Informacje krajowe dotyczące rozporządzenia 2016/1104
W czerwcu 2016 r. Unia Europejska przyjęła rozporządzenie dotyczące skutków majątkowych międzynarodowych zarejestrowanych związków partnerskich, mające na celu pomoc w codziennym zarządzaniu majątkiem oraz w dokonywaniu podziału majątku w przypadku rozwiązania lub śmierci jednego z partnerów. Rozporządzenie to zostało przyjęte w ramach procedury wzmocnionej współpracy przez następujące 18 państw członkowskich UE: Szwecja, Belgia, Grecja, Chorwacja, Słowenia, Hiszpania, Francja, Portugalia, Włochy, Malta, Luksemburg, Niemcy, Republika Czeska, Niderlandy, Austria, Bułgaria, Finlandia i Cypr. Inne państwa członkowskie UE mogą w dowolnym momencie przystąpić do rozporządzenia (w takim przypadku dane państwo będzie również musiało przystąpić do rozporządzenia dotyczącego ustrojów majątkowych małżeństw).
Rozporządzenie zapewnia międzynarodowym zarejestrowanym związkom partnerskim pewność prawną i ograniczenie kosztów postępowania sądowego w związku z tym, że pary mają pewność co do tego, sąd którego kraju UE jest właściwy do rozpatrywania kwestii dotyczących ich majątku i prawo którego kraju należy stosować przy rozstrzyganiu tych kwestii. Rozporządzenie ułatwia również uznawanie i wykonywanie orzeczeń dotyczących spraw majątkowych wydanych w innym państwie UE. Jako że majątek pary musi być podzielony w przypadku śmierci, rozporządzenie ułatwia także stosowanie przepisów UE dotyczących transgranicznych spraw spadkowych. Rozporządzenie stosuje się od 29 stycznia 2019 r.
Stroną zarządza Komisja Europejska. Informacje na tej stronie nie muszą odzwierciedlać oficjalnego stanowiska Komisji Europejskiej, nie ponosi ona również odpowiedzialności za wszelkie informacje, dane czy odniesienia na niej zawarte. Więcej informacji na temat praw autorskich odnoszących się do stron UE znajduje się na stronie „Informacje prawne”.
Rozpoznawanie wniosków o stwierdzenie wykonalności orzeczeń: sąd pierwszej instancji, a dokładniej sąd rodzinny.
Rozpoznawanie środków zaskarżenia od orzeczeń wydanych w sprawie takich wniosków:
Orzeczenie sądu apelacyjnego można zaskarżyć jedynie przed Sądem Kasacyjnym.
Brak innych organów w rozumieniu art. 3 ust. 2.
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.
W Republice Czeskiej sądami właściwymi w tego rodzaju sprawach są sądy rejonowe (okresní soudy).
Można wnieść jedynie nadzwyczajne środki zaskarżenia, takie jak:
– skarga o stwierdzenie nieważności orzeczenia (zmatečnost);
– skarga o wznowienie postępowania (žaloba na obnovu řízení);
– skarga kasacyjna (dovolání).
Wszystkie wymienione powyżej nadzwyczajne środki zaskarżenia wnosi się do sądu, który wydał orzeczenie w pierwszej instancji.
W Republice Czeskiej nie ma tego typu organów.
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.
Wnioski o stwierdzenie wykonalności orzeczenia zgodnie z art. 44 ust. 1 obu rozporządzeń należy składać do wydziału rodzinnego właściwego sądu rejonowego (Amtsgericht). Sądem mającym wyłączną właściwość miejscową jest sąd rejonowy w siedzibie wyższego sądu krajowego (Oberlandesgericht), w którego okręgu dłużnik ma miejsce zamieszkania lub w którego okręgu orzeczenie podlega wykonaniu.
Od orzeczenia sądu rejonowego w sprawie wniosku o stwierdzenie wykonalności przysługuje środek zaskarżenia do wyższego sądu krajowego (Oberlandesgericht), zgodnie z art. 49 ust. 2 obu rozporządzeń.
Orzeczenie w przedmiocie takiego środka zaskarżenia można zaskarżyć do Federalnego Trybunału Sprawiedliwości, zgodnie z art. 50 obu rozporządzeń.
Nie dotyczy
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.
