Art. 103 ust. 1 lit. a) (część 1) – organy publiczne lub inne organy uprawnione do sporządzenia dokumentu urzędowego, o którym mowa w art. 2 ust. 2 pkt 2 lit. b), oraz organy publiczne uprawnione do rejestracji porozumienia, o którym mowa w art. 2 ust. 2 pkt 3
Sporządzanie dokumentów urzędowych, o których mowa w art. 2 ust. 2 pkt 2 lit. b), należy do obowiązków notariuszy i mediatorów rodzinnych. Wykaz notariuszy można znaleźć na stronie internetowej Izby Notarialnej (Notarite Koda). Wykaz podmiotów świadczących usługi mediacji rodzinnej finansowanych przez państwo można znaleźć na stronie internetowej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (Sotsiaalkindlustusamet).
Rejestracja porozumienia, o którym mowa w art. 2 ust. 2 pkt 3, należy do zadań urzędu stanu cywilnego właściwego dla siedziby prowincji (maakonnakeskus). Wykaz urzędów można znaleźć tutaj.
Art. 103 ust. 1 lit. a) (część 2) – organy administracyjne przyznające pomoc prawną, o której mowa w art. 74 ust. 2
Obecnie w Estonii nie funkcjonuje żaden taki organ administracji. W Estonii usługi świadczone przez notariuszy i urzędy stanu cywilnego są odpłatne.
Art. 103 ust. 1 lit. b) (część 1) – sądy właściwe do wydawania zaświadczeń dotyczących orzeczeń, o których mowa w art. 36 ust. 1, oraz sądy i organy właściwe do wydawania zaświadczeń dotyczących dokumentów urzędowych lub porozumień, o których mowa w art. 66
W Estonii wydawanie zaświadczeń dotyczących orzeczeń, o których mowa w art. 36 ust. 1, należy do kompetencji sądu rejonowego.
Zaświadczenia dotyczące dokumentu urzędowego sporządzonego przez notariusza, zaświadczenia dotyczące porozumienia sporządzonego przez urząd stanu cywilnego oraz zaświadczenia dotyczące porozumienia rodzicielskiego zawartego i zatwierdzonego w procesie mediacji, o których to zaświadczeniach mowa w art. 66, wydaje notariusz, urząd stanu cywilnego właściwy dla siedziby prowincji albo Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Wykaz notariuszy można znaleźć tutaj, wykaz urzędów stanu cywilnego można znaleźć tutaj, a wykaz mediatorów rodzinnych Zakładu Ubezpieczeń Społecznych – tutaj.
Art. 103 ust. 1 lit. b) (część 2) – sądy właściwe do dokonywania sprostowania zaświadczeń, o którym mowa w art. 37 ust. 1 i art. 48 ust. 1 oraz sądy właściwe do wydawania zaświadczeń dotyczących braku lub ograniczenia wykonalności orzeczenia, w odniesieniu do którego wydano zaświadczenie, o których mowa w art. 49; jak również sądy i organy właściwe do dokonywania sprostowania zaświadczeń wydanych na podstawie art. 66 ust. 1, o których mowa w art. 67 ust. 1
W Estonii sprostowanie zaświadczenia, o którym to sprostowaniu mowa w art. 37 ust. 1 i w art. 48 ust. 1, a także wydanie zaświadczenia, o którym mowa w art. 49, należy do kompetencji sądu rejonowego.
Sprostowanie zaświadczenia dotyczącego dokumentu urzędowego sporządzonego przez notariusza, o którym mowa w art. 67 ust. 1, należy do obowiązków notariusza. Wykaz notariuszy można znaleźć tutaj.
Sprostowanie zaświadczenia dotyczącego porozumienia sporządzonego przez urząd stanu cywilnego, o którym to sprostowaniu mowa w art. 67 ust. 1, należy do kompetencji właściwej miejscowo siedziby prowincji. Wykaz urzędów można znaleźć tutaj.
Sprostowanie zaświadczenia dotyczącego porozumienia rodzicielskiego sporządzonego przez podmiot świadczący usługi mediacji rodzinnej finansowane przez państwo należy do zadań tego podmiotu. Wykaz podmiotów świadczących usługi mediacji rodzinnej finansowanych przez państwo można znaleźć tutaj.
