Uwaga: niedawno wprowadzono na tej stronie zmiany w oryginalnej wersji językowej rumuński. Strona w wybranej przez Ciebie wersji językowej jest obecnie tłumaczona przez nasze służby tłumaczeniowe.
Do tej pory przetłumaczono ją na następujące języki: angielski
Swipe to change

Niewypłacalność/upadłość

Rumunia
Autor treści:
European Judicial Network
Europejska sieć sądowa (w sprawach cywilnych i handlowych)

1 Wobec jakiego podmiotu można wszcząć postępowanie upadłościowe?

Postępowania określone w ustawie nr 85/2014 o postępowaniu zapobiegającym upadłości i postępowaniu upadłościowym (Legea nr. 85/2014 privind procedurile de prevenire a insolvenţei şi de insolvenţă) mają zastosowanie wobec przedsiębiorców (profesionişti) zdefiniowanych w art. 3 ust. 2 kodeksu cywilnego, z wyjątkiem przedsiębiorców wykonujących wolny zawód oraz tych, których upadłość regulują przepisy szczególne (art. 3 ustawy nr 85/2014).

2 Jakie przesłanki muszą zostać spełnione, aby można było wszcząć postępowanie upadłościowe?

W przypadku wszczęcia postępowania na wniosek dłużnika musi zaistnieć stan niewypłacalności, w ramach którego dostępne środki są niewystarczające do spłaty długów, które są pewne, ustalone i należne i których wysokość może być mniejsza niż 40 000 lei rumuńskich; w przypadku wszczęcia postępowania na wniosek wierzyciela musi zaistnieć stan niewypłacalności, w przypadku którego dostępne środki są niewystarczające do zaspokojenia wierzytelności, która jest pewna, ustalona i należna i której wysokość musi być większa niż 40 000 lei (brak spłaty długu po upływie 60 dni od upływu terminu wymagalności).

Postępowania upadłościowe mają również zastosowanie wobec przedsiębiorstw państwowych (regie autonomă) (art. 3 ust. 2 ustawy nr 85/2014).

Postępowania upadłościowe nie mają zastosowania wobec placówek i instytucji oświatowych na poziomie przeduniwersyteckim i uniwersyteckim ani do podmiotów wymienionych w art. 7 dekretu rządowego nr 57/2002 o badaniach naukowych i rozwoju technologii (Ordonanța Guvernului nr. 57/2002 privind cercetarea științifică și dezvoltarea tehnologică) zatwierdzonym ze zmianami ustawą nr 324/2003, ze zmianami i uzupełnieniami (art. 2 ust. 3 ustawy nr 85/2014).

3 Jakie aktywa należą do masy upadłości? W jaki sposób rozporządza się aktywami, które zostały nabyte przez dłużnika lub zostały na niego przeniesione w toku postępowania upadłościowego?

Majątek dłużnika obejmuje wszystkie aktywa i prawa majątkowe, w tym nabyte w toku postępowania upadłościowego, które mogą podlegać egzekucji (executare silită) zgodnie z kodeksem postępowania cywilnego (art. 5 pkt 5 ustawy nr 85/2014).

4 Jakie uprawnienia przysługują odpowiednio dłużnikowi i zarządcy?

Po wszczęciu postępowania upadłościowego wyznacza się zarządcę specjalnego (administrator special) lub syndyka (practician în insolvenţă); w zależności od rodzaju postępowania syndyk jest zarządcą sądowym (administrator judiciar) w sądowym postępowaniu restrukturyzacyjnym albo likwidatorem sądowym (lichidator judiciar) w postępowaniu likwidacyjnym (faliment).

Zarządca specjalny

Zarządcą specjalnym (administrator special) jest osoba fizyczna lub prawna wyznaczona przez walne zgromadzenie akcjonariuszy, udziałowców lub wspólników dłużnika, uprawniona do reprezentowania ich interesów w postępowaniu oraz – jeżeli dłużnik jest uprawniony do samodzielnego prowadzenia swoich spraw – do podejmowania koniecznych czynności zarządu w imieniu i na rzecz dłużnika (art. 5 pkt 4 ustawy nr 85/2014).

Zakres obowiązków zarządcy specjalnego obejmuje:

a) uczestnictwo – jako pełnomocnik dłużnika – w rozpoznawaniu spraw przewidzianych w art. 117–122 lub spraw dotyczących nieprzestrzegania przepisów art. 84;

b) wnoszenie sprzeciwów zgodnie z procedurą uregulowaną w przepisach prawa;

c) proponowanie planu restrukturyzacyjnego;

d) po zatwierdzeniu planu oraz w przypadku niepozbawienia dłużnika prawa do prowadzenia swoich spraw – prowadzenie spraw dłużnika pod nadzorem zarządcy sądowego;

e) po wszczęciu postępowania likwidacyjnego – uczestnictwo w sporządzaniu spisu inwentarza i podpisanie protokołu, przyjęcie sprawozdania ostatecznego i sprawozdania finansowego oraz uczestnictwo w zgromadzeniu zwołanym w celu rozstrzygnięcia wniesionych sprzeciwów i zatwierdzeniu sprawozdania;

f) przyjęcie zawiadomienia o zakończeniu postępowania.

W przypadku pozbawienia dłużnika przysługującego mu prawa do prowadzenia swoich spraw jest on reprezentowany przez zarządcę sądowego lub likwidatora, który również zarządza jego działalnością; zadanie zarządcy specjalnego ogranicza się wówczas do reprezentowania interesów udziałowców, akcjonariuszy lub wspólników dłużnika (art. 56 ustawy nr 85/2014).

