Εθνική νομοθεσία

Avstrija

Η παρούσα σελίδα παρέχει πληροφορίες σχετικά με την έννομη τάξη της Αυστρίας και επισκόπηση του δικαίου της Αυστρίας.

Vsebino zagotavlja
Avstrija

Νομικές πηγές

Είδη νομικών πράξεων — περιγραφή

Το αυστριακό δίκαιο είναι κατά κύριο λόγο γραπτό («τεθειμένο») δίκαιο.

Σύμφωνα με το ομοσπονδιακό σύνταγμα της Αυστρίας, εκτός από το ομοσπονδιακό (συνταγματικό) δίκαιο, στα εννέα ομόσπονδα κράτη υπάρχει ξεχωριστός (συνταγματικός) νόμος του ομόσπονδου κράτους. Το επαρχιακό συνταγματικό δίκαιο δεν μπορεί να αντιβαίνει στο ομοσπονδιακό συνταγματικό δίκαιο και, ως εκ τούτου, υπάγεται σε αυτόν. Ωστόσο, τέτοια ιεράρχηση δεν ισχύει, κατ’ αρχήν, μεταξύ των διατάξεων της ομοσπονδιακής νομοθεσίας και της νομοθεσίας των ομόσπονδων κρατών. Από το 1988 τα ομόσπονδα κράτη έχουν επίσης τη δυνατότητα να συνάπτουν συμβάσεις διεθνούς δικαίου (διεθνείς συμβάσεις) σε ζητήματα που εμπίπτουν στην αρμοδιότητά τους. Ωστόσο, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση εξακολουθεί να έχει το προβάδισμα σε ζητήματα εξωτερικών υποθέσεων.

Καθεστώς εθιμικού δικαίου και νομολογίας

Ο ρόλος του εθιμικού δικαίου είναι πολύ περιορισμένος.

Η νομολογία των ανώτατων δικαστηρίων, η οποία παρέχει σημαντικές κατευθύνσεις για την εφαρμογή του δικαίου, έχει μεγάλη σημασία. Ωστόσο, το δίκαιο του δικαστικού σώματος δεν αναγνωρίζεται επίσημα ως πηγή δικαίου.

Νομικές πράξεις των αρχών

Κατ’ αρχήν, το κράτος περιλαμβάνει πράξεις κυριαρχίας — πράξεις δημόσιων αρχών που εκδίδουν διατάξεις- νόμους (νομοθετικές πράξεις), διοικητικές πράξεις (πράξεις της εκτελεστικής εξουσίας) και δικαστικές αποφάσεις (δικαστικές πράξεις).

Ο νόμος ορίζει τις διοικητικές πράξεις για τις οποίες εξουσιοδοτούνται οι διοικητικές αρχές. Αυτό μπορεί να είναι, για παράδειγμα, η έκδοση ειδοποιήσεων (επιμέρους πράξεις) ή η έκδοση κανονισμών (γενικές νομικές διατάξεις). Πράξεις άμεσης διοικητικής αρχής και καταναγκασμού μπορούν επίσης να εξεταστούν εάν, για παράδειγμα, στην περίπτωση αστυνομικών επιχειρήσεων, απαιτείται άμεση επίσημη παρέμβαση για την πρόληψη κινδύνων.

Διεθνείς πηγές δικαίου και δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Σύμφωνα με τον ομοσπονδιακό συνταγματικό νόμο της Αυστρίας, οι γενικώς παραδεδεγμένοι κανόνες του διεθνούς δικαίου αποτελούν μέρος του ομοσπονδιακού δικαίου και οι διεθνείς συμβάσεις ενσωματώνονται στην αυστριακή έννομη τάξη (γενική και ειδική μετατροπή). Η ιεράρχηση μιας διεθνούς σύμβασης στην εσωτερική έννομη τάξη καθορίζεται από το περιεχόμενο της σύμβασης.

Για τη χορήγηση άδειας από το Εθνικό Συμβούλιο για τη σύναψη διεθνών συμβάσεων με τις οποίες αναθεωρείται ή συμπληρώνεται το Σύνταγμα, απαιτούνται οι ίδιες ειδικές πλειοψηφίες όπως για τη λήψη αποφάσεων επί ομοσπονδιακών συνταγματικών νόμων. Για τις αποφάσεις επί διεθνών συμβάσεων με τις οποίες τροποποιούνται ή συμπληρώνονται νόμοι ισχύουν οι ίδιες απαιτήσεις όπως και για τις αποφάσεις για την ψήφιση νόμων.

