Pesquisar

Kaubandus muutub üha rahvusvahelisemaks ja inimesed reisivad järjest enam ning seetõttu suureneb ka risk, et ettevõte või üksikisik võib sattuda rahvusvahelisse vaidlusse. Rahvusvahelise vaidlusega võib olla tegemist mitmel põhjusel: pooled on erinevast rahvusest, elavad erinevates riikides või on sõlminud lepingu, mis käsitleb välismaal tehtud tehingut.

Vaidluse korral ei piisa ainult sellest, et määratakse kindlaks, millise riigi kohus on pädev asja menetlema ja selles otsuse tegema, vaid tuleb ka otsustada, millist õigust kohaldatakse.

Kui kohaldatakse välisriigi õigust, tuleb selle riigi õiguse sisu võimalikult täpselt välja selgitada, et tagada õiguskindlus. Selleks et aidata kohtuid ning menetluse pooli ja nende juriste, on rahvusvahelise konventsiooniga, täpsemalt 7. juunil 1968 sõlmitud välisriikide õigusinfo Euroopa konventsiooniga, nähtud ette koostöö osalisriikide vahel (kõik ELi riigid peale Iirimaa on selle konventsiooni ratifitseerinud). Vt Euroopa Nõukogu veebisait, välisriikide õigusinfo Euroopa konventsioon ja selle lisaprotokoll. 

Kohtuid ja õigusasutusi võib välisriigi õiguse sisu väljaselgitamisel aidata ka Euroopa õigusalase koostöö võrgustik tsiviil- ja kaubandusasjades: teavet siseriikliku õiguse kohta leiab võrgustiku koostatud teabelehtedelt ja abi pakuvad Euroopa õigusalase koostöö võrgustiku kontaktpunktid.

Samuti võite tutvuda teabelehega liikmesriigi õiguse kohta, et saada ülevaade õiguse allikatest igas liikmesriigis.

Üksikasjaliku teabe saamiseks konkreetse riigi kohta klõpsake selle riigi lipul.

Όπως το διεθνές εμπόριο και τα ταξίδια επεκτείνονται, με τον ίδιο τρόπο αυξάνεται ο κίνδυνος εμπλοκής μιας εταιρείας ή ενός ιδιώτη σε ένδικη διαφορά με στοιχεία αλλοδαπότητας. Το στοιχείο αλλοδαπότητας μπορεί να υπάρχει λόγω του γεγονότος ότι οι διάδικοι έχουν διαφορετική ιθαγένεια ή ότι διαμένουν σε διαφορετικές χώρες ή ότι έχουν συνάψει σύμβαση, η οποία αφορά συναλλαγή που πραγματοποιείται στο εξωτερικό.

Σε περίπτωση ένδικης διαφοράς, δεν αρκεί να προσδιοριστεί ποιο δικαστήριο έχει διεθνή δικαιοδοσία να εκδικάσει την υπόθεση· πρέπει επίσης να καθοριστεί ποιο θα είναι το εφαρμοστέο δίκαιο κατά την εκδίκαση της ουσίας της υπόθεσης.

Τέλος, εάν σε μια υπόθεση έχει εφαρμογή αλλοδαπό δίκαιο, το περιεχόμενο του εν λόγω αλλοδαπού δικαίου πρέπει να διαπιστωθεί με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ασφάλεια δικαίου. Προκειμένου να βοηθηθούν το δικαστήριο, οι διάδικοι και οι δικηγόροι τους, καθιερώθηκε συνεργασία μεταξύ των συμβαλλόμενων κρατών (όλες οι χώρες της ΕΕ έχουν κυρώσει την εν λόγω σύμβαση εκτός από την Ιρλανδία) μέσω διεθνούς σύμβασης: της Ευρωπαϊκής Σύμβασης της 7^ης Ιουνίου 1968 για την πληροφόρηση για το αλλοδαπό δίκαιο. Βλ. τον ιστότοπο του Συμβουλίου της Ευρώπης σχετικά με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την πληροφόρηση για το αλλοδαπό δίκαιο και το πρόσθετο πρωτόκολλό της.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστικό Δίκτυο για αστικές και εμπορικές υποθέσεις (ΕΔΔ-αστικές υποθέσεις) μπορεί επίσης να επικουρεί τα δικαστήρια και τις δικαστικές αρχές στον καθορισμό του περιεχομένου αλλοδαπού δικαίου, μέσω των πληροφοριών για την εθνική νομοθεσία που παρέχονται από τα δελτία πληροφοριών του ΕΔΔ-αστικές υποθέσεις ή μέσω της συνδρομής των σημείων επαφής του ΕΔΔ-αστικές υποθέσεις.

Τέλος, μπορείτε να ανατρέξετε στο δελτίο πληροφοριών για την εθνική νομοθεσία για μια επισκόπηση των διαφόρων πηγών δικαίου στα διάφορα κράτη μέλη.

Επιλέξτε τη σημαία της αντίστοιχης χώρας για να λάβετε λεπτομερείς πληροφορίες για τη χώρα αυτή.