Artykuł 64 ust. 1 lit. a) – sądy lub organy właściwe w zakresie rozpatrywania wniosków o stwierdzenie wykonalności orzeczeń zgodnie z art. 44 ust. 1 oraz w zakresie rozpatrywania środków zaskarżenia od orzeczeń wydanych w sprawie takich wniosków zgodnie z art. 49 ust. 2

Rozpoznawanie wniosków o stwierdzenie wykonalności orzeczeń: sąd pierwszej instancji, a dokładniej sąd rodzinny.

Rozpoznawanie środków zaskarżenia od orzeczeń wydanych w sprawie takich wniosków:

• w celu wniesienia sprzeciwu: sąd pierwszej instancji, a dokładniej sąd rodzinny;
• w celu wniesienia odwołania: sąd apelacyjny.

Artykuł 64 ust. 1 lit. b) – procedury zaskarżenia orzeczenia wydanego w następstwie wniesienia środka zaskarżenia, o których mowa w art. 50

Orzeczenie sądu apelacyjnego można zaskarżyć jedynie przed Sądem Kasacyjnym.

Artykuł 65 ust. 1 – wykaz innych organów i przedstawicieli zawodów prawniczych, o których mowa w art. 3 ust. 2

Brak innych organów zgodnie z kryteriami określonymi w art. 3 ust. 2.

Artykuł 64 ust. 1 lit. a) – sądy lub organy właściwe w zakresie rozpatrywania wniosków o stwierdzenie wykonalności orzeczeń zgodnie z art. 44 ust. 1 oraz w zakresie rozpatrywania środków zaskarżenia od orzeczeń wydanych w sprawie takich wniosków zgodnie z art. 49 ust. 2

Wniosek o stwierdzenie wykonalności orzeczenia lub innego aktu wydanego w innym państwie UE należy złożyć w sądzie okręgowym (окръжен съд). (Art. 623 ust. 1 kodeksu postępowania cywilnego).

Artykuł 64 ust. 1 lit. b) – procedury zaskarżenia orzeczenia wydanego w następstwie wniesienia środka zaskarżenia, o których mowa w art. 50

Środek zaskarżenia od orzeczenia rozpatruje Sąd Apelacyjny w Sofii (Софийски апелативен съд). Skargę kasacyjną od orzeczenia Sądu Apelacyjnego w Sofii wnosi się do Najwyższego Sądu Kasacyjnego (Върховният касационен съд). (Art. 623 ust. 6 kodeksu postępowania cywilnego).

Artykuł 65 ust. 1 – wykaz innych organów i przedstawicieli zawodów prawniczych, o których mowa w art. 3 ust. 2

Nie dotyczy.

Artykuł 64 ust. 1 lit. a) – sądy lub organy właściwe w zakresie rozpatrywania wniosków o stwierdzenie wykonalności orzeczeń zgodnie z art. 44 ust. 1 oraz w zakresie rozpatrywania środków zaskarżenia od orzeczeń wydanych w sprawie takich wniosków zgodnie z art. 49 ust. 2

W Republice Czeskiej sądami właściwymi w tego rodzaju sprawach są sądy rejonowe (okresní soudy).

Artykuł 64 ust. 1 lit. b) – procedury zaskarżenia orzeczenia wydanego w następstwie wniesienia środka zaskarżenia, o których mowa w art. 50

Można wnieść jedynie nadzwyczajne środki zaskarżenia, takie jak:

– skarga o stwierdzenie nieważności orzeczenia (zmatečnost);

– skarga o wznowienie postępowania (žaloba na obnovu řízení);

– skarga kasacyjna (dovolání).

Wszystkie wymienione powyżej nadzwyczajne środki zaskarżenia wnosi się do sądu, który wydał orzeczenie w pierwszej instancji.

Artykuł 65 ust. 1 – wykaz innych organów i przedstawicieli zawodów prawniczych, o których mowa w art. 3 ust. 2

Takimi organami są notariusze działający jako zarządcy sądowi (art. 162 ust. 2 w związku z art. 100 ust. 1 i art. 103 ust. 1 ustawy nr 292/2013 o szczególnych postępowaniach sądowych).