Κατ’ αρχήν, ο ομοσπονδιακός πρόεδρος συνάπτει κρατικές συνθήκες κατόπιν αιτήματος της ομοσπονδιακής κυβέρνησης ή ενός ομοσπονδιακού υπουργού εξουσιοδοτημένου από αυτήν. Για τη σύναψη διεθνών συμβάσεων πολιτικού χαρακτήρα ή με τις οποίες τροποποιούνται ή συμπληρώνονται νόμοι απαιτείται η προηγούμενη άδεια του Εθνικού Συμβουλίου. Ο πρόεδρος της ομοσπονδιακής δημοκρατίας μπορεί να εξουσιοδοτήσει την ομοσπονδιακή κυβέρνηση ή τα αρμόδια μέλη της ομοσπονδιακής κυβέρνησης να συνάπτουν ορισμένες κατηγορίες διεθνών συμβάσεων οι οποίες δεν έχουν ούτε πολιτικό χαρακτήρα ούτε τροποποιούν ή συμπληρώνουν νόμο.

Μετά την προσχώρηση της Αυστρίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση την 1 Ιανουαρίου 1995, το αυστριακό συνταγματικό δίκαιο δεν καθορίζει πλέον τη σχετική βασική έννομη τάξη, αλλά και το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (συνταγματικό). Κατά την κρατούσα άποψη, το δίκαιο της Ένωσης υπερισχύει του εθνικού δικαίου και, ως εκ τούτου, και έναντι του απλού ομοσπονδιακού συνταγματικού δικαίου, αλλά όχι των θεμελιωδών αρχών του ομοσπονδιακού Συντάγματος.

Βασικές πράξεις

Αστικό δίκαιο

Σε αστικές υποθέσεις, η δικαιοδοσία σε πρώτο βαθμό ασκείται συνήθως από τα πρωτοδικεία και τα περιφερειακά δικαστήρια. Εκτός Βιέννης, τα πρωτοδικεία και τα περιφερειακά δικαστήρια εκδικάζουν επίσης εμπορικές υποθέσεις. Επιπλέον, τα περιφερειακά δικαστήρια αμείβονται με εργατικές υποθέσεις και υποθέσεις κοινωνικής ασφάλισης. Μόνο η Βιέννη έχει το δικό της περιφερειακό δικαστήριο εμπορικών υποθέσεων, το δικό της εμποροδικείο και το δικό του δικαστήριο εργατικών και κοινωνικών υποθέσεων.

Η δικαιοδοσία κατανέμεται κατ’ αρχήν μεταξύ των δικαστηρίων ανάλογα με τη φύση της αγωγής (αντικειμενική δικαιοδοσία) και καθορίζεται με βάση το ύψος της διαφοράς για όλα τα ζητήματα που δεν είναι τόσο διαχωριζόμενα με τα πρωτοδικεία ή τα περιφερειακά δικαστήρια. Το είδος της υπόθεσης υπερισχύει πάντα του κριτηρίου της τιμής.

Τα περιφερειακά δικαστήρια έχουν δικαιοδοσία βάσει της φύσης της αξίωσης, π.χ. στις περισσότερες διαφορές οικογενειακού δικαίου ή μισθωτικών διαφορών. Τα περιφερειακά δικαστήρια είναι αρμόδια ανάλογα με τη φύση της αξίωσης, όπως διαφορές βάσει του νόμου περί ατομικής ευθύνης, του νόμου περί επίσημης ευθύνης, του νόμου για την προστασία των δεδομένων, του δικαίου περί ανταγωνισμού και πνευματικής ιδιοκτησίας. Τα ειρηνοδικεία είναι αρμόδια για υποθέσεις στις οποίες η αξία της απαίτησης δεν υπερβαίνει τα 15 000 EUR, ενώ τα περιφερειακά δικαστήρια είναι αρμόδια σε υποθέσεις στις οποίες η αξία της απαίτησης υπερβαίνει τα 15 000 EUR.

