαστικού ενσήμου για το αντικείμενό της, η ένδικη αγωγή, η οποία είναι νόμω βάσιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων που αναφέρθηκαν στις προεκτεθείσες σχετικές μείζονες σκέψεις, σε συνδυασμό με εκείνες των άρθρων 176, 907, 908 ΚΠολΔ, πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή ως βάσιμη και κατ’ ουσίαν και να υποχρεωθεί η εναγομένη να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των 3.000,00 ευρώ, άτοκα, ελλείψει σχετικού αιτήματος, ενώ το αίτημα περί κήρυξης της απόφασης προσωρινώς εκτελεστής είναι πλέον άνευ αντικειμένου. Τα δικαστικά έξοδα της ενάγουσας και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας, κατόπιν υποβολής σχετικού αιτήματος, πρέπει να επιβληθούν σε βάρος της εναγομένης, λόγω της ήττας της και αναλογικώς
προς αυτήν, κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό (άρθρα 178, 183 και 191 παρ. 2 ΚΠολΔ) και υπολογιζόμενα σύμφωνα με το άρθρο 69 παρ. 1 εδ. α Ν. 4194/2013 (Κώδικος Περί Δικηγόρων), σε συνδυασμό με τα άρθρα 68 παρ. 1 και 63 παρ. 1 του ιδίου Κώδικος, που εφαρμόζονται στην προκειμένη περίπτωση, μετά την εξαφάνιση της εκκαλουμένης απόφασης. Τα παράβολα, τέλος, συνολικού ποσού 200,00 ευρώ, που η εκκαλούσα προκατέβαλε κατά την κατάθεση της έφεσης, σύμφωνα με το άρθρο 495 παρ. 4 εδ. α του ΚΠολΔ, όπως η παράγραφος αυτή προστέθηκε με το άρθρο 12 παρ. 2 του Ν. 4055/2012, πρέπει να διαταχθεί η απόδοσή τους σε αυτήν (άρθρο 495 παρ. 4 εδ. δ ΚΠολΔ).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.

Δέχεται τυπικά και κατ’ ουσίαν την από 11-6-2013 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ενδίκου μέσου του Πρωτοδικείου Πειραιώς 545/12-6-2013 και αριθμό έκθεσης προσδιορισμού δικογράφου του Εφετείου Πειραιώς 684/12-6-2013 έφεση.

Εξαφανίζει την εκκαλουμένη υπ’ αριθμ. 3663/2012 οριστική απόφαση του Μονομελούς
Πρωτοδικείου Πειραιώς (Τμήμα Ναυτικών Διαφορών), το οποίο δίκασε τη διαφορά κατά την τακτική διαδικασία.

Κρατεί και δικάζει επί της ουσίας την υπόθεση.

Δέχεται εν μέρει την από 11-6-2010 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης δικογράφου 6622/18-6-2010 αγωγή.

Υποχρεώνει την εναγομένη να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των τριών χιλιάδων (3.000,00) ευρώ.

Διατάσσει την απόδοση στην εκκαλούσα των παραβόλων συνολικού ποσού διακοσίων (200,00) ευρώ.

Επιβάλλει σε βάρος της εφεσιβλήτου - εναγομένης μέρος των δικαστικών εξόδων της εκκαλούσας - ενάγουσας και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει σε εξακόσια (600,00) ευρώ.

Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 3 Νοεμβρίου 2014, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.

Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