Artykuł 64 ust. 1 lit. a) – sądy lub organy właściwe w zakresie rozpatrywania wniosków o stwierdzenie wykonalności orzeczeń zgodnie z art. 44 ust. 1 oraz w zakresie rozpatrywania środków zaskarżenia od orzeczeń wydanych w sprawie takich wniosków zgodnie z art. 49 ust. 2

Wnioski o stwierdzenie wykonalności orzeczenia zgodnie z art. 44 ust. 1 obu rozporządzeń należy składać do wydziału rodzinnego właściwego sądu rejonowego (Amtsgericht). Sądem mającym wyłączną właściwość miejscową jest sąd rejonowy w siedzibie wyższego sądu krajowego (Oberlandesgericht), w którego okręgu dłużnik ma miejsce zamieszkania lub w którego okręgu orzeczenie podlega wykonaniu.

Artykuł 64 ust. 1 lit. b) – procedury zaskarżenia orzeczenia wydanego w następstwie wniesienia środka zaskarżenia, o których mowa w art. 50

Od orzeczenia sądu rejonowego w sprawie wniosku o stwierdzenie wykonalności przysługuje środek zaskarżenia do wyższego sądu krajowego (Oberlandesgericht), zgodnie z art. 49 ust. 2 obu rozporządzeń.

Orzeczenie w przedmiocie takiego środka zaskarżenia można zaskarżyć do Federalnego Trybunału Sprawiedliwości, zgodnie z art. 50 obu rozporządzeń.

Artykuł 65 ust. 1 – wykaz innych organów i przedstawicieli zawodów prawniczych, o których mowa w art. 3 ust. 2

Nie dotyczy

Artykuł 64 ust. 1 lit. a) – sądy lub organy właściwe w zakresie rozpatrywania wniosków o stwierdzenie wykonalności orzeczeń zgodnie z art. 44 ust. 1 oraz w zakresie rozpatrywania środków zaskarżenia od orzeczeń wydanych w sprawie takich wniosków zgodnie z art. 49 ust. 2

Sądem właściwym w zakresie stwierdzania wykonalności orzeczeń dotyczących małżeńskich ustrojów majątkowych oraz skutków majątkowych zarejestrowanych związków partnerskich na wniosek zainteresowanej strony, na podstawie art. 44 ust. 1 przedmiotowych rozporządzeń, jest sąd pierwszej instancji orzekający w składzie jednoosobowym (Monomeles Protodikeio) w ramach postępowania nieprocesowego (art. 740 i nast. kodeksu postępowania cywilnego).

Artykuł 64 ust. 1 lit. b) – procedury zaskarżenia orzeczenia wydanego w następstwie wniesienia środka zaskarżenia, o których mowa w art. 50

Sądem właściwym w zakresie środków odwoławczych od orzeczeń w sprawie wniosku o stwierdzenie wykonalności na podstawie art. 49 ust. 2 przedmiotowych rozporządzeń w postępowaniu spornym jest sąd apelacyjny (Efeteio). Zgodnie z orzecznictwem Sądu Kasacyjnego przyjmuje to formę wniosku/odwołania, które sąd apelacyjny rozpoznaje w pierwszej i ostatniej instancji, w drodze wyjątku od reguły zawartej w art. 12 ust. 2 kodeksu postępowania cywilnego.

Od orzeczenia sądu apelacyjnego na podstawie art. 50 przedmiotowych rozporządzeń, o którym mowa w pkt b), przysługuje skarga kasacyjna.

Artykuł 65 ust. 1 – wykaz innych organów i przedstawicieli zawodów prawniczych, o których mowa w art. 3 ust. 2

Nie dotyczy.

Artykuł 64 ust. 1 lit. a) – sądy lub organy właściwe w zakresie rozpatrywania wniosków o stwierdzenie wykonalności orzeczeń zgodnie z art. 44 ust. 1 oraz w zakresie rozpatrywania środków zaskarżenia od orzeczeń wydanych w sprawie takich wniosków zgodnie z art. 49 ust. 2

Sądem właściwym do rozpatrywania wniosków o stwierdzenie wykonalności jest sąd pierwszej instancji (Juzgado de Primera Instancia) właściwy dla miejsca zamieszkania strony, której dotyczy wniosek o uznanie lub wykonanie orzeczenia, lub dla miejsca, w którym orzeczenie ma być wykonane.