Sądem właściwym w zakresie stwierdzania wykonalności orzeczeń dotyczących małżeńskich ustrojów majątkowych oraz skutków majątkowych zarejestrowanych związków partnerskich na wniosek zainteresowanej strony, na podstawie art. 44 ust. 1 przedmiotowych rozporządzeń, jest sąd pierwszej instancji orzekający w składzie jednoosobowym (Monomeles Protodikeio) w ramach postępowania nieprocesowego (art. 740 i nast. kodeksu postępowania cywilnego).
Sądem właściwym w zakresie środków odwoławczych od orzeczeń w sprawie wniosku o stwierdzenie wykonalności na podstawie art. 49 ust. 2 przedmiotowych rozporządzeń w postępowaniu spornym jest sąd apelacyjny (Efeteio). Zgodnie z orzecznictwem Sądu Kasacyjnego przyjmuje to formę wniosku/odwołania, które sąd apelacyjny rozpoznaje w pierwszej i ostatniej instancji, w drodze wyjątku od reguły zawartej w art. 12 ust. 2 kodeksu postępowania cywilnego.
Od orzeczenia sądu apelacyjnego na podstawie art. 50 przedmiotowych rozporządzeń, o którym mowa w pkt b), przysługuje skarga kasacyjna.
Nie dotyczy.
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.
Sądem właściwym do rozpatrywania wniosków o stwierdzenie wykonalności jest sąd pierwszej instancji (Juzgado de Primera Instancia) właściwy dla miejsca zamieszkania strony, której dotyczy wniosek o uznanie lub wykonanie orzeczenia, lub dla miejsca, w którym orzeczenie ma być wykonane.
Od orzeczenia sądu przysługuje odwołanie. Sądem właściwym do rozpoznania środka odwoławczego jest sąd okręgowy (Audiencia Provincial).
Środki zaskarżenia przysługujące od orzeczeń sądu okręgowego wydanych w postępowaniu odwoławczym to nadzwyczajny środek zaskarżenia dotyczący naruszenia przepisów postępowania (recurso extraordinario por infracición procesal) oraz skarga kasacyjna (recurso de casación).
W Hiszpanii nie ma organów o cechach wymienionych w art. 3 ust. 2, które to organy wchodziłyby w zakres tego rozporządzenia.
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.
Wnioski, o których mowa w art. 44, należy wnosić do dyrektora kancelarii (directeur de greffe) sądu powszechnego (tribunal judiciaire) (art. 509-1 i 509-2 kodeksu postępowania cywilnego), gdy dotyczą one orzeczenia lub czynności prawnej, oraz do prezesa Izby Notarialnej lub – w przypadku jego nieobecności lub niemożności wykonywania przez niego obowiązków – zastępcy prezesa (art. 509-3 kodeksu postępowania cywilnego), gdy dotyczą one dokumentu urzędowego.
Wnioski, o których mowa w art. 49 ust. 2, należy wnosić do prezesa sądu powszechnego (tribunal judiciaire) (art. 509-9 kodeksu postępowania cywilnego).
Jeżeli wniosek dotyczy orzeczenia lub czynności prawnej:
* Wnioski o stwierdzenie wykonalności orzeczenia wydanego przez francuski sąd, do celów uznania i wykonania tego orzeczenia za granicą, należy wnosić do dyrektora kancelarii (directeur de greffe) sądu, który wydał orzeczenie lub zatwierdził porozumienie stron (art. 509-1 kodeksu postępowania cywilnego).
* Wnioski o uznanie lub stwierdzenie wykonalności na terytorium francuskim zagranicznych tytułów egzekucyjnych należy składać do dyrektora kancelarii (directeur de greffe) sądu powszechnego (tribunal judiciaire (art. 509-2 kodeksu postępowania cywilnego).
Jeżeli wniosek dotyczy dokumentu urzędowego:
* Wnioski dotyczące poświadczenia francuskich notarialnych dokumentów urzędowych w celu ich przyjęcia i wykonania za granicą należy wnosić do notariusza lub osoby prawnej posiadającej kancelarię notarialną, który to notariusz lub która to osoba przechowuje oryginał otrzymanego dokumentu (art. 509-3 kodeksu postępowania cywilnego).
* Wnioski o stwierdzenie wykonalności zagranicznych notarialnych dokumentów urzędowych na terytorium francuskim należy wnosić do prezesa Izby Notarialnej lub – w przypadku jego nieobecności lub niemożności wykonywania przez niego obowiązków – zastępcy prezesa (art. 509-3 kodeksu postępowania cywilnego).
Wnioski, o których mowa w art. 49 ust. 2:
Środki odwoławcze od orzeczenia stwierdzającego wykonalność zagranicznych dokumentów i aktów na terytorium francuskim należy wnosić do prezesa sądu powszechnego (tribunal judiciaire) (art. 509-9 kodeksu postępowania cywilnego).
Aby zaskarżyć orzeczenie wydane w ostatniej instancji przez prezesa sądu powszechnego, należy wnieść skargę kasacyjną.
Przesłanki wniesienia skargi kasacyjnej mają różnorodny charakter (naruszenie prawa, nadużycie władzy, niewłaściwość sądu, błąd co do podstawy prawnej, brak uzasadnienia, sprzeczność orzeczeń itp.), ale w każdym z tych przypadków sędzia ocenia jedynie okoliczności prawne sprawy. Sąd Kasacyjny weryfikuje zatem, czy w zaskarżonym orzeczeniu nie doszło do naruszenia prawa lub nieprawidłowego zastosowania przepisów prawa, ale nie bada okoliczności faktycznych sprawy.
La Cour de cassation
5 quai de l’Horloge
75055 Paris
Nie dotyczy.
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.
Wnioski o stwierdzenie wykonalności orzeczeń zgodnie z art. 44 ust. 1 oraz środki zaskarżenia od orzeczeń wydanych w sprawie takich wniosków zgodnie z art. 49 ust. 2 składa się do sądów rejonowych.
Właściwymi sądami są:
wszystkie sądy rejonowe zgodnie z ustawą o okręgach sądowych i lokalizacji sądów (Narodne novine – NN; Dziennik Urzędowy Republiki Chorwacji – nr 128/14).
Zgodnie z obowiązującym prawem krajowym w Chorwacji nie ma mechanizmu, który umożliwiałby, do celów art. 50, na odwołanie od orzeczenia wydanego w następstwie wniesienia środka zaskarżenia, tzn. nie ma sądów, które byłyby właściwe do rozpoznania takiego odwołania.
Zgodnie z ustawą o sądach (NN nr 28/13, 33/15, 82/15, 82/16) w Chorwacji sądy rejonowe są właściwe w postępowaniach nieprocesowych i egzekucyjnych. Zgodnie zatem z obowiązującym prawem krajowym w Chorwacji nie ma innych organów i przedstawicieli zawodów prawniczych, o których mowa w art. 3 ust. 2 rozporządzenia, właściwych w sprawach dotyczących małżeńskich ustrojów majątkowych sprawujących funkcje sądownicze lub działających na podstawie przekazania uprawnień przez organ sądowy lub pod jego kontrolą.
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.
Sądem właściwym w zakresie rozpatrywania wniosków o stwierdzenie wykonalności orzeczeń zgodnie z art. 44 ust. 1 jest sąd apelacyjny (Corte di Appello).
Sądem właściwym w zakresie rozpatrywania odwołań od orzeczeń wydanych w sprawie wniosków o stwierdzenie wykonalności zgodnie z art. 49 ust. 2 jest Sąd Kasacyjny (Suprema Corte di Cassazione).
Orzeczenie wydane w następstwie wniesienia środka zaskarżenia można podważyć poprzez wniesienie:
1) skargi o wznowienie postępowania zgodnie z art. 391bis i 391ter kodeksu postępowania cywilnego;
2) powództwa osoby trzeciej przeciwko prawomocnemu orzeczeniu zgodnie z art. 391ter kodeksu postępowania cywilnego.
W przypadku gdy orzeczenie zawiera błędy pisarskie lub rachunkowe, można również złożyć wniosek o sprostowanie.
Do celów art. 3 ust. 2 obejmuje to:
prawników prowadzących negocjacje wspomagane (negoziazione assistita) zgodnie z art. 6 dekretu z mocą ustawy nr 132 z 2014 r.
urzędników stanu cywilnego prowadzących negocjacje wspomagane zgodnie z art. 12 dekretu z mocą ustawy nr 132 z 2014 r.
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.
Sądami właściwymi w zakresie wniosków o stwierdzenie wykonalności orzeczeń są sądy rodzinne.
Odwołania od orzeczeń wydanych w sprawie takich wniosków rozpatruje sąd rodzinny drugiej instancji (Defterobáthmio Oikogeneiakó Dikastírio).
Orzeczenie wydane w następstwie wniesienia środka zaskarżenia można zaskarżyć w postępowaniu odwoławczym określonym w art. 25 ustawy o sądach (ustawa 14/60) oraz poprzez wydanie nakazu sądowego zgodnie z art. 155 konstytucji.
Nie dotyczy.
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.
Sądy lub organy właściwe do rozpatrywania wniosków o stwierdzenie wykonalności zgodnie z art. 44 ust. 1:
Prezes sądu okręgowego
Kontakt:
Tribunal d’arrondissement de Luxembourg
Cité judiciaire
L-2080 Luxembourg
Tel.: +352 475981-1
Tribunal d’arrondissement de Diekirch
Palais de Justice
Place Guillaume
L–9237 Diekirch
Tel.: +352 803214-1
Sądy lub organy właściwe do rozpatrywania środków zaskarżenia od orzeczeń wydanych w sprawie takich wniosków zgodnie z art. 49 ust. 2:
Sąd apelacyjny właściwy jako instancja odwoławcza w sprawach cywilnych
Kontakt:
Cour d’appel
Cité judiciaire
L-2080 Luxembourg
Tel.: +352 475981-1
Procedury zaskarżenia orzeczenia wydanego w następstwie wniesienia środka zaskarżenia, o których mowa w art. 50:
Sąd Kasacyjny
Kontakt:
Cour de cassation
Cité judiciaire
L-2080 Luxembourg
Tel.: 475981-369/373
/
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.
Sądami właściwymi w zakresie rozpatrywania wniosków o stwierdzenia wykonalności orzeczeń zgodnie z art. 44 ust. 1 są sąd egzekucyjny (Exekutionsgericht) lub sąd rejonowy (Bezirksgericht), w którego okręgu pozwany ma miejsce zamieszkania lub siedzibę.
Sądem właściwym w zakresie rozpatrywania środków zaskarżenia od orzeczeń wydanych w sprawie wniosków o stwierdzenie wykonalności orzeczenia jest nadrzędny sąd krajowy (Landesgericht); środek zaskarżenia należy jednak wnieść do sądu pierwszej instancji.
Skarga kasacyjna (Revisionsrekurs) do Sądu Najwyższego (Oberster Gerichtshof), którą wnosi się do sądu pierwszej instancji.
W Austrii nie ma innych organów i przedstawicieli zawodów prawniczych, o których mowa w art. 3 ust. 2, właściwych w sprawach dotyczących skutków majątkowych.
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.
Sądami oraz organami właściwymi w zakresie rozpatrywania wniosków o stwierdzenie wykonalności zgodnie z art. 44 ust. 1 są:
– miejscowy wydział cywilny (juízo local cível), o ile taki istnieje, lub
– wydział ogólny (juízo de competência genérica) właściwego sądu okręgowego (tribunal de comarca).
Zgodnie z art. 49 ust. 2 środek zaskarżenia od orzeczenia wydanego po rozpoznaniu takiego wniosku rozpatrywany jest przez sądy apelacyjne (tribunais da relação).
Do celów art. 50 orzeczenie wydane w następstwie wniesienia środka zaskarżenia można zaskarżyć jedynie przez wniesienie skargi kasacyjnej do Sądu Najwyższego opartej na zarzucie naruszenia prawa.
Nie dotyczy.
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.
Stwierdzenie wykonalności orzeczenia:
sąd rejonowy
Środek zaskarżenia od orzeczenia wydanego przez sąd rejonowy:
sąd apelacyjny
Środkiem zaskarżenia od wyroku sądu apelacyjnego jest odwołanie do Sądu Najwyższego, które można wnieść tylko wtedy, gdy Sąd Najwyższy udzielił prawa do wniesienia odwołania (rozdział 30, art. 1–3 kodeksu postępowania sądowego).
Wykonawca wyznaczony przez sąd.
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.
Sąd rejonowy Właściwość miejscowa
Sąd rejonowy w Nacka (Nacka tingsrätt) Sąd rejonowy w Sztokholmie (Stockholms län)
Sąd rejonowy w Uppsali Hrabstwo Uppsala
Sąd rejonowy w Eskilstunie Hrabstwo Södermanland
Sąd rejonowy w Uppsali Hrabstwo Östergötland
Sąd rejonowy w Uppsali Hrabstwo Jönköping
Sąd rejonowy w Växjö Hrabstwo Kronoberg
Sąd rejonowy w Kalmarze Hrabstwo Kalmar
Sąd rejonowy w Gotlandii Hrabstwo Gotlandia
Sąd rejonowy w Blekinge Hrabstwo Blekinge
Sąd rejonowy w Kristianstadzie Gminy (kommuner) Bromölla, Båstad, Hässleholm, Klippan, Kristianstad, Osby, Perstorp, Simrishamn,Tomelilla, Åstorp, Ängelholm, Örkelljunga oraz Östra Göinge
Sąd rejonowy w Malmö Gminy Bjuv, Burlöv, Eslöv, Helsingborg, Höganäs, Hörby, Höör, Kävlinge, Landskrona, Lomma, Lund, Malmö, Sjöbo, Skurup, Staffanstorp, Svalöv, Svedala, Trelleborg, Vellinge oraz Ystad
Sąd rejonowy w Halmstadzie Hrabstwo Halland
Sąd rejonowy w Göteborgu Gminy Göteborg, Härryda, Kungälv, Lysekil, Munkedal, Mölndal, Orust, Partille, Sotenäs, Stenungsund, Strömstad, Tanum, Tjörn, Uddevalla oraz Öckerö
Sąd rejonowy w Vänersborgu Gminy Ale, Alingsås, Bengtsfors, Bollebygd, Borås, Dals-Ed, Färgelanda, Herrljunga, Lerum, Lilla Edet, Mark, Mellerud, Svenljunga, Tranemo, Trollhättan, Ulricehamn, Vårgårda, Vänersborg oraz Åmål
Sąd rejonowy w Skaraborgu Gminy Essunga, Falköping, Grästorp, Gullspång, Götene, Habo, Hjo, Karlsborg, Lidköping, Mariestad, Mullsjö, Skara, Skövde, Tibro, Tidaholm, Töreboda oraz Vara
Sąd rejonowy w Värmlandzie Hrabstwo Värmland
Sąd rejonowy w Örebro Hrabstwo Örebro
Sąd rejonowy w Västmanlandzie Hrabstwo Västmanland
Sąd rejonowy w Falu Hrabstwo Dalarna
Sąd rejonowy w Gävle Hrabstwo Gävleborg
Sąd rejonowy w Ångermanlandzie Hrabstwo Västernorrland
Sąd rejonowy w Östersundzie Hrabstwo Jämtland
Sąd rejonowy w Ångermanlandzie Hrabstwo Västerbotten
Sąd rejonowy w Luleå Hrabstwo Norrbotten
Apelacja (överklagande) do sądu apelacyjnego (hövrätt) lub do Sądu Najwyższego (Högsta domstolen). Apelację należy wnieść do sądu, który wydał orzeczenie. Apelacja zostanie rozpoznana jedynie wtedy, gdy sąd apelacyjny lub Sąd Najwyższy udzieli prawa do wniesienia odwołania (prövningstillstånd).
Wykonawca podziału majątku (bodelningsförrättare)
Zarządca spadku (boutredningsman)
W postępowaniach uproszczonych dotyczących nakazów zapłaty lub pomocy – organ egzekwowania prawa (Kronofogdemyndigheten)
Za wersję tej strony w języku danego kraju odpowiada właściwe państwo członkowskie. Tłumaczenie zostało wykonane przez służby Komisji Europejskiej. Jeżeli właściwy organ krajowy wprowadził jakieś zmiany w wersji oryginalnej, mogły one jeszcze nie zostać uwzględnione w tłumaczeniu. Komisja Europejska nie przyjmuje żadnej odpowiedzialności w odniesieniu do danych lub informacji, które niniejszy dokument zawiera, lub do których się odnosi. Informacje na temat przepisów dotyczących praw autorskich, które obowiązują w państwie członkowskim odpowiedzialnym za niniejszą stronę, znajdują się w informacji prawnej.