Zarządca sądowy (administrator judiciar)

Zarządcą sądowym może być osoba fizyczna lub prawna (w tym pełnomocnik osoby prawnej), która ma uprawnienia syndyka na mocy przepisów prawa. Do głównych obowiązków zarządcy sądowego należą:

a) ocena sytuacji ekonomicznej dłużnika oraz złożonych dokumentów, sporządzenie sprawozdania zawierającego propozycję wszczęcia postępowania uproszczonego albo kontynuacji okresu monitorowania w toku postępowania zwykłego, a także przedłożenie tego sprawozdania do zatwierdzenia przez sędziego-komisarza (judecător-sindic) w terminie wyznaczonym przez sędziego, który nie może przekraczać 20 dni od dnia wyznaczenia zarządcy;

b) ocena działalności dłużnika i sporządzenie szczegółowego sprawozdania określającego przyczyny i okoliczności, które doprowadziły do stanu niewypłacalności, wskazującego wszelkie ewentualne wstępne dowody lub wskazówki dotyczące osób, którym można przypisać odpowiedzialność za zaistnienie tego stanu, oraz przesłanek ich pociągnięcia do odpowiedzialności, a także zawierającego analizę wszelkich faktycznych możliwości restrukturyzacji działalności dłużnika oraz wyjaśnienie przyczyn braku możliwości przeprowadzenia restrukturyzacji, jak również dołączenie sprawozdania do akt sprawy w terminie wyznaczonym przez sędziego-komisarza, który nie może przekraczać 40 dni od dnia wyznaczenia zarządcy;

c) w przypadku uchybienia przez dłużnika spoczywającemu na nim obowiązkowi złożenia dokumentacji księgowej w terminie ustawowym – sporządzenie tej dokumentacji, a w przypadku złożenia przez dłużnika dokumentacji księgowej – jej sprawdzenie, poprawienie i uzupełnienie;

d) sporządzenie planu restrukturyzacyjnego działalności dłużnika, w zależności od treści sprawozdania, o którym mowa w lit. a);

e) nadzór nad czynnościami zarządu majątkiem dłużnika;

f) zarządzanie działalnością dłużnika w całości lub częściowo – w tym ostatnim przypadku wykonywanie wyraźnych instrukcji sędziego-komisarza dotyczących obowiązków zarządcy oraz warunków wypłacania środków z rachunku dłużnika;

g) zwoływanie zgromadzenia wierzycieli bądź walnego zgromadzenia akcjonariuszy, udziałowców lub wspólników dłużnika, przewodniczenie temu zgromadzeniu oraz prowadzenie sekretariatu na potrzeby tych gremiów;

h) wytaczanie powództw o stwierdzenie bezskuteczności nieuczciwych czynności prawnych dokonanych przez dłużnika lub nieuczciwych transakcji zawartych przez dłużnika ze szkodą dla praw wierzycieli oraz określonych czynności przeniesienia własności składników majątku, transakcji handlowych zawartych przez dłużnika oraz gwarancji udzielonych przez dłużnika, które mogą naruszać prawa wierzycieli;

i) bezzwłoczne powiadamianie sędziego-komisarza w przypadku ustalenia przez zarządcę, że dłużnik nie posiada żadnego majątku lub że jego majątek jest niewystarczający do pokrycia kosztów sądowych;

j) wypowiadanie niektórych umów zawartych przez dłużnika;

k) sprawdzanie wierzytelności oraz – w stosownych przypadkach – zgłaszanie sprzeciwu wobec wierzytelności, powiadamianie wierzycieli o odmowie uznania wierzytelności lub o ich uznaniu jedynie w części, a także sporządzanie listy wierzytelności;

l) odzyskiwanie wierzytelności, nadzór nad odzyskiwaniem wierzytelności dotyczących majątku dłużnika lub sum pieniężnych przekazanych przez dłużnika przed wszczęciem postępowania oraz wytaczanie powództw i prowadzenie postępowań mających na celu odzyskanie wierzytelności przysługujących dłużnikowi, przy czym w tym celu może on skorzystać z usług adwokatów;

m) zawieranie ugód, umarzanie długów, zwalnianie poręczycieli z obowiązku świadczenia, uchylanie zabezpieczeń, z zastrzeżeniem zatwierdzenia przez sędziego-komisarza;

n) informowanie sędziego-komisarza o wszelkich kwestiach, które wymagałyby jego rozstrzygnięcia;

o) sporządzanie spisu inwentarza;

p) zarządzanie oszacowania majątku dłużnika, którego należy dokonać przed upływem terminu złożenia ostatecznej listy wierzytelności;

q) wysyłanie zawiadomień o dołączeniu sprawozdania z oszacowania do akt sprawy – w terminie dwóch dni od dnia dołączenia – w celu publikacji w Biuletynie Postępowań Upadłościowych (BPI).

Sędzia-komisarz może w drodze postanowienia (încheiere) powierzyć zarządcy sądowemu wszelkie inne obowiązki, oprócz obowiązków wymienionych w akapicie pierwszym, z wyjątkiem tych, które na mocy przepisów należą do wyłącznej kompetencji sędziego.

Zarządca sądowy składa miesięczne sprawozdania z wykonania swoich obowiązków, w tym z działań następczych w stosunku do działań podjętych na podstawie wcześniejszego upoważnienia, uzasadnienie wydatków poniesionych w związku z prowadzeniem postępowania oraz wszelkich innych wydatków poniesionych z majątku dłużnika, a także – w stosownych przypadkach – informacje na temat postępów poczynionych w sporządzaniu spisu inwentarza. Sprawozdanie powinno zawierać informacje dotyczące opłacenia należności podatkowych, otrzymania lub przedłużenia obowiązywania pozwolenia na prowadzenie działalności, dokumentów wydanych przez organy nadzorujące i wynagrodzenia zarządcy sądowego z określeniem sposobu jego obliczenia (art. 59 ust. 1 ustawy nr 85/2014).

Wypełniając swoje obowiązki, zarządca sądowy może skorzystać z usług adwokatów, biegłych rewidentów, rzeczoznawców lub innych specjalistów. Zgodnie z ust. 1 zarządca sądowy nie może korzystać z usług osób, które są związane umowami mogącymi doprowadzić do konfliktu interesów; w takim wypadku osoby te powinny odmówić wykonywania tych usług lub ich bezstronność można zakwestionować na podstawie art. 43 i 44 ustawy nr 134/2010 kodeks postępowania cywilnego, opublikowanej ponownie ze zmianami i uzupełnieniami (art. 61 ust. 2). Zarządca sądowy oraz każdy z wierzycieli mogą wnieść sprzeciw wobec sprawozdań z oszacowania sporządzonych w sprawie.