Artykuł 64 ust. 1 lit. b) – procedury zaskarżenia orzeczenia wydanego w następstwie wniesienia środka zaskarżenia, o których mowa w art. 50

Od orzeczenia sądu przysługuje odwołanie. Sądem właściwym do rozpoznania środka odwoławczego jest sąd okręgowy (Audiencia Provincial).

Środki zaskarżenia przysługujące od orzeczeń sądu okręgowego wydanych w postępowaniu odwoławczym to nadzwyczajny środek zaskarżenia dotyczący naruszenia przepisów postępowania (recurso extraordinario por infracición procesal) oraz skarga kasacyjna (recurso de casación).

Artykuł 65 ust. 1 – wykaz innych organów i przedstawicieli zawodów prawniczych, o których mowa w art. 3 ust. 2

W Hiszpanii nie ma organów o cechach wymienionych w art. 3 ust. 2, które to organy wchodziłyby w zakres tego rozporządzenia.

Do celów stosowania [1] rozporządzenia (UE) nr 650/2012, zgodnie z oświadczeniem złożonym przez Hiszpanię na podstawie art. 79, w Hiszpanii organami takimi są tylko notariusze – zob. poniżej.

[1] (art. 79 rozporządzenia (UE) nr 650/2012)

Notariusze, do celów oświadczeń spadkobierców testamentowych, postępowań dotyczących składania, weryfikacji, otwarcia i poświadczenia notarialnego testamentów zapieczętowanych, holograficznych i szczególnych oraz sporządzania spisów inwentarza.

Art. 55 i 56, 57–65 oraz 67–68 ustawy o notariacie (Ley del Notariado) w brzmieniu ustanowionym w jedenastym przepisie końcowym ustawy 15/2015 z dnia 2 lipca 2015 r. o postępowaniach nieprocesowych (Ley de la Jurisdicción Voluntaria).

Artykuł 64 ust. 1 lit. a) – sądy lub organy właściwe w zakresie rozpatrywania wniosków o stwierdzenie wykonalności orzeczeń zgodnie z art. 44 ust. 1 oraz w zakresie rozpatrywania środków zaskarżenia od orzeczeń wydanych w sprawie takich wniosków zgodnie z art. 49 ust. 2

Wnioski, o których mowa w art. 44, należy wnosić do dyrektora kancelarii (directeur de greffe) sądu powszechnego (tribunal judiciaire) (art. 509-1 i 509-2 kodeksu postępowania cywilnego), gdy dotyczą one orzeczenia lub czynności prawnej, oraz do prezesa Izby Notarialnej lub – w przypadku jego nieobecności lub niemożności wykonywania przez niego obowiązków – zastępcy prezesa (art. 509-3 kodeksu postępowania cywilnego), gdy dotyczą one dokumentu urzędowego.

Wnioski, o których mowa w art. 49 ust. 2, należy wnosić do prezesa sądu powszechnego (tribunal judiciaire) (art. 509-9 kodeksu postępowania cywilnego).

Jeżeli wniosek dotyczy orzeczenia lub czynności prawnej:

* Wnioski o stwierdzenie wykonalności orzeczenia wydanego przez francuski sąd, do celów uznania i wykonania tego orzeczenia za granicą, należy wnosić do dyrektora kancelarii (directeur de greffe) sądu, który wydał orzeczenie lub zatwierdził porozumienie stron (art. 509-1 kodeksu postępowania cywilnego).

* Wnioski o uznanie lub stwierdzenie wykonalności na terytorium francuskim zagranicznych tytułów egzekucyjnych należy składać do dyrektora kancelarii (directeur de greffe) sądu powszechnego (tribunal judiciaire (art. 509-2 kodeksu postępowania cywilnego).

Jeżeli wniosek dotyczy dokumentu urzędowego:

* Wnioski dotyczące poświadczenia francuskich notarialnych dokumentów urzędowych w celu ich przyjęcia i wykonania za granicą należy wnosić do notariusza lub osoby prawnej posiadającej kancelarię notarialną, który to notariusz lub która to osoba przechowuje oryginał otrzymanego dokumentu (art. 509-3 kodeksu postępowania cywilnego).