Κάθε πρόσωπο έχει γενική δικαιοδοσία λόγω της προσωπικής του σχέσης με μια δικαστική περιφέρεια. Οι αγωγές ασκούνται συνήθως ενώπιον του τακτικού δικαστηρίου του εναγομένου. Η συνήθης δικαιοδοσία ενός ιδιώτη καθορίζεται κατά κανόνα από τον τόπο της κατοικίας ή της συνήθους διαμονής του· ένα πρόσωπο μπορεί να έχει περισσότερα από ένα συνήθη δικαστήρια. Η συνήθης δικαιοδοσία ενός νομικού προσώπου καθορίζεται συνήθως από τον τόπο της καταστατικής του έδρας.

Εμπορικό δίκαιο

Μόνο η Βιέννη διαθέτει ειδικά πολιτικά δικαστήρια για εμπορικές υποθέσεις, ήτοι το Bezirksgericht für Handelssachen (ειρηνοδικείο εμπορικών υποθέσεων) και το Handelsgericht Wien (εμποροδικείο Βιέννης), καθώς και ένα ειδικό πολιτικό δικαστήριο εργατικών διαφορών και υποθέσεων κοινωνικής ασφάλισης, ήτοι το Arbeit- und Sozialgericht Wien (δικαστήριο εργατικών και κοινωνικοασφαλιστικών διαφορών Βιέννης). Σε όλες τις άλλες περιφέρειες, οι εμπορικές υποθέσεις και οι υποθέσεις που αφορούν το εργατικό δίκαιο και το δίκαιο κοινωνικής ασφάλισης εκδικάζονται από τα τακτικά δικαστήρια. Η κατά τόπον αρμοδιότητα σε εμπορικές υποθέσεις και σε υποθέσεις που αφορούν το εργατικό δίκαιο και το δίκαιο κοινωνικής ασφάλισης διέπεται κατά κανόνα από τους γενικούς κανόνες πολιτικής δικονομίας.

Διοικητικό δίκαιο

Το διοικητικό δίκαιο ρυθμίζει, σε γενικές γραμμές, ως «δημόσιο» δίκαιο, την οργάνωση των διοικητικών οργάνων και το δικονομικό δίκαιο των διοικητικών αρχών, αλλά και τις σχέσεις μεταξύ του κράτους και των πολιτών του, τις υποχρεώσεις συμπεριφοράς των αποδεκτών της νομοθεσίας και τα ουσιαστικά κριτήρια λήψεως αποφάσεων της δημόσιας διοίκησης. Σε μεγάλο αριθμό συγκεκριμένων τομέων του διοικητικού δικαίου, παραδείγματα είναι η ιθαγένεια και οι αλλοδαποί, η αστυνομία και το οικοδομικό δίκαιο.

Πέραν της συμπεριφοράς που τιμωρείται από δικαστήριο, το διοικητικό ποινικό δίκαιο ρυθμίζει το τι συνιστά διοικητική παράβαση κατά το διοικητικό ποινικό δίκαιο.

Άλλοι υποτομείς του διοικητικού δικαίου περιλαμβάνουν διατάξεις σχετικά με τη διοικητική διαδικασία και τη (διοικητική) έννομη προστασία. Οι αποφάσεις των διοικητικών αρχών, π.χ. οι αποφάσεις, μπορούν να προσβληθούν ενώπιον διοικητικών δικαστηρίων με προσφυγή κατά της προσφυγής.

Ιεράρχηση των κανόνων

Ένα Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Πρότυπο απαιτεί πλειοψηφία δύο τρίτων των ψήφων στο Εθνικό Συμβούλιο, με την παρουσία τουλάχιστον των μισών μελών.

Επιπλέον, το νομοθέτημα που ψηφίζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο πρέπει να τιτλοφορείται ρητώς «συνταγματικός νόμος» ή «συνταγματική διάταξη».

Αντιθέτως, για την έγκυρη λήψη απόφασης από το Εθνικό Συμβούλιο σχετικά με ομοσπονδιακά νομοθετήματα απαιτείται απαρτία τουλάχιστον του ενός τρίτου των μελών του και απόλυτη πλειοψηφία των ψηφισάντων.