Likwidator sądowy (lichidator judiciar)

Po wydaniu postanowienia o likwidacji sędzia-komisarz wyznacza likwidatora w celu jego wykonania. Mandat zarządcy sądowego wygasa z chwilą powołania likwidatora przez sędziego-komisarza. Do głównych obowiązków likwidatora sądowego należą:

a) ocena działalności dłużnika, wobec którego wszczęto postępowanie uproszczone, w odniesieniu do sytuacji faktycznej oraz sporządzenie szczegółowego sprawozdania na temat przyczyn i okoliczności, które doprowadziły do niewypłacalności, wskazującego osoby, którym można przypisać odpowiedzialność za zaistnienie stanu niewypłacalności, oraz przesłanki pociągnięcia ich do odpowiedzialności;

b) zarządzanie działalnością dłużnika;

c) wytaczanie powództw o stwierdzenie bezskuteczności nieuczciwych czynności prawnych dokonanych przez dłużnika oraz nieuczciwych transakcji zawartych przez dłużnika ze szkodą dla praw wierzycieli oraz określonych czynności przeniesienia własności składników majątku, transakcji handlowych zawartych przez dłużnika oraz ustanowionych przez dłużnika podstaw preferencyjnego traktowania, które mogą naruszać prawa wierzycieli;

d) opatrywanie pieczęciami, sporządzanie spisu inwentarza i podejmowanie odpowiednich czynności w celu zachowania majątku;

e) wypowiadanie niektórych umów zawartych przez dłużnika;

f) sprawdzanie wierzytelności oraz – w stosownych przypadkach – zgłaszanie sprzeciwu wobec wierzytelności, powiadamianie wierzycieli o odmowie uznania wierzytelności lub o ich uznaniu jedynie w części, a także sporządzanie listy wierzytelności;

g) nadzór nad odzyskiwaniem wierzytelności dotyczących majątku dłużnika powstałych w wyniku przeniesienia majątku lub sum pieniężnych przez dłużnika przed wszczęciem postępowania, odzyskiwanie wierzytelności oraz wytaczanie powództw i prowadzenie postępowań mających na celu odzyskanie wierzytelności przysługujących dłużnikowi, przy czym w tym celu może on skorzystać z usług adwokatów;

h) przyjmowanie płatności w imieniu dłużnika i odnotowywanie ich na rachunku dłużnika;

i) sprzedaż majątku należącego do dłużnika zgodnie z przedmiotową ustawą;

j) zawieranie ugód, umarzanie długów, zwalnianie poręczycieli z obowiązku świadczenia, uchylanie zabezpieczeń, z zastrzeżeniem zatwierdzenia przez sędziego-komisarza;

k) informowanie sędziego-komisarza o wszelkich kwestiach, które wymagałyby jego rozstrzygnięcia;

l) wykonywanie wszelkich innych obowiązków nałożonych na podstawie postanowienia sędziego-komisarza.

W postępowaniu układowym z wierzycielami (concordat preventiv) dłużnik uczestniczy w postępowaniu za pośrednictwem swoich przedstawicieli ustawowych lub pełnomocników.

Zakres obowiązków zarządcy w postępowaniu układowym z wierzycielami (administrator concordatar) obejmuje:

a) sporządzenie wykazu wierzycieli, w tym wierzycieli, których wierzytelności zaskarżono lub są przedmiotem sporu, a także wykazu wierzycieli, którzy zawarli układ; jeżeli wierzycielowi przysługuje wierzytelność wobec dłużników zobowiązanych solidarnie w postępowaniu układowym z wierzycielami, wierzyciel taki zostanie umieszczony w wykazie wierzycieli wraz ze wskazaniem wartości nominalnej wierzytelności do chwili jej całkowitego zaspokojenia;

b) sporządzenie – wraz z dłużnikiem – propozycji układowej i jej elementów lub projektu układu i planu przywracania rentowności;

c) podejmowanie czynności w celu polubownego rozstrzygnięcia wszelkich sporów powstałych między dłużnikiem a wierzycielami lub między wierzycielami;

d) wystąpienie do sędziego-komisarza o zatwierdzenie układu;

e) nadzór nad wykonywaniem zobowiązań zaciągniętych przez dłużnika na mocy układu;

f) bezzwłoczne informowanie wierzycieli będących stroną układu o ewentualnym uchybieniu przez dłużnika zaciągniętym zobowiązaniom lub o ich nieprawidłowym wykonywaniu;

g) sporządzanie i składanie wierzycielom będącym stroną układu miesięcznych lub kwartalnych sprawozdań z czynności zarządcy w postępowaniu układowym oraz z działalności dłużnika; sprawozdanie zarządcy w postępowaniu układowym powinno również zawierać opinię zarządcy na temat istnienia lub braku przesłanek przedterminowego uchylenia układu;

h) zwoływanie zgromadzenia wierzycieli będącego stroną układu;

i) wnoszenie do sądu o umorzenie postępowania układowego z wierzycielami;

j) wykonywanie innych obowiązków, o których mowa w tym rozdziale, przewidzianych w układzie z wierzycielami lub nałożonych przez sędziego-komisarza (art. 19 ustawy nr 85/2014).

5 Jakie przesłanki muszą zostać spełnione, aby można było dokonać potrącenia wierzytelności?

Wszczęcie postępowania upadłościowego nie narusza prawa wierzyciela do podniesienia zarzutu potrącenia jego wierzytelności z wierzytelnością dłużnika wobec wierzyciela, jeżeli w dniu wszczęcia postępowania spełnione są przewidziane w przepisach przesłanki potrącenia. Również zarządca sądowy lub likwidator mogą podnieść zarzut potrącenia. Można także dokonać potrącenia wierzytelności wzajemnych powstałych po wszczęciu postępowania upadłościowego.

6 Jaki skutek wywiera postępowanie upadłościowe na obowiązujące umowy, których stroną jest dłużnik?

Obowiązujące umowy pozostają w mocy w przypadku wszczęcia postępowania. Nieważne są wszelkie klauzule umowne przewidujące rozwiązanie umowy, pozbawienie możliwości płatności w dodatkowym terminie lub natychmiastową wymagalność ze względu na wszczęcie postępowania upadłościowego. Zasada, zgodnie z którą obowiązujące umowy pozostają w mocy, a klauzule przewidujące rozwiązanie umowy lub natychmiastową wymagalność zobowiązań są nieważne, nie ma zastosowania do kwalifikowanych umów finansowych ani do dwustronnych transakcji kompensowania na mocy kwalifikowanej umowy finansowej lub dwustronnej umowy o kompensowaniu zobowiązań.

Aby zmaksymalizować wartość majątku dłużnika, zarządca sądowy lub likwidator mogą – w terminie trzech miesięcy od dnia wszczęcia postępowania – wypowiedzieć każdą umowę, każdą umowę najmu, która nie wygasła, oraz wszelkie inne umowy, o ile nie zostały wykonane w całości lub w znacznym stopniu przez wszystkie strony tych umów. Jeżeli umowa zostanie wypowiedziana w ten sposób, druga strona może wytoczyć powództwo o odszkodowanie przeciwko dłużnikowi.