* Wnioski o stwierdzenie wykonalności zagranicznych notarialnych dokumentów urzędowych na terytorium francuskim należy wnosić do prezesa Izby Notarialnej lub – w przypadku jego nieobecności lub niemożności wykonywania przez niego obowiązków – zastępcy prezesa (art. 509-3 kodeksu postępowania cywilnego).

Wnioski, o których mowa w art. 49 ust. 2:

Środki odwoławcze od orzeczenia stwierdzającego wykonalność zagranicznych dokumentów i aktów na terytorium francuskim należy wnosić do prezesa sądu powszechnego (tribunal judiciaire) (art. 509-9 kodeksu postępowania cywilnego).

Artykuł 64 ust. 1 lit. b) – procedury zaskarżenia orzeczenia wydanego w następstwie wniesienia środka zaskarżenia, o których mowa w art. 50

Aby zaskarżyć orzeczenie wydane w ostatniej instancji przez prezesa sądu powszechnego, należy wnieść skargę kasacyjną.

Przesłanki wniesienia skargi kasacyjnej mają różnorodny charakter (naruszenie prawa, nadużycie władzy, niewłaściwość sądu, błąd co do podstawy prawnej, brak uzasadnienia, sprzeczność orzeczeń itp.), ale w każdym z tych przypadków sędzia ocenia jedynie okoliczności prawne sprawy. Sąd Kasacyjny weryfikuje zatem, czy w zaskarżonym orzeczeniu nie doszło do naruszenia prawa lub nieprawidłowego zastosowania przepisów prawa, ale nie bada okoliczności faktycznych sprawy.

La Cour de cassation

5 quai de l’Horloge

75055 Paris

Artykuł 65 ust. 1 – wykaz innych organów i przedstawicieli zawodów prawniczych, o których mowa w art. 3 ust. 2

Nie dotyczy.

Artykuł 64 ust. 1 lit. a) – sądy lub organy właściwe w zakresie rozpatrywania wniosków o stwierdzenie wykonalności orzeczeń zgodnie z art. 44 ust. 1 oraz w zakresie rozpatrywania środków zaskarżenia od orzeczeń wydanych w sprawie takich wniosków zgodnie z art. 49 ust. 2

Wnioski o stwierdzenie wykonalności orzeczeń zgodnie z art. 44 ust. 1 oraz środki zaskarżenia od orzeczeń wydanych w sprawie takich wniosków zgodnie z art. 49 ust. 2 składa się do sądów rejonowych.

Właściwymi sądami są:

wszystkie sądy rejonowe zgodnie z ustawą o okręgach sądowych i lokalizacji sądów (Narodne novine – NN; Dziennik Urzędowy Republiki Chorwacji – nr 128/14).

Artykuł 64 ust. 1 lit. b) – procedury zaskarżenia orzeczenia wydanego w następstwie wniesienia środka zaskarżenia, o których mowa w art. 50

Zgodnie z obowiązującym prawem krajowym w Chorwacji nie ma mechanizmu, który umożliwiałby, do celów art. 50, na odwołanie od orzeczenia wydanego w następstwie wniesienia środka zaskarżenia, tzn. nie ma sądów, które byłyby właściwe do rozpoznania takiego odwołania.

Artykuł 65 ust. 1 – wykaz innych organów i przedstawicieli zawodów prawniczych, o których mowa w art. 3 ust. 2

Zgodnie z ustawą o sądach (NN nr 28/13, 33/15, 82/15, 82/16, 67/18, 126/19, 130/20) w Chorwacji sądy rejonowe są właściwe w postępowaniach nieprocesowych i egzekucyjnych. Zgodnie zatem z obowiązującym prawem krajowym w Chorwacji nie ma innych organów i przedstawicieli zawodów prawniczych, o których mowa w art. 3 ust. 2 rozporządzenia, właściwych w sprawach dotyczących małżeńskich ustrojów majątkowych sprawujących funkcje sądownicze lub działających na podstawie przekazania uprawnień przez organ sądowy lub pod jego kontrolą.

Artykuł 64 ust. 1 lit. a) – sądy lub organy właściwe w zakresie rozpatrywania wniosków o stwierdzenie wykonalności orzeczeń zgodnie z art. 44 ust. 1 oraz w zakresie rozpatrywania środków zaskarżenia od orzeczeń wydanych w sprawie takich wniosków zgodnie z art. 49 ust. 2

Sądem właściwym w zakresie rozpatrywania wniosków o stwierdzenie wykonalności orzeczeń zgodnie z art. 44 ust. 1 jest sąd apelacyjny (Corte di Appello).