Art. 103 ust. 1 lit. c) – sądy właściwe do uznania orzeczenia (art. 30 ust. 3) i odmowy uznania orzeczenia (art. 40 ust. 2), jak również sądy i organy właściwe do odmowy wykonania, do rozpoznania odwołania lub środka zaskarżenia oraz dalszego odwołania lub dalszego środka zaskarżenia, o których mowa w art. 58 ust. 1, art. 61 ust. 2 i art. 62
Wnioski przewidziane w art. 30 ust. 3, art. 40 ust. 2 i art. 58 ust. 1 składa się w sądzie rejonowym. Odwołanie lub środek zaskarżenia przewidziane w art. 61 ust. 2 wnosi się do sądu okręgowego, natomiast dalsze odwołanie lub dalszy środek zaskarżenia przewidziane w art. 62 – do Sądu Najwyższego.
Art. 103 ust. 1 lit. d) – organy właściwe w zakresie wykonania, o których mowa w art. 52
W Estonii organem właściwym do wykonywania orzeczeń są komornicy. Wierzyciel wybiera komornika w okręgu, w którym mieszka dłużnik. Komornicy działają przy czterech sądach rejonowych: w Harju, Pärnu, Tartu i Viru.
Wykaz komorników można znaleźć na stronie internetowej Izby Komorników i Syndyków Masy Upadłości (Kohtutäiturite ja Pankrotihaldurite Koda).
Art. 103 ust. 1 lit. e) – procedury odwoławcze od orzeczenia rozstrzygającego wniosek o odmowę wykonania orzeczenia, o których mowa w art. 61 i 62
W Estonii odwołanie, o którym mowa w art. 61, wnosi się do sądu okręgowego, a odwołanie, o którym mowa w art. 62 – do Sądu Najwyższego.
Art. 103 ust. 1 lit. f) – nazwy i adresy organów centralnych wyznaczonych do pomocy w stosowaniu rozporządzenia w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej oraz sposoby kontaktowania się z nimi. W przypadku gdy wyznaczono więcej niż jeden organ centralny, należy wskazać właściwość miejscową i rzeczową każdego organu centralnego, w sposób zgodny z art. 76
W odniesieniu do art. 77 ust. 1, art. 79 lit. c), d) i e) oraz art. 81 organem centralnym w Estonii jest:
Justiitsministeerium
(Ministerstwo Sprawiedliwości)
Rahvusvahelise justiitskoostöö talitus
(Wydział ds. Międzynarodowej Współpracy Sądowej)
Suur-Ameerika 1, 10122 Tallinn
E-mail: central.authority@just.ee,
Tel.: (+372) 620 8183, (+372) 620 8186, (+372) 620 8190
W odniesieniu do art. 79 lit. a), b), f) i g) oraz art. 80 i 82 organem centralnym w Estonii jest:
Sotsiaalkindlustusamet
(Zakład Ubezpieczeń Społecznych)
Paldiski mnt 80, 15092 Tallinn
E-mail: childprotection@sotsiaalkindlustusamet.ee,
Tel.: (+372) 612 1360, (+372) 531 8850, (+372) 5345 1792
Art. 103 ust. 1 lit. g) – w stosownych przypadkach kategorie bliskich krewnych, oprócz rodziców, u których dziecko może zostać umieszczone na terytorium danego państwa członkowskiego bez uprzedniej zgody tego państwa członkowskiego, o których mowa w art. 82
Dziecko może być umieszczone w Estonii bez uprzedniej zgody wyłącznie u jednego z rodziców.
Art. 103 ust. 1 lit. h) – języki instytucji Unii Europejskiej inne niż język danego państwa członkowskiego dopuszczone w kontaktach z organami centralnymi, o których mowa w art. 91 ust. 3
Zgodnie z art. 91 ust. 3 estońskie organy centralne dopuszczają w kontaktach zarówno język estoński, jak i język angielski.
Art. 103 ust. 1 lit. i) – języki dopuszczone w przypadku tłumaczeń wniosków i dodatkowych dokumentów przedłożonych na podstawie art. 80, 81 i 82 oraz treści pól tekstu dowolnego zaświadczeń, o której mowa w art. 91 ust. 2
Zgodnie z art. 91 ust. 2 językami dopuszczonymi na potrzeby tłumaczeń wniosków i załączonych do nich dokumentów, o których mowa w art. 80, 81 i 82, oraz pól tekstu dowolnego zaświadczeń są języki estoński i angielski.