Jeżeli w ciągu trzech pierwszych miesięcy po wszczęciu postępowania strona umowy zwróci się do zarządcy sądowego lub likwidatora o wypowiedzenie umowy, zarządca lub likwidator muszą odpowiedzieć na jej wniosek w terminie 30 dni od dnia jego otrzymania, przy czym w braku odpowiedzi umowa zostanie uznana za wypowiedzianą, a zarządca oraz likwidator zostaną pozbawieni prawa do żądania jej wykonania.

Przepisy regulują również status niektórych szczególnych umów, takich jak umowy o świadczenie usług użyteczności publicznej, umowy najmu lub umowy ramowe o kompensowaniu zobowiązań.

7 Jaki skutek wywiera postępowanie upadłościowe na postępowania wszczęte przez poszczególnych wierzycieli (z wyłączeniem zawisłych spraw sądowych)?

Z dniem ogłoszenia postanowienia o zatwierdzeniu układu z wierzycielami zawiesza się ex lege postępowania z indywidualnych powództw wytoczonych przeciwko dłużnikom przez wierzycieli, którzy zawarli układ, oraz bieg terminów przedawnienia w odniesieniu do uprawnienia wierzycieli do dochodzenia egzekucji wierzytelności wobec dłużnika.

Nie zawiesza się naliczania odsetek, kar i wszelkich innych kosztów związanych z wierzycielami, którzy zawarli układ, chyba że wyrazili oni zgodę na piśmie na odstąpienie od tej zasady, przy czym zgoda taka została wskazana w projekcie układu z wierzycielami.

W postanowieniu o zatwierdzeniu układu z wierzycielami sędzia-komisarz zawiesza wszelkie postępowania egzekucyjne.

Jeżeli dłużnik udzielił gwarancji wierzycielom, na wniosek zarządcy w postępowaniu układowym sędzia-komisarz może zobowiązać wierzycieli, którzy nie zawarli układu, do odroczenia terminu wymagalności przysługujących im wierzytelności o nie więcej niż 18 miesięcy. W takim okresie zawieszone zostaje naliczenie odsetek, kar i wszelkich innych kosztów związanych z wierzytelnością. Zasada przewidująca odroczenie terminu wymagalności wierzytelności nie ma zastosowania do kwalifikowanych umów finansowych ani do dwustronnych transakcji kompensowania na mocy kwalifikowanej umowy finansowej lub dwustronnej umowy o kompensowaniu zobowiązań.

Układ z wierzycielami jest skuteczny wobec wierzycieli Skarbu Państwa (creditori bugetari), o ile jest zgodny z krajowymi i europejskimi przepisami prawnymi dotyczącymi pomocy państwa.

W okresie obowiązywania zatwierdzonego układu z wierzycielami nie można wszcząć postępowania upadłościowego wobec dłużnika.

Każdy wierzyciel, który uzyska w toku postępowania tytuł wykonawczy wobec dłużnika, może się zwrócić o przystąpienie do układu lub odzyskać przysługujące mu wierzytelności w inny sposób przewidziany w przepisach.

Wszystkie postępowania sądowe i pozasądowe oraz wszystkie środki służące przymusowemu odzyskaniu wierzytelności z majątku dłużnika zostają zawieszone ex lege z chwilą wszczęcia postępowania upadłościowego. Mogą oni wykonać przysługujące im prawa wyłącznie w toku postępowania upadłościowego, poprzez wniesienie o uznanie ich wierzytelności. Wszczęcie postępowania powoduje zawieszenie biegu wszelkich terminów wytaczania powództw.

8 Jaki skutek wywiera postępowanie upadłościowe na dalsze rozpoznanie sprawy sądowej zawisłej w momencie wszczęcia postępowania upadłościowego?

Wszystkie postępowania sądowe i pozasądowe oraz wszystkie środki służące przymusowemu odzyskaniu wierzytelności z majątku dłużnika zostają zawieszone ex lege z chwilą wszczęcia postępowania upadłościowego.

Zawieszeniu nie podlegają:

a) postępowania w przedmiocie środka zaskarżenia wniesionego przez dłużnika w sprawach wszczętych z powództwa wierzyciela lub wierzycieli przed wszczęciem postępowania oraz postępowania adhezyjne wobec dłużnika;

b) postępowania sądowe wobec współdłużników lub poręczycieli będących osobami trzecimi;

c) postępowania pozasądowe toczące się przed komisjami sportowymi w ramach federacji sportowych działających na mocy ustawy nr 69/2000 o wychowaniu fizycznym i sporcie (Legea educaţiei fizice şi sportului nr. 69/2000), z późniejszymi zmianami i uzupełnieniami, dotyczące jednostronnego wypowiedzenia przez zawodników indywidualnych umów o pracę lub umów cywilnoprawnych i sankcji sportowych mających zastosowanie w takich sytuacjach, a także wszelkich innych sporów dotyczących prawa zawodników do uczestnictwa w zawodach.

d) postępowania sądowe o stwierdzenie istnienia lub ustalenie kwoty wierzytelności powstałych po dniu wszczęcia postępowania upadłościowego. W odniesieniu do takich wierzytelności, powstałych w okresie obserwacyjnym lub w toku postępowania restrukturyzacyjnego, można sporządzić wezwanie do zapłaty i wysłać je za potwierdzeniem odbioru. Zarządca sądowy bada takie wezwanie w ciągu 15 dni od jego otrzymania, odpowiednio stosując art. 106 ust. 1, a wierzytelności tych nie wpisuje się na listę wierzytelności.

Od środków nałożonych przez zarządcę sądowego przysługuje środek zaskarżenia.

Należy zauważyć, że zawieszeniu podlegają wyłącznie postępowania dotyczące wierzytelności wobec majątku dłużnika, a nie postępowania dotyczące niemajątkowych praw i obowiązków, które są kontynuowane przed sądami, przed które wytoczono powództwo.

9 Czym charakteryzuje się co do zasady udział wierzycieli w postępowaniu upadłościowym?

Wszyscy wierzyciele niewypłacalnego dłużnika tworzą zgromadzenie wierzycieli.

Zgromadzenie wierzycieli (adunarea creditorilor) zwołuje zarządca sądowy lub likwidator, którzy również mu przewodniczą. Zarządca lub likwidator zwołują znanych wierzycieli w przypadkach wyraźnie przewidzianych w przepisach oraz tak często, jak jest to konieczne.