Sądem właściwym w zakresie rozpatrywania odwołań od orzeczeń wydanych w sprawie wniosków o stwierdzenie wykonalności zgodnie z art. 49 ust. 2 jest Sąd Kasacyjny (Suprema Corte di Cassazione).

Artykuł 64 ust. 1 lit. b) – procedury zaskarżenia orzeczenia wydanego w następstwie wniesienia środka zaskarżenia, o których mowa w art. 50

Orzeczenie wydane w następstwie wniesienia środka zaskarżenia można podważyć poprzez wniesienie:

1) skargi o wznowienie postępowania zgodnie z art. 391bis i 391ter kodeksu postępowania cywilnego;

2) powództwa osoby trzeciej przeciwko prawomocnemu orzeczeniu zgodnie z art. 391ter kodeksu postępowania cywilnego.

W przypadku gdy orzeczenie zawiera błędy pisarskie lub rachunkowe, można również złożyć wniosek o sprostowanie.

Artykuł 65 ust. 1 – wykaz innych organów i przedstawicieli zawodów prawniczych, o których mowa w art. 3 ust. 2

Do celów art. 3 ust. 2 obejmuje to:

prawników prowadzących negocjacje wspomagane (negoziazione assistita) zgodnie z art. 6 dekretu z mocą ustawy nr 132 z 2014 r.

urzędników stanu cywilnego prowadzących negocjacje wspomagane zgodnie z art. 12 dekretu z mocą ustawy nr 132 z 2014 r.

Artykuł 64 ust. 1 lit. a) – sądy lub organy właściwe w zakresie rozpatrywania wniosków o stwierdzenie wykonalności orzeczeń zgodnie z art. 44 ust. 1 oraz w zakresie rozpatrywania środków zaskarżenia od orzeczeń wydanych w sprawie takich wniosków zgodnie z art. 49 ust. 2

Sądami właściwymi w zakresie wniosków o stwierdzenie wykonalności orzeczeń są sądy rodzinne. Odwołania od orzeczeń wydanych w sprawie takich wniosków rozpatruje sąd rodzinny drugiej instancji (Defterobáthmio Oikogeneiakó Dikastírio).

Artykuł 64 ust. 1 lit. b) – procedury zaskarżenia orzeczenia wydanego w następstwie wniesienia środka zaskarżenia, o których mowa w art. 50

Orzeczenie wydane w następstwie wniesienia środka zaskarżenia można zaskarżyć w postępowaniu odwoławczym określonym w art. 25 ustawy o sądach (ustawa 14/60) oraz poprzez wydanie nakazu sądowego zgodnie z art. 155 konstytucji.

Artykuł 65 ust. 1 – wykaz innych organów i przedstawicieli zawodów prawniczych, o których mowa w art. 3 ust. 2

Nie dotyczy.

Artykuł 64 ust. 1 lit. a) – sądy lub organy właściwe w zakresie rozpatrywania wniosków o stwierdzenie wykonalności orzeczeń zgodnie z art. 44 ust. 1 oraz w zakresie rozpatrywania środków zaskarżenia od orzeczeń wydanych w sprawie takich wniosków zgodnie z art. 49 ust. 2

Sądy lub organy właściwe do rozpatrywania wniosków o stwierdzenie wykonalności zgodnie z art. 44 ust. 1:

Prezes sądu okręgowego

Kontakt:

Tribunal d’arrondissement de Luxembourg

Cité judiciaire

L-2080 Luxembourg

Tel.: +352 475981-1

Tribunal d’arrondissement de Diekirch

Palais de Justice

Place Guillaume

L-9237 Diekirch

Tel.: +352 803214-1

Sądy lub organy właściwe do rozpatrywania środków zaskarżenia od orzeczeń wydanych w sprawie takich wniosków zgodnie z art. 49 ust. 2:

Sąd apelacyjny właściwy jako instancja odwoławcza w sprawach cywilnych

Kontakt:

Cour d’appel

Cité judiciaire

L-2080 Luxembourg

Tel.: +352 475981-1

Artykuł 64 ust. 1 lit. b) – procedury zaskarżenia orzeczenia wydanego w następstwie wniesienia środka zaskarżenia, o których mowa w art. 50

Procedury zaskarżenia orzeczenia wydanego w następstwie wniesienia środka zaskarżenia, o których mowa w art. 50:

Sąd Kasacyjny

Kontakt:

Cour de cassation

Cité judiciaire

L-2080 Luxembourg

Tel.: ( +352) 475981-2369 / 2373

Artykuł 65 ust. 1 – wykaz innych organów i przedstawicieli zawodów prawniczych, o których mowa w art. 3 ust. 2

/

Artykuł 64 ust. 1 lit. a) – sądy lub organy właściwe w zakresie rozpatrywania wniosków o stwierdzenie wykonalności orzeczeń zgodnie z art. 44 ust. 1 oraz w zakresie rozpatrywania środków zaskarżenia od orzeczeń wydanych w sprawie takich wniosków zgodnie z art. 49 ust. 2

Wniosek o stwierdzenie wykonalności orzeczeń zgodnie z art. 44 ust. 1: sędzia właściwy do orzekania w przedmiocie środków tymczasowych (voorzieningenrechter) w sądzie okręgowym.

Środek zaskarżenia wniesiony od orzeczenia wydanego w sprawie takiego wniosku zgodnie z art. 49 ust. 2: sąd okręgowy, w którym sędzia właściwy do orzekania w przedmiocie środków tymczasowych orzekł w przedmiocie wniosku o uznanie orzeczenia lub stwierdzenia wykonalności orzeczenia.

Artykuł 64 ust. 1 lit. b) – procedury zaskarżenia orzeczenia wydanego w następstwie wniesienia środka zaskarżenia, o których mowa w art. 50

Skarga kasacyjna do Sądu Najwyższego.

Artykuł 65 ust. 1 – wykaz innych organów i przedstawicieli zawodów prawniczych, o których mowa w art. 3 ust. 2

Nie ma zastosowania do Niderlandów.

Artykuł 64 ust. 1 lit. a) – sądy lub organy właściwe w zakresie rozpatrywania wniosków o stwierdzenie wykonalności orzeczeń zgodnie z art. 44 ust. 1 oraz w zakresie rozpatrywania środków zaskarżenia od orzeczeń wydanych w sprawie takich wniosków zgodnie z art. 49 ust. 2

Sądami właściwymi w zakresie rozpatrywania wniosków o stwierdzenia wykonalności orzeczeń zgodnie z art. 44 ust. 1 są sąd egzekucyjny (Exekutionsgericht) lub sąd rejonowy (Bezirksgericht), w którego okręgu pozwany ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.

Sądem właściwym w zakresie rozpatrywania środków zaskarżenia od orzeczeń wydanych w sprawie wniosków o stwierdzenie wykonalności orzeczenia jest nadrzędny sąd krajowy (Landesgericht); środek zaskarżenia należy jednak wnieść do sądu pierwszej instancji.

Artykuł 64 ust. 1 lit. b) – procedury zaskarżenia orzeczenia wydanego w następstwie wniesienia środka zaskarżenia, o których mowa w art. 50

Skarga kasacyjna (Revisionsrekurs) do Sądu Najwyższego (Oberster Gerichtshof), którą wnosi się do sądu pierwszej instancji.

Artykuł 65 ust. 1 – wykaz innych organów i przedstawicieli zawodów prawniczych, o których mowa w art. 3 ust. 2

W Austrii nie ma innych organów i przedstawicieli zawodów prawniczych, o których mowa w art. 3 ust. 2, właściwych w sprawach dotyczących małżeńskich ustrojów majątkowych.

Artykuł 64 ust. 1 lit. a) – sądy lub organy właściwe w zakresie rozpatrywania wniosków o stwierdzenie wykonalności orzeczeń zgodnie z art. 44 ust. 1 oraz w zakresie rozpatrywania środków zaskarżenia od orzeczeń wydanych w sprawie takich wniosków zgodnie z art. 49 ust. 2

Sądami oraz organami właściwymi w zakresie rozpatrywania wniosków o stwierdzenie wykonalności zgodnie z art. 44 ust. 1 są:

– wydział rodzinny i nieletnich (juízo de família e menores) albo, jeżeli taki wydział nie istnieje:

– lokalny wydział cywilny (juízo local cível), o ile taki istnieje, lub

– wydział o właściwości ogólnej (juízo de competência genérica) właściwego sądu okręgowego (tribunal de comarca).

