Tłumacze pisemni/ustni

Jak znaleźć tłumacza pisemnego we Francji

Dział dokumentacji i badań w Sądzie Kasacyjnym zamieszcza na swojej stronie internetowej:

• listę w formacie PDF biegłych zatwierdzonych przez Sąd Kasacyjny. Można znaleźć tam również linki do stron internetowych niektórych sądów apelacyjnych. Listę biegłych zatwierdzonych przez Sąd Kasacyjny sporządza każdego roku kancelaria Sądu Kasacyjnego.
• listy biegłych sądowych sporządzanych przez każdy sąd apelacyjny, które zawierają w szczególności biegłych wpisanych w rubrykach dotyczących tłumaczenia pisemnego i tłumaczenia ustnego. Listy biegłych sądowych sporządzane przez sądy apelacyjne są aktualizowane przez te sądy i przekazywane Sądowi Kasacyjnemu z różną częstotliwością.

Sąd Kasacyjny nie dysponuje odrębną bazą danych wszystkich tłumaczy ustnych i pisemnych.

Listy zawierające imiona i nazwiska, dane kontaktowe, rok urodzenia i specjalizację biegłego są dostępne dla 36 sądów apelacyjnych.

Czy wyszukiwanie tłumacza pisemnego lub ustnego jest płatne?

Nie, strony są dostępne bez ograniczeń.

Kontekst/historia rejestrów tłumaczy we Francji

Historia

Pierwsze listy biegłych wprowadzono oficjalnie do francuskiego systemu sądowego w sprawach karnych ustawą z dnia 30 listopada 1892 r.

Jednocześnie istniały nieoficjalne listy specjalistów najczęściej powoływanych w charakterze biegłych w sprawach cywilnych.

Ustawa nr 71-498 z dnia 29 czerwca 1971 r. wprowadziła dla sądów powszechnych jedną listę w zakresie spraw cywilnych i karnych w każdym sądzie apelacyjnym, obejmującą biegłych w podziale na specjalizacje. Lista ta była uzupełniana i zmieniana każdego roku. Wpis należało po roku odnowić, ale w praktyce przedłużano go automatycznie w odniesieniu do biegłych, co do których nie pojawiły się poważniejsze zastrzeżenia. Ustanowiono również krajową listę biegłych sporządzoną przez kancelarię Sądu Kasacyjnego (Bureau de la Cour de cassation), która funkcjonowała na podobnych warunkach.

Warunki wpisania na listę

Procedura wpisywania na listę biegłych sądowych została znacznie zmodyfikowana ustawą nr°2004-130 z dnia 11 lutego 2004 r. i dekretem nr 2004-1463 z dnia 23 grudnia 2004 r. Jeśli chodzi o listy sądów apelacyjnych, wnioski o wpisanie na listę przesyła się do 1 marca każdego roku do prokuratora Republiki (procureur de la République) przy sądzie wielkiej instancji w siedzibie sądu apelacyjnego. Prokurator Republiki wnioski te rozpatruje, a następnie przekazuje do prokuratora generalnego, który zwraca się do pierwszego prezesa sądu apelacyjnego (premier président de la cour d'appel).

Listy są sporządzane co roku w pierwszej połowie listopada przez zgromadzenie ogólne sędziów (magistrats du siège) sądu apelacyjnego, które uwzględnia potrzeby podlegających mu sądów.

Wstępny wpis – do oddzielnej rubryki – na listy sądów apelacyjnych jest formą okresu próbnego trwającego trzy lata, z upływem których ocenia się doświadczenie zainteresowanego oraz zakres zdobytej przezeń wiedzy prawniczej, niezbędnej do wykonywania zadań, z myślą o ewentualnym ponownym wpisie po przedstawieniu kandydatury na nowo. Biegły jest następnie wpisywany na listę na okres pięciu lat, na podstawie ponownej oceny akt kandydata oraz opinii wydanej przez komisję złożoną z biegłych oraz sędziów i prokuratorów (magistrats).

Dekret nr 2012-1451 z dnia 24 grudnia 2012 r. wskazał kryteria wpisu na listę, określone uprzednio w dekrecie nr 2004-1463 z dnia 23 grudnia 2004 r. Wnioski rozpatruje się pod kątem kwalifikacji i doświadczenia zawodowego kandydatów, w tym kompetencji nabytych w państwie członkowskim Unii Europejskiej innym niż Francja, a także wyrażonego przez tych kandydatów zainteresowania współpracą ze służbą publiczną wymiaru sprawiedliwości.

Na listę krajową mogą zostać wpisani tylko biegli, którzy znajdują się na liście sądu apelacyjnego od pięciu lat lub którzy wykazują się kompetencjami uznanymi w państwie członkowskim Unii Europejskiej innym niż Francja i nabytymi w trakcie wykonywania w tym państwie przez co najmniej pięć lat działalności polegającej na dostarczaniu informacji merytorycznych sądom w ramach ich działalności orzeczniczej.

Wpis na listę krajową zachowuje ważność przez siedem lat.

Jeśli chodzi o procedurę wpisu i ponownego wpisu na tę listę, odpowiednie wnioski muszą wpłynąć do dnia 1 marca. Prokurator generalny przy Sądzie Kasacyjnym wnioski te przyjmuje i rozpatruje, a następnie zasięga opinii pierwszego prezesa i prokuratora generalnego przy sądzie apelacyjnym, w którym zainteresowany jest wpisany na listę. W pierwszej połowie grudnia Kancelaria Sądu Kasacyjnego sporządza następnie listę krajową bez konieczności zwoływania posiedzenia prokuratorów.

Nazewnictwo rubryk na listach biegłych

Zgodnie z art. 1 dekretu nr 2004-1463 z dnia 23 grudnia 2004 r. rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 czerwca 2005 r. ustanowiono w odniesieniu do całego terytorium Francji ujednolicone nazewnictwo rubryk na listach biegłych. Lista jest podzielona na działy (o charakterze gospodarczym na przykład: rolnictwo, służba zdrowia, przemysł itp.), rubryki (odpowiadające poszczególnym dyscyplinom, takim jak: medycyna czy chirurgia) i specjalności (bardziej szczegółowe, takie jak: alergologia, chirurgia przewodu pokarmowego itp.). Istnieje dziedzina H – „tłumaczenie ustne – tłumaczenie pisemne”, zawierająca rubrykę „tłumaczenie ustne” (H1) i rubrykę „tłumaczenie pisemne” (H2), podzieloną na specjalizacje według kategorii językowych (języki romańskie, języki germańskie, języki słowiańskie itp.). Specjalizacje mają tym samym dostatecznie szerokie nazwy, by zawrzeć wszystkie języki mówione i pisane. Dziedzina H zawiera również rubrykę „język migowy i fonogesty” (H3).

W kontekście opracowania nowego ujednoliconego nazewnictwa specjalizacji biegłych tłumacze pisemni i tłumacze ustni są nadal umieszczani na listach biegłych sądowych, wpisuje się ich jednak do oddzielnej rubryki. O ile bowiem podstawową działalnością tych specjalistów nie jest sporządzanie ekspertyz w ścisłym tego słowa znaczeniu, są oni, podobnie jak biegli sądowi, okazjonalnymi współpracownikami publicznej służby wymiaru sprawiedliwości i mogą, w stosownych przypadkach, zostać wyznaczeni jako eksperci merytoryczni, zgodnie z art. 232 kodeksu postępowania cywilnego, do przeprowadzenia, na wniosek sądu, dowodu, na przykład w postaci opinii.

W odniesieniu do powyższych rozważań nie uznano za stosowne, aby w trakcie reformy z 2004 r. tłumacze ustni i pisemni zostali objęci szczególną procedurą wpisu na odrębne listy.