Wierzycieli zwołuje się za pośrednictwem zawiadomienia opublikowanego w Biuletynie Postępowań Upadłościowych na co najmniej pięć dni przed wyznaczonym terminem zgromadzenia. Zawiadomienie musi zawierać porządek obrad. Podczas zgromadzenia wierzycieli mogą reprezentować pełnomocnicy posiadający oryginalne pełnomocnictwo szczególne lub – w przypadku wierzycieli Skarbu Państwa oraz innych osób prawnych – upoważnienie podpisane przez kierownika jednostki. Wierzyciele mogą również głosować korespondencyjnie, o ile nie jest to wyraźnie zabronione przez prawo.

Poza przypadkami, w których prawo wymaga większości kwalifikowanej, uchwały podjęte przez zgromadzenie wierzycieli są ważne, jeżeli uczestniczą w nim wierzyciele posiadający co najmniej 30% łącznej wartości wierzytelności i dysponujący prawem głosu w przedmiocie składników majątku dłużnika. Zgromadzenie podejmuje uchwały zwykłą większością głosów „za” oddanych przez uprawnionych do głosowania wierzycieli obecnych na zgromadzeniu, stosownie do wartości ich wierzytelności. Głos oddany z zastrzeżeniem spełnienia określonych warunków uznaje się za głos „przeciw”. Wierzycieli, które oddali ważne głosy w drodze głosowania korespondencyjnego, również uważa się za obecnych na zgromadzeniu.

Po zwołaniu pierwszego posiedzenia sędzia-komisarz, a następnie wierzyciele mogą powołać radę wierzycieli, w której skład wchodzi – w zależności od liczby wierzycieli – od trzech do pięciu wierzycieli spośród wierzycieli uprawnionych do głosowania, którym przysługują wierzytelności uprzywilejowane, wierzytelności Skarbu Państwa i wierzytelności niezabezpieczone, stosownie do wartości tych wierzytelności. Rada wierzycieli (comitetul creditorilor) ma następujący zakres uprawnień:

a) monitoruje sytuację dłużnika i przekazuje zgromadzeniu wierzycieli zalecenia dotyczące dalszego prowadzenia działalności przez dłużnika, a także proponowanych planów restrukturyzacyjnych;

b) negocjuje warunki ustanowienia z zarządcą lub likwidatorem, którego ustanowienia przez sąd domagają się wierzyciele;

c) uwzględnia treść sprawozdań sporządzanych przez zarządcę sądowego lub likwidatora, dokonuje ich przeglądu oraz – w stosownych przypadkach – zgłasza wobec nich sprzeciw;

d) sporządza sprawozdania dotyczące działań podejmowanych przez zarządcę sądowego lub likwidatora oraz skutków tych działań, które mają zostać przedstawione podczas zgromadzenia wierzycieli, oraz przedstawia propozycje innych działań, jeżeli są one zasadne;

e) występuje o pozbawienie dłużnika prawa do prowadzenia swoich spraw;

f) wytacza powództwa o stwierdzenie bezskuteczności określonych nieuczciwych czynności prawnych dokonanych przez dłużnika lub nieuczciwych transakcji przeprowadzonych przez dłużnika na szkodę wierzycieli, jeżeli zarządca sądowy ani likwidator nie wytoczył takiego powództwa.

10 W jaki sposób zarządca może wykorzystać aktywa masy upadłości dłużnika lub nimi rozporządzać?

W zależności od sytuacji danego dłużnika oraz od tego, czy dłużnik został pozbawiony prawa do prowadzenia swoich spraw, syndyk pełni funkcje określone poniżej.

Zarządca sądowy sprawuje nadzór nad podejmowanymi przez dłużnika czynnościami w zakresie zarządzania jego składnikami majątku. Zarządca sądowy zarządza działalnością dłużnika w całości lub częściowo – w tym ostatnim przypadku wykonuje wyraźne instrukcje sędziego-komisarza dotyczące obowiązków zarządcy oraz warunków wypłacania środków z rachunku dłużnika.

Zarządca zajmuje się windykacją wierzytelności, zawiera układy, sporządza spis inwentarza oraz sprzedaje składniki majątku należące do dłużnika.

Dłużnik może rozporządzać składnikami majątku w zakresie, w jakim jest to konieczne do prowadzenia jego bieżącej działalności wyłącznie w przypadku, gdy zachował prawo do prowadzenia swoich spraw, przy czym takie rozporządzanie składnikami majątku odbywa się pod nadzorem i kontrolą zarządcy sądowego.

Po wszczęciu postępowania likwidacyjnego likwidator sądowy zarządza działalnością dłużnika, rozwiązuje umowy, odzyskuje wierzytelności, sprzedaje składniki majątku, zawiera transakcje, przyjmuje płatności wpływające na rachunek dłużnika itp. W toku postępowania likwidacyjnego prawo do zbywania składników majątku dłużnika przysługuje wyłącznie likwidatorowi sądowemu.

11 Jakie wierzytelności mogą być zgłoszone do masy upadłości dłużnika oraz w jaki sposób traktuje się roszczenia powstałe po wszczęciu postępowania upadłościowego?

Wszyscy wierzyciele, których wierzytelności powstały przed dniem wszczęciem postępowania, z wyjątkiem pracowników, których wierzytelności zostały zarejestrowane przez zarządcę sądowego na podstawie ewidencji księgowej, są zobowiązani do złożenia wniosku o uznanie ich wierzytelności w terminie wyznaczonym w postanowieniu o wszczęciu postępowania oraz do załączenia do niego niezbędnych dokumentów uzupełniających. Wszystkie wierzytelności, co do których wniesiono o uznanie i zarejestrowanie w sekretariacie sądu, będą uznawane za ważne i uzasadnione, jeżeli nie zostaną zakwestionowane przez dłużnika, zarządcę sądowego ani wierzycieli. Wierzytelności figurujące na liście wierzytelności zaspokaja się w toku postępowania upadłościowego zgodnie z porządkiem zaspokajania wierzytelności określonym w obowiązujących przepisach.

Wierzytelności, które powstały po wszczęciu postępowania, w okresie obserwacyjnym lub w toku postępowania restrukturyzacyjnego, zostaną zaspokojone na podstawie dokumentów potwierdzających ich istnienie – tego rodzaju wierzytelności nie muszą zostać włączone do masy upadłości. Zasada ta obowiązuje również w przypadku wierzytelności powstałych po wszczęciu postępowania likwidacyjnego.