Zgodnie z art. 49 ust. 2 środek zaskarżenia od orzeczenia wydanego po rozpoznaniu takiego wniosku rozpatrywany jest przez sądy apelacyjne (tribunais da relação).

Artykuł 64 ust. 1 lit. b) – procedury zaskarżenia orzeczenia wydanego w następstwie wniesienia środka zaskarżenia, o których mowa w art. 50

Do celów art. 50 orzeczenie wydane w następstwie wniesienia środka zaskarżenia można zaskarżyć jedynie przez wniesienie skargi kasacyjnej do Sądu Najwyższego opartej na zarzucie naruszenia prawa.

Artykuł 65 ust. 1 – wykaz innych organów i przedstawicieli zawodów prawniczych, o których mowa w art. 3 ust. 2

– Sądy, a w szczególności wydziały rodzinne i nieletnich, lokalne wydziały cywilne, wydziały o właściwości ogólnej, sądy apelacyjne oraz Sąd Najwyższy;

– urzędy stanu cywilnego (Conservatórias do Registo Civil)(1);

– notariusze(2).

(1) Dekret z mocą ustawy nr 272/2001 z dnia 13 października 2001 r. (wersja skonsolidowana – Diário da República nr 238/2001, seria I-A,13.10.2001 (dre.pt)) przyznaje urzędom stanu cywilnego kompetencje w postępowaniach dotyczących wyznaczenia domu rodzinnego, separacji prawnej, przekształcenia separacji prawnej w rozwód i rozwodu, o ile we wszystkich wymienionych powyżej sprawach strony zawarły porozumienie lub wyraziły obopólną zgodę (zob.: art. 16 dekretu z mocą ustawy, który w tym zakresie przyznaje urzędom stanu cywilnego kompetencje odpowiadające tym, które mają sądy).

(2) Ustawa nr 23/2013 z dnia 5 marca 2013 r. (wersja skonsolidowana – Diário da República nr 45/2013, seria I, 5.3.2013 (dre.pt)) zatwierdzająca ramy prawne postępowania w sprawie spisu inwentarza i przyznająca notariuszom uprawnienia do sporządzania dokumentów do celów takiego postępowania oraz ustalania warunków takiego postępowania wynikającego z separacji, rozwodu, uznania małżeństwa za niebyłe lub unieważnienia małżeństwa – zob. w szczególności art. 2 ust. 3, art. 3 ust. 6 i art. 3 ust. 7.

Artykuł 64 ust. 1 lit. a) – sądy lub organy właściwe w zakresie rozpatrywania wniosków o stwierdzenie wykonalności orzeczeń zgodnie z art. 44 ust. 1 oraz w zakresie rozpatrywania środków zaskarżenia od orzeczeń wydanych w sprawie takich wniosków zgodnie z art. 49 ust. 2

Stwierdzenie wykonalności orzeczenia:

sąd rejonowy

Środek zaskarżenia od orzeczenia wydanego przez sąd rejonowy:

sąd apelacyjny

Artykuł 64 ust. 1 lit. b) – procedury zaskarżenia orzeczenia wydanego w następstwie wniesienia środka zaskarżenia, o których mowa w art. 50

Środkiem zaskarżenia od wyroku sądu apelacyjnego jest odwołanie do Sądu Najwyższego, które można wnieść tylko wtedy, gdy Sąd Najwyższy udzielił prawa do wniesienia odwołania (rozdział 30, art. 1–3 kodeksu postępowania sądowego).

Artykuł 65 ust. 1 – wykaz innych organów i przedstawicieli zawodów prawniczych, o których mowa w art. 3 ust. 2

Wykonawca wyznaczony przez sąd.

Artykuł 64 ust. 1 lit. a) – sądy lub organy właściwe w zakresie rozpatrywania wniosków o stwierdzenie wykonalności orzeczeń zgodnie z art. 44 ust. 1 oraz w zakresie rozpatrywania środków zaskarżenia od orzeczeń wydanych w sprawie takich wniosków zgodnie z art. 49 ust. 2

Sąd rejonowy Właściwość miejscowa

Sąd rejonowy w Nacka (Nacka tingsrätt)       Sąd rejonowy w Sztokholmie (Stockholms län)

Sąd rejonowy w Uppsali                                 Hrabstwo Uppsala

Sąd rejonowy w Eskilstunie                           Hrabstwo Södermanland

Sąd rejonowy w Uppsali                                 Hrabstwo Östergötland

Sąd rejonowy w Uppsali                                 Hrabstwo Jönköping

Sąd rejonowy w Växjö                                   Hrabstwo Kronoberg

Sąd rejonowy w Kalmarze                              Hrabstwo Kalmar

Sąd rejonowy w Gotlandii                              Hrabstwo Gotlandia

Sąd rejonowy w Blekinge                               Hrabstwo Blekinge

Sąd rejonowy w Kristianstadzie                                 Gminy (kommuner) Bromölla, Båstad, Hässleholm, Klippan, Kristianstad, Osby, Perstorp, Simrishamn,Tomelilla, Åstorp, Ängelholm, Örkelljunga oraz Östra Göinge

Sąd rejonowy w Malmö                                  Gminy Bjuv, Burlöv, Eslöv, Helsingborg, Höganäs, Hörby, Höör, Kävlinge, Landskrona, Lomma, Lund, Malmö, Sjöbo, Skurup, Staffanstorp, Svalöv, Svedala, Trelleborg, Vellinge oraz Ystad

Sąd rejonowy w Halmstadzie                                     Hrabstwo Halland

Sąd rejonowy w Göteborgu                            Gminy Göteborg, Härryda, Kungälv, Lysekil, Munkedal, Mölndal, Orust, Partille, Sotenäs, Stenungsund, Strömstad, Tanum, Tjörn, Uddevalla oraz Öckerö

Sąd rejonowy w Vänersborgu                        Gminy Ale, Alingsås, Bengtsfors, Bollebygd, Borås, Dals-Ed, Färgelanda, Herrljunga, Lerum, Lilla Edet, Mark, Mellerud, Svenljunga, Tranemo, Trollhättan, Ulricehamn, Vårgårda, Vänersborg oraz Åmål

Sąd rejonowy w Skaraborgu                           Gminy Essunga, Falköping, Grästorp, Gullspång, Götene, Habo, Hjo, Karlsborg, Lidköping, Mariestad, Mullsjö, Skara, Skövde, Tibro, Tidaholm, Töreboda oraz Vara

Sąd rejonowy w Värmlandzie                        Hrabstwo Värmland

Sąd rejonowy w Örebro                                  Hrabstwo Örebro

Sąd rejonowy w Västmanlandzie                   Hrabstwo Västmanland

Sąd rejonowy w Falu                                      Hrabstwo Dalarna

Sąd rejonowy w Gävle                                    Hrabstwo Gävleborg

Sąd rejonowy w Ångermanlandzie                 Hrabstwo Västernorrland

Sąd rejonowy w Östersundzie                        Hrabstwo Jämtland

Sąd rejonowy w Ångermanlandzie                 Hrabstwo Västerbotten

Sąd rejonowy w Luleå                                    Hrabstwo Norrbotten

Artykuł 64 ust. 1 lit. b) – procedury zaskarżenia orzeczenia wydanego w następstwie wniesienia środka zaskarżenia, o których mowa w art. 50

Apelacja (överklagande) do sądu apelacyjnego (hövrätt) lub do Sądu Najwyższego (Högsta domstolen). Apelację należy wnieść do sądu, który wydał orzeczenie. Apelacja zostanie rozpoznana jedynie wtedy, gdy sąd apelacyjny lub Sąd Najwyższy udzieli prawa do wniesienia odwołania (prövningstillstånd).

Artykuł 65 ust. 1 – wykaz innych organów i przedstawicieli zawodów prawniczych, o których mowa w art. 3 ust. 2

Wykonawca podziału majątku (bodelningsförrättare)

Zarządca spadku (boutredningsman)

W postępowaniach uproszczonych dotyczących nakazów zapłaty lub pomocy – organ egzekwowania prawa (Kronofogdemyndigheten)