Europejski nakaz zapłaty

Sądem właściwym do wydania europejskiego nakazu zapłaty jest sąd właściwy do rozpoznania sprawy w pierwszej instancji. 

Sądem właściwym do wydania europejskiego nakazu zapłaty jest sąd właściwy do rozpoznania sprawy w pierwszej instancji:

• sąd rejonowy (judecătoria) w odniesieniu do spraw, w których wartość przedmiotu sporu nie przekracza 200 000 lei rumuńskich, lub
• sąd okręgowy (tribunalul) w odniesieniu do wszystkich spraw, które ustawowo nie wchodzą w zakres właściwości innych sądów, a zatem w których wartość przedmiotu sporu przekracza 200 000 lei rumuńskich – art. 94 pkt 1 lit. k) oraz art. 95 pkt 1 nowego kodeksu postępowania cywilnego („nkpc”). Art. 1016 nkpc przewiduje, że wierzyciel może wnieść pozew o wydanie nakazu zapłaty do sądu właściwego do rozpoznania sprawy co do jej istoty w pierwszej instancji.

Sądem właściwym do rozpoznania sprzeciwu jest sąd (rejonowy lub okręgowy), który wydał zaskarżaną decyzję. Zgodnie z art. 6(2^1) rządowego dekretu nadzwyczajnego nr 80 z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie sądowych opłat skarbowych, ze zmianami, sprzeciw od europejskiego nakazu zapłaty wniesiony zgodnie z art. 16 rozporządzenia (WE) nr 1896/2006 podlega opłacie w wysokości 100 lei rumuńskich.

Sądem właściwym do rozpoznania wniosku o ponowne zbadanie nakazu jest sąd (rejonowy lub okręgowy), którego decyzja jest przedmiotem skargi, w składzie z dwóch sędziów. Zob. art. I^9 art. 1 i 2 nadzwyczajnego dekretu rządowego nr 119/2006 w sprawie niektórych środków niezbędnych do wdrożenia niektórych przepisów wspólnotowych od dnia przystąpienia Rumunii do Unii Europejskiej, zatwierdzonego ustawą nr 191/2007, z późniejszymi zmianami.

1. Zwykłe postępowanie cywilne:

• prawomocne orzeczenie można zaskarżyć wnosząc nadzwyczajny środek zaskarżenia w celu uchylenia wyroku, gdy skarżący nie został należycie wezwany i nie brał udziału w postępowaniu. Termin na wniesienie skargi wynosi 15 dni od doręczenia orzeczenia, ale nie później niż rok od dnia jego uprawomocnienia się. Uzasadnienie należy przedstawić w terminie 15 dni, o którym mowa powyżej, pod rygorem nieważności (art. 503 ust. 1 i art. 506 nkpc);
• przewidziano możliwość wniesienia skargi o wznowienie postępowania (nadzwyczajny środek zaskarżenia) w celu ponownego zbadania orzeczenia rozstrzygającego sprawę co do jej istoty lub gdy strona nie mogła się stawić w sądzie oraz poinformować o tym sądu ze względu na okoliczności, na które nie miała wpływu. W tym przypadku orzeczenia nieodnoszące się do istoty sprawy również podlegają ponownemu zbadaniu. Termin na wniesienie tego nadzwyczajnego środka zaskarżenia wynosi 15 dni i jest liczony od dnia, w którym ustały okoliczności, o których mowa powyżej (art. 509 ust. 1 pkt 9 oraz art. 509 ust. 2 i art. 511 ust. 2 nkpc);
• stronie, która uchybiła terminowi, wyznacza się nowy termin wyłącznie wówczas, gdy uzasadni ona przyczynę zwłoki. W tym celu strona ma obowiązek dokonać wymaganej czynności procesowej w terminie 15 dni od ustania okoliczności uniemożliwiających jej dokonanie i jednocześnie zwrócić się do sądu o przywrócenie terminu. W postępowaniu odwoławczym termin ten jest tożsamy z terminem wniesienia środka zaskarżenia. Wniosek o przywrócenie terminu rozpoznaje sąd właściwy w sprawach dotyczących nieskorzystania z prawa w terminie (art. 186 nkpc).

2. Postępowanie szczególne:

• nowym kodeksem postępowania cywilnego (art. 1014–1025) wprowadzono postępowanie szczególne na potrzeby wydawania nakazów zapłaty;
• dłużnik może wnieść sprzeciw od nakazu zapłaty w terminie 10 dni od dnia jego doręczenia lub powiadomienia o nim (art. 1024 ust. 1 nkpc);
• wierzyciel może – w terminie 10 dni (art. 1024 ust. 2 nkpc) – wnieść skargę o uchylenie wyroku, o której mowa w art. 1021 ust. 1 i 2[1] nkpc, bądź skargę o uchylenie nakazu zapłaty, o której mowa w art. 1022 ust. 2[2] nkpc;
• skargę o uchylenie rozpoznaje sąd, który wydał nakaz zapłaty, w składzie dwuosobowym (art. 1024 ust. 4 nkpc);
• jeżeli sąd rozpoznający sprawę uwzględnia skargę w całości lub części, uchyla nakaz, w odpowiednich przypadkach, w całości lub części i wydaje ostateczne orzeczenie. Jeżeli sąd rozpoznający sprawę uwzględnia skargę o uchylenie wyroku, wydaje ostateczne orzeczenie utrzymujące w mocy nakaz zapłaty. Orzeczenie oddalające skargę jest prawomocne (art. 1024 ust. 6 zdanie pierwsze, ust. 7 i 8 nkpc);
• strona może wnieść środek zaskarżenia od nakazu zapłaty w postępowaniu zwykłym. Środek zaskarżenia może odnosić się wyłącznie do uchybień w postępowaniu egzekucyjnym bądź przesłanek dotyczących wygaśnięcia zobowiązania, które wystąpiły po uprawomocnieniu się wyroku (art. 1025 ust. 2 nkpc).

[1] Art. 1021 Zarzuty wobec roszczenia

1. W przypadku gdy dłużnik wniesie zarzuty wobec roszczenia, sąd rozstrzyga na podstawie akt sprawy i wyjaśnień stron, czy zarzuty są zasadne. Jeżeli zarzuty przedstawione przez dłużnika są zasadne, sąd oddala pozew wierzyciela w drodze orzeczenia.
2. W przypadku gdy zarzuty dłużnika co do istoty sprawy obejmują przedstawienie dowodów innych niż te, o których mowa w ust. 1, przy czym są one dopuszczalne zgodnie z prawem w zwykłym postępowaniu cywilnym, sąd oddala pozew wierzyciela o wydanie nakazu zapłaty w drodze orzeczenia.
3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i ust. 2, wierzyciel może wnieść pozew o wszczęcie postępowania zwykłego.

[2] Na podstawie art. 1022 ust. 2 nkpc: „w przypadku gdy sąd, po przeprowadzeniu postępowania dowodowego, uzna, że roszczenia wierzyciela są zasadne jedynie w części, wydaje nakaz zapłaty jedynie co do tej części, a także określa termin zapłaty. W takich przypadkach wierzyciel może zwrócić się do sądu w postępowaniu zwykłym o nakazanie dłużnikowi zapłaty pozostałej części długu”.

1. Zwykłe postępowanie cywilne:

Pisma wszczynające postępowanie i inne pisma procesowe muszą zostać doręczone zgodnie z art. 153 – 173 nkpc. Poniżej przedstawiono kilka przykładów tego, w jaki sposób dokonuje się doręczenia:

• wezwania do stawienia się przed sądem oraz wszystkie pisma procesowe są doręczane z urzędu przez urzędników sądowych bądź innych pracowników sądu prowadzącego sprawę lub sądu, w którego okręgu zamieszkuje adresat pisma (art. 154 ust. 1 nkpc);
• jeżeli pisma nie można doręczyć w sposób określony powyżej, przesyła się je pocztą, listem poleconym z oświadczeniem o treści i potwierdzeniem odbioru, w zapieczętowanej kopercie, do której załącza się formularz dowodu odbioru/potwierdzenia doręczenia oraz przewidziane prawem pouczenie (art. 154 ust. 4 nkpc);
• na wniosek i na wyłączny koszt zainteresowanej strony pisma procesowe można doręczać przez komornika, który ma obowiązek dochować formalności określonych w prawie procesowym, albo przez kuriera (art. 154 ust. 5 nkpc);
• wezwania do stawienia się przed sądem i inne pisma procesowe mogą być doręczane przez urzędnika sądu, przesyłane faksem, pocztą elektroniczną lub za pomocą innych środków zapewniających przekazanie treści dokumentu oraz uzyskanie potwierdzenia jego otrzymania, w sytuacji gdy strona, której postępowanie dotyczy, podała sądowi w tym celu swoje dane kontaktowe. Doręczane pisma muszą być opatrzone kwalifikowanym podpisem elektronicznym lub zaawansowanym podpisem elektronicznym opartym na certyfikacie podpisu elektronicznego wydanym przez rumuński organ lub rumuńską instytucję publiczną. Podpis ten zastępuje pieczęć sądu i podpis urzędnika sądowego jako obowiązkowe dane w wezwaniu do stawienia się przed sądem (art. 154 ust. 6 nkpc);
• wezwania do stawienia się przed sądem i inne pisma procesowe uznaje się za doręczone z chwilą otrzymania potwierdzenia ich dotarcia na wskazane przez adresata dane kontaktowe (art. 154 ust. 6a nkpc).

2. Postępowanie szczególne:

• nakaz należy doręczyć stronie obecnej na posiedzeniu, lub zawiadomić bez zwłoki każdą ze stron zgodnie z przepisami prawa (art. 1022 ust. 5 nkpc).

Wnioski należy wypełnić w języku rumuńskim.