12 Jakie zasady obowiązują przy zgłaszaniu, weryfikacji i uznaniu wierzytelności?

Wszyscy wierzyciele, których wierzytelności powstały przed dniem wszczęciem postępowania, z wyjątkiem pracowników, których wierzytelności zostały zarejestrowane przez zarządcę sądowego na podstawie ewidencji księgowej, są zobowiązani do złożenia wniosku o uznanie ich wierzytelności w terminie wyznaczonym w postanowieniu o wszczęciu postępowania. We wniosku należy zawrzeć: imię i nazwisko oraz adres miejsca zamieszkania lub siedziby statutowej wierzyciela, kwotę wierzytelności, podstawę wierzytelności oraz informacje o wszelkich potencjalnych przesłankach uzasadniających uznanie wierzytelności za wierzytelność uprzywilejowaną. Dokumenty na poparcie wierzytelności oraz wszelkich podstaw uzasadniających uznanie wierzytelności za wierzytelność uprzywilejowaną należy załączyć do wniosku najpóźniej w terminie złożenia samego wniosku.

Wniosek o uznanie wierzytelności musi zostać złożony nawet w przypadku, gdy dana wierzytelność nie została potwierdzona na podstawie tytułu wykonawczego. Wierzytelności, które nie były jeszcze wymagalne w dniu wszczęcia postępowania lub które podlegają określonym warunkom, zostaną włączone do masy upadłości.

W przypadku złożenia wniosku o uznanie wierzytelności zgłoszonej przez poszkodowanego w postępowaniu karnym wierzytelność może zostać zarejestrowana pod warunkiem wstrzymania jej zaspokojenia do chwili wydania orzeczenia kończącego postępowanie w sprawie na korzyść poszkodowanego.

Wierzytelności uprzywilejowane wpisuje się na końcową listę do kwoty odpowiadającej wartości rynkowej gwarancji, którą ustala się w drodze wyceny zleconej przez zarządcę sądowego lub likwidatora i przeprowadzonej przez rzeczoznawcę (evaluator).

Procedurze weryfikacyjnej podlegają wszystkie wierzytelności poza wierzytelnościami potwierdzonymi na mocy prawomocnych orzeczeń lub wyroków sądu polubownego; procedura ta nie obejmuje również wierzytelności Skarbu Państwa, dla których podstawę stanowi tytuł wykonawczy i które nie zostały zakwestionowane w terminach przewidzianych w przepisach szczególnych.

Zarządca sądowy lub likwidator sporządza wstępną listę wierzytelności, która może zostać zakwestionowana przed sędzią-komisarzem przez dowolną zainteresowaną stronę, dłużnika lub wierzyciela. Poza przypadkiem, w którym powiadomienie o wszczęciu postępowania zostało doręczone z naruszeniem przepisów dotyczących wezwań do stawiennictwa przed sądem i sposobów powiadamia o dokonaniu czynności procesowych, posiadacz wierzytelności powstałej przed wszczęciem postępowania, który nie złoży wniosku o zatwierdzenie wierzytelności w wyznaczonym terminie (tj. w terminie wskazanym w powiadomieniu, który nie może przypadać później niż w ciągu 45 dni od dnia wszczęcia postępowania), utraci prawo do wpisu do wykazu wierzycieli i nie będzie mógł zostać uznany za wierzyciela uprawnionego do uczestnictwa w postępowaniu. Wierzyciel nie będzie uprawniony do dochodzenia wierzytelności od dłużnika lub od dowolnych udziałowców/akcjonariuszy lub wspólników dłużnika będącego osobą prawną z nieograniczoną odpowiedzialnością po zakończeniu postępowania, chyba że dłużnik zostanie skazany z tytułu popełnienia przestępstwa umyślnej upadłości (bancrută simplă) lub przestępstwa oszukańczej upadłości (bancrută frauduloasă) lub zostanie uznany za winnego dopuszczenia się czynu polegającego na dokonaniu oszukańczych płatności lub przelewów. Fakt pozbawienia wierzyciela takich uprawnień zostanie potwierdzony przez zarządcę sądowego lub likwidatora, który nie umieści danego wierzyciela w wykazie wierzycieli.

13 Jakie zasady obowiązują przy podziale funduszów masy upadłości? W jaki sposób ustala się hierarchę roszczeń i praw wierzycieli?

Środki uzyskane ze sprzedaży majątku i praw dłużnika zabezpieczonych na rzecz wierzyciela na preferencyjnych warunkach rozdziela się w następującej kolejności:

  1. opłaty, opłaty skarbowe i wszelkie inne wydatki powstałe w związku ze sprzedażą danych składników majątku, uwzględniając koszty poniesione w związku z koniecznością utrzymania tych składników majątku i zarządzania nimi, koszty poniesione przez wierzyciela w toku postępowania egzekucyjnego, wierzytelności dostawców usług komunalnych powstałe po wszczęciu postępowania oraz honoraria osób zatrudnionych we wspólnym interesie wszystkich wierzycieli w dniu podziału masy upadłości, które zostaną pokryte proporcjonalnie do wartości wszystkich składników majątku dłużnika;
  2. wierzytelności wierzycieli uprzywilejowanych, które powstały w toku postępowania upadłościowego; wierzytelności takie obejmują kwotę główną, odsetki oraz – w stosownych przypadkach – inne płatności dodatkowe;
  3. wierzytelności wierzycieli uprzywilejowanych, w tym kwota główna, odsetki oraz wszelkiego rodzaju kary.

Jeżeli kwota uzyskana ze sprzedaży tych składników majątku okaże się niewystarczająca do pełnego zaspokojenia odnośnych wierzytelności, niezaspokojoną część wierzytelności uznaje się za wierzytelność niezabezpieczoną lub – w stosownych przypadkach – wierzytelność Skarbu Państwa, a jej miejsce w hierarchii odpowiada miejscu pozostałych wierzytelności należących do danej kategorii. Jeżeli po zaspokojeniu wskazanych powyżej wierzytelności w masie upadłości pozostanie nadwyżka środków, likwidator sądowy zdeponuje ją na rachunku dłużnika. Wierzytelności w postępowaniu likwidacyjnym zaspokaja się w następującej kolejności:

1. opłaty, opłaty skarbowe i wszelkie inne wydatki powstałe w toku postępowania prowadzonego na podstawie tego samego tytułu ustawy, w tym koszty poniesione w związku z koniecznością utrzymania składników majątku dłużnika i zarządzania tymi składnikami majątku, niezbędne do zapewnienia możliwości dalszego prowadzenia działalności oraz wypłaty wynagrodzenia osobom zatrudnionym do celów postępowania;

2. wierzytelności wynikające z finansowania przyznanego w toku postępowania;

3. wierzytelności z tytułu stosunku pracy;