1. Κατευθυντήριες αρχές του ομοσπονδιακού Συντάγματος

Οι κατευθυντήριες αρχές (θεμελιώδεις αρχές) του αυστριακού Συντάγματος αποτελούν τα κύρια θεμέλια της αυστριακής έννομης τάξης:

  • η δημοκρατική αρχή
  • η αρχή της διάκρισης των εξουσιών
  • η αρχή του κράτους δικαίου
  • η αρχή της αβασίλευτου κράτους
  • η αρχή του ομοσπονδιακού κράτους
  • η αρχή του φιλελεύθερου κράτους.

Στο σύνολό τους, αυτές οι κατευθυντήριες αρχές αποτελούν τη συνταγματική τάξη.

Είναι υψίστης σημασίας από την άποψη του συνταγματικού δικαίου. Εάν μια τροποποίηση του ομοσπονδιακού συντάγματος εγκαταλείψει μία από τις κατευθυντήριες αρχές ή μεταβάλει ριζικά τη σχέση μεταξύ των αρχών, αυτό θεωρείται συνολική αλλαγή και απαιτεί δημοψήφισμα.

2. Πρωτογενές και παράγωγο δίκαιο της ΕΕ

Η προσχώρηση της Αυστρίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση την 1 Ιανουαρίου 1995 επέφερε συνολική αναθεώρηση του αυστριακού ομοσπονδιακού Συντάγματος. Μετά την προσχώρηση, το αυστριακό συνταγματικό δίκαιο δεν καθορίζει πλέον τη σχετική βασική έννομη τάξη, αλλά και το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (συνταγματικό). Κατά την κρατούσα άποψη, το δίκαιο της Ένωσης υπερισχύει του εθνικού δικαίου και, ως εκ τούτου, και έναντι του απλού ομοσπονδιακού συνταγματικού δικαίου, αλλά όχι των θεμελιωδών αρχών του ομοσπονδιακού Συντάγματος.

3. «Κοινό» ομοσπονδιακό συνταγματικό δίκαιο

Το συνταγματικό δίκαιο θέτει τους «κανόνες του παιχνιδιού» της πολιτικής δράσης, καθορίζοντας τα ακόλουθα:

  • η νομοθετική διαδικασία
  • τη θέση των ανώτατων οργάνων του κράτους,
  • τη σχέση μεταξύ της ομοσπονδιακής κυβέρνησης και των ομόσπονδων κρατών όσον αφορά τη θέσπιση και την επιβολή της νομοθεσίας,
  • τον έλεγχο της κρατικής δράσης από τα διοικητικά δικαστήρια.

4. Ομοσπονδιακοί νόμοι

Σύμφωνα με τη θεμελιώδη αρχή του κράτους δικαίου που κατοχυρώνεται στο Σύνταγμα, όλες οι πράξεις επιβολής (διοικητικής και δικαστικής) διέπονται από τον νόμο. Το ομοσπονδιακό Σύνταγμα κατανέμει τις νομοθετικές αρμοδιότητες μεταξύ της ομοσπονδιακής κυβέρνησης και των ομόσπονδων κρατών.

Κανονισμοί

Τα διατάγματαείναι γενικά νομοθετήματα που εκδίδονται από τις διοικητικές αρχές και δεσμεύουν εξίσου όλα τα υποκείμενα δικαίου. Υπάρχει γενική συνταγματική εξουσιοδότηση για την έκδοση εκτελεστικών διαταγμάτων προς εξειδίκευση άλλων γενικών νομοθετημάτων, κυρίως νόμων. Οι κανονισμοί που τροποποιούν ή συμπληρώνουν τον νόμο απαιτούν ρητή συνταγματική εξουσιοδότηση.

6. Αποφάσεις

Οι αποφάσεις είναι κυρίως εκτελεστικές διοικητικές πράξεις οι οποίες απευθύνονται μόνο στα πρόσωπα που κατονομάζονται σ’ αυτές.

Νομοθετικές διαδικασίες

Νομοθετική πρωτοβουλία

Η νομοθετική πρωτοβουλία για την ψήφιση ομοσπονδιακών νόμων ασκείται ενώπιον του Εθνικού Συμβουλίου ως εξής:

Επιπλέον, πρωτοβουλία πολιτών που έχει συγκεντρώσει περισσότερες από 100000 υπογραφές πολιτών με δικαίωμα ψήφου ή του ενός έκτου των πολιτών με δικαίωμα ψήφου σε τρία ομόσπονδα κράτη κατατίθεται προς συζήτηση ενώπιον του Εθνικού Συμβουλίου.

