Europejski nakaz zabezpieczenia na rachunku bankowym

Art. 50 ust. 1 lit. a) – sądy właściwe do wydawania europejskiego nakazu zabezpieczenia na rachunku bankowym

Sądy pierwszej instancji (Juzgados de Primera Instancia).

Właściwość miejscową sądu w egzekucji prowadzonej na podstawie tytułów pozasądowych ustala się według kryteriów określonych w art. 545 ust. 3 ustawy o postępowaniu cywilnym (Ley de Enjuiciamento Civil).

Oznacza to, że sądem właściwym co do zasady będzie sąd pierwszej instancji miejsca ustalonego według zasad określonych w art. 50 i art. 51 ustawy o postępowaniu cywilnym. Strona może również wszcząć egzekucję przed sądem pierwszej instancji miejsca wykonania zobowiązania wskazanego w tytule wykonawczym lub innego miejsca położenia podlegających zajęciu składników majątku strony, przeciwko której skierowana ma być egzekucja. Przepisów o zmianie przez strony właściwości miejscowej, czy to w sposób wyraźny, czy dorozumiany, nie stosuje się. Jeżeli egzekucja ma być skierowana przeciwko kilku osobom, dla których właściwe są różne sądy, sądem właściwym będzie każdy z tych sądów, a wybór między tymi sądami należy do egzekwującego wierzyciela.

Jeżeli egzekucja obejmuje składniki majątku zabezpieczone hipoteką lub zastawem, właściwość miejscową sądu ustala się według zasad określonych w art. 684 ustawy o postępowaniu cywilnym.

Art. 50 ust. 1 lit. b) – organ wyznaczony jako właściwy do uzyskiwania informacji o rachunku

Dyrekcja ds. Międzynarodowej Współpracy Sądowniczej (Subdirección General de Cooperación Jurídica Internacional) Ministerstwa Sprawiedliwości

Dane kontaktowe:

sgcji@mjusticia.es

Tel.: +34 91 390 4411

Art. 50 ust. 1 lit. c) – metody uzyskiwania informacji o rachunku

Organ ds. informacji ma dostęp do odpowiednich informacji znajdujących się w rejestrach lub innych zbiorach organów i innych jednostek administracji publicznej.

Art. 50 ust. 1 lit. d) – sądy, do których można wnosić odwołanie od odmowy wydania europejskiego nakazu zabezpieczenia na rachunku bankowym

Środek odwoławczy wnosi się do sądu, który wniosek o wydanie nakazu oddalił. Jeżeli rozstrzygnięcie wydał sąd pierwszej instancji albo sąd gospodarczy (Juzgado de lo Mercantil), środek odwoławczy rozpozna sąd prowincji (Audiencia Provincial). Jeżeli rozstrzygnięcie wydał sąd drugiej instancji, ten sam sąd rozpozna środek odwoławczy.

Art. 50 ust. 1 lit. e) – organy wyznaczone jako właściwe do otrzymania, przekazania i doręczenia europejskiego nakazu zabezpieczenia na rachunku bankowym i innych dokumentów

Sąd, który jest właściwy w zakresie wykonania nakazu zgodnie z art. 50 lit. f).

Dla celów art. 28 ust. 3 sądem właściwym jest sąd pierwszej instancji, w którego okręgu dłużnik ma miejsce zamieszkania.

Art. 50 ust. 1 lit. f) – organ właściwy do wykonania europejskiego nakazu zabezpieczenia na rachunku bankowym

Sąd pierwszej instancji miejsca prowadzenia rachunku bankowego, a jeżeli rachunki bankowe są prowadzone w kilku miejscach, będzie to jeden z sądów pierwszej instancji właściwych dla każdego z tych miejsc.

Art. 50 ust. 1 lit. g) – zakres, w jakim rachunki wspólne i powiernicze mogą być zabezpieczone

Można wydać nakaz zabezpieczenia rachunków wspólnych, w odniesieniu, do których dłużnik jest współposiadaczem oraz takim, w odniesieniu, do których dłużnik jest powiernikiem w imieniu osoby trzeciej. Nie można jednak wydać nakazu zabezpieczenia rachunków, gdzie powiernikiem jest osoba trzecia w imieniu dłużnika.

Art. 50 ust. 1 lit. h) – zasady mające zastosowanie do kwot zwolnionych z zajęcia

Zasady dotyczące zajmowania wynagrodzeń i emerytur określa art. 607 ustawy o postępowaniu cywilnym.

https://www.boe.es/buscar/act.php?id=BOE-A-2000-323&tn=1&p=20151028&vd=#a607

Jeżeli stroną postępowania w sprawie cywilnej lub handlowej jest organ publiczny, a sprawa ta nie dotyczy wykonywania władzy publicznej, środki zgromadzone przez ten organ na rachunkach bankowych są zwolnione z zajęcia, o ile przeznaczono je na usługi publiczne lub w celach publicznych.

Kwoty takie są zwolnione z zajęcia bez potrzeby wnoszenia o ich zwolnienie.

Art. 50 ust. 1 lit. i) – opłaty, o ile są one pobierane przez banki za wykonanie równoważnych nakazów krajowych lub za udzielanie informacji o rachunku, a jeśli tak – informacje o tym, na której stronie spoczywa obowiązek uiszczenia tych opłat

Przepisy prawa nie przewidują opłat w tym zakresie.

Art. 50 ust. 1 lit. j) – skali opłat lub innego zbioru zasad określających należne opłaty pobierane przez jakikolwiek organ lub inny podmiot zaangażowany w przetwarzanie lub wykonywanie nakazu zabezpieczenia

Nie pobiera się opłat.

Art. 50 ust. 1 lit. k) – wskazanie, czy równoważnym nakazom krajowym przyznaje się tę samą czy wyższą rangę

Nakazy rozpoznaje się według kolejności wpływu. Decyduje chwila, w której bank otrzymał nakaz.

Art. 50 ust. 1 lit. l) – sądy lub organy egzekwowania prawa właściwe w kwestii przyznania środka odwoławczego

Sąd, który wydał lub wykonał nakaz.

Art. 50 ust. 1 lit. m) – sądy, do których należy wnosić odwołanie, i termin na złożenie takiego odwołania, jeśli istnieje

Środek odwoławczy składa się do sądu, który wydał rozstrzygnięcie .

Jeżeli rozstrzygnięcie wydał sąd pierwszej instancji lub sąd gospodarczy, środek odwoławczy należy wnieść w terminie 20 dni. Środek odwoławczy rozpozna sąd prowincji. Jeżeli rozstrzygnięcie wydał inny sąd, środek odwoławczy należy wnieść w terminie pięciu dni. Rozpozna go ten sam sąd.

Termin do złożenia środka odwoławczego zaczyna biec z chwilą zawiadomienia o rozstrzygnięciu.

Art. 50 ust. 1 lit. n) – opłaty sądowe

Opłat sądowych nie pobiera się, z wyjątkiem sytuacji, gdy wymagane jest wniesienie zabezpieczenia zgodnie z wymogami określonymi w dodatkowym art. 15 ustawy organicznej o władzy sądowniczej (Ley Orgánica del Poder Judicial).

Art. 50 ust. 1 lit. o) – języki akceptowane do celów tłumaczenia dokumentów

Nie dotyczy.