4. wierzytelności powstałe w rezultacie kontynuowania działalności przez dłużnika po wszczęciu postępowania, wierzytelności na rzecz współwykonawców i osób trzecich, które nabyły majątek w dobrej wierze, lub dalszych nabywców, którzy zwrócili swoje składniki majątku lub ich równowartość w środkach pieniężnych do masy upadłości;

5. wierzytelności Skarbu Państwa;

6. wierzytelności dłużnika wobec osób trzecich z tytułu zobowiązań alimentacyjnych, świadczeń na rzecz małoletnich dzieci lub płatności okresowych na pokrycie kosztów utrzymania;

7. wierzytelności dotyczące kwot ustalonych przez sędziego-komisarza na pokrycie kosztów utrzymania dłużnika i członków jego rodziny, jeżeli dłużnik jest osobą fizyczną;

8. wierzytelności z tytułu kredytów bankowych wraz z powiązanymi wydatkami i odsetkami, wierzytelności z tytułu dostaw towarów, świadczenia usług lub wykonania innych prac, wierzytelności z tytułu stosunku dzierżawy/najmu, wierzytelności z tytułu umów leasingowych, w tym z tytułu pożyczki obligacyjnej;

9. inne wierzytelności niezabezpieczone;

10. wierzytelności podporządkowane, w następującej kolejności:

a) wierzytelności wynikające z majątku osób trzecich, które nabyły towary od dłużnika w złej wierze, wierzytelności dalszych nabywców, którzy nabyli towary w złej wierze po dopuszczeniu powództw o umorzenie, i pożyczki udzielone dłużnikowi będącemu osobą prawną przez wspólnika lub udziałowca/akcjonariusza dysponującego przynajmniej 10% udziałem w kapitale podstawowym lub 10% praw głosu na walnym zgromadzeniu lub – w stosownych przypadkach – przez przedstawiciela grupy reprezentującej określony interes gospodarczy (grup de interes economic);

b) wierzytelności z tytułu czynności dokonanych pod tytułem darmym.

14 Jakie są przesłanki oraz skutki zakończenia postępowania upadłościowego (w szczególności w drodze układu)?

Jeżeli postępowanie układowe z wierzycielami zakończy się pomyślnie w terminie wyznaczonym w umowie, sędzia-komisarz wyda postanowienie, w którym stwierdzi, że cele postępowania układowego zostały osiągnięte. Następnie zmiany kwot wierzytelności przewidziane w układzie stają się wiążące (art. 36 ustawy nr 85/2014).

Postępowanie restrukturyzacyjne zakładające dalsze prowadzenie działalności przez dłużnika lub jego uporządkowaną likwidację (lichidare pe bază de plan) zostanie zakończone poprzez wydanie postanowienia na podstawie sprawozdania sporządzonego przez zarządcę sądowego, który stwierdzi, że wszystkie zobowiązania pieniężne wyszczególnione w zatwierdzonym planie zostały pokryte oraz że wszystkie należne obecnie wierzytelności zostały zaspokojone. Jeżeli postępowanie wszczęte w celu przeprowadzenia restrukturyzacji zostało następnie przekształcone w postępowanie likwidacyjne, takie postępowanie zostanie zakończone zgodnie z przepisami regulującymi przebieg postępowania likwidacyjnego. Od dnia zatwierdzenia planu restrukturyzacyjnego pod nadzorem sądu i przez czas trwania restrukturyzacji dłużnik jest zwolniony z obowiązku spłaty różnicy między wartością zobowiązań spoczywających na nim przed zatwierdzeniem planu a wartością zobowiązań wskazaną w planie.

Postępowanie likwidacyjne zostanie zakończone po zatwierdzeniu przez sędziego-komisarza sprawozdania końcowego, rozdzieleniu wszystkich środków pieniężnych i składników majątku wchodzących w skład masy upadłości i zdeponowaniu wszelkich nierozdysponowanych środków na rachunku bankowym. Po zakończeniu postępowania dłużnik zostaje wykreślony z rejestrów, do których został wpisany.

W chwili zakończenia postępowania sędzia-komisarz, zarządca sądowy lub likwidator i wszystkie osoby udzielające im wsparcia zostają zwolnione ze spoczywających na nich obowiązków lub zobowiązań związanych z przebiegiem postępowania, a także z obowiązków lub zobowiązań względem dłużnika i składników jego majątku, wierzycieli, posiadaczy praw do uprzywilejowanego zaspokojenia wierzytelności, udziałowców/akcjonariuszy lub wspólników.

Po zakończeniu postępowania likwidacyjnego dłużnik będący osobą fizyczną (prowadzącą działalność gospodarczą) zostaje zwolniony z zobowiązań spoczywających na nim przed wszczęciem postępowania likwidacyjnego, chyba że został skazany z tytułu popełnienia przestępstwa oszukańczej upadłości lub z tytułu dokonywania oszukańczych płatności lub przelewów; w takiej sytuacji dłużnik zostanie zwolniony ze wspomnianych zobowiązań wyłącznie w zakresie, w jakim zobowiązania te zostały pokryte w toku postępowania.

15 Jakie prawa przysługują wierzycielom po zakończeniu postępowania upadłościowego?

Po zakończeniu dowolnego rodzaju postępowania upadłościowego wierzyciele nie mogą dochodzić od dłużnika wierzytelności powstałych po wszczęciu postępowania upadłościowego.

Wierzyciele mogą nadal dochodzić pełnej kwoty należnych im wierzytelności od współdłużników i poręczycieli dłużnika.

16 Kto ponosi koszty postępowania upadłościowego łącznie z poniesionymi wydatkami?

Wszystkie wydatki poniesione w toku postępowania prowadzonego zgodnie z obowiązującymi przepisami, w tym wydatki związane z wydawaniem powiadomień i wezwań oraz doręczaniem pism procesowych sporządzonych przez zarządcę sądowego lub likwidatora, zostaną pokryte z masy upadłości dłużnika (art. 39 ustawy nr 85/2014). Jeżeli środki finansowe, jakimi dysponuje dłużnik, okażą się niewystarczające do pokrycia tych wydatków, pozostała część kosztów zostanie pokryta ze środków funduszu likwidacyjnego (fondul de lichidare).

17 Jakie są zasady dotyczące nieważności, zaskarżania lub względnej bezskuteczności czynności prawnych dokonanych ze szkodą dla ogółu wierzycieli?

Zarządca sądowy lub likwidator może wytoczyć powództwo o stwierdzenie bezskuteczności nieuczciwych czynności prawnych i transakcji dokonanych przez dłużnika ze szkodą dla praw wierzycieli w ciągu dwóch lat poprzedzających datę wszczęcia postępowania.

Sąd może stwierdzić bezskuteczność wymienionych poniżej czynności prawnych lub transakcji dokonanych przez dłużnika, mając na względzie odzyskanie przekazanych składników majątku lub równowartości innych uzyskanych korzyści:

a) czynności polegające na nieodpłatnym przekazaniu składników majątku dokonane w ciągu dwóch lat poprzedzających datę wszczęcia postępowania; takie czynności nie obejmują przypadków przekazania składników majątku na pomoc humanitarną;

b) transakcje, w ramach których wartość składników majątku przekazywanych przez dłużnika jest w oczywisty sposób większa niż wartość otrzymywanych przez niego składników majątku, przeprowadzone w ciągu sześciu miesięcy poprzedzających datę wszczęcia postępowania;

c) czynności dokonane w ciągu dwóch lat poprzedzających wszczęcie postępowania z zamiarem uniemożliwienia wierzycielom dochodzenia należnych im wierzytelności lub ograniczenia ich praw w jakikolwiek inny sposób;

d) czynności polegające na przeniesieniu na wierzyciela prawa własności do składnika majątku w celu całkowitej lub częściowej spłaty istniejącego wcześniej zadłużenia dokonane w ciągu sześciu miesięcy poprzedzających wszczęcie postępowania, jeżeli kwota, którą dany wierzyciel mógłby uzyskać w przypadku likwidacji dłużnika, jest niższa niż wartość składników majątku będących przedmiotem takich czynności;

e) przekształcenie wierzytelności niezabezpieczonej w wierzytelność uprzywilejowaną w ciągu sześciu miesięcy poprzedzających datę wszczęcia postępowania;

f) przedterminowe spłacenie długów zaciągniętych w ciągu sześciu miesięcy poprzedzających datę wszczęcia postępowania, jeżeli termin spłaty tych długów miał przypadać po dacie wszczęcia postępowania;

g) czynności polegające na przeniesieniu lub przejęciu zobowiązań dokonane przez dłużnika w ciągu dwóch lat poprzedzających datę wszczęcia postępowania z zamiarem ukrycia lub opóźnienia niewypłacalności lub dopuszczenia się oszustwa względem wierzyciela.

Sąd może również stwierdzić bezskuteczność wymienionych poniżej czynności prawnych lub transakcji i odzyskać powiązane z nimi korzyści, jeżeli zostały one dokonane/zawarte z osobą pozostającą w stosunku prawnym z dłużnikiem w ciągu dwóch lat poprzedzających datę wszczęcia postępowania:

a) czynności lub transakcje z komplementariuszem (asociat comanditat) lub wspólnikiem dysponującym co najmniej 20% kapitału spółki lub praw głosu na zgromadzeniu wspólników, jeżeli dłużnik jest spółką komandytową (societate în comandită) lub spółką rolniczą (societate agricolă), spółką jawną (societate în nume colectiv) lub spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (cu răspundere limitată);

b) czynności lub transakcje z udziałowcem/akcjonariuszem lub dyrektorem, jeżeli dłużnik jest grupą reprezentującą określony interes gospodarczy;

c) czynności lub transakcje z akcjonariuszem dysponującym co najmniej 20% udziałów/akcji w osobie prawnej będącej dłużnikiem lub 20% praw głosu na walnym gromadzeniu, jeżeli dłużnik jest spółką akcyjną (societate pe acţiuni);

d) czynności lub transakcje z dyrektorem, kierownikiem lub członkiem organów nadzorczych dłużnika, jeżeli dłużnik jest spółdzielnią, spółką akcyjną lub spółką rolniczą;

e) czynności lub transakcje z dowolną osobą fizyczną lub prawną sprawującą kontrolę nad dłużnikiem lub prowadzoną przez niego działalnością;

f) czynności lub transakcje ze współwłaścicielem lub stroną dysponującą tytułem do wspólnego składnika majątku na zasadzie współwłasności;

g) czynności lub transakcje z małżonkiem, krewnymi lub powinowatymi do czwartego stopnia pokrewieństwa/powinowactwa włącznie osób fizycznych wymienionych w lit. a)–f).

Zarządca sądowy lub likwidator może wytoczyć powództwo o stwierdzenie bezskuteczności nieuczciwych czynności prawnych dokonanych przez dłużnika ze szkodą dla wierzycieli w ciągu roku od upływu terminu wyznaczonego na sporządzenie pierwszego sprawozdania przez zarządcę sądowego lub likwidatora, ale nie później niż w ciągu 16 miesięcy od dnia wszczęcia postępowania. Jeżeli powództwo zostanie uwzględnione, strony powracają do sytuacji, w której znajdowały się wyjściowo, a ich zobowiązania istniejące w dniu, w którym dokonano przeniesienia, będą musiały zostać ponownie zarejestrowane.

Rada wierzycieli lub wierzyciel posiadający wierzytelności, których wartość przekracza 50% wartości wierzytelności wchodzących w skład masy upadłości, może wytoczyć takie powództwo przed sędziego-komisarza, jeżeli zarządca sądowy lub likwidator tego nie zrobią.

Powództwo o stwierdzenie bezskuteczności nie może zostać wytoczone przeciwko aktowi założycielskiemu (act de constituire) sporządzonemu zgodnie z przepisami prawa rzeczowego ani przeciwko aktowi, na mocy którego doszło do przeniesienia prawa własności zgodnie z przepisami prawa rzeczowego, jeżeli dłużnik sporządził dany akt w ramach czynności zwykłego zarządu. Wniosek o stwierdzenie nieważności aktu założycielskiego lub aktu, na mocy którego doszło do przeniesienia prawa własności, zostanie automatycznie wpisany do odpowiednich rejestrów publicznych.

W odniesieniu do wymienionych powyżej czynności i transakcji istnieje wzruszalne domniemanie działania z zamiarem popełnienia oszustwa ze szkodą dla wierzycieli.

Wszystkie czynności, transakcje i płatności przeprowadzone przez dłużnika po wszczęciu postępowania upadłościowego automatycznie uznaje się za nieważne – nie dotyczy to jednak czynności niezbędnych do podejmowania czynności zwykłego zarządu, czynności zatwierdzonych przez sędziego-komisarza oraz czynności zatwierdzonych przez zarządcę sądowego.

Ostatnia aktualizacja: 17/06/2021

Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwy punkt kontaktowy Europejskiej Sieci Sądowej (EJN). Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. ESS ani Komisja Europejska nie ponoszą odpowiedzialności za wszelkie informacje, dane lub odniesienia zawarte w tym dokumencie. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.