Στην πράξη, οι περισσότερες νομοθετικές πρωτοβουλίες προέρχονται από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Τα κυβερνητικά νομοσχέδια πρέπει να εγκρίνονται ομόφωνα από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση (στο υπουργικό συμβούλιο). Προηγουμένως, το νομοσχέδιο που καταρτίζεται από τον αρμόδιο ομοσπονδιακό υπουργό δημοσιεύεται προς εξέταση από άλλους φορείς (Länder, ομάδες συμφερόντων).

Θέσπιση νόμου

Μετά την απόφαση του Εθνικού Συμβουλίου, το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο πρέπει να εγκρίνει το νομοσχέδιο. (Τα ομοσπονδιακά δημοσιονομικά νομοσχέδια δεν χρειάζεται να κατατίθενται ενώπιον του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου — ομοσπονδιακή εξουσία του Εθνικού Συμβουλίου). Ο ομοσπονδιακός καγκελάριος υποβάλλει στη συνέχεια τον νόμο προς κύρωση στον πρόεδρο της ομοσπονδιακής δημοκρατίας.

Το Εθνικό Συμβούλιο μπορεί να αποφασίσει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος. Τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος μπορεί επίσης να ζητήσει η πλειοψηφία των μελών του Εθνικού Συμβουλίου. Στην περίπτωση αυτή, το νομοσχέδιο που έχει ήδη εγκριθεί από το Εθνικό Συμβούλιο πρέπει να εγκριθεί και με δημοψήφισμα προτού επικυρωθεί.

Επιπλέον, πρέπει να διεξάγεται δημοψήφισμα για κάθε συνολική αναθεώρηση του ομοσπονδιακού Συντάγματος.

Ο πρόεδρος της ομοσπονδιακής δημοκρατίας κυρώνει τη σύμφωνη με το Σύνταγμα έκδοση του νόμου με την υπογραφή του. Στη συνέχεια, ο ομοσπονδιακός καγκελάριος προσυπογράφει την κύρωση του νόμου.

Νόμος μπορεί να καταργηθεί είτε ρητώς (τυπική κατάργηση) είτε με τη διαφορετική ρύθμιση από νέο ομοσπονδιακό νόμο ζητήματος που ρυθμιζόταν ήδη νομοθετικά (ουσιαστική κατάργηση), χωρίς ο νέος νόμος να προβλέπει την επίσημη λήξη ισχύος του παλαιότερου (lex posterior derogat legi priori). Ο ειδικότερος νόμος υπερισχύει των γενικών (lex specialis derogat legi generali). Επιπλέον, το κύρος ενός νόμου μπορεί να περιορίζεται εξαρχής.

Έκδοση, δημοσίευση και έναρξη ισχύος

Μετά την υπογραφή του από τον ομοσπονδιακό πρόεδρο (για την επικύρωση του συντάγματος) και την προσυπογραφή από τον Ομοσπονδιακό Καγκελάριο, ο ομοσπονδιακός νόμος δημοσιεύεται στην Ομοσπονδιακή Επίσημη Εφημερίδα.

Εκτός εάν προβλέπεται διαφορετικά στον νόμο (αναδρομικότητα ή Legisvakanz), ο νόμος τίθεται σε ισχύ στο τέλος της ημέρας δημοσίευσής του στην Ομοσπονδιακή Επίσημη Εφημερίδα.

Τρόποι επίλυσης συγκρούσεων μεταξύ διαφορετικών πηγών δικαίου

Ως έκφραση της θεμελιώδους αρχής του κράτους δικαίου, το Συνταγματικό Δικαστήριο έχει την εξουσία να ελέγχει τη συνταγματικότητα των νόμων και τη νομιμότητα των κανονισμών (ο λεγόμενος δικαστικός έλεγχος).

Το Συνταγματικό Δικαστήριο αποφαίνεται επίσης επί «συγκρούσεων δικαιοδοσίας», π.χ. μεταξύ δικαστηρίων και διοικητικών αρχών, επαρχιακών και ομοσπονδιακών φορέων που διεκδικούν δικαιοδοσία ή αρνούνται τη δικαιοδοσία στην ίδια υπόθεση.

Στο πλαίσιο της «αρμοδιότητάς του να καθορίζει τη δικαιοδοσία», το Συνταγματικό Δικαστήριο αποφαίνεται επίσης δεσμευτικώς ως προς το αν μια νομοθετική πράξη ή μια πράξη εκτελέσεως εμπίπτει στην αρμοδιότητα της Ομοσπονδιακής Κυβερνήσεως ή των Länder.

Δεν υπάρχει προτεραιότητα για την εφαρμογή του υπέρτερου δικαίου σε κάθε περίπτωση.

Νομικές βάσεις δεδομένων (με αντίστοιχους συνδέσμους)

Η διαβούλευση είναι δωρεάν;

Ναι. Η πρόσβαση στη νομοθεσία και τη νομολογία παρέχεται δωρεάν μέσω του Ομοσπονδιακού Συστήματος Νομικών Πληροφοριών (RIS) στη διεύθυνση https://www.ris.bka.gv.at/.

Σε ποιες γλώσσες είναι διαθέσιμη η βάση δεδομένων;

Κατ’ αρχήν, η βάση δεδομένων είναι διαθέσιμη μόνο στα γερμανικά. Ορισμένες γενικές πληροφορίες και μια επιλογή νομοθεσίας διατίθενται στα αγγλικά μέσω σελίδας εισόδου στην αγγλική γλώσσα (βλ. σύνδεσμο: RIS Legal Information System (bka.gv.at).

Ποια είναι τα διαθέσιμα κριτήρια αναζήτησης;

Η βάση δεδομένων στην οποία βασίζεται το Ομοσπονδιακό Σύστημα Νομικών Πληροφοριών (RIS) υποδιαιρείται σε διαφορετικές εφαρμογές, π.χ. «ομοσπονδιακός νόμος ενοποιημένος», «Ενοποιημένοςνόμος για το ομόσπονδο κράτος», «Ομοσπονδιακή Επίσημη Εφημερίδα που ισχύει από το 2004», «Staat- und Bundesgesetzblatt 1945 — 2003» και άλλες. Εκτός από την παροχή πληροφοριών σχετικά με το δίκαιο της Δημοκρατίας της Αυστρίας (π.χ. παγιωμένο ομοσπονδιακό και περιφερειακό δίκαιο, νομολογία), το ΥΠΕΝ χρησιμεύει επίσης ως νομικά δεσμευτική δημοσίευση, μεταξύ άλλων, των ομοσπονδιακών εφημερίδων (από το 2004) και της Επαρχιακής Νομοθεσίας (από το 2014/15).

Για κάθε αίτηση, υπάρχει χωριστό δελτίο αναζήτησης με δυνατότητες αναζήτησης προσαρμοσμένες στην εν λόγω αίτηση. Για παράδειγμα, στη συνηθέστερα χρησιμοποιούμενη εφαρμογή «ομοσπονδιακός νόμος ενοποιημένος», η αναζήτηση μπορεί να περιορίζεται, μεταξύ άλλων, στα κριτήρια «λέξη αναζήτησης», «τίτλος, συντομογραφία», «φορέας δημοσίευσης», «είδος νομοθεσίας», «αριθμός ευρετηρίου», ημερομηνία ισχύος και χρονικό πεδίο εφαρμογής. Είναι επίσης δυνατή η αναζήτηση πλήρους κειμένου στο σύνολο δεδομένων (υπό την προϋπόθεση ότι είναι στα γερμανικά).

Διάφορα εγχειρίδια για τις επιμέρους αιτήσεις είναι διαθέσιμα στην ενότητα «Βοήθεια/Επικοινωνία». Για παράδειγμα, ένα εγχειρίδιο αναζήτησης ΥΠΕΝ (βλ. τον σύνδεσμο HandbuchBgblAuth.pdf (bka.gv.at))υποστηρίζει την αναζήτηση των ομοσπονδιακών εκδόσεων της ομοσπονδιακής νομοθεσίας στη νομικά δεσμευτική («αυθεντική») έκδοσή τους.

Τελευταία επικαιροποίηση: 15/12/2023

Αυτόματη μετάφραση του περιεχομένου. Ο ιδιοκτήτης της σελίδας αυτής δεν αποδέχεται καμία ευθύνη για την ποιότητα αυτής της μετάφρασης, που έγινε από